ΓΙΑ ΤΟ "THE HUB EVENT" ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Μια νέα αρχιτεκτονική πρόταση στα Κάτω Πετράλωνα

Πρώτη φορά είδα τον  Δημήτρη  Πολίτη  τόσο ευχαριστημένο και ικανοποιημένο, να υποδέχεται τους καλεσμένους μαζί με τον γυιό του Κωνσταντίνο σε ένα χώρο "δικό του", που από την πρώτη ματιά φαίνεται ότι  φτιάχτηκε με κέφι, με μεράκι και τόλμη, χωρίς μιζέριες και εργολαβίστικες εξυπνάδες, "δια την εξασφάλισην του μεγίστου οικονομικού κέρδους" Πρόκειται για το "ΤΗΕ HUB"

Πρώτη φορά ίσως, μετά από πολλά χρόνια γίνεται ένα έργο στην Αθήνα, από έναν έμπειρο κατασκευαστή που σε καιρούς δύσκολους τα έδωσε όλα... και ίσως τελικά επέλεξε  μια  τεράστια προσωπική ικανοποίηση δημιουργίας και αρχιτεκτονικής αναζήτησης, αντί μιας  ψυχρής καταμέτρησης οικονομικών μεγεθών.

Το νέο κτίριο που προέκυψε από την ανάπλαση του εργοστασίου Palco (δείγμα εργοστασιακής αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του '30), έρχεται να συμπληρώσει την δυναμική μιας περιοχής στην οδό Πειραιώς, που ξεκίνησε με το Μουσείο Μπενάκη. Ένα κτίριο που εκτός από τα lofts, διαθέτει χώρους   με  υπερσυγχρονες υποδομές που υπόσχονται να φιλοξενήσουν μια σειρά διαφορετικών και ίσως αντικρουόμενων δραστηριοτήτων. 

Αυτή είναι μια πρώτη μου ανησυχία. Η φορτίσεις που δέχονται οι πολυ-χώροι όταν οι δραστηριότητες  είναι ετερόκλητες και υποκύπτουν στο δέλεαρ της όποιας ενοικίασης τους για τα ελληνικά δεδομένα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εναρμονιστούν. Θα  έλεγα π.χ.έτσι απλά, πως δεν θα μπορούσα να δω έκθεση έργων τέχνης στις εγκαταστάσεις "wedding arangement " του Πεντελικού στην Βαρυμπόμπη. Είναι θέμα ισορροπιών νομίζω και προσεκτικών επιλογών...

Οι χειρισμοί των IF-UNTITLED ARCHITECTS που έχουν ήδη δώσει θετικά δείγματα δουλειάς τους, σε σχέση με τα lofts, τους βρίσκω τολμηρούς και ευρηματικούς. Η διατήρηση και ανάδειξη  του φέροντα σκελετού του παλαιού κτιρίου, είναι μια θετική επιλογή, συμβάλει όμως σε μία ανησυχη εικόνα, για έναν εκθεσιακό χώρο έργων τέχνης, που ενισχύεται και με τις νέες υπερσχεδιασμένες πολυγωνικές φόρμες που έχουν ενταχθεί. 

Όσο για την έκθεση VOLUME ONE έχω πολλές επιφυλάξεις για την"Θεατρικότητα" που επιδιώκει, αλλά και την απήχηση των καλλιτεχνών που συμμετέχουν, στο Ελληνικό κοινό που ασχολείται με τα εικαστικά και όχι μόνο. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους καλλιτέχνες, που κάνουν μια καριέρα στο εξωτερικό, ομολογώ δεν αισθάνθηκα κάποια συγκίνηση, όπως συχνά νοιώθω σε σημαντικές εκθέσεις στα ταξίδια μου, έστω και αν οι καλλιτέχνες  μου είναι άγνωστοι. 
Την παράσταση την βραδυά των εγκαινίων, έκλεψαν ο Ηρακλής και ο Γιώργος Λαμπρόπουλος (2MONOCHAΝNELS) με την ευρηματική και εξαιρετικά συντονισμένη διπλή βιντεο-προβολή,  ανασυνθέτοντας  τις όψεις του κτιρίου.
Καλορίζικο Δημήτρη και προσεκτικά! Το αποτέλεσμα είναι ένα καλοσχεδιασμένο εργαλείο που πρέπει να αποκτήσει ταυτότητα και διάρκεια.