Friday, May 30, 2014

DIVERCITY ARCHITECTS: ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ


μια αξιοπρεπής αλλά αμήχανη και χωρίς έμπνευση παρουσίαση



Έφτασα στο Μουσείο Μπενάκη με την ελπίδα ότι θα μας περίμενε μια έκπληξη. Είναι γνωστό ότι  το έργο Divercity Architects, είναι πολυδημοσιευμένο και τολμηρό, μα θα έλεγα όχι ακόμη πολύ ευρύ και ώριμο για να δικαιολογεί μια έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Ήδη βέβαια έκανα πρόσφατα εδώ μια αναλυτική και με θετικά σχόλια παρουσίαση για το «One Athens» στο Λυκαβηττό με τίτλο ΚΤΙΡΙΟ ΔΟΞΙΑΔΗ – “ONE ATHENS”: ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ 

Όταν από τις ομιλίες στο ισόγειο του Μουσείου άκουσα για μεγάλους χρυσούς, αργυρούς και χάλκινους χορηγούς φαντάστηκα ότι ο Τραβασάρος έχοντας εξασφαλίσει και μια οικονομική εύνοια, μας επιφυλάσσει μια ακόμη τολμηρή χειρονομία. Ανέβηκα βιαστικά πρώτος στην αίθουσα για να  καταγράψω την έκπληξη χωρίς κόσμο, μα όλα όσα είχα φανταστεί κατέρρευσαν. Μια συμβατική και άτολμη παρουσίαση με το υλικό για τα έργα σε μικρές πινακίδες που παραπέμπουν σε παρουσιάσεις συμμετοχής σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό αλλά σε σμίκρυνση, παρατίθενται ανηρτημένες σε δίδυμα ανοιγόμενα πανώ – θύρες που είχαν παραταχθεί σε δύο σειρές. Μικρές ανάσες αποτελούν κάποιες μεγαλύτερες φωτεινές εικόνες έργων που παρατίθενται δίπλα σε ανοιγόμενα κάτοπτρα, που χρειάστηκα πολύ ώρα και την εξήγηση του Ηλία Κωνσταντόπουλου, ότι μέσα από τα κάτοπτρα αυτά υπό κάποια γωνία θα μπορούσε, όποιος ανακάλυπτε το μυστικό, να στοχεύσει σε κάποιες άλλες εικόνες στην περίμετρο που παραπέμπουν σε επιρροές, σχέσεις και μνήμες των δημιουργών. Η μυστική αυτή υπόθεση βέβαια παρέμεινε ανενεργή με την παρουσία του κοινού που εκτός των άλλων έπρεπε να πλησιάσει και σε πολύ μικρή απόσταση, για να διακρίνει τις μικρές εικόνες τους τίτλους και τα κείμενα στις πινακίδες. 

Σημαντικά και ενδιαφέροντα έργα αρχιτεκτονικής αποδυναμώθηκαν μέσα από αυτή την αξιοπρεπή αλλά αμήχανη και χωρίς έμπνευση παρουσίαση . Οι εκθέσεις απαιτούν άλλου είδους χειρισμούς που φαίνεται ότι εδώ ήταν ανεπαρκείς.

Tuesday, May 27, 2014

ΡΕΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΤΟ HARVARD



Ideas are in buildings
Doing and thinking architecture


Η Ρένα Σακελλαρίδου, παρουσιάζοντας την διάλεξη της 
στο Harvard GSD (18 IV 2014) 

Συνεχίζω σήμερα την παρουσίαση του κύκλου των διαλέξεων στο πανεπιστήμιο του Harvard, με  μια ακόμη  σημαντική ελληνική παρουσία, μετά την Σοφία Τσιράκη με τον Τάσο Μπίρη και τον Παναγιώτη Τουρνικιώτη. Επισημαίνω για άλλη μια φορά πόσο σημαντικό είναι για την περίοδο αυτή η προβολή της αρχιτεκτονικής μας στο εξωτερικό, που εκτιμώ ότι ανοίγει νέους δρόμους και προοπτικές. 

Η Ρένα Σακελλαρίδου αναπλ. Καθηγήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ και συνεργάτης με την Μόρφω Παπανικολάου στο γνωστό Αρχιτεκτονικό Γραφείο SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ, την Παρασκευή 18 Απριλίου, έδωσε διάλεξη στο Harvard GSD με τίτλο: Ideas are in buildings. Doing and thinking architecture. *(ο τίτλος είναι αναφορά της στην διάλεξη του B.Hillier ‘Ideas are in things’). Την διάλεξη διοργάνωσε το Greece GSD. 



Η Ρένα Σακελλαρίδου μίλησε για την υβριδική σχέση ανάμεσα στο να σχεδιάζεις και να μελετάς τον σχεδιασμό. «Μελετώ την δημιουργικότητα», τόνισε. «Και την ίδια στιγμή σχεδιάζω. Και, έτσι, μελετώ. Και μελετώ πως εγώ (και εμείς) σχεδιάζουμε. Το να κάνεις αρχιτεκτονική, είτε μέσω της πράξης είτε μέσω της διδασκαλίας, και το να σκέφτεσαι την αρχιτεκτονική σημαίνει να καταδύεσαι στο δημιουργικό πεδίο και να αρθρώνεις αναλυτικό λόγο για τον σχεδιασμό. Απαιτεί πράξη και την ίδια στιγμή κατανόηση του τι περιλαμβάνει η πράξη αυτή». 


SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ / ΑΘΗΝΑ 
Με τον Mario Botta, 
Στιγμιότυπο από την κατασκευή 

NATIONAL INSURANCE HEADQUARTERS / ATHENS 
With Mario Botta

«Η προσέγγισή μου», συνέχισε, «έχει διαμορφωθεί μέσα στα χρόνια από την έρευνα που έκανα στην συνθετική δομή του αρχιτεκτονικού αντικειμένου. Εάν, για να κατανοήσουμε την συνθετική δομή χρειαζόμαστε ένα είδος ‘συγχρονικής’ ανάγνωσης, για να κατανοήσουμε το τι λαμβάνει χώρα στην διάρκεια του σχεδιασμού, το πως, δηλαδή, συγκροτείται η δομή αυτή και πως εξελίσσεται μέσα στον χρόνο, φέρνει στο προσκήνιο την ‘διαχρονική’ διάσταση. Το να παίρνεις μέρος στην σχεδιαστική διαδικασία σημαίνει να συμμετέχεις διαρκώς σε μία διαδικασία «I do, I undo, I redo» όπως η Louise Bourgeois περιγράφει την δουλειά της. Κάνοντας αρχιτεκτονική συνειδητοποίησα σταδιακά, ότι η κατάδυση στο δημιουργικό πεδίο απαιτεί ένα είδος σιωπηλής κατανόησης. Αυτού του είδους την κατανόηση προσπαθώ να ενσωματώνω πλέον, μαζί με την αναλυτική, στην ερευνητική/εκπαιδευτική και την συνθετική κατεύθυνση». 


SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ
ΝΕΟ ΚΤΗΡΙΟ ΕΤΕ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ / ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Βραβείο Άρη Κωνσταντινίδη, Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, 2005 

NEW NATIONAL BANK BUILDING / THESSALONIKI 
PRIZE Aris Konstantinidis, Association of Greek Architects, 2005 

Εστιάζοντας στην έννοια του χρόνου και τις διαφορετικές του διαστάσεις στον σχεδιασμό και την κατασκευή, αναφέρθηκε στην έννοια του προσωπικού χρόνου, του «χρόνου_εντός» όπως τον ονόμασε. 

«Μιλώντας για την δουλειά μας», τόνισε, « παρουσιάζω στην πραγματικότητα μία πορεία. Η μία ιδέα οδηγεί στην άλλη με τρόπο μη γραμμικό. Σταδιακά αρχίζουν οι έννοιες να συμπλέκονται, να συνδυάζονται, να δομούνται μεταξύ τους. Αυτό που είμαστε φτιάχνεται μέσα στον χρόνο. Υπάρχουν όμως πολλά είδη χρόνου στην αρχιτεκτονική. Ο αναλυτικός χρόνος, στην συγχρονική ή την διαχρονική του διάσταση, όπως ανέφερα προηγουμένως. Και υπάρχει ο χρόνος της αρχιτεκτονικής πράξης: χρόνος επώασης της ιδέας, χρόνος της δουλειάς, (χρόνος ωρίμανσης), χρόνος της κατασκευής (χρόνος μετέωρος), ο χρόνος μετά την υλοποίηση, (χρόνος αποχωρισμού). Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος εξελίσσεται σε δύο παράλληλες πορείες: χρόνος_εντός και χρόνος_εκτός. Ο χρόνος_εντός είναι χρόνος βαθειά προσωπικός, χρόνος εξέλιξης, χρόνος που επιταχύνεται, επιβραδύνεται, παγώνει, εκκινεί, παραμένει μετέωρος ανάμεσα στο σήμερα και το αύριο, διαχέεται, συμπυκνώνεται, υπάρχει». 

SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ, 
ΠΥΛΗ, ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ / ΑΘΗΝΑ 
High Commendation, World Architecture Festival 2008 
Υποψηφιότητα MIES VAN DER ROHE 2009 
Ειδική Μνεία, Βραβεία Αρχιτεκτονικής EIA 2008 

GATE AT ASTIR PALACE / ATHENS 
High Commendation, World Architecture Festival 2008 
Nominee for MIES VAN DER ROHE European Architecture Prize 2009 
High Commendation, EIA 2008

Στην συνέχεια, αναφέρθηκε στην έννοια των “τοπίων του νου και των αρχιτεκτονικών τοπίων” που ορίζουν τον τρόπο που κατανοούμε και κάνουμε αρχιτεκτονική. 

«Θα μπορούσα να περιγράψω το πως εξελίχθηκε ο τρόπος σκέψης μας στην δουλειά μας παρακολουθώντας την μετάβαση ‘από το νοητικό στο βιωματικό και πως τα δύο αυτά σταδιακά γίνονται ένα στην διαδικασία σχηματισμού του concept’. Ενώ στα πρώτα μας έργα μας ενδιαφέρουν αυτές καθ αυτές οι χωρικές_συντακτικές σχέσεις», παρατήρησε, «αργότερα, αναδύονται έννοιες που έχουν να κάνουν περισσότερο με ψυχικές δράσεις, πχ. απόκρυψη, απαγόρευση, έλεγχος και ανατροπή, καταβύθιση, εισχωρώ, διαπερνώ, σκάβω εντός, κλπ. Προηγείται μια διαδικασία αναγνώρισης και ονοματοποίησης. Είναι την ίδια στιγμή μια αναλογία, ένα είδος νοητικού-δημιουργικού μηχανισμού και μία σύνθετη top-down διαδικασία που εμπλουτίζεται από στοιχεία bottom-up. Με αυτόν τον τρόπο, αυτό που ορίζω ως τον ‘χώρο_εντός’, τον εσωτερικό χώρο που συγκροτεί το ‘τοπίο του νου’ (mindscape) του καθένα και της καθεμιάς μας, εκφράζεται μέσω αυτού που αποκαλώ ‘αρχιτεκτονικό τοπίο’ (archiscape), ή προσωπικό τρόπο σκέψης για την αρχιτεκτονική και έκφρασης της αρχιτεκτονικής. Έτσι, ο χώρος_εντός αναδύεται και γίνεται χώρος πραγματικός». 


SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ, 

ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΑΣΤΕΡΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ / ΑΘΗΝΑ 
Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με πρόσκληση, 2009

CONFERENCE CENTER AT ASTIR PALACE / ATHENS 
Invited Architectural Competition, 2009 

Συνδέοντας τον θεωρητικό λόγο με το έργο, παρουσίασε το αρχιτεκτονικό έργο του γραφείου τους (Αρχιτεκτονικό γραφείο SPARCH / ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ), παρακολουθώντας την εξέλιξη του concept: από την πρώτη φάση, που προσδιόρισε ως ‘φάση της ακρίβειας’, με αναφορά σε τρία υλοποιημένα έργα μεγάλης κλίμακας (Μέγαρο Καρατζά, Συγκρότημα Εθνικής Ασφαλιστικής και Νέο Κτίριο ΕΤΕ Βιπέθ), στην δεύτερη, μεταβατική, φάση, που ονόμασε ‘φάση της ενσωμάτωσης’, με σύντομη περιήγηση σε έργα και προτάσεις σε διαγωνισμούς όπως η Πύλη και το Στέγαστρο, η πρόταση για το Ξενοδοχείο Αφροδίτη και το Συνεδριακό Κέντρο στον Αστέρα Βουλιαγμένης, καθώς και η πρόταση για το Επιχειρηματικό Κέντρο BIC. Εστίασε τέλος στην πρόσφατη φάση, που ονόμασε ‘φάση της κατάδυσης’ με αναφορά στην μελέτη για το Νέο Κτίριο της Ακαδημίας Αθηνών, την πρόταση για την Βαλκανική Πλατεία και το Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων και τέλος στο Συγκρότημα Agemar Maritime. 


SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ, 
ΚΤΗΡΙΟ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
1Ο ΒΡΑΒΕΙΟ, Αρχιτεκτονικός 

ACADEMY OF ATHENS OFFICE BUILDING
1st PRIZE, Invited Architectural Competition, 2010

Η συζήτηση που ακολούθησε είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και διάρκεια. Εστιάστηκε στο τι σημαίνει να κάνεις ταυτόχρονα έρευνα και πράξη, ένα θέμα που όπως έγινε φανερό ενδιέφερε πολλούς από τους παρευρισκομένους, στην ιδιαιτερότητα του αρχιτεκτονικού τρόπου σκέψης στο να συνδυάζει διαφορετικά στοιχεία και να δημιουργεί αλληλοσυσχετίσεις, στην ‘επενδεδυμένη ευφυΐα’ που απαιτείται σε περιόδους κρίσης, στην υλικότητα και την σημασία της στο έργο του γραφείου, στην πρόκληση που τίθεται από την νέα τεχνολογία να αντιμετωπίσει τα παραδοσιακά υλικά, καθώς και στο πως η έννοια του χρόνου μπορεί να ενσωματωθεί στο αρχιτεκτονικό στούντιο. 


SPARCH ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΟΥ / ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ,
ANANGEL MARITIME GROUP HEADQUARTERS / ΑΘΗΝΑ
1Ο ΒΡΑΒΕΙΟ, Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με πρόσκληση, 2013 

ANANGEL MARITIME GROUP HEADQUARTERS / ATHENS 
1st PRIZE, Invited Architectural Competition, 2013 

Την εκδήλωση εκ μέρους του GreeceGSD διοργάνωσαν οι: Γιώργος Αθανασόπουλος (εκπρόσωπος), Νίκος Κατσίκης, Αρίων Κοκάνη, Ανδρέας Νικολοβγένης, Δημήτρης Παπανικολάου, Μιχάλης Πιρόκκας, Αφροδίτη Σταθοπούλου και Δημήτρης Βενιζέλος. 






Sunday, May 25, 2014

ΚΩΣΤΑΣ ΦΙΝΕΣ: Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΝΟΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΕΚΦΡΑΣΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΥ


Ο Κώστας Φινές με τον Δημήτρη Αντωνακάκη στην Ύδρα, 27 ΑΠΡ 2007 
Τμήμα φωτογραφίας που μου παραχώρησε ο Αριστείδης Αντονάς





Κώστας Φινές, Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κτίριο Διοίκησης

Τον Κώστα Φινέ τον θυμάμαι από την δεκαετία του 70, θαυμάζοντας σαν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, το συγκρότημα Νομικής-Θεολογικής-Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο που πραγματοποίησε με τον συνεργάτη του Κ. Παπαϊωάννου, αλλά και παρακολουθώντας την έντονη πολιτική του παρουσία στα συνέδρια του Συλλόγου αρχιτεκτόνων. Είχα την ευκαιρία την ίδια εποχή να συνομιλήσω μαζί του και να καταγράψω τις τότε απόψεις του που ακόμη παραμένουν ανέκδοτες.


Κώστας Φινές, Φοιτητική Εστία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου

Ο Φινές υπήρξε βασικός υπερασπιστής του θεσμού των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών, συμμετείχε συστηματικά και απέσπασε τουλάχιστον 30 διακρίσεις. Προβληματισμούς έχουν προκαλέσει λόγω της μεγάλης τους κλίμακας το κτίριο τη Φοιτητική Εστία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου, το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας. Από τα τελευταία του έργα είναι ο Σταθμός του «Ηλεκτρικού» στο Μοσχάτο όπου χειρίζεται με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο τις λεπτομέρειες και την όλη σύνθεση μιας τολμηρής χαλύβδινης κατασκευής.


Κώστας Φινές, Σταθμός του «Ηλεκτρικού» στο Μοσχάτο (2007)


Κώστας Φινές, Σταθμός του «Ηλεκτρικού» στο Μοσχάτο (2007), λεπτομέρεια 


Η νεκρώσιμη ακολουθία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 26 Μαϊου 2014 στο Β΄ Νεκροταφείο 



Από τον Μίμη Φατούρο,  τον  Δημήτρη Φιλιππίδη και τον Γιώργο Μαδεμοχωρίτη έλαβα τα παρακάτω κείμενα:



ένα μικρό κείμενο του Μίμη για τον Φινέ

Ακατανόητο. Ο Φινές δεν είναι μαζί μας, δεν είναι δυνατόν.
Φοιτητές τότε ο Κώστας και η Μαρία, και μετά, πολύ νέος με τον Ντίνο Παπαιωάννου δημιουργοί, και πάλι τότε, του μεγάλου έργου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Ο Κώστας είχε τη δύναμη της συγκίνησης που μπορούσε και την έκανε δύναμη της δημιουργίας τόπων.
Όπως και τότε τραγουδώντας με τον Ξυλούρη, ο Κώστας Φινές είναι συνεχώς παρών σχεδιάζοντας το μέλλον.

Μίμης Φατούρος 26 V 2014


ΚΩΣΤΑΣ ΦΙΝΕΣ 

Η είδηση θανάτου του Κώστα Φινέ με γύρισε πίσω 50 χρόνια πίσω και. Όταν σπουδαστής ακόμα, δούλευα στο γραφείο των Κ. Παπαϊωάννου και Κ. Φινέ. Ήταν η εποχή που εκπονούσαν τα σχέδια για το αξεπέραστο συγκρότημα κτιρίων τους στο ΑΠΘ. Νεαροί εκείνοι αρχιτέκτονες, έκαναν ακόμα το στρατιωτικό τους, είχαν μόλις κερδίσει το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού. Πόσο γενναίοι ήταν, πόσο σπουδαία η μαθητεία κοντά τους! 

Δεθήκαμε έτσι με φιλία. Με δέχτηκαν να συμμετέχω, βουβός μάρτυρας, στις μαχητικές συναντήσεις που οργάνωναν μαζί με άλλους νέους αρχιτέκτονες, γύρω από τον φλογερό Αριστομένη Προβελέγγιο. Τότε που οι αρχιτέκτονες διεκδικούσαν καινούριους ρόλους από το κράτος, σε διαγωνισμούς και αναθέσεις. 

Ήταν ακραίος κι άτεγκτος στις απόψεις του. Αυτός ο τόσο μειλίχιος κι ευαίσθητος χαρακτήρας μπορούσε να γίνει θηρίο ανήμερο αν έβλεπε μια αδικία, ένα παραστράτημα. Κι έτσι έμεινε σ’ όλη του τη ζωή. Τηλεφωνηθήκαμε τελευταία φορά πριν δυο-τρία χρόνια – ήταν ο ίδιος κι απαράλλακτος. Η φωνή του, μικρού παιδιού. Ήταν κατενθουσιασμένος: είχαν καταφέρει να εξοπλίσουν ένα σαπιοκάραβο στην Ελευσίνα και να το στείλουν στα κρυφά προς Παλαιστίνη, φορτωμένο φάρμακα κι εφόδια, κόντρα στον τότε αποκλεισμό. Αν και ξενυχτισμένος, γέλαγε συνέχεια στο τηλέφωνο. 

Δημήτρης Φιλιππίδης 25 V 2014




"Φταίμε όλοι μας και εγώ προσωπικά και θεσμικά, που καταφέραμε και όλοι αυτοί οι σημαντικοί δημιουργοί να είναι γνωστοί μόνον στην κοινωνία των αρχιτεκτόνων. Όσο ζούνε και δημιουργούν, τους υποτιμάμε, τους κρύβουμε και τους εξαφανίζουμε, μετά γινόμαστε μεγαλόψυχοι γιατί.... δεν τους φοβόμαστε...
Όπου και να βρίσκεσαι Κώστα Φινέ θα δημιουργείς, εμείς σε ευχαριστούμε για αυτά που μας άφησες."

Γιώργος Μαδεμοχωρίτης 26 V 2014

Monday, May 19, 2014

“A THOUSAND DOORS”, ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΑΔΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ


θλίβομαι… 
χάρηκα πραγματικά…
θα ήθελα να παρακαλέσω…

...την πολλά υποσχόμενη συνεργασία 
του πολιτιστικού οργανισμού ΝΕΟΝ 
και της Whitechapel Gallery


H Γεννάδειος Βιβλιοθήκη

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ 

Ισοκράτης 



Η φράση αυτή στην μετώπη του κτιρίου–  σύμφωνα με την ερμηνεία που της δίνεται σήμερα - δηλώνει την πνευματική και οικουμενική διάσταση της ελληνικότητας... μα




Θλίβομαι με όλα όσα έχουν προηγηθεί για τον Εθνικό κήπο και την πρωτοβουλία του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, τις αμφιβολίες, τις επικρίσεις τις παράδοξες ανησυχίες περί καταστροφής τάχα του Κήπου, τις παχυλές τάχα αμοιβές των μελετητών, την μονοπώληση της τέχνης από ιδιώτες (!!!) και άλλα υπερβολικά σχόλια. Η νέα έκθεση του Πολιτιστικού Οργανισμού ΝΕΟΝ στην Γεννάδειο Βιβλιοθήκη σε συνεργασία και εδώ με την Whitechapel Gallery, έρχεται να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στους εντός των τειχών κατοικούντες ότι δεν χρειάζεται να υψώνουμε γύρω μας νέα τείχη και να αμφιβάλλουμε διαρκώς με ύποπτες δηλώσεις για τάχα υστερόβουλες πρωτοβουλίες. Βρέθηκα μάλιστα πρόσφατα στο κατάμεστο και πολύ πετυχημένο και πολυβραβευμένο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στην Κηφισιά και αναρωτήθηκα γιατί τελικά εμπιστευτήκαμε τον Άγγελο και τη Νίκη Γουλανδρή να χρηματοδοτήσει μια τέτοια σημαντική  πρωτοβουλία με ένα τέτοιο μεγάλης κλίμακας κτίριο στην Κηφισιά και θλίβομαι που δεν εμπιστευόμαστε τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο, έναν συλλέκτη με διεθνή απήχηση, να προχωρήσει σε αυτήν την σημαντική κατά την άποψή μου πρόθεση.






Francis Upritchard, Balata Figures, 2012, Μπρούτζος



Χάρηκα πραγματικά που οι πρώτες πληροφορίες για τα εγκαίνια το βράδυ του Σαββάτου στην Γεννάδειο, που δεν μπόρεσα να παρευρεθώ, μιλούσαν για μια σημαντική και ξεχωριστή εκδήλωση με πλήθος κόσμου, που θύμιζε Νέα Υόρκη. Νέοι άνθρωποι, ζωντανές παρουσίες μακριά από κάποιες γνωστές κοσμικές ή περιθωριακές βραδιές εγκαινίων εικαστικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. 




Daniel Silver,Dig, 2013
Φιγούρες από μάρμαρο,γύψο, καουτσούκ και μπετόν.


Χάρηκα πραγματικά που κατάφερα τελικά να επισκεφτώ την Κυριακή 11 Μαϊου μια διαφορετική έκθεση σε έναν σημαντικό και ξεχασμένο επί χρόνια, για το ευρύτερο κοινό κτίριο, με ένα μαγευτικό κήπο στον οποίο δεν είχα ξαναβιώσει ανάλογη εμπειρία στο παρελθόν και έφυγα συγκινημένος.



νεανικές παρουσίες με φρεσκάδα και σοβαρότητα συνέβαλαν ουσιαστικά με την παρουσία τους στην ουσιαστική μας ενημέρωση


Χάρηκα πραγματικά που με υποδέχθηκαν στην είσοδο με χαμόγελο και στην συνέχεια σε όλη την πορεία ,αγόρια και κορίτσια, νεανικές παρουσίες με φρεσκάδα και σοβαρότητα συνέβαλαν ουσιαστικά με την παρουσία τους στην ουσιαστική μας ενημέρωση – για τους καλλιτέχνες και το περιεχόμενο των έργων τους. Μια πρωτοβουλία, μάλλον πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα, που συμβάλει ουσιαστικά στην ενεργή συμμετοχή του ευρύτερου κοινού και την κατανόηση της Τέχνης, απομακρύνοντας την όποια αμηχανία και ενισχύοντας την απόλαυση.


Χάρηκα πραγματικά με την συνύπαρξη ξένων και Ελλήνων καλλιτεχνών και με συγκίνησε η εγκατάσταση της νέας καλλιτέχνιδας Πάκυ Βλασσοπούλου με θέμα το άλογο, που γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα και όπως γράφει «η τέχνη της πηγάζει από την αδυναμία της να θυμάται ονόματα, έννοιες και ημερομηνίες.»


Πάκυ Βλασσοπούλου, μια αγέλη αλόγων, εγκατάσταση



Πάκυ Βλασσοπούλου, μια αγέλη αλόγων, εγκατάσταση



Πάκυ Βλασσοπούλου, μια αγέλη αλόγων, εγκατάσταση


Χάρηκα πραγματικά με την τολμηρή, παράξενη και ευπαθή πρόταση του  Νίκου Ναυρίδη και την ηχητική εγκατάσταση του Κώστα Ιωαννίδη, περίμενα όμως περισσότερα από τον Γιάννη Κουνέλη. 





Νίκος Ναυρίδης, 1000 Φύλ(λ)α*, 2014, Χειροποίητο φύλλο, αλεύρι, νερό, αλάτι, σπάγκος




Γιάννης Κουνέλλης, Untitled, 2014

Χάρηκα πραγματικά με τα έργα των Ελλήνων κα ξένων καλλιτεχνών που επέλεξε η Iwona Blazwick Διευθύντρια της Whitechapel Gallery και βρίσκω ότι ανταποκρίνονται απόλυτα στο ήθος που χαρακτηρίζει την ελληνική αυτή πραγματικότητα, χωρίς να προκαλούν και να σοκάρουν τόσο μέσα στον ευαίσθητο χώρο της Βιβλιοθήκης όσο και στον υπέροχο κήπο που φωλιάζει στο κέντρο της πόλης. 

Παραθέτω στην συνέχεια επιλεγμένες εικόνες έργων που κατέγραψα:




George Herold, Bent poetry, w. up!, 1997/ 2014, Ξύλο, μελάνι, μέταλλο και σύρμα. 




Christian Boltanski, Reconstitution, 1990, Χαρτόνι, χαρτί, φωτογραφίες 

Συλλογή Whitechapel Gallery




Μark Manders, 
Composition with Short Verticals, 2010, Ξύλο, επιζωγραφισμένο ξύλο, επιζωγραφισμένη εποξική ρητίνη, Συλλογή ISELF




Michael Rakowitz Documenta 13: What Dust Will Rise? (17), 2012, 
Τραβερτίνης (ασβεστόλιθος) από την Μπαμιγιάν λαξεμένος στο χέρι





Michael Dean, Analogue Series (Tongue), 2014, Σκυρόδεμα, MDF



Έφυγα με μια αίσθηση μεγάλης ικανοποίησης. Αισθάνθηκα ότι κάτι καινούργιο έρχεται και πρέπει να το δούμε με μεγάλη σοβαρότητα. Ιδιαίτερα οι Έλληνες καλλιτέχνες που πρέπει νομίζω να ξεπεράσουν κάθε εσωστρέφεια και να συνειδητοποιήσουν ότι ανοίγεται ένα καινούργιος δρόμος, που με επιμονή μπορεί να οδηγήσει σε μια διεθνή προβολή της Ελληνικής Τέχνης. 


Nina Fisher & Marganel Sani, Toute la mémoire du monde video , 2006,
Έγχρωμη στερεοφωνική δικάναλη βιντεοεγκατάσταση. Φιλμ των 35 χιλιοστών ψηφιακά επεξεργασμένο σε μορφή HD, διάρκειας 7’ 




Annie Ratti, Tête à Tête (You and Me), 1999/ 2014,Λυγισμένο κοντραπλακέ, μέταλλο, ύφασμα, 


Elizabeth Price, THE TENT, 2012
Βίντεο HD διάρκειας 15’



Juan Minoz, Conversation Piece II, 2001, Μπρούτζος, έξι κομμάτια,





Giuseppe Penone, Spazio di Luce, 2008,Μπρούτζος, φύλλο χρυσού





Adrian Villar Rojas, Return,  detail, από τη σειρά Return of the World, 2012, 
Άψητος πηλός, τσιμέντο, ξύλο, μέταλλο 

Συλλογή Sandretto Re Rebaudengo






Daniel Silver, An Artangel commission Installation view, Φιγούρες από μάρμαρο, γύψο, 


Θα ήθελα να παρακαλέσω τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο να επιδιώξει με υπομονή και επιμονή την υλοποίηση του οράματός του για τον Εθνικό Κήπο για να βιώσουμε και εκεί την σύγχρονη Τέχνη σε έναν ακόμη χώρο που είναι ανοιχτός σε όλους και ήδη έχει δοκιμαστεί επιτυχημένα με μια μεγάλη έκθεση της Βάνας Ξένου. Πιστεύω ότι η τέχνη ενδυναμώνει και εμπλουτίζει τους δημόσιους χώρους όπου τοποθετείται. 

Θα ήθελα να παρακαλέσω να σπεύσετε να επισκεφτείτε αυτή την έκθεση και να συμβάλετε προς αυτή την κατεύθυνση έτσι ώστε να συνεχιστούν οι σημαντικές αυτές πρωτοβουλίες. 

Για τον κατάλογο της έκθεσης κάντε ΚΛΙΚ εδώ 
και για να μεγεθύνετε τις εικόνες κάντε ΚΛΙΚ επάνω σε αυτές.



Friday, May 16, 2014

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ: ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ

(με αφορμή το Σαββατοκύριακο των εκλογών)

ΑΛΒΑΝΟΣ

"Αφιερωμένο εξαιρετικά 
στον κ. Άρη Σπηλιωτόπουλο" 



Στο πουθενά, ανάμεσα σε βιοτεχνίες και σκυλάδικα πριν την πόλη, ένα προσκυνητάρι. Στη βάση του, τα γνωστά: δέσμες από ψεύτικα λουλούδια, ένα στεφάνι. Στην πλάκα του, τα απαραίτητα στοιχεία: όνομα, χρονολογία γέννησης και θανάτου με ελληνικούς και λατινικούς χαρακτήρες. Κι από κάτω μια λέξη μόνο – ΑΛΒΑΝΟΣ. Κάτω από την πλάκα, θυμιατήρι, ένα καντήλι και μια φωτογραφία του. Ήταν 27 ετών όταν σκοτώθηκε σε αυτό ακριβώς το σημείο. Γύρω ψυχή, τέτοια ώρα. 

Ποιος ξέρει πού έμπλεξε, πώς βρέθηκε σκοτωμένος, ποιος κατόπιν ενδιαφέρθηκε να στήσει αυτό το μνημείο, σύμφωνα με τα δικά μας έθιμα – ιδίως για νέους που βρίσκουν ξαφνικό θάνατο πάνω σε δρόμους. Πάνω από όλα, η αίσθηση εκείνης της φοβερής λέξης: ΑΛΒΑΝΟΣ, που αποπνέει τέτοια άγρια ερημιά. 


ΑΜΦΙΑΡΕΙΟ



Το Αμφιάρειο είναι καλά κρυμμένο μέσα στον πευκώνα του Ωρωπού. Οι πληροφορίες λένε, με μικρή επισκεψιμότητα. Όποιος πάντως τυχερός επισκεφτεί το αρχαίο ιερό και το πετύχει έρημο, χωρίς κόσμο, γαληνεύει η ψυχή του. Όπως συμβαίνει σε κάθε ανάλογη τοποθεσία με αρχαιότητες, ενταγμένη σοφά στο φυσικό τοπίο, ένα μάθημα ενάντια στη σύγχρονη απληστία κι ανυπομονησία.

Το προλάβαμε για λίγη ώρα έτσι, ιδανικά σιωπηλό. Μετά, κατέφθασε ένα γκρουπ επισκεπτών με πούλμαν. Απλοί άνθρωποι, φαίνονταν εργατικοί. Σκόρπισαν ανάμεσα στα ερείπια. Μάζευαν λουλούδια, συζητούσαν για τον καιρό και τα πολιτικά. Σουλατσάριζαν σαν να ήταν σε κάποιο πάρκο. Δεν είχαν κάποιον να τους μιλήσει σχετικά, αλλά δεν νομίζω πως θα τους ενδιέφερε κάτι τέτοιο. 

Το Αμφιάρειο ήταν μια πρόφαση, μια ευκαιρία για να ξεκουράσουν τα πόδια τους. Σε λίγο άλλωστε μαζεύτηκαν πάλι για να φύγουν. Επόμενος σταθμός, ο κύριος προορισμός τους: η σύγχρονη μονή Τάδε, σε κοντινή απόσταση. Εκεί μάλιστα. Όλα οργανωμένα, στρωτά. Τα σταυροπροσκυνήματα, τα λιβάνια, ο καφές με το λουκουμάκι μετά. Οι καινούριοι θαυματουργοί άγιοι σε εγρήγορση.

Σιγά τώρα, ο Αμφιάραος * και τα παραμύθια της αρχαιότητας.

Δημήτρης Φιλιππίδης


*Κατά τον Παυσανία (Παυσανίας, ΣΤ΄ 17,6) ο Αμφιάραος ήταν γιος του Οικλή και εγγονός του Μελάμποδα, από τον οποίο και κληρονόμησε την τέχνη της μαντικής, της Ιατρικής και της Φαρμακολογίας. Προς τιμή του ιδρύθηκε στα τέλη του 5ου π.Χ. αιώνα το Αμφιαράειο (νοτιοδυτικά της Σκάλας Ωρωπού), Ιερό που λειτουργούσε παράλληλα ως μαντείο και θεραπευτήριο. Το ενδιαφέρον με το Αμφιαράειο είναι πως, πέρα από θεραπευτήριο, όπως τα Ασκληπιεία, λειτουργούσε και ως ψυχοθεραπευτήριο.
Ο Αμφιάραος, σύμφωνα με το μύθο, βοήθησε κάποιο φίλο του να βρει τα λογικά του. Από πηγές της εποχής προκύπτει ότι το Αμφιαράειο ήταν το πρώτο οργανωμένο Ψυχιατρείο της αρχαιότητας, αφού λειτουργούσε βάση πρωτοκόλλου, είχε θάλαμο αναμονής για τους ασθενείς, αίθουσα λήψης ιστορικού, χώρους δραματοθεραπείας, καθώς και χώρους εφαρμογής τεχνικών θεραπείας των «ά-λογων» ανθρώπων.


Friday, May 9, 2014

«ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΟΥΣ» ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΧΕΔΙΩΝ


πρωτοφανής αναστολή της επικύρωσης των αποτελεσμάτων μέσα από  προεκλογικές αντιπαλότητες

παρουσίαση 1ου, 2ου+2ου & 3ου Βραβείου

1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, άποψη από την κάτω στάθμη της νότιας πτέρυγας, Χώρος εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων

Στις 16 Απριλίου 2014 Τα μέλη της κριτικής επιτροπής του ανοικτού αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού μίας κατηγορίας Προσχεδίων ενός σταδίου «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΟΥΣ», Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Αθανασία Γιωτάκη, Δημήτρης Γιαννίσης, Φανή Βαβύλη και Άρης Σαπουνάκης υπέγραψαν το πρακτικό της τελικής συνεδρίασης σύμφωνα με την οποία αποσφραγίστηκαν οι φάκελοι και δόθηκαν τα ακόλουθα βραβεία και διακρίσεις:

1ο βραβείο
12014RG472
Γιάννης Κίζης
Κωνσταντής Κίζης
Θύμης Δούγκας
2ο βραβείο
88888888WW
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος
Κώστας Μαύρος
Θάνος Μπαμπανέλος
2ο βραβείο
19341216ΑΑ
Τσαμπίκος Πετράς
3ο βραβείο
55555555AM
Κώστας Μανωλίδης
Ευαγγελία Αποστόλου
3ο βραβείο
19601988AT
Ζήσης Κοτιώνης
Νικόλαος Κλάτσας
Μιχαήλ Σόφτας
Τιμητική διάκριση
GT03476591
Γιώργος Τσολάκης
Ελένη Λάγκαρη
Τιμητική διάκριση
14172697CF
Ελένη Σταμούλη
Αικατερίνη Ολυμπία
Δασκαλάκη
Φώτιος Ζαπαντιώτης
Τιμητική διάκριση
MG86458490
Θεώνη Ξάνθη
Θοδωρής Ανδρουλάκης
Αλκμήνη Τζίμα
Σοφία Καλέα
Τιμητική διάκριση
L17000071L
Δημήτρης Θωμόπουλος
Πολυξένη Καράλη
Τιμητική διάκριση
27292402ΑΜ
Σοφία Τσιράκη


1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Η διαμόρφωση της εισόδου, η σχέση του Μουσείου με το πάρκο. Δυνατότητα περιστασιακής υπαίθριας έκθεσης της Αργούς


Πρωτοφανείς και απαράδεκτες είναι όμως οι εξελίξεις στο Δημοτικό Συμβούλιο του Βόλου όπου τελικά για ένα έργο που με απόφαση του Συμβουλίου είχε εγκριθεί να υλοποιηθεί μέσω αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, ξαφνικά μια εξώδικη διαμαρτυρία του υποψηφίου Δημάρχου Αχιλλέα Μπέου, είχε σαν αποτέλεσμα να θέσει υπό αμφισβήτηση την αναγκαιότητα έργου και την όλη διαδικασία επικύρωσης της κρίσης του Διαγωνισμού.




1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας,

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε λεπτομέρειες ή στις διαφαινόμενες  τυχόν ανατροπές προς όφελος ημετέρων, αλλά θεωρώ απαράδεκτο ένας δημοτικός άρχοντας να μην στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και να αναβάλει-ματαιώνει μια απλή και ξεκάθαρη διαδικασία επικύρωσης για μετά της εκλογές, αντί απλά να επικυρώσει τυπικά τα αποτελέσματα και να συγχαρεί δημόσια τους μελετητές και την κριτική επιτροπή. Ως πότε επί τέλους ο αρχιτεκτονικός μόχθος θα απαξιώνεται μέσα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ίδια συμφέροντα;


1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας,

(Πηγές: Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα, magnesianews.gr, Πρακτικά Συνεδρίασης Κριτικής Επιτροπής)

Με πρόθεση να δημοσιευτούν εδώ και οι άλλες μελέτες, παρακαλούμε τον Δήμο και τους μελετητές να μας αποστείλουν υλικό στο triantafyllou.giorgos@gmail.com 


Με στόχο την ευρύτερη ενημέρωση για το υψηλό επίπεδο των βραβευμένων μελετών και την με κάθε τρόπο εξάσκηση πίεσης στον νυν Δήμαρχο και στο Δημοτικό Συμβούλιο του Βόλου να σεβαστεί πρώτα την θέση του και στην συνέχεια τον θεσμό του Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού και να επικυρώσει τα αποτελέσματα. Παραθέτω στην συνέχεια τις βραβευμένες μελέτες που στάλθηκαν. Προηγείται συμπληρωματικό υλικό από το: 


1ο βραβείο
Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας

12014RG472


1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Σχέδιο Γενικής Διαμόρφωσης

Το πρώτο βραβείο τολμά να αναδείξει την μυθική Αργώ πλέουσα μέσα σε ένα υδάτινο τοπίο. Πατέρας και υιός Κίζης συνεργάζονται γόνιμα μεταξύ τους και μαζί με τον Θύμη Δούγκα καταφέρνουν να ξεχωρίσουν με την πραγματικά μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα αυτή μουσειολογική προσέγγιση: 

"Η Αργώ φτιάχτηκε για να ταξιδεύει. Ο φυσικός τόπος της είναι η θάλασσα. Η προκείμενη πρόταση εμπνέεται από τη δυσκολότερη στιγμή του ταξιδιού, το πέρασμα από τις Συμπληγάδες".....
"Η επίσκεψη στο μουσείο αντιμετωπίζεται σαν «ταξίδι», πραγματικό και νοητικό. Η μουσειολογική οργάνωση και, επομένως, η αρχιτεκτονική σύνθεση αρθρώθηκαν πάνω στο δίπολο: «Αργώ, το μοναδικό πραγματικό έκθεμα» και «Ταξίδι, το σημαινόμενο του αρχαίου πλοίου».... 
"Το έργο, νέο αστικό γεγονός, προβάλλεται ως τοπόσημο, παραπέμποντας στο μύθο και την αλληγορία του με «μεγαλιθική» δόμηση τοιχωμάτων αδρού μπετόν, με φόντο το μυθικό βουνό του Πηλίου."




1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Κάτοψη κάτω στάθμης


1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Κάτοψη άνω στάθμης



1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Τομές 3 και 1 (τμήμα)

Το σχόλιο της Κριτικής επιτροπής:

"Η πρόταση με κωδικό 12014RG472 παρουσιάζει ευκρίνεια προθέσεων, ενδιαφέρουσα ογκοπλασία, προσαρμοσμένη στο διατιθέμενο οικόπεδο. Η οργάνωση της κάτοψης και η διαμόρφωση των όψεων του κτηρίου έχουν ως κεντρική ιδέα τον μύθο των Συμπληγάδων τόσο στην κλίμακα των στιβαρών βασικών όγκων της πρότασης όσο και στην επεξεργασία των λεπτομερειών τους. Η σύνθεση προκύπτει από το δίπολο ‘Αργώ και Ταξίδι’, χαρακτηρίζεται από σαφήνεια και αίσθηση της αστικής κλίμακας και εντάσσει το κτήριο στο πολεοδομικό περιβάλλον του ως μια γλυπτική αστική πλατεία. Το βασικό έκθεμα και η υπόλοιπη μουσειολογική μελέτη είναι άρρηκτα συσχετισμένες μέσα από μια συνεχή κίνηση που συνδέει τον υπαίθριο χώρο - αστική πλατεία με το εσωτερικό του μουσείου".


1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Άποψη από την άνω σταθμη

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΜΕΛΕΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ 

Το Μουσείο για την Αργώ ήταν η αφορμή για την σημασιοδότηση του ημιδιαμορφωμένου αστικού τοπίου στην είσοδο του Βόλου.[1] Αν οι Συμπληγάδες εγγράφηκαν στη συλλογική μνήμη σαν το σημείο καμπής της μακρινής περιπέτειας, της επιτυχίας, του ανοίγματος των θαλασσών στο εμπόριο και την ανακάλυψη του κόσμου, για τον Σεφέρη ήταν η επιτομή του συλλογικού πεπρωμένου και της ανθρώπινης πλησμονής της κυριακάτικης ανάσας: στην παραλία του Βόλου, μήπως; “Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουν / οι δυό μαύρες Συμπληγάδες. Στα λιμάνια / την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε / βλέπουμε να φωτίζονται στο ηλιόγερμα / σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν / σώματα που δεν ξέρουν πιά πώς ν’ αγαπήσουν”.[2]

[1] Πρώτο Βραβείο ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, Μάιος 2014. Αρχιτέκτονες Κωσταντής και Γιάννης Κίζης, Θύμης Δούγκας. 
[2] Μυθιστόρημα, Ι΄



1ο Βραβείο, Γιάννης Κίζης, Κωνσταντής Κίζης, Θύμης Δούγκας, Κεντρική ιδέα

Το Μουσείο της σύγχρονης Αργούς πήρε τη μορφή «βραχώδους» υδάτινου τοπίου, με δραματική έκφραση των κτιριακών όγκων - Συμπληγάδων και ήπια ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου - λιμανιού. Το έργο, ως νέο αστικό γεγονός στη συνέχεια ενός Πάρκου, μεταλλάσσει το μακρύ ορθογώνιο οικόπεδό του σε πλατεία, με τις κτιριακές «Συμπληγάδες» να αναδύονται από το νερό, μαζί με τεχνητούς «σκοπέλους» και «υφάλους», σκηνογραφώντας τους συνειρμούς με το μύθο.


2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος 

88888888WW



Το δεύτερο βραβείο, συνεπές στην κατεύθυνση που έχουν χαράξει οι τρεις αυτοί ταλαντούχοι μελετητές είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και ακουμπά επικίνδυνα το πρώτο βραβείο.


Τα σχόλιο της Κριτικής Επιτροπής:

Η μελέτη με τον κωδικό 88888888WW προτείνει μια ιδιαίτερα δυναμική μορφή. Το έκθεμα καταλαμβάνει κεντρικό ρόλο στη σύνθεση και η μουσειολογική του ανάπτυξη ακολουθεί τη λογική του ταξιδιού. Είναι μορφολογικά ένα εξαιρετικά πρωτότυπο κτίριο με στρατηγικό στόχο χωρίς φλυαρία. Η δυναμική της πρότασης συνίσταται κυρίως στους συνειρμούς που προκαλεί η αισθητική της συγκρότησης της κάτοψης. Το κτήριο αποκτά έτσι ένα εντυπωσιακό περίβλημα αφήνοντας όμως ερωτηματικά ως προς την τελική του διαχείριση. Δημιουργεί μια κομψή εικόνα κτηρίου –αντικειμένου. Επισημαίνεται η δυσκολία του διατιθέμενου οικοπέδου να 'χωρέσει' την δυναμική του συγκεκριμένου κτίσματος. Ο χειρισμός του ελεύθερου χώρου είναι αμήχανος.



2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος , Κατόψειας  κάτω και άνω στάθμης


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

Η μυθική Αργώ σε Μουσείο: Το Μουσείον ήταν τέμενος –αυτό της λατρείας των μουσών. Ως τέμενος οφείλει και εδώ να δημιουργηθεί, ένας οριοθετημένος χώρος απλός αλλά περιεκτικός, σαφής αλλά συμβολικός, εύληπτος αλλά μυσταγωγικός, όπου το μυθικό πλοίο να αποτελεί το κέντρο της προσοχής, το κυρίως έκθεμα, το σημείο αναφοράς. Η πρόταση για το Μουσείο γεννιέται θεωρώντας την Αργώ ως το πρωταρχικό σημείο, την αφετηρία σύνθεσης: Το πλοίο προϋπάρχει του κτιρίου, μπορεί κανείς να το φανταστεί να καταλαμβάνει το κέντρο του προς δόμηση πεδίου, έτοιμο προς αναχώρηση, μέσα στο νερό, στο φυσικό του στοιχείο: διαγώνια τοποθετημένο, δυναμικό, σχεδόν εν κινήσει. Η διαγώνιός του δεν είναι μια επιλογή ανάμεσα σε άλλες, είναι εξ’ ορισμού φορτισμένη, αποτελεί τη φυσική πορεία της κίνησης, τη συμβολική χάραξη της περιπέτειας, τη δυναμική γραμμή της διάσχισης. Η πρόταση για το νέο μουσείο γεννιέται με τρεις χειρονομίες: Το πλοίο αγκαλιάζεται από το ίδιο του το σχήμα, το πρωτογενές αυτό σχήμα διασπάται από το πλοίο, το σκαρί το σχίζει στα δύο, τα δύο τμήματά του ολισθαίνουν, η Αργώ δια-σχίζει το Μουσείο. Ταυτόχρονα όμως βρίσκεται και μέσα του. Το νέο Μουσείο γεννιέται και διαπερνάται από τομυθικό πλοίο, τα δύο αποσχισμένα μέρη στέκουν πλέον ακίνητα, πάνω από το νερό, ως άλλες Συμπληγάδες.


2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος , εγκάρσια και κατά μήκος τομές

Η διαγώνια γέννηση του μουσείου μέσα στο ορθογώνιο πεδίο του, μέσα από δύο καμπυλόμορφα μέρη που αποσχίζονται αλλά ταυτόχρονα συγκρατούνται από το κεντρικό του έκθεμα, είναι μια χειρονομία διπλή: το νόημά της προκύπτει αφ’ ενός από τη φυσική σχέση της με το ίδιο το πλοίο και αφ’ ετέρου από τον επιχειρούμενο συσχετισμό με τον περιβάλλοντα χώρο: Η αιχμηρή άκρη του νέου μουσείου πλησιάζει το Πεδίο του Άρεως και προβάλλει δυναμικά στην Λεωφόρο από την οποία προσεγγίζει κανείς την πόλη του Βόλου, αποδίδοντας στο κτίριο χαρακτήρα τοποσήμου. Από το σημείο της μέγιστης αυτής προβολής, σε επαφή με το πάρκο και διαμέσου της σχισμής, γίνεται η είσοδος στο Μουσείο. Δύο μεγάλοι τριγωνικοί υπαίθριοι χώροι εκατέρωθεν του νέου κτιρίου, λειτουργούν ως χώροι ανάδειξής του, επιτυγχάνοντας τη διαχείριση του υπαίθρου με τρόπο τολμηρό, ευρύ, μη κατακερματισμένο, ενώ το κτίριο αιωρείται πάνω από μία αβαθή υγρή επιφάνεια που δανείζεται το ορθογώνιο σχήμα του πεδίου και λειτουργεί αντιστικτικά με τη διαγώνια ανάπτυξή του. Από το επίπεδο του δρόμου, μπορεί κανείς να αντιληφθεί το μυθικό πλοίο είτε να αχνοφαίνεται μέσα από μία ημιδιάφανη μεταλλική κουρτίνα, είτε να προβάλλει πλήρως αποκαλυμμένο, κατοπτριζόμενο στο νερό, ελεύθερο, πολύτιμο, μοναδικό.



Το επίπεδο του ισογείου είναι ελαφρά υπερυψωμένο μέσα από κεκλιμένη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου κατά 1,5 μέτρο, ώστε το κτίριο και οι ισόγειοι χώροι να προβάλλονται κατάλληλα, λίγο πιο ψηλά από τη Λεωφόρο. Ταυτόχρονα, μέσα από τη σχισμή ανάμεσα στα δύο μέρη του κτιρίου οι επισκέπτες βρίσκουν μία κεκλιμένη ράμπα, η οποία οδηγεί με αβίαστο τρόπο 1,5 μέτρο κάτω από τη στάθμη του φυσικού εδάφους, στη στάθμη της εισόδου. Η ελαφριά αυτή εκσκαφή σε μικρό βάθος, και η ταυτόχρονη κεκλιμένη ανύψωση του περιβάλλοντα χώρου υπακούουν στην πρόθεση απόλυτης ανάδειξης του κεντρικού εκθέματος, στην απογύμνωσή του από οποιοδήποτε σύγχρονο λειτουργικό στοιχείο: η υποδοχή, η έκδοση των εισιτηρίων και οι υποστηρικτικοί τους χώροι είναι αφανείς ώστε από το δρόμο να κυριαρχεί η παρουσία της Αργούς, φαινομενικά μέσα στο νερό, κάτω από ένα κτίριο που ανασηκώνεται με γλυπτικό τρόπο για να την υποδεχθεί. Είτε μέσω διαφάνειας, είτε μέσω κατάλληλης ημιδιαφάνειας, το πλοίο στέκει μόνο του, ακριβώς πάνω στο όριο της πορείας που ορίζει η σχισμή και που καταλήγει μετά την είσοδο στην κεντρική αίθουσα, κάτω από την καρίνα του: ο επισκέπτης έχει εισέλθει σε ένα Καρνάγιο. Βλέπει το μυθικό πλοίο κατ’ αρχήν μέσα σ’ ένα χώρο ναυπήγησης ενώ ψηλότερα αιωρείται ο μεγάλος θόλος.

2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος , εσωτερικό κάτω στάθμη

Ο ελλειπτικός θόλος ορίζει τον κεντρικό χώρο με το πρωτογενές σχήμα του, συμπληρώνοντας αντιστικτικά τη φαινόμενη παρουσία του πλοίου μέσα στο νερό και αποτελώντας μία ιδανική επιφάνεια πολλαπλών προβολών, σχετικών με το μύθο. Μέσα από τον ενοποιητικό χαρακτήρα του υπερκείμενου θόλου, οι επισκέπτες έχουν μια τριπλή εμπειρία θέασης και περιήγησης της Αργούς, σε τρία διαφορετικά επίπεδα: Με την είσοδό τους στην αίθουσα μία κεκλιμένη ράμπα πλάι στην καρίνα του πλοίου τους οδηγεί να ανέλθουν σταδιακά στο επίπεδο όπου μπορούν να αντιληφθούν το πλοίο μέσα στο φυσικό του στοιχείο, ενώ από ένα περιμετρικό διάδρομο στον όροφο μπορούν να περιεργαστούν τη σύγχρονη ανακατασκευή από ψηλά.


2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος , εσωτερικά από την άνω στάθμη

 Η αίθουσα της Αργούς αποτελεί το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα δύο μέρη του κτιρίου, τα οποία έχουν διαφορετικό χαρακτήρα, το ένα αμιγώς εκθεσιακό, ενώ το άλλο μικτό. Η ελλειπτική εκθεσιακή πορεία που έχει ξεκινήσει από το χαμηλότερο επίπεδο της εισόδου, συνεχίζεται μέσω του κεντρικού κλιμακοστασίου στο νότιο τμήμα του κτιρίου, εκεί που φιλοξενούνται οι έξι εκθεσιακές ενότητες που πλαισιώνουν την Αργώ. Είναι ένας χώρος ενιαίος, γραμμικός, μέσα στον οποίο η έκθεση αναπτύσσεται με δυναμισμό και μυσταγωγία.



Οι επισκέπτες πραγματοποιούν μέσα στο νέο Μουσείο ένα ταξίδι, η πορεία τους είναι σύνθετη, με εναλλακτικές διαδρομές και εμπειρίες: Μετά την περιήγηση στον εκθεσιακό χώρο του ορόφου, περνούν στον περιμετρικό ελλειπτικό διάδρομο παρατηρώντας το πλοίο από ψηλά ώστε να καταλήξουν στο βόρειο τμήμα του κτιρίου όπου φιλοξενούνται οι συμπληρωματικές χρήσεις: αμφιθέατρο, διάδραση, αναψυχή. Σε αντίθεση με την πλευρά του αμιγώς εκθεσιακού χώρου η οποία επιτρέπει μόνο μια ημιδιαφανή αντίληψη της κεντρικής αίθουσας μέσα από ένα υάλινο χώρισμα που ορίζει το ένα του όριο, η απέναντι πλευρά που φιλοξενεί το foyer του αμφιθεάτρου και την διαδραστική περιοχή για τα παιδιά είναι ανοικτή προς τον κεντρικό χώρο. Τη δυτική άκρη του βόρειου τμήματος του κτιρίου καταλαμβάνουν οι διοικητικοί χώροι, ενώ ακριβώς από πάνω βρίσκεται το καφέ. Οι επισκέπτες, έχοντας περιηγηθεί στην κυρίως έκθεση και έχοντας πιθανά εισέλθει στο αμφιθέατρο, ανεβαίνουν μέσα από μία ράμπα η οποία μπορεί να δεχθεί περιοδικά εκθέματα, όπως και ο χώρος του αναψυκτηρίου στον οποίο αυτή οδηγεί. Από εκεί η εκθεσιακή εμπειρία καταλήγει μέσα από μικρή σκάλα στο οξυκόρυφο δώμα. Μια υπαίθρια εγκατάσταση με τους μυθικούς ήρωες, τους Αργοναύτες, αποτελεί το τέλος του ταξιδιού: Σύγχρονοι επισκέπτες ανάμεσα σε 53 Ήρωες. 

Ο ελλειπτικός θόλος εκτός από τον συμβολικό του ρόλο –αιωρούμενος ως θόλος ουράνιος πάνω από το πλοίο- παραλαμβάνει και μία σύνθεση αλληλεπικαλυπτόμενων, ατμοσφαιρικών προβολών, τις οποίες οι επισκέπτες θα μπορούν να παρακολουθούν από τρία διαφορετικά επίπεδα. Ο συνδυασμός παραδοσιακών, ψηφιακών και διαδραστικών μέσων έκθεσης εφαρμόζεται και στις 6 εκθεσιακές ενότητες που φιλοξενούνται αυτόνομα στο νότιο τμήμα του Μουσείου. 



Η βασική συνθετική χειρονομία που τον οργανώνει είναι ένα κύμα: Μια κυματιστή ξύλινη επιφάνεια που αναπτύσσεται σε όλο το μήκος του καμπύλου τοίχου, συνδυάζεται κατάλληλα με άλλα καμπυλόμορφα κατακόρυφα στοιχεία για να ορίσει τους υποχώρους των ενοτήτων, προσδίδοντας στην εκθεσιακή εμπειρία θέρμη, ποικιλία αλλά και ενότητα ύφους. Ο επισκέπτης ταξιδεύει και αυτός μέσα από την περιήγηση σε χώρους διαφορετικής κλίμακας και σχήματος. Το εκθεσιακό κύμα παραλαμβάνει προ-πλάσματα, προβολές, φωτογραφίες, διαδραστικές εφαρμογές σε οθόνες αφής, χαρτώο υλικό, κείμενα, αρχαιολογικά ευρήματα, μαρτυρίες. Στα σημεία επαφής του με τον εξωτερικό καμπύλο τοίχο κατακόρυφες σχισμές επιτρέπουν τον ελεγχόμενο, ατμοσφαιρικό φωτισμό του εσωτερικού, αλλά και μία διαδοχή από επιλεγμένες κλεφτές φυγές προς το εξωτερικό.


2ο βραβείο 
Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, 
Θάνος Μπαμπανέλος, εξωτερική άποψη

Η επίσης καμπυλόμορφη ανάπτυξη των δύο αποσχισμένων τμημάτων του νέου Μουσείου γίνεται από εμφανές σκυρόδεμα κατακόρυφου ξυλότυπου το οποίο βάφεται με απορροφητικό τρόπο σε γήινο τόνο. Ο κατακόρυφος ξυλότυπος επιτρέπει την οργανική ένταξη της διαδοχής των κατακόρυφων σχισμών στις όψεις, όπως και μίας σειράς υδροροών από τις οποίες το όμβριο νερό τρέχει ελεύθερα, για να καταλήξει στην εξωτερική υδάτινη επιφάνεια προβολής της Αργούς. Αυτή η λειτουργική αλλά παιγνιώδης λύση μπορεί να ενισχυθεί με κατά τόπους μόνιμη κατακόρυφη ροή: λεπταίσθητες ενσταλάξεις που δένουν με ατμοσφαιρικό τρόπο τις όψεις με την υγρή επιφάνεια που τις πλαισιώνει.Όλες οι επιφάνειες του περιβάλλοντος χώρου προτείνεται να επιστρωθούν με ακανόνιστους κυβόλιθους επίσης γήινης απόχρωσης, οι οποίοι συνεχίζονται ως δαπεδόστρωση και στην εσωτερική στάθμη της εισόδου και τον χώρο του ‘καρνάγιου’. Η εμπρόσθια δενδροστοιχία επί της λεωφόρου διατηρείται, με κατάλληλη αραίωση προς τα ανατολικά ώστε να αναδεικνύεται το Μουσείο και η είσοδός του, και συμπληρώνεται από μία ακόμα σειρά δένδρων προς το εκθεσιακό κέντρο. Η σχήματος Γ διάταξή τους επαναλαμβάνεται στο νοτιοανατολικό όριο του πεδίου, ορίζοντας και τον υπαίθριο χώρο στάθμευσης, με πρόσβαση από την πλευρά του Πάρκου. 


Ο κυρίως φορέας του Μουσείου είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα. Μια ελλειπτική κιονοστοιχία ακολουθεί τη μορφή του κεντρικού χώρου ενώ στις οξείες απολήξεις του ακολουθούνται ειδικότερες λύσεις υποστύλωσης: Η άκρη του αμφιθεάτρου καθώς και εκείνη του προς το πάρκο τμήματος εδράζονται με πολύ ισχυρό τρόπο, σε αντίθεση με τις συμπληρωματικές απολήξεις για τις οποίες επιλέγεται εν προβόλω επίλυση και μία αίσθηση αιώρησης. Το δάπεδο του ορόφου είναι επίσης από οπλισμένο σκυρόδεμα ενώ οι δύο οροφές όπως και ο θόλος είναι ελαφρότερης, μεταλλικής κατασκευής. 




Ο θόλος, εξωτερικά επενδεδυμένος από ξύλο στηρίζεται στο σύστημα των τεσσάρων επάλληλων πλαισίων από σκυρόδεμα που συνδέουν τα δύο κτίρια. Ο εκθεσιακός χώρος στεγάζεται με σύμμικτη κατασκευή, ενώ στο απέναντι τμήμα όπου βρίσκονται το αμφιθέατρο, το foyer του και το καφέ ακολουθείται η λύση υάλινης οροφής με επιμήκεις μεταλλικές περσίδες ηλιοπροστασίας. Επίσης υάλινη είναι και η οροφή της ζώνης πλάτους 4,40 μέτρων ανάμεσα στα δύο τμήματα. Η ζώνη της εισόδου είναι χαμηλή και διαμορφώνεται κατάλληλα με ανεμοφράχτες, ενώ η πίσω ζώνη είναι μεγάλου ύψους με δύο υψίκορμες ειδικές πόρτες: Μέσα από μια μεταλλική ράγα το πλοίο οδηγείται από εκεί στην έξοδό του από το Μουσείο ώστε να ξαναβρεθεί στη θάλασσα.



2ο βραβείο

Τσαμπίκος Πετράς 

(Συνεργάτες Αρχιτέκτονες: Γεώργιος Χούσος, Δημήτρης Κολλάρος, Σοφία Ζουρέλλη, Εμμανουήλ Συμιακάκης, Αναστασία Γκολιομύτη)

19341216ΑΑ





ΕΝΑ ΣΚΑΦΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΓΩ

Η πρόταση επιχειρεί να αναδείξει το διαχρονικό και υπερτοπικό χαρακτήρα του εκθέματος. Πράγματι η ΑΡΓΩ αναφέρεται σε μια σειρά από τόπους γύρω από τους οποίους συγκροτείται ο μύθος της. Το δίπολο τοπικότητα - υπερτοπίκοτητα εκφράζεται συνθετικά μέσα από το Σκάφος και το Στέγαστρο. Το Σκάφος [ετυμ: σκάπτω, αφαιρώ, περιέχω] αποτελεί το δοχείο του πλοίου και τον κύριο χώρο έκθεσης της Αργούς. 




Το Στέγαστρο καλύπτει τον περιμετρικό χώρο γύρω από το σκάφος, δημιουργεί μια αλληλουχία κλειστών, ημιυπαιθρίων και ανοιχτών χώρων που συνδιαλέγονται με το κλίμα της περιοχής και περιλαμβάνουν όλες τις πρόσθετες μουσειακές δραστηριότητες αλλά και τους λειτουργικούς χώρους του μουσείου.

ΤΟΠΙΑΚΟΙ ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΙ - Η ΝΕΑ ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ


Το σκάφος εμβολίζει το αυστηρό σχήμα του οικοπέδου υπό γωνία που θεάται γεωγραφικά την Κολχίδα, το σημείο αναφοράς του Μύθου. Η εμβολή εκφράζει την είσοδο του πλοίου από την κεντρική οδό και ταυτόχρονα έλκει τις ροές τις πόλης στο εσωτερικό διαμορφώνοντας την είσοδο. Το Σκάφος παραμορφώνει τον ορθογωνικό κάνναβο του οικοπέδου σε ένα σύστημα τοπιακών κυματισμών που συνδιαλέγεται με το γειτονικό πάρκο, δημιουργώντας μια νέα τοπιογραφία που συνθέτει τον κλειστό και τον υπαίθριο χώρο σε μια ενότητα.



2ο βραβείο, Τσαμπίκος Πετράς, Κατόψεις


Το σχόλιο της Κριτικής επιτροπής:

Στην μελέτη με τον κωδικό 19341216ΑΑ η κεντρική ιδέα είναι αυτή της αντιδιαστολής Σκάφους και Στεγάστρου που εκφράζεται με σαφήνεια. Ο βασικός εκθεσιακός χώρος στεγάζει το έκθεμα το οποίο κυριαρχεί στο σύνολο της αρχιτεκτονικής πρότασης και παράγεται από την παραμόρφωση του βασικού στεγάστρου από το Σκάφος. Οι δημόσιες λειτουργίες συγκεντρώνονται σε όλο το φάσμα ανοικτών και κλειστών χώρων. Η χρήση του στεγάστρου για τη ρύθμιση του μικροκλίματος και τη βιοκλιματική λειτουργία του κτηρίου είναι επιτυχής. Πρόκειται όμως για μια μεγάλης κλίμακας επέμβαση που εντάσσεται μάλλον ανισομερώς στο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο γήπεδο του διαγωνισμού.





2ο βραβείο, Τσαμπίκος Πετράς, Τομές





 2ο βραβείο, Τσαμπίκος Πετράς, 


2ο βραβείο, Τσαμπίκος Πετράς, 
Εσωτερικές απόψεις 









3ο βραβείο 
Κώστας Μανωλίδης, Ευαγγελία Αποστόλου 

55555555AM


3ο βραβείο, Κώστας Μανωλίδης, Ευαγγελία Αποστόλου

Με τον Κώστας Μανωλίδη γνωριζόμαστε μόνο μέσω των μπλογκ μας και πρέπει να πω ότι το έχω ξεχωρίσει και το παρακολουθώ συστηματικά. Την ίδια ευαισθησία και ποιότητα που χαρακτηρίζει τον ιστότοπό του (http://edafologion.blogspot.gr/) διακρίνω και σε αυτή την μελέτη. Θα ήθελα να συγχαρώ όλη την ομάδα για την διάκριση και την εξαιρετική ποιητική επεξεργασία της παρουσίασης. 


3ο βραβείο, Κώστας Μανωλίδης, Ευαγγελία Αποστόλου

Τα σχόλιο της Κριτικής Επιτροπής 

Η μελέτη 55555555AM έχει ως κεντρική ιδέα την οργάνωση των χώρων γύρω από εσωτερικά αίθρια. Αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση ως προς τον τρόπο που αρθρώνονται και εναλλάσσονται διαφορετικών ποιοτήτων χώροι σε ένα σύνολο, οργανωμένο λιτά και εσωστρεφώς. Ο επισκέπτης περιηγείται σε μυστηριακούς χώρους, σε ένα εσωτερικό ΄σύμπαν΄ με εναλλαγή φωτεινών, σκοτεινών, στενών και διευρυμένων χώρων. Πολύ ενδιαφέρουσα ογκοπλασία με ιεραρχημένη κατανομή των επί μέρους ενοτήτων. Παρ’ όλες τις σχεδιαστικές υψηλού επιπέδου αρχιτεκτονικές ποιότητες, πρόκειται για μια μνημειακή αρχιτεκτονική που μάλλον ανταγωνίζεται το έκθεμα. Ο συμβολικός χαρακτήρας του κτιρίου γίνεται αντιληπτός από την κύρια όψη του.






3ο βραβείο, Κώστας Μανωλίδης, Ευαγγελία Αποστόλου.


Σε αναμονή και των υπόλοιπων μελετών.

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγένθυση



Από τον Γιώργο Μαδεμοχωρίτη έλαβα το ακόλουθο σχόλιο

Συγχαρητήρια σε όλους.Είναι απόλυτη ανάγκη τα έργα που βραβεύονται σε θεσμοθετημένους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, να υλοποιούνται από τους δημιουργούς τους. Παιχνίδια αγωνοθετών με ακυρώσεις και εκβιαστικές αναθέσεις είναι η επιβεβαίωση της πολιτικής ανικανότητας και διαπλοκής . Έργο που προκύπτει από σωστό και νόμιμο διαγωνισμό είναι το φτηνότερο και αυτό πολλοί δεν το θέλουν........


Τιμητική Διάκριση

Θωμόπουλος Δημήτρης, Καραλή Πολυξένη, Βενιεράκης Εμμανουήλ

Συνεργάτες: Γεωργιτσοπούλου Ιωάννα, Ρούσσσου Ασημίνα, Κανέλλου Νικολέττα (γραφιστική επιμέλεια)

L17000071L

Γενική άποψη κτηρίου


Βραδυνή άποψη κτηρίου

Το υπό μελέτη Οικοδομικό Τετράγωνο 1303 στην περιοχή του Πεδίου του Άρεως της πόλης του Βόλου αποκόπτεται από το άμεσο περιβάλλον του, τη συνοικία Νεάπολη δυτικά και τη θάλασσα ανατολικά, εξαιτίας της λεωφόρου Αθηνών και της κλειστής λιμενικής ζώνης αντίστοιχα. Ωστόσο, εντάσσεται σε μία ενιαία γραμμική ζώνη χώρων δημόσιων λειτουργιών, με το πάρκο του Πεδίου του Άρεως, το Εκθεσιακό - Αθλητικό Κέντρο και την Πολυτεχνική σχολή. Η ζώνη αυτή μπορεί να αποκτήσει διέξοδο στο κέντρο της πόλης του Βόλου, προσφέροντας σημαντικές δυνατότητες αναβάθμισης της ευρύτερης περιοχής. 

Το κύριο έκθεμα του προτεινόμενου μουσείου, το ανακατασκευασμένο καράβι της Αργούς, είναι ένα εξόχως συμβολικό και ιστορικά πολύτιμο αντικείμενο. Η ιδιαιτερότητα αυτών των συμβολισμών όσο και η πολυπλοκότητα της κατασκευής του σύγχρονου αντιγράφου, υπαγορεύουν τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα τα αναδεικνύει χωρίς να τα υπονομεύει. 
Διαγράμματα κεντρικής ιδέας
 
Βασική συνθετική επιλογή υπήρξε ο σχεδιασμός ενός κτηρίου χωρίς μορφολογικές αναφορές και κατασκευαστικές εντάσεις με στόχο την ανάδειξη της σημαντικότητας του τοποθετημένου κεντρικά εκθέματός του, ένα Κέλυφος για την Αργώ. 

Το κτήριο εκφράζεται ως λιτό γεωμετρικό πρίσμα. Από τον κυρίως όγκο του αφαιρούνται σημειακά τμήματα μάζας δημιουργώντας μια σειρά εσωτερικών αυλών μέσα από τις οποίες το φυσικό φως διεισδύει σε επιλεγμένους χώρους του. 

Κεντρικό αίθριο

Στο συμπαγές αυτό περίβλημα που έχει ως στόχο την προφύλαξη του βασικού εκθέματός του, δημιουργούνται ανοίγματα στοχευμένα σε επιλεγμένα σημεία θέασης της πόλης, του πάρκου και της θάλασσας. Δημιουργείται έτσι μια συνεχής εναλλαγή κλειστού και ανοιχτού χώρου που ανταποκρίνεται τόσο στις ανάγκες όσο και στο χαρακτήρα του μουσείου. 


Οι συνθετικές επιλογές σχετικά με τον όγκο και την κίνηση, συντείνουν στη δημιουργία ενός διακριτικού και ταυτόχρονα αναγνωρίσιμου κτηρίου, ανάλογο του πολιτιστικού χαρακτήρα που υπηρετεί. Η σχεδιαστική λιτότητα συνδυαστικά με την επιλεκτική διείσδυση φυσικού φωτισμού και του λευκού χρωματισμού, στοχεύει στη δημιουργία ενός εσωτερικού περιβάλλοντος που παραπέμπει στην πρωινή αχλή της θάλασσας, εικόνα που συμβάλει στην ανάκληση του Μύθου. 


Είσοδος μόνιμης έκθεσης

Χώρος μονιμης έκθεσης



Το σχόλιο της Κριτικής επιτροπής 

Η πρόταση με κωδικό L17000071L προτείνει οργάνωση του χώρου γύρω από αίθρια και ορθολογική κατανομή επί μέρους λειτουργιών. Η κλίμακα του κτιρίου ανταποκρίνεται στην κλίμακα της πόλης. Η κεντρική ιδέα που αφορά έναν παραλληλεπίπεδο όγκο από τον οποίο αφαιρούνται τμήματα δεν επιτυγχάνει την θέαση του βασικού εκθέματος από τον εξωτερικό χώρο ούτε τη λειτουργία του κτηρίου ως τοπόσημο. Ο χώρος έκθεσης της Αργούς υπολείπεται του ιδιαίτερου χαρακτήρα του εκθέματος.

Σχέδιο Γενικής Διαμόρφωσης


Κάτοψη κάτω στάθμης 


Κάτοψη άνω στάθμης 


Τομές