Wednesday, April 27, 2011

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ


άσχημα σκουπίδια όμορφα καίγονται…

Friedensreich Hundertwasser

Δεν πρόκειται για κάτοικο της Κερατέας που συμμετείχε στις μαχητικές διαδηλώσεις με τα ΜΑΤ για την κατάργηση των ΧΥΤΑ. 

Πρόκειται για τον Friedensreich Hundertwasser έναν από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες στην Αυστρία.
Το 1988, ύστερα από πρόσκληση του Δημάρχου της Βιέννης Helmut Ζilk, ο Hundertwasser ανέλαβε τον σχεδιασμό του Spittelau Plant της Βιέννης. Η καπνοδόχος του Spittelau Plant ύψους 126 μέτρων, αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης.

  
Η καμινάδα του εργοστασίου  Spittelau  στην Βιέννη

 
To Spittelau Plant είναι ένα εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων που εξασφαλίζει την θέρμανση 60.000 κατοικιών, την παραγωγή 450-650 κιλοβατώρων ηλεκτρικής ενέργειας ανά τόνο απορριμμάτων, μειώνοντας ταυτόχρονα θεαματικά τον όγκο των απορριμμάτων. Και όλα αυτά στο κέντρο της Βιέννης.

άποψη του εργοστασίου  καύσης απορριμμάτω  Spittelau

Λέγεται ότι αυτή η μέθοδος έχει μεγάλο κόστος εγκατάστασης, είναι μη φιλική προς το περιβάλλον, λόγω της έκλυσης διοξινών κατά την καύση που δημιουργεί τοξικά απόβλητα που απαιτούν ειδικές χωματερές με ελάχιστες θέσεις εργασίας.



φαντασμαγορική  νυχτερινή άποψη του εργοστασίου  καύσης απορριμμάτων  Spittelau στο κέντρο της Βιέννης

Από την άλλη ακόμα εδώ ψαχνόμαστε, με την ταφή των απορριμμάτων, πληρώνουμε απίστευτα πρόστιμα και η υπόθεση της ανακύκλωσης λειτουργεί σε πολύ μικρό ποσοστό. Στην Δανία έχουν εγκατασταθεί ήδη 30 τέτοιες μονάδες θερμικής επεξεργασίας και ετοιμάζονται άλλες 10. Στην Γερμανία λειτουργούν 61 και διαρκώς διαπιστώνεται αύξηση σε όλες τις χώρες. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αρχιτεκτονικές αναζητήσεις αυτών των μονάδων.

Έτσι, εκτός από την Βιέννη, στις άλλες χώρες τα εργοστάσια ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική τους με αποκορύφωμα το νέο εργοστάσιο στην Δανία.

 Οι μονάδες λειτουργούν χωρίς αντιδράσεις ακόμη και στο κέντρο της Κοπεγχάγης ή σε πλούσια οικιστικά προάστια. Η μεταφορά των σκουπιδιών γίνεται με άκρα διακριτικότητα και προσοχή.





Μια τεράστια ράμπα με τεχνητό χιόνι δίνει την δυνατότητα θεαματικής κατάβασης στις κεκλιμένες επιφάνειες του κελύφους του κτιρίου.


Τα πιο πρόσφατα κατασκευασμένα εργοστάσια που αποκαλούνται πλέον «μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης απορριμμάτων» διατυπώνουν και μία νέα αρχιτεκτονική προσέγγιση που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, στο βαθμό που αποτελούν τοπόσημα στις μεγάλες πόλεις. Από την άλλη, οι επιστήμονες δηλώνουν πως τα νέα εργοστάσια αποτέφρωσης μπορούν να φιλτράρουν τις βλαβερές εκπομπές ρύπων, επιτρέποντας παράλληλα την παραγωγή ενέργειας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πέρα από τα πιθανά περιβαλλοντικά προβλήματα, μεγάλες επιχειρήσεις κερδοσκοπούν πάνω σε όλα αυτά τα συστήματα τόσο κατά την διαδικασία κατασκευής όσο και από την πώληση και την διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Ας μην ξεχνάμε όμως την τραγική υπόθεση της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία. Τίθεται λοιπόν ένα θέμα πολιτικής επιλογής για την αντιμετώπιση του προβλήματος.


Φουκουσίμα , Ιαπωνία η καταστροφή του  πηρυνικού αντιδραστήρα σε εξέλιξη,  (Picture taken on March 24, 2011. Mandatory Credit REUTERS/Air Photo Service/Files)

Ας περιορίσουμε λοιπόν κατ΄αρχήν την σπατάλη στην κατανάλωση ενέργειας. Ας πειθαρχήσουμε στην υπόθεση της ανακύκλωσης (χωρίς να πετάμε λεμονόκουπες στους κάδους ανακύκλωσης χαρτιού!) και ας επιλέξουμε τις πιο ανώδυνες λύσεις για την παραγωγή ρεύματος και την διαχείριση των σκουπιδιών. Η καύση των σκουπιδιών φαίνεται ότι είναι μια από αυτές .

Οι ειδικοί του υπουργείου Περιβάλλοντος επισημαίνουν ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δώσουν το «πράσινο φως» για την καύση, εφόσον κατατεθούν βιώσιμα σχέδια διαχείρισης απορριμμάτων. Ενδεχόμενη εφαρμογή της μεθόδου θα αποτελέσει σταθμό στην περιπέτεια που βιώνει η χώρα μας με τα σκουπίδια, καθώς, μέχρι σήμερα, τοπικές αρχές και κεντρική εξουσία απέκλειαν χωρίς συζήτηση κάθε μορφή αποτέφρωσης σκουπιδιών.

Αλίμονο βέβαια από τις ενστάσεις και διαμαρτυρίες των τοπικών πολιτιστικών και οικολογικών οργανώσεων που χωρίς καν να διερευνούν επί της ουσίας τα θέματα βάλλουν αδιάκριτα κατά κάθε τέτοιας πρωτοβουλίας, προτείνοντας το «τίποτα»


Τουρκοβούνια, περιοχή πρώην εγκαταστάσεων τσιμέντων ΛΑΤΩ

Θα άξιζε τον κόπο να προκηρυχθεί ένας νέος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την αξιοποίηση του λόφου που αποτελεί το βόρειο τμήμα στα Τουρκοβούνια όπου υπήρχε το παλιό εργοστάσιο τσιμέντου της ΛΑΤΩ . 



Ίσως μία "μονάδα ενεργειακής αξιοποίησης απορριμάτων" στον εγκαταλελειμμένο αυτό σκουπιδότοπο, ανάμεσα στο Ψυχικό και το Γαλάτσι, να αποτελούσε ένα υγιές τοπόσημο με μια καμινάδα γλυπτό για την αχανή και ομογενοποιημένη πια πολιτεία της Αθήνας.



Saturday, April 23, 2011

ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ




αναζητήστε τα κόκκινα παπούτσια
από τον Μούγερ





Ας θυμηθούμε αυτές τις μέρες, τις χαρές που μας έκλεψε η ευμάρεια και η απληστία. Την χαρά των κόκκινων παιδικών πασχαλιάτικων παπουτσιών που μας αγόραζαν οι γονείς μας για το Πάσχα, ή αυτά που εμείς διαλέξαμε για τα παιδιά μας και ας ανασύρουμε τη λαχτάρα και την συγκίνηση άλλων εποχών. Ίσως ανακαλύψουμε ένα τέτοιο ζευγάρι ανάμεσα στα αμέτρητα που συσσωρεύσαμε στις ντουλάπες μας. Ας το κρατήσουμε σφιχτά και ας ονειρευτούμε για το μέλλον με αισιοδοξία...

Tuesday, April 19, 2011

O ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ANDREA DEPLAZES ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ


Μία αποκαλυπτική διάλεξη στο Μουσείο Μπενάκη



ορεινό καταφύγιο στο Μonte Rosa


Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα ποτέ από τους Ελβετούς μια τόσο ευαίσθητη αρχιτεκτονική προσέγγιση, που πέρα από τον πειραματικό χαρακτήρα, συνδυάζει την τόλμη στην αξιοποίηση της τεχνολογίας, την  κατασκευαστική επιδεξιότητα  αλλά και την θαρραλέα ένταξη στο φυσικό περιβάλλον. 
Στην διάλεξη που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Απριλίου 2011, με την πρωτοβουλία του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και την επιμέλεια του Ανδρέα Γιακουμακάτου,

 O Andrea Deplazes με φοιτητές του ETH

ο ταλαντούχος αυτός αρχιτέκτονας και δάσκαλος στο  γνωστό Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ), παρουσίασε με σεμνότητα έργα που πραγματοποίησε με τους φοιτητές του αναδεικνύοντας την γοητεία και την αποτελεσματικότητα της ομαδικής δουλειάς καθώς  επίσης και έργα που πραγματοποίησε με τον συνεργάτη του Valentin Bearth με τον οποίο διατηρούν αρχιτεκτονικό γραφείο.
Θα ήθελα να ξεχωρίσω το ξύλινο παρατηρητήριο πουλιών που πραγματοποιήθηκε  στην Ουγγαρία με τους  φοιτητές που χρησιμοποίησαν ξύλινα κούτσουρα από κορμούς μήκους 80 εκ, σαν δομικά στοιχεία σε δρομικές και εκφορικές διατάξεις.



the bird observation station in Hungary from the ETH Chair of Andrea Deplazes2007
 
Κυρίως όμως να αναδείξω το περίφημο ορεινό καταφύγιο στο Μonte Rosa σε υψόμετρο 3000 μ. σε ένα αλπικό τοπίο.


 


Η κατασκευή πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια των ελικοπτέρων, μια και δεν υπήρχαν δρόμοι πρόσβασης και το όλο εγχείρημα ολοκληρώθηκε με την συναρμολόγηση αρχιτεκτονικών στοιχείων που είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί με μεγάλη ακρίβεια.




Το καταφύγιο μπορεί να φιλοξενήσει  120 ορειβάτες, είναι ενεργειακά αυτόνομο με την χρήση φωτοβολταϊκών και είναι κατασκευασμένο από σύνθετη ξυλεία με επικάλυψη από φύλλα αλουμινίου
  
Ένα σπάνιο δείγμα αρχιτεκτονικού έργου που πραγματοποιήθηκε  σε συνεργασία με φοιτητές της αρχιτεκτονικής και αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα αξιοποίησης της νεανικής φρεσκάδας και τόλμης.  Με την έννοια αυτή η διάλεξη του Andrea Deplazes , ήταν αποκαλυπτική.

Sunday, April 17, 2011

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ


κανείς εδώ δεν τραγουδά
κανένας δεν χορεύει
ακούμε μόνο την πενιά
και ο νους  μας   ταξιδεύει…




Από το 1977 με τους Αχαρνείς του Σαββόπουλου και την Εκδίκηση της Γυφτιάς ο Νίκος κράτησε την καθαρότητα του βλέμματος του… 
...ελπίζω να χαμογελάτε τώρα μαζί με τον Μανώλη και να σιγοτραγουδάτε



Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου “γιατί”


Ζήτησα από τον φίλο Γιώργο Καστούρα που ζει στην Θεσσαλονίκη, να αφήσει μαζί με το δικό του    ένα κόκκινο λουλούδι και από μένα, για τον Νίκο  στην κηδεία του. Λίγο αργότερα Ο Γιώργος μου έγραψε:

Στην κηδεία του Νίκου ο κόσμος πολύς.
Μετά τη λήξη, τα χειροκροτήματα και τα τραγούδια
το πλήθος κατηφορίζει στους δρόμους της Τούμπας
γκρίζο και σιωπηλό.
Σα να φεύγει απ' το γήπεδο Κυριακή απόγευμα
μετά από χαμένο ντέρμπυ.
Γ. Κ.

Thursday, April 14, 2011

ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΟΛΗ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ;


 ενδιαφέρουσες απαντήσεις από σημαντικούς συνομιλητές στο Μέγαρο

Αθήνα 31-ΧΙΙ-2004 18:ΜΜ

Θέλω να τιμήσω την πρωτοβουλία του Προέδρου του Μεγάρου Γιάννη  Μάνου να προτείνει  ένα τέτοιο ουσιαστικό και επίκαιρο θέμα για συζήτηση  στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Megaronplus, καλώντας μάλιστα σε διάλογο   σημαντικούς ανθρώπους  για να καταθέσουν τις απόψεις τους. 


Θα επιδιώξω σήμερα εντελώς επιγραμματικά να καταγράψω όσα κατάφερα να συγκρατήσω, να επιλέξω, από αυτήν την βραδιά της Τρίτης 12 Απριλίου 2011, σαν μια υπόμνηση, σαν μια αποσπασματική καταγραφή,  ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη για τυχόν απλουστεύσεις.


 
Ο Γιάννης Μπασκόζος, δημοσιογράφος, διευθυντής του περιοδικού «Διαβάζω» άνοιξε την συζήτηση με δύο βασικά ερωτήματα και  η  Λίζη Τσιριμώκου


που διδάσκει θεωρία της λογοτεχνίας και συγκριτική γραμματολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ξεκίνησε με θέμα «Μέρες της Αθηναϊκης Αστυγραφίας». 


Αναφέρθηκε στον Ανατολίτικο και Βαλκάνιο χαρακτήρα της Αθήνας, στον τρόπο που οι λογοτέχνες- αστυγράφοι αναφέρονται σε αυτήν. Μίλησε για μια λογοτεχνία της πόλης που διαφέρει από την λογοτεχνική πόλη, αναφέρθηκε στον Ροϊδη τον Θεοτοκά τον Ηλία Ηλιού με το περίφημο «του Κουτιού εγκώμιον» που αναφέρεται στην πολυκατοικία και ολοκλήρωσε με την ευχή ότι θα θέλαμε μια πολύ ανοιχτή και όχι μια ακυβέρνητη πόλη.

Ο Αριστείδης Αντονάς, αρχιτέκτων και συγγραφέας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας, διδάσκει θεωρία και  σχεδιασμό

και παρουσιάζει την δουλειά του σε ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, διατύπωσε την άποψη πως η Αθήνα  είναι μια διεθνής πόλη, μια «ωραία πόλη» και μέσα σε αυτή στήνει ένα θεατρικό δρώμενο   με δύο ήρωες-χαρακτηριστικά πρόσωπα της πόλης: τον «άστεγο» και τον «κάτοικο του διαδικτύου» που συμμετέχει σε μια ηλεκτρονική πολεοδομία.  Το έργο του  διερευνά πτυχές ενός νέου τρόπου κατοίκησης της πόλης που δεν έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει. Ζούμε σε μια εποχή  που ο Κόσμος μετατρέπεται σε μια ηλεκτρονική αποθήκη από καταχωρήσεις. Η Αθήνα είναι παλιά λέει ο Αντονάς. Πως να σχεδιάσουμε μια πόλη που ακόμη δεν σκέφτηκε κανείς; Πρόκειται για μια πόλη που η σημερινή της ιδιαιτερότητα, το διαφαινόμενο αδιέξοδο, έλκει τα πανεπιστήμια της Ευρώπης που καταφθάνουν για να καταγράψουν και να  μελετήσουν  το φαινόμενο.


 Βασιλίσσης Σοφίας 06-VIII-2006 18:08


Ο Αλέξανδρος Ίσαρης, αρχιτέκτων, εικαστικός και μεταφραστής,


επικεντρώθηκε στην αρχή στο σύνθημα ΑΣΧΗΜΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ και μίλησε για μια νοσηρή ατμόσφαιρα φόβου και ανασφάλειας που οδηγεί στην ανάγκη απόδρασης από την πόλη.


 Λ. Κηφισίας   13/01/2006 17:40


Το κλίμα όμως, το φως, τα θερινά σινεμά και τόσα άλλα  μας μεταβάλουν τελικά σε κατοίκους μιας πόλης που μισούμε και λατρεύουμε.  Χρειάζεται αυστηρότητα και θεσμοί για αυτήν την πόλη  που χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σεβασμού και αυτοεκτίμησης. Ο Ίσαρης αντλεί αισιοδοξία από τις πρωτοβουλίες των ομάδων των νέων ανθρώπων ( Ατενίστας) που παραμένουν σε αυτόν τον τόπο.


Ο Αλέξανδρος Τομπάζης, τόσο με το έργο του όσο και με τα βιβλία του έχει διατυπώσει με σαφήνεια, σε ποια πόλη θα ήθελα να ζει.


Τόνισε ότι ο δημόσιος χώρος είναι και δικός μας χώρος, όπως το σπίτι μας  και πρότεινε μια σειρά από βραχυπρόθεσμα και μακροχρόνια μέτρα που πρέπει να παρθούν για την βελτίωση της εικόνας της πόλης. Ο Τομπάζης με μια τεράστια εμπειρία σε θέματα βιοκλιματικού σχεδιασμού έχει διατυπώσει επανειλημμένα τις απόψεις του και παράλληλα  τόνισε την ανάγκη   αναβάθμισης της σχέσης Πόλης και Πολιτισμού.

  Λεωφ. Συγγρού 08/06/2005 18:09


Ο Δημήτρης Διαμαντόπουλος συνεργάτης αυτού του μπλογκ, (*** ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ)  έστειλε καθυστερημένα το κέιμενό του που μορείται να διαβάσετε κάνοντας  κλικ εδώ.

 Αθήνα    06/07/2009 20:14  

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης όμως συνεπής όπως πάντα, όχι μόνο έστειλε έγκαιρα το περιεκτικό και σύντομο κείμενό του   με τίτλο «Τι είδους ζωή προτείνει η αρχιτεκτονική σήμερα; Κι αν έχει, ποιο είναι το όραμά της;» συμμετείχε δυναμικά στην συζήτηση που ακολούθησε. Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΑΣ τόνισε, μίλησε για μια αντιαναπτυξιακή πολεοδομία και θεωρεί ότι  η έννοια του γκέτο δεν αφορά μόνο  τις  υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου αλλά και κάποια προνομιούχα προάστια  που χαρακτηρίζονται από μία  υπεροπτική εσωστρέφεια.  Το κείμενό του θα το βρείτε πατώντας εδώ


 Αθήνα 07/06/2005 16:54
Ο δημόσιος χώρος έχει παρακμάσει και είναι ανασφαλής ενώ αντίστροφα ο ιδιωτικός, στην πιο άγρια εκμεταλλευτική μορφή του, κυριαρχεί...


Κεντρικό πρόσωπο και πεδίο της δράσης σε όλα τα έργα του Μένη Κουμανταρέα ήταν και είναι η Αθήνα. 


Ξεκίνησε δηλώνοντας απερίφραστα : «Αγαπώ την Αθήνα» και ταυτόχρονα τόνισε ότι οι σημερινές κοινωνίες βουλιάζουν από την υπεροψία. Απογοητευμένος από τα αντιπαθέστατα πρόσωπα των Βρυξελών, αναφέρθηκε στην γοητεία των περιοχών της πλατείας Βικτορίας και τους γύρω παράδρομους, δηλώνοντας ότι ενδιαφέρεται μόνο για το «υπόγειο δίκτυο της πόλης» αναφερόμενος σε ένα κόσμο που ζει και υποφέρει.


Εκδοτήρια εισητηρίων "ηλεκτρικού" 03/06/2007 18:18

Οι μετανάστες είναι πια ιστός της πόλης που τελικά δεν είναι μια επικίνδυνη πόλη. Παράλληλα με το μίσος  πρέπει να έχουμε αγάπη, τόνισε ολοκληρώνοντας την ομιλία του.


Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι περισσότερο. Δεν πρέπει να παραμένουμε αιχμάλωτοι σε οράματα που έχουν πια ξοφλήσει Ο διάλογος είναι εξαιρετικά χρήσιμος και οφείλουμε να επιδιώξουμε να συνεχιστεί…
 
    

Monday, April 11, 2011

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ AI WEIWEI


η άλλη όψη του μεγαλείου της Κίνας…



και ενώ το έργο του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη Αi WeiWei με τίτλο sunflower seedsεκτίθεται με επιτυχία εδώ και καιρό στο Turbine Hall της  Tate Modern του Λονδίνου μέχρι τις 2 Μαΐου 2011 



ο ακτιβιστής Κινέζος  καλλιτέχνης συνελήφθη μαζί με τον συνεργάτη του Wan Tao την Κυριακή 03 Απριλίου στο αεροδρόμιο του Πεκίνου, και μέχρι σήμερα κρατούνται από τις αστυνομικές  αρχές  οι οποίες δήλωσαν ότι  ο  WeiWei  έχει παραβεί τους νόμους της χώρας και θα πληρώσει ένα τίμημα για τις πράξεις του.

Ο καλλιτέχνης εκτός από την συμβολή του στο σχεδιασμό του Ολυμπιακού Σταδίου του Πεκίνου



είναι γνωστός για τον πολιτικό ακτιβισμό του, που περιστρέφεται γύρω από το σεισμό που έπληξε την επαρχία Σιτσουάν της Κίνας το 2008.
Από τότε έχει αντιμετωπίσει σωματική κακοποίηση από τις αρχές, το νέο του  στούντιο κατεδαφίστηκε πρόσφατα και το έργο του έχει λογοκριθεί σε όλόκληρη την Κίνα.






Tuesday, April 5, 2011

ΟΙ "ΚΟΠΡΙΤΕΣ" ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥ...


μην πυροβολείτε αδιάκριτα τους δημοσίους υπαλλήλους, προετοιμαστείτε απλώς  καλά, μήπως και τελικά γίνει κάτι...


Sunday, April 3, 2011

ΕΞΟΧΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ 700.000 ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ



έσοδα 35 δις. ευρώ για να υποχωρήσει το χρέος,
μήπως όμως ακολουθήσει το χάος?




Με προβλημάτισε το πρωτοσέλιδο στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 27-Μαρτίου 2011.

Τα πρόσφατα επιτεύγματα αυτής της οικονομικής επενδυτικής δραστηριότητας, στα πλαίσια μιας απληστίας, που πραγματοποιήθηκαν στην Μεσόγειο, είναι ανησυχητικά. Μια δραματική καταστροφή ευαίσθητων παραθαλάσσιων περιοχών έχει συντελεστεί, ακόμα και στην «ευαίσθητη» Ισπανία, με εφιαλτικά συγκροτήματα εξοχικών κατοικιών. Σήμερα το μόνο που σκέπτονται είναι πως μπορούν να τα  κατεδαφίσουν!



Κατοικίες διακοπών, Παραλία Cullera-Valencia, Ισπανία




Ανησυχώ δηλαδή για το τελικό αποτέλεσμα, όταν μάλιστα φαίνεται ότι  στην Ελλάδα, θα πραγματοποιηθούν  μαζικά (100.000 κατοικίες τον χρόνο!), στα πλαίσια του γνωστού εργολαβίστικου τρόπου παραγωγής  και με τις νέες «ελεύθερες» πια χαμηλές αμοιβές των μελετητών, σε ευαίσθητες περιοχές. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να συνεχιστεί το γνωστό παιχνίδι της αυθαίρετης και παράνομης δόμησης. Βρίσκω κατ΄ αρχήν πολύ λογική αυτή την υπόθεση του χωροταξικού σχεδιασμού, στα πλαίσια μιας αναπτυξιακής πολιτικής, μέσω μιας  οργανωμένης ανοικοδόμησης.
Το θέμα όμως είναι ότι πέρα από τα ποσοτικά κριτήρια, υπάρχουν και τα ποιοτικά. Πρόκειται φαίνεται ότι θα ακολουθήσει μια μεγαλειώδη επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον για τον χαρακτήρα της οποίας δεν ακούμε τίποτα.  Πάλι το παιχνίδι με τις γνωστές τοπικές  πολεοδομίες,  τις αρχιτεκτονικές επιτροπές και τις υπεραπλουστευμένες μελέτες;
 Μήπως για αυτό το πρόγραμμα πρέπει να προετοιμαστεί ένας καινούργιος φορέας με επιλεγμένους ανθρώπους, που θα προδιαγράψει τα απαιτούμενα κριτήρια για κάθε περιοχή χωριστά και στη συνέχεια θα ελέγχει τις μελέτες αυτές, έτσι ώστε να αποφευχθούν οι γνωστές τερατογενέσεις που θα υποβαθμίσουν το τοπίο. Ίσως ένας άλλος Άρης Κωνσταντινίδης θα πρέπει να αναζητηθεί και να προΐσταται, πλαισιωμένος με ευαισθητοποιημένους ανθρώπους που θα έχουν ένα ανοικτό πνεύμα και δεν θα είναι προσκολλημένοι στην  παράδοση. Γιατί η παράδοση έχει αξία μονάχα όταν δεν στηρίζεται στην αναπαράσταση, αλλά στην καθημερινή και δίχως επιτήδευση ζωή μας. Απλά χρειάζεται με οδηγό την παράδοση να οδηγηθούμε σε νέες προτάσεις απαιτώντας από τους μελετητές δηλαδή από τους επενδυτές, τον αναλυτικό σχεδιασμό, με πλήρη σχέδια όχι μόνο των κτισμάτων αλλά κυρίως των επεμβάσεων και την διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος, του «τοπίου».



Το 2006 είχαμε την τύχη να μας ανατεθεί ένα τέτοιο συγκρότημα στο χωριό Λαχανιά της Νότιας Ρόδου. Τότε, αφού αντλήσαμε στοιχεία από την τοπική αρχιτεκτονική, είχα την άποψη να αποφύγουμε την γνωστή διαδικασία της αμήχανης επανάληψης δύο ή τριών τύπων  σε ίσες αποστάσεις μεταξύ τους που συχνά συναντάται και είναι τουλάχιστον  ανιαρή.
 Έτσι, με βασική αρχή την διαφορετικότητα, σε μία μεγάλη έκταση εντός σχεδίου,  σχεδίασα την συνέχεια του χωριού, την νέα «Πάνω Λαχανιά» με 56 διαφορετικές κατοικίες, με στόχο να προσεγγίσουμε την αίσθηση που προβάλλουν οι παραδοσιακο οικισμοί της περιοχής, σεβόμενοι τα τοπικά χαρακτηριστικά και την ένταξη στο τοπίο.




Άποψη της Λίνδου
 


Mακέτα εργασίας της νέας μελέτης 
η σχέση είναι προφανής




Θεωρώ ότι το έργο αυτό που δεν ολοκληρώθηκε, αποτελεί μια ενδεικτική πρόταση που παραβαίνει την γνωστή συνταγή των επαναλαμβανόμενων τύπων, και ταυτόχρονα ανοίγει μια  νέα κατεύθυνση για να μην μιλάμε πια για ανεξάρτητες  και πανομοιότυπες εξοχικές κατοικίες για Ευρωπαίους με σκηνογραφικές απομιμήσεις της παράδοσης.


 Στόχος λοιπόν είναι να οραματιστούμε νέους οικισμούς, που σέβονται τις αρχές της ανώνυμης αρχιτεκτονικής και μπορεί να σχετίζονται ή να ανατρέπουν την παράδοση. Η σχέση με την παράδοση πιστεύω ότι πρέπει να εμπεριέχει την σύγκρουση,  ενίοτε την άρνηση και την απόρριψη. 
Ας μην παραμείνουμε απαθής. Απευθύνομαι  στους πολιτικά υπεύθυνους και ευαισθητοποιημένους του ΥΠΕΚΑ και του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού και παρακαλώ  παράλληλα με το χωροταξικό, να προετοιμάσουν ένα τέτοιο φορέα με προσεκτική επιλογή έμπειρων και ευαίσθητων δημιουργών: αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, αρχιτέκτονες τοπίου, εικαστικοί, σύμβουλοι σε θέματα βιοκλιματικού σχεδιασμού υπό την ευθύνη ενός καταξιωμένου ανθρώπου.