Α.
COOK8: Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ
ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Μια ακόμη επιτυχία των ΔΟΜΩΝ
 |
Felix Chun
Lam, & Yi Ran Weng, ΤΟ NEFOS
|
Β.
Β.
ΝΤΟΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ:
ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
η ολοκλήρωση
μιας δεκαετούς διαδρομής
 |
Από την παρουσίαση του Βιβλίου της Ντόρας Θεοδωροπούλου στο ΕΜΣΤ |
Α.
COOK8: Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΣΤΙΑΣΗΣ
ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ
Μια ακόμη επιτυχία των ΔΟΜΩΝ
 |
ΤΟ NEFOS με συνδαιτημόνες τους
Felix Chun
Lam, & Yi Ran Weng
τον Ηλία Ζέγγελη μπροστά και τον ο Θανάση Μάνη δεξιά
|
Συνυπήρξα και εγώ ως παρατηρητής των «συνδαιτημόνων» Ηλία Ζέγγελη, Θανάση Μάνη (δεξιά) μαζί με τους βραβευθέντες κινέζους αρχιτέκτονες Felix Chun Lam & Yi Ran Weng, στον υπερυψωμένο ονειρικό χώρο εστίασης που δημιούργησαν με τίτλο 'TO NEFOS', όπου μπορούσες να διαλέξεις όποιο πιάτο ήθελες, από όσα ήταν απλωμένα πάνω σε ένα ολόλευκο τραπέζομαντηλο και πολλαπλασιαζόμενα μέσα από εικοσιτέσσερεις περιμετρικούς καθρέφτες. Μια ατμόσφαιρα γιορτής και παράδοξης επικοινωνίας που μας αποκαλύφθηκε ανεβαίνοντας μικρές στρογγυλές μεταλλικές σκάλες. Μείναμε εκεί αρκετή ώρα απολαμβάνοντας αυτή την ουτοπική εμπειρία σε ένα χώρο εστίασης εμπνευσμένο από το σύννεφο, το cloud της διαδικτυακής μας ζωής, το νέφος που θολώνει τα όρια της πραγματικής και της ψηφιακής μας ζωής.
 |
Η βραδιά των εγκαινίων στο αίθριο του Μουσείου Μπενάκη
|
Έχω την αίσθηση ότι οι πρωτοβουλίες των ΔΟΜΩΝ, εν μέσω συνεχιζόμενης κρίσης, αποτελούν μια παγκόσμια αποκλειστικότητα.
Για άλλη μια φορά οι ΔΟΜΕΣ προκηρύσσουν ένα διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με πολύ μεγάλη συμμετοχή: 280 προτάσεις, από 485 συντελεστές και από 24 χώρες και με αντικείμενο τον σχεδιασμό ενός εσωτερικού χώρου εστίασης για 8 άτομα, εμβαδού 24-30m2. Στόχος του διαγωνισμού ήταν η διατύπωση νέων ιδεών για τον σχεδιασμό ενός χώρου συγκέντρωσης των ανθρώπων με αφορμή την παρασκευή και κατανάλωση του φαγητού ως μέσων κοινωνικοποίησης.
Παράλληλα οι ΔΟΜΕΣ βρίσκουν τους τρόπους να υλοποιήσουν τα τρία βραβεία σε κλίμακα 1:1 με τον καλύτερο τρόπο καθώς και μακέτες των επαίνων. Αυτή την φορά μάλιστα η υλοποίηση των ουτοπικών και ποιητικών βραβευμένων προτάσεων είναι σημαντικά καλύτερη από άλλες χρονιές και τεχνικά και αισθητικά άρτια, παρά τις δυσκολίες του περιορισμένου χρόνου και των δεσμεύσεων που υπάρχουν μέσα σε ένα μουσείου. Αξίζουν συγχαρητήρια στους επιμελητές της έκθεσης Γιώργο Πανέτσο και Νίκο Σούλη (βασικό υπεύθυνο των μελετών εφαρμογής) και σε όλους τους συντελεστές του εγχειρήματος.
Θα ήθελα να τονίσω υψηλό επίπεδο των εξαιρετικά πολύπλοκων κατασκευών που πραγματοποιήθηκαν in situ σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και με τον συντονισμό της Ναταλίας Μπούρα. Παράλληλα είναι εντυπωσιακή για αυτή την εποχή, η προσέλκυση τόσων χορηγών που κάλυψαν ένα μεγάλο αριθμό υλικών και εργασιών
Οι συμμετέχοντες νέοι αρχιτέκτονες είχαν την δυνατότητα και την ευχέρεια να οργανώσουν τις προτάσεις τους και το δικό του πρόγραμμα ακολουθώντας τις δικές τους φαντασιώσεις με απόλυτη ελευθερία και είχαν την τύχη να κριθούν από μια ανοιχτόμυαλη κριτική επιτροπή χωρίς αγκυλώσεις. Κατήργησαν τα 8 καθίσματα που ορίζει η πρόκήρυξη του Διαγωνισμού και απεικονίζονται στον λογότυπο και έδωσαν ευρηματικές λύσεις.
Δεν ανήκω σε αυτούς που με ευκολία απορρίπτουν ότι
καινούργιο έρχεται και ανατρέπει ή παραποιεί τις καθιερωμένες «ορθόδοξες» αρχές
της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Χαίρομαι
όταν βρίσκομαι μπροστά σε ιδέες και αρχιτεκτονικές προτάσεις νέων ανθρώπων που με
ξεπερνούν και με βάζουν σε σκέψεις μέσα
από νεότερους προβληματισμούς και τολμηρές επιλογές που προέρχονται από το
κλίμα μιας νέας εποχής που δεν είναι
εύκολο να κατανοήσουμε.
Χαίρομαι επίσης για αυτή την πρωτοβουλία των ΔΟΜΩΝ και για τις επιλογές της κριτικής επιτροπής που μάλιστα υλοποιούνται με τον καλύτερο
τρόπο. Και είναι βέβαιο ότι για την γενιά μου δεν είναι εύκολο να εστιαζόμεθα
ξαπλωμένοι στην άμμο, ή καθισμένοι στο μαλακό πάτωμα, σε μισοξαπλωμένη στάση, γύρω
από μια κυκλική επιφάνεια, ή όρθιοι στα πλατύσκαλα κυκλικών κλιμάκων. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια
σειρά προκλήσεων που οφείλουν να μας προβληματίσουν για αυτό που έρχεται…
 |
| Γιώργος Πανέτσος, Νέλλη Μάρδα, Νίκος Σούλης, Ζήσης Κοτιώνης |
H Κριτική Επιτροπή αποτελούνταν από τους Ανδρέα Αγγελιδάκη, Ζήση Κοτιώνη, Νέλλη Μάρδα και Γεώργιο Α. Πανέτσο.
Από τις απόψεις των μελών της κριτικής επιτροπής επιλέγω ενδεικτικά δύο κείμενα:
Νέλλη Μάρδα Αρχιτέκτων, Καθηγήτρια, τμήμα αρχιτεκτόνων, ΕΜΠ
Στη δύσκολη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου οι προσωπικές σχέσεις έχουν χάσει τη δομή που είχαν και αναζητούνται νέοι τρόποι επικοινωνίας, η εστίαση αποτελεί μια αφορμή προβληματισμού. Το φαγητό, μια κατ’ εξοχήν βιωματική απόλαυση, μπορεί να λειτουργήσει ανατρεπτικά και να απαντήσει στην αποξένωση και απομόνωση που έχει οδηγήσει ο σύγχρονος διαδικτυακός κόσμος; Ο κατακερματισμός του άυλου χώρου, τα σκληρά σωματικά όρια που προκύπτουν από αυτόν, και η επικράτηση της ‘θέασης’, μέσω της οθόνης του υπολογιστή όπου το ‘θέαμα’ κυριαρχεί, είναι από τα θέματα που επικράτησαν στον διαγωνισμό του CΟΟΚ8.
Η βιωματική σχέση προβάλλει μέσω της γεύσης και της όσφρησης.
Η διαδικασία προετοιμασίας του φαγητού γίνεται θέαμα, το φαγητό εκτίθεται σαν θέαμα, το τραπέζι μετατρέπεται σε σκηνή όπου η συνεστίαση είναι μέρος μιας παράστασης ή μιας ετεροτοπίας που μας μεταφέρει σε άλλες πραγματικότητες, όπως η οθόνη του υπολογιστή το κάνει. Η μοναξιά, είτε στην προετοιμασία του φαγητού είτε στην κατανάλωσή του, οδηγεί σε συνεστιάσεις με σκληρά όρια. Τα σώματα συχνά είναι σε απόσταση και μόνο το βλέμμα λειτουργεί για την ‘επικοινωνία’. Στις προτάσεις του διαγωνισμού το βιωματικό εναλλάσσεται με το ‘άυλο’ και η τελετουργία της προετοιμασίας και της συνεστίασης κινούνται ανάμεσα στο μοίρασμα και την απομόνωση.
Γεώργιος Α. Πανέτσος
Αρχιτέκτων, καθηγητής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων,
Πανεπιστήμιο Πάτρας
(απόσπασμα)
ο Γιώργος Πανέτσος με φοιτήτριές του
«η έννοια του οικογενειακού και φιλικού τραπεζιού έχει εκλείψει. Σήμερα έχουμε μία σειρά μοναχικών συνδαιτυμόνων που συσχετίζονται απροσδόκητα. Αυτό παρατήρησαν οι αρχιτέκτονες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό και αυτό απέδωσαν. Αναδεικνύουν, όμως, και κάτι σημαντικότερο: ότι έννοια της παρασκευής του φαγητού εκλείπει – πλέον το φαγητό έρχεται “απέξω”, αποσυσκευάζεται και καταναλώνεται».
Αξίζει τον κόπο λοιπόν να ενσκήψουμε προσεκτικά σε αυτές τις προτάσεις Διαβάστε τα κείμενα των βραβευμένων μελετητών στη συνέχει και προσπαθήστε να κατανοήσετε τους προβληματισμούς τους:
ΒΡΑΒΕΙΟ
"ΤΟ NEFOS"
των Felix Chun Lam, Ziyang Luo & Yi Ran Weng
με έδρα το Τορόντο του Καναδά.
«μια υλική απεικόνιση αυτού του άυλου τρόπου ζωής»
Με την έλευση της τεχνοφιλικής κοινωνίας, της οποίας ήδη αποτελούμε τμήμα, ζούμε περισσότερο παρά ποτέ μέσα από άυλες πλατφόρμες δημιουργημένες από αλγορίθμους υπολογιστών. Από το iCloud της Apple ως το επεξεργασμένο ύφος ζωής μας στα κοινωνικά μέσα, όπως το Facebook και το Instagram, η φυσική πραγματικότητα της ζωής θολώνει εξ αιτίας της άυλης ύπαρξής μας μέσα σε ένα σύννεφο, το οποίο αποκαλούμε Nefos.
Το Nefos είναι μια υλική απεικόνιση αυτού του άυλου τρόπου ζωής. Στο πλαίσιο της δημιουργίας νέων τελετουργικών φαγητού σε αρμονία με το πνεύμα των καιρών μας, φανταζόμαστε την κατασκευή μιας δομής, η οποία θα περικλείει μια πανδαισία, όπου το πραγματικό και το απατηλό θα αντικατοπτρίζονται ως εύλογα, αληθοφανή συμβάντα μέσα από εικοσιτέσσερεις καθρέφτες, και όπου η ζωή μας και η αντανάκλασή της θα βρίσκονται σε φυσική και οπτική επαφή μεταξύ τους.
Επειδή ζούμε διαρκώς σε ένα θολό τοπίο, μεταπηδώντας από την πραγματικότητά στην επεξεργασμένη απεικόνιση, το να βιώνουμε το Nefos ισοδυναμεί με το να αλληλοεπιδρούμε μεταξύ μ ας τόσο μέσα από την πραγματικότητα, όσο και μέσα από την απατηλή συνθήκη ενός τεχνοφιλικού τρόπου ζωής.
(κείμενο των μελετητών)
Ο Ηλίας Ζέγγελης με συνδαοτημονες τους μελετητές
Felix Chun
Lam, & Yi Ran Weng,
ΒΡΑΒΕΙΟ
"GLORIOUS ΗOLISTIC"
Alivizatos & Kitanis:
Κώστας Αλιβιζάτος, Ιωάννης Κιτάνης,
Σπυριδούλα Κασιμάτη, Κλεονίκη Λύτρα
Ένα συμπόσιο μέσα σε ένα λευκό κουτί / οκτώ συνδαιτυμόνες είναι καθισμένοι στο μαλακό πάτωμα, σε μισοξαπλωμένη στάση, γύρω α πό μια κυκλική επιφάνεια, απολαμβάνοντας το γεύμα και τη συνάθροισή τους / μέσα στο κουτί, οι συμποσιαστές αιωρούνται σε ένα λαμπρό σύννεφο φωτός / την μακαριότητά τους διακόπτει μια οπή σε έναν απ’ τους τοίχους του κουτιού, μέσω της οποίας σερβίρεται το φαγητό /πριν γίνουν συμποσιακή ομήγυρη, ήταν προσκυνητές / προκειμένου να φθάσουν στο εσωτερικό του λευκού κουτιού, πορεύονται ελικοειδώς σε μια σκοτεινή λιτανεία / στην στενή δίοδο, η μείωση του φωτός συνοδεύεται από την αύξηση του χρώματος /οσμές ζωής και θανάτου, υφές μαλακές και σκληρές, ήχοι φύσης και τεχνουργίας, όλα μετέχουν στην τελετουργική διαδικασία της παραγωγής γεύσης / η δίοδος, μέσω της οποίας η τροφή μετουσιώνεται σε απόλαυση / αναπάντεχα παρατεταγμένα καθημερινά αντικείμενα διάσπαρτα στο διάβα τους / οργανική ύλη, πάγος, μαγειρικά σκεύη, κάρβουνο και καπνός είναι τοποθετημένα
σαν εκθέματα σε ένα υπόγειο μουσείο / οι καλεσμένοι μπαίνουν ένας-ένας σε έ να μικρό θάλαμο / ένα κατώφλι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, στην είσοδο του λευκού κουτιού, ολοσχερώς καλυμμένο με καθρέφτες / με μια αίσθηση απόγνωσης πάνω από το άπειρο
βάθος, ο προσκυνητής αιωρείται στο μεταίχμιο / εξέρχεται από τον θάλαμο / πηδά μέσα στο σύννεφο / το συμπόσιο αρχίζει.
(κείμενο των μελετητών)
ΒΡΑΒΕΙΟ:
SEA SEX & SUN
των Δανάη Βλαχάκη, Δάφνη-Χριστίνα Παπαδοπούλου
& Κατιάνα-Μαρία Λιόγα
Ένας χώρος φαγητού συνδεδεμένος με τον τουρισμό αναψυχής, απόλαυσης και απελευθέρωσης, τις αναστολές των κοινωνικών ηθών και συμβάσεων.
Μια εκδοχή εφήμερης αποτοξίνωσης από την καθημερινότητα.
Μια «ανάρρωση» από την π όλη σε ένα σκηνοθετημένο καλοκαιρινό αμμώδες τοπίο (sea).
Μια ερωτική ατμόσφαιρα, ένα κλίμα συναναστροφής με ξένους συνδαιτυμόνες μέσω της απόλαυσης του θαλασσινού φαγητού (sex).
Ένα δωμάτιο εκτυφλωτικό και ζεστό (sun).
Μία ετεροτοπία που διακόπτει τα αναμενόμενα της αστικής ζωής, δίνοντας την υπόσχεση μιας ανέμελης εμπειρίας.
Οι συνδαιτυμόνες, απολαμβάνουν το γεύμα τους στην άμμο. Ο μεταβλητός χαρακτήρας του υλικού ευνοεί τις κοινωνικές συναναστροφές και την επικοινωνία.
Το δωμάτιο φωτίζεται τεχνητά από ένα τοίχο που φέρει σύστημα φωτεινών οθονών, οι οποίες εκπέμπουν λευκό φως, αντικαθιστώντας την αίσθηση του ήλιου.
Πρόκειται για ένα θεματικό χώρο εστίασης, ο οποίος δημιουργεί ρήξη με τον χώρο και τον χρόνο της πόλης.
Το sea, sex & sun, ως σύνθημα απελευθέρωσης και απόλαυσης και ως κοινότυπο τουριστικό σύνθημα απαντάται απρόσμενα σε ένα κλειστό χώρο. Συνθέτει μια ψευδαίσθηση ανέμελης καλοκαιρινής ζωής, η οποία εν τέλει γίνεται έκθεμα στην πόλη, μια βιτρίνα που συνεχώς προκαλεί και προσκαλεί.
(κείμενο των μελετητών)
1ος Έπαινος
URBAN SPECTACLE HAPPENS
Ανδρέας Αναγνωστόπουλος, Μαρίνα-Ελένη Μερσιάδου, Γιώργος Μιχαηλίδης
2ος Έπαινος
ΚΟΥΖΙΝΟΓΡΑΦΙΕΣ
Νικολέτα Γκόκα, Χρήστος Μέλλιος
3ος Έπαινος
ΠΕΡΙ ΟΡΕΞΕΩΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟTHTA
Custom Architectural Workshop:
Μυρτώ Βραβοσινού, Αλκιβιάδης Κορμπιζέ
4ος Έπαινος (κατ’ ισοβαθμία)
ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ
Zuloark: Αναστασία Λέκκου, Alfredo Borghi, Alberto Rey, David Berkvensi
4ος Έπαινος (κατ’ ισοβαθμία)
ΓΛΥΚΙΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗ
Σοφία Σοφιανού, Τίνα Μαρινάκη
5ος Έπαινος
ΑΥΛΗ
SuKKKu: Απόστολος Καλφόπουλος, Μαρία Κριαρά, Κωνσταντίνος Στεφανίδης, Ιωάννης Καράμπαμπας
6ος Έπαινος
ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
Yun Fu, Wenting Guo, Chang Su
7ος Έπαινος (κατ’ ισοβαθμία)
ΤΡΑΠΕΖΙ
LA-NA: Sara Navazo, Edorta Larizgoitia
7ος Έπαινος (κατ’ ισοβαθμία)
IZAKAYA
‘KONOJI’
neuob ltd: Hiroshi Ota, Yuya Ishida,
Takeshi Ishijima
Σημαντικό ρόλο στο όλο εγχείρημα της κατασκευής έπαιξε η εταιρεία ΕΠΙΚΥΚΛΟΣ.
Η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς θα διαρκέσει μέχρι 29 Ιουλίου 2018
Β.
ΝΤΟΡΑ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ:
ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ
η ολοκλήρωση
μιας δεκαετούς διαδρομής
Στις 30 Μαΐου, στο κατάμεστο από κόσμο πατάρι του ΕΜΣΤ, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Ντόρας Θεοδωροπούλου ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ, Τάκης Ζενέτος - Μαργαρίτης Χ. Αποστολίδης, Σημείο Τομής στην Ιστορία του Κτιρίου,εκδόσεις Επίκεντρο, 2018.
Η έκδοση ήταν, με τις κατάλληλες προσαρμογές, η μεταφορά της εκτενούς διατριβής της συγγραφέα σε μορφή βιβλίου, απαράμιλλα φροντισμένη από την Ιωάννα Κωστίκα. Η παρουσίαση μέσα στο ίδιο το κτήριο, που αποτέλεσε και ερευνητικό αντικείμενο για την Ντ. Θεοδωροπούλου για εννέα ολόκληρα χρόνια, είχε πλαισιωθεί για δύο περίπου βδομάδες από συγγενικές εικαστικές δράσεις στο Ωδείο Αθηνών, στο Ινστιτούτο Γκαίτε και στο ίδιο το ΕΜΣΤ .
Προηγήθηκε ο χαιρετισμός της διευθύντριας του ΕΜΣΤ Κ. Κοσκινά. Οι ομιλίες συμπληρώθηκαν με δύο μικρά βίντεο στην αρχή και ένα μεγαλύτερο στο τέλος, μια ζωντανή περιήγηση στο κουφάρι του ξεκοιλιασμένου κτηρίου Φιξ με μουσική του Ph. Glass. Οι ομιλητές αναφέρθηκαν κυρίως στο διαβόητο ιστορικό του κτηρίου Φιξ, τους συμβολισμούς του, το αίνιγμα της πατρότητάς του και στις ιδιότητες μιας διατριβής με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, μίγμα επιστημονικής και εικαστικής προσέγγισης, που είχε εξαρχής ακολουθήσει η συγγραφέας, αποκτώντας έτσι μια βιωματική σχέση με το αντικείμενο έρευνάς της.
Δ. Φιλιππίδης
Οι ομιλίες:
1.
Παναγιώτης Τουρνικιώτης
Η τέχνη της μπύρας
και η τέχνη της αρχιτεκτονικής
 |
| Παναγιώτης Τουρνικιώτης |
Το κτίριο της ζυθοποιίας FIX στη Λεωφόρο Συγγρού, όπως το γνωρίσαμε οι παλιότεροι, εκπροσωπούσε την αρχιτεκτονική νεωτερικότητα της μεταπολεμικής Αθήνας και την παραγωγική δυναμική μιας οικονομίας που είχε στόχο την ανάπτυξη. Και τα δύο βρέθηκαν στη δίνη μιας παρακμής στο τέλος του εικοστού αιώνα, τότε που η σωτηρία του κτιρίου, με υπογραφή Τάκη Ζενέτου και Μαργαρίτη Αποστολίδη, αποτέλεσε αντικείμενο συστράτευσης πολλών αρχιτεκτόνων χωρίς να βρίσκει ωστόσο στήριγμα στην πολιτεία και την κοινή γνώμη. Το FIX ήταν μοντέρνο και ιδανικό στη σημειολογία της αρχιτεκτονικής αντίληψης επειδή εκπροσωπούσε οράματα, σε μεγάλο βαθμό ατελέσφορα, αλλά ήταν ταυτόχρονα μυθικό γιατί αυτά που εκπροσωπούσε υψώνονταν σαν μαγικό πέπλο και δεν επέτρεπαν να δεις το κτίριο ως πραγματικότητα. [...]
Για να διαβάσετε την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ
2.
Δημήτρης Φιλιππίδης
Ντόρα Θεοδωροπούλου,
ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ,
Επίκεντρο 2018
 |
| Δημήτρης Φιλιππίδης |
Από όλους τους εδώ παριστάμενους ομιλητές, εγώ είμαι ο πιο αθώος, κάτι που μπορώ εύκολα να σας αποδείξω. Δεν μετείχα στη διαδικασία εκπόνησης της διατριβής, που κρύβεται πίσω από αυτό το τόσο όμορφο βιβλίο, σχεδιασμένο από την Ιωάννα Κωστίκα, παρά μια φορά περιστασιακά, παρακολούθησα πριν χρόνια τη διάλεξη της συγγραφέως στο Πολυτεχνείο πάνω στο θέμα. Δεν μετείχα ούτε στην τυπική διαδικασία παρουσίασης σε επταμελή επιτροπή της διατριβής μετά το κλείσιμό της. Το απέφυγα....
Για να διαβάσετε την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ
3.
Κώστας Μωραΐτης
Επιθυμούσαν να “χορέψουν”: σημειώσεις για μια αισιόδοξη νεότητα και μια αναπτυσσόμενη ελληνική νεωτερικότητα
 |
| Κώστας Μωραΐτης |
Τέλη της δεκαετίας του ’50. Καρναβάλι. Στο κεντρικό, κοινωνικά λαμπερό αθηναϊκό ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρεταννίας, “Grande Bretagne”, νύχτα χορού. Απρόσκλητοι φθάνουν στην είσοδο δυο νέοι αρχιτέκτονες, ο Τάκης Ζενέτος και η Σούλα Τζάκου, φορώντας αυτή η ωραιότατη μελαχρινή κυρία έντονο κόκκινο, εκτυφλωτικό το φαντάζομαι, πουλόβερ. Επιθυμούσαν να χορέψουν… και θα καταφέρουν να μπουν, έστω και χωρίς το επίσημο κάλεσμα, κερδίζοντας το ενδιαφέρον για το υπόλοιπο της βραδιάς. [...]
Για να διαβάσετε την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ
4.
Γιώργος Τζιρτζιλάκης
Το παράδειγμα της “Αργούς”,
η ηθική της εργασίας και το αίνιγμα του τραύματος
 |
| Γιώργος Τζιρτζιλάκης |
Η Ντόρα Θεοδωροπούλου συμβάλλει στο διάλογο γύρω από το έργο του Τάκη Χ. Ζενέτου με την ανά χείρας έρευνα για δύο, μεταξύ άλλων, λόγους: Πρώτον, έχουμε να κάνουμε με μια διατριβή η οποία αποτελεί συγχώνευση μεθοδολογικής πειθαρχίας και ιδιοσυγκρασιακής προτεραιότητας. Δηλαδή, βασίζεται σε μια ανάμιξη που δεν είναι συνηθισμένη στην εγχώρια ακαδημαϊκή έρευνα. Συνήθως κλίνουμε προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Απεναντίας, εδώ έχουμε χρήση εργαλείων μεθοδολογικών και ταυτόχρονα εκείνου που ονομάζουμε “by project”, δηλαδή με χαρακτήρα σχεδιαστικό στην ερμηνευτική του προσέγγιση. Μια τέτοια επιλογή την θεωρώ διακριτό στοιχείο αυτής της μελέτης που μας υποχρεώνει σ’ ένα διαρκές πέρασμα από την επιστημονική μέθοδο στην ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεία.[...]
Για να διαβάσετε την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ
5.
Ντόρα Θεοδωροπούλου
ΦΙΞFIX 120+ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ /
FIX GAME ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ / ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
 |
| Ντόρα Θεοδωροπούλου |
Καλησπέρα σας,
Σας ευχαριστώ πολύ που είστε σήμερα εδώ.
Πρώτα από όλα, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τη διευθύντρια Κατερίνα Κοσκινά για τη φιλοξενία. Αγκάλιασε αμέσως την ιδέα της παρουσίασης του βιβλίου στο φυσικό του χώρο καθώς και την εγκατάσταση FIX GAME.
Το ινστιτούτο Goethe για την εξαιρετική συνεργασία στη διοργάνωση του FIX Game, τη διεύθυνση καθώς και τις Δανάη Μωραΐτη και Μαρία Σαριδάκη.
Το βιβλίο για το ΦΙΞ, αν και απαιτούσε πολλές ώρες μοναχικής δουλειάς και απομόνωσης, είναι μια εργασία στης οποίας το κτίσιμο πολλοί άνθρωποι βοήθησαν. Τους ευχαριστώ όλους στην εισαγωγή του βιβλίου αλλά θέλω και σήμερα να ευχαριστήσω κάποιους ξεχωριστά. [...]
