Tuesday, June 28, 2011

ΗΜΕΡΕΣ ΔΙΑΧΥΤΗΣ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑΣ


ειδήσεις και γεγονότα μας πνίγουν καθημερινά
 χωρίς την  παραμικρή ένδειξη 
ότι κάτι μπορεί να ισορροπήσει...



Ron Mueck Big Man”2000

Αυτές τις ημέρες έχω σχεδόν ταυτιστεί με το έργο του Ron Mueck “Big Man” που είδα για πρώτη φορά στο Παρίσι, στην  σπουδαία έκθεση "Melancolie" στο Grand Palais το 2005. Αισθάνομαι έτσι γυμνός, στριμωγμένος στη γωνία, με το βλέμμα απλανές, προσπαθώντας να αντιμετωπίσω ή να αγνοήσω, το μπαράζ των δραματικών  ειδήσεων που μας κατακλύζουν καθημερινά.

Ron Mueck Big Man”2000, detail

Και δεν φτάνουν όλα όσα προέρχονται από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

 photo: Thanassis Stavrakis 
photo:Reuters


photo:Reuters
 photo:Petros Karadjias

photo:Reuters

...από τα γεγονότα της ντροπής!


Καθημερινά στο προσωπικό μου  e-mail  καταφθάνουν  και  άλλες ειδήσεις που συνήθως προέρχονται από τα blogs όπως:

*ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ TΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ


Επιτύμβια στήλη του Δημοκλείδη
Πεντελικό Μάμαρο 70Χ45
4ος αιων. Π..Χ.

* Ο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ

Στην πλήρη κατεδάφιση του κρά­τους δικαίου, στην κατάργηση κάθε έννοιας ισονομίας, ισοπο­λιτείας αλλά και στην πλήρη διαγρα­φή του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, οδηγεί ο εφαρμοστικός νόμος για τα «δημόσια ακίνητα» και την «περαίωση» των αυθαιρέτων, που έχει συνταχθεί κατ' εφαρμογή των προβλέ­ψεων του Μεσοπρόθεσμου και παρου­σιάζει το "ΠΟΝΤΙΚΙ"

Giorgio De Chirico, Melancolie Hermetique, 1919


*ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ 3,6 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ

O ΟΠΑΠ, που εποπτεύει ο υπουργός Πολιτισμού, κ. Παύλος Γερουλάνος, δίνει χορηγία 3,6 εκατομύρια ευρώ στο Μουσείο Μπενάκη, στο οποίο πρόεδρος είναι η μητέρα του, για μια Βυζαντινή έκθεση που θα γίνει στην Αμερική το 2013!

Τέτοιες εκθέσεις είναι περιζήτητες  στο εξωτερικό και ποτέ μέχρι σήμερα δεν πλήρωνε η ελληνική πολιτεία...

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υπουργός και πάλι, είναι έτοιμος να καταστρέψει την εναπομείνασα ομορφιά της Ελλάδας. Ήδη ξεκίνησε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να γκρεμίσει τόσο αυθαίρετα και υπακούοντας στις εντολές των έξω, ετοιμάζεται να τα νομιμοποιήσει αντί πινακίου φακής.
Είναι καιρός να πάρουμε κι αυτό το θέμα στα χέρια μας, ας του στείλουμε ό, τι σκεπτόμαστε, ακόμα και μια λέξη, που να αντιτίθεται στα σχέδιά του.
Η ηλεκτρονική διεύθυνσή του είναι  gpapak@otenet.gr


 
Και μέσα σε όλα αυτά, παρά την αμέριστη συμπάθειά μου στα άτομα -αθλητές και εθελοντές- που συμμετέχουν και στηρίζουν τους παγκόσμιους αγώνες των Special Olympics, θα ήθελα να σχολιάσω και την τελετή  έναρξης στο Παναθηναϊκό Στάδιο, που  παρακολούθησα  στην τηλεόραση.   Τη νέα "ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΑΡΕΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" !!!



  ...κύκλωπες και σειρήνες κατατρέχουν τον καημένο τον Οδυσσέα, με αδέξιες θα έλεγα σκηνικές επιλογές.



Το μελό, μετά της Εθνικής μας υπερηφάνεια...

Παρόλα αυτά "τα ταρατατζούμ" το τοπίο βαραίνει καθημερινά. Δείχνει δραματικό, απαισιόδοξο, κάποιοι μιλούν για αργό θάνατο…


Arnold Bocklin, The island of Dead, 1883

Δεν μπορεί όμως να παραμείνουμε απαθείς και μελεγχολικοί, έστω και αν βρισκόμαστε στην ζώνη του πυρός, μπροστά σε αυτή την πρωτόγνωρη υπόθεση, που τελικά αφήσαμε να εξελιχθεί ανεχόμενοι την εξαπάτηση και τον εφησυχασμό των πολιτικών μας.          
Οφείλουμε να ξεπεράσουμε αυτήν τη μελαγχολία, να ανασυνταχθούμε. Να αναζητήσουμε τρόπους μεγιστοποίησης της προσπάθειας μας απέναντι στις καινούργιες συνθήκες που διαμορφώνονται γιατί   υπάρχει πάντα  και αυτή η Ελλάδα, που παράγει δημιουργεί και πετυχαίνει. H Ελλάδα που πρέπει να πάρουμε την  πρωτοβουλία να στηρίξουμε!
Ίσως αυτή που υπαινίσσεται η Διοχάντη στο ελληνικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας. 

Eλληνικό Περίπτερο (λεπτομέρεια), 
54η Μπιενάλε της Βενετίας,  φωτο Λίζη Καλλιγά.


Και ας μην ξεχνάμε την "ποίηση του απλού".
Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας...


Χίος, Όρος Πελλιναίο








Tuesday, June 21, 2011

ΕΝΑΣ ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ 1 ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


"Black Mirror"
 του Doug Aitken


Ήταν μια καλή ευκαιρία να επισκεφτούμε το σούρουπο της Πέμπτης 16 Ιουνίου 2011, το βορειοδυτικό άκρο του λιμανιού του Πειραιά, στην Πύλη 1. Ένα εξαιρετικό σκηνικό από την εποχή της γερμανικής κατοχής, ένα ερείπιο μιας υπερυψωμένης ζώνης φορτοεκφόρτωσης, σαν το έργο ενός μεγάλο καλλιτέχνη που θα ήθελε να σηματοδοτήσει το δυτικό όριο του  του λιμανιού.



Αφορμή το καινούργιο έργο - βιντεοεγκατάσταση του Doug Aitken μία περφόμανς πάνω στο ferry boat  «Μελίνα ΙΙ» που ήταν αγκυροβολημένο στην προβλήτα του λιμανιού. Ένα έργο  στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, κατόπιν παραγγελίας και οργάνωσης του ιδρύματος ΔΕΣΤΕ.


Ακριβώς απέναντι, ένα άλλο πλωτό ερείπιο λουσμένο στο φως της δύσης, όριζε το ανατολικό όριο φόντο για την περφόμανς.



Στην πλατφόρμα του πλοίου  σκαλωσιές με τεράστιες οθόνες, περιέβαλαν από τις τέσεσρις  πλευρές την κεντρική σκηνή και σειρές καθισμάτων προς την πρύμνη και την πλώρη οριοθετούσαν ένα θεατρικό χώρο.






Περιμένοντας υπομονετικά στην αποβάθρα, να ολοκληρωθούν οι τελικές πρόβες, είχε πραγματικά  ενδιαφέρον να παρακολουθείς απ΄ έξω, την πρωτότυπη  αυτή εγκατάσταση.


Μου δημιουργήθηκε η έντονη επιθυμία να αποπλεύσουμε σε τόπους μακρινούς με αυτό το πλωτό υπερθέαμα, ξεχνώντας τις καθημερινές μας αγωνίες και χαζεύοντας έτσι χαλαρά, χωρίς καν να σκεφτόμαστε, παράδοξες εικόνες...
Μπήκαμε  ήρεμα και καθίσαμε στις θέσεις μας

Η παράσταση αρχίζει …



Μας ζήτησαν όμως να μην φωτογραφίσουμε με ή χωρίς φλας…
Κατάλαβα μάλιστα γρήγορα ότι το  πλοίο θα παράμενε δεμένο στην αποβάθρα.
Κοίταξα πάλι δυτικά και το  βλέμμα μου  ακινητοποιήθηκε στο νυχτερινό τοπίο.


Σχεδόν ξέχασα την περφόμανς.
Το κατοχικό σκηνικό με φόντο την Δραπετσώνα και το Πέραμα με ταξίδεψε αλλού...


Ο «μαύρος καθρέφτης», μας παρέσυρε στους σύγχρονους ρυθμούς της ζωής με αναφορές από την αμερικανική κουλτούρα και την κλίμακα των μεγάλων μεγεθών. Γυμνά τοπία, μοναχικοί άνθρωποι, αινιγματικές ιστορίες, σκληρή ροκ μουσική και  παράδοξες εικόνες μιας ανεπιθύμητης παγκοσμιότητας. Τελικά ίσως ήταν καλύτερα που δεν επιτρεπόταν η φωτογράφηση.
Μέσα στην αμηχανία μας και ιδιαίτερα στο ακατανόητο  φινάλε, ομολογώ ότι το μόνο που επιθυμούσα, ήταν να βρω αμέσως τον πρώτο γνωστό φίλο και όλοι μαζί να αναζητήσουμε αυτήν την αμεσότητα και την ανθρώπινη διάσταση, γύρω από ένα τραπέζι με ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι, στα γνωστά λαϊκά μαγαζιά κάτω από την καμινάδα της Δραπετσώνας. 
Κι αυτό πράγματι έγινε..





Monday, June 13, 2011

URBAN LOFTS ΚΑΙ ΤΟ «ΣΠΙΤΙ» TOY ΚΕΘΕΑ - ΔΙΑΒΑΣΗ


για το «κατοικείν» στο Γκάζι,
 εκτός και εντός της Τεχνόπολις


Κυριακή απόγευμα στο Γκάζι, παρκάρω και  βγαίνοντας από το αυτοκίνητο, διαβάζω εκεί ψηλά: "1909 ΒΟΝΝΕΤ SPAZIN LYON" ακριβώς δίπλα στα νέα Urban Lofts 2011. 


Oι παλαιοί  κώδωνες του γκαζιού καθρεφτίζονται στα νέα υαλοστάσια.  Το  παλαιό και το καινούργιο σε ενδιαφέροντες καθρεφτισμούς, τραβάει την προσοχή μου,  να έτσι όπως  ένα βεγγαλικό απαστράπτει στο νυχτερινό ουρανό.






Φόρμες αφαιρετικές, με μια καθαρότητα και τόλμη που ξαφνιάζει έτσι όπως επιτίθενται στον αττικό ουρανό. Ασκείται  μια δύναμη, μια εξουσία θα έλεγα, που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά,  γίνεται ελκυστική, θα ήταν επιθυμητή θα έλεγα ,  σε μια εποχή που η αίσθηση της ήττας είναι διάχυτη. 



Και ποιος δεν θα ήθελε να βγει με κομπασμό στις βεράντες, ατενίζοντας τα πλήθη στην πλατεία, με φόντο αυτό το εντυπωσιακό ανατρεπτικό σκηνικό, που συντίθεται από κατακόρυφα και οριζόντια επίπεδα. 

Επίπεδα  αιωρούνται απειλητικά θάλεγα, ακριβώς δίπλα στις ταπεινές αλλά και μεγαλειώδεις ταυτόχρονα  φίνες μεταλλικές εργοστασιακές  κατασκευές  που υπηρετούν το αναγκαίο. 




Χωρίς να  καταφέρω να ανακαλύψω τα ονόματα των μελετητών αυτού του έργου, συνέχισα προς την Αίθουσα Κωστή Παλαμά στην Τεχνόπολη.



Χάρος Μανώλης

Εδώ το πρόγραμμα απεξάρτησης ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ με αφορμή τα 20 χρόνια λειτουργίας του παρουσιάζει κάτι διαφορετικό.

110 καταξιωμένοι καλλιτέχνες δημιούργησαν και προσέφεραν τα έργα τους εμπνευσμένα από την έννοια του σπιτιού, ως συμβόλου στέγασης, φιλοξενίας, σταθερότητας και ασφάλειας με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση του κόσμου για το θέμα των ναρκωτικών.

       

         Βικεντίου Αριστοτέλης,           Αναστασάκη Καίτη

Κρίκκη  Ελένη

Κυριτσόπουλος Αλέξης
   Κοκκινίδης Δημοσθένης


Λεβίδης Αλέκος 

   
Παπαγιάννη Ευφροσύνη ( Σύνη)


Με αφετηρία,  ένα ενδιαφέρον κείμενο-σταθμός, του καλλιτέχνη της Άρτε Πόβερα  Pierpaolo Calzolari, που το γράφει σε ηλικία 25 ετών

 Pierpaolo Calzolari
έχοντας περάσει από την γνώση των παραισθησιογόνων, ο Ντένης Ζαχαρόπουλος υπογράφει το δικό του κείμενο στον κατάλογο της Έκθεσης. Επισημαίνει ότι το κείμενο αυτό μιλά για το ιδανικό σπίτι που είναι στο μυαλό του ανθρώπου και για την κάθε είδους απεξάρτηση που του «επιτρέπει να ζήσει ευτυχισμένος»


Χαβιάρας Πάρις
S.L.R.2011” (2011)
Ένα μικρό οικιακό μνημείο

Δρακούλη Σεβαστή


Πέρα όμως από το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα έργα των εικαστικών που προηγήθηκαν και επιλέχθηκαν ενδεικτικά,  στον υπόγειο χώρο ανακάλυψα και ξεχώρισα δείγματα από τις απόπειρες των  ανθρώπων της ανοιχτής αυτής θεραπευτικής κοινότητας.



Έργα των νέων που υποστηρίζονται από την θεραπευτική πρόταση του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ, 

 Απόπειρες που πραγματώνονται μέσα σε ένα ιδιότυπο συναισθηματικό πλαίσιο, που χαρακτηρίζει του νέους αυτούς και για αυτό προκαλούν μια διαφορετική συγκίνηση, από τα έργα των καταξιωμένων καλλιτεχνών.
Η παρουσία μας εκεί τους δίνει δύναμη  και νομίζω τους αξίζει!

Λίγο αργότερα, οδηγώντας δίπλα στις γραμμές του τραίνου στην οδό Κωνσταντινουπόλεως και ενώ είχα στο μυαλό μου τα νέα Lofts και τα χαρτονένια σπιτάκια αυτής  της έκθεσης αντίκρισα δύο άλλα «σπιτάκια» των ανθρώπων των φυλασσόμενων διαβάσεων των γραμμών του τραίνου. 




«σπιτάκια»- φυλάκια των φυλασσόμενων διαβάσεων των γραμμών του τραίνου. 

Ίσως τα σπιτάκια αυτά να αξίζουν κάτι παραπάνω από τον απλό θαυμασμό μας, σε σχέση  με τα υπερσύγχρονα lofts και άλλα κτίρια αναψυχής που ανατρέπουν και διαγράφουν οριστικά την εικόνα και την ιστορία  μιας ξεχωριστής περιοχής αυτής της πόλης. Ίσως ο ΟΣΕ πρέπει να τα κηρύξει διατηρητέα.

 Έχω την εντύπωση ότι άλλη μια περιοχή του κέντρου της Αθήνας δίνεται πάλι  ανεξέλεγκτα «αντιπαροχή» στους επιχειρηματίες της αναψυχής και του εργολάβους των lofts. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, καταστρέφοντας οριστικά την ιστορία αυτής της πόλης.
Κι ας ονειρεύονται οι καλλιτέχνες και τα παιδιά του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ……….