ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Νο 37
ΤΟ NEO
V&A EAST STOREHOUSE
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΤΑ ΝΕΑ”,
ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΟΥΣΕΙΑΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΙΔΕΑ, ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΕΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Γενική άποψη του εσωτερικού του μουσείου-Storehouse Victorιa&Albert από το μεσαίο επίπεδο
Παραθέτω στην συνέχεια το τελευταίο άρθρο μου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, για το νέο μουσείο-Storehouse Victorιa&Albert στο Λονδίνο, που δημοσιεύτηκε το Σαββατοκύριακο 05-06 07 2025, εμπλουτισμένο, με φωτογραφικό υλικό που δεν υπήρχε δυνατότητα να ενταχθεί στην εφημερίδα και το θεωρώ σημαντικό για την ανάδειξη αυτής της νέας μουσειακής εμπειρίας.
Κάνοντας ΚΛΙΚ στις εικόνες μπορείτε να τις δείτε σε μεγέθυνση και σε καλή ανάλυση.
Είχα ξεχωρίσει το κτίριο του Κέντρου Τύπου των Ολυμπιακών αγώνων του 2012 στο Λονδίνο, για την ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη αρχιτεκτονική του, που ξαναεπισκέφτηκα λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της ένταξης μιας νέας πρωτοποριακής χρήσης, που πραγματοποιήθηκαν στις 31 Μαϊου 2025.
Το Κέντρου Τύπου των Ολυμπιακών αγώνων του 2012 στο Λονδίνο, φωτο 2018
Το Κέντρου Τύπου των Ολυμπιακών αγώνων του 2012 στο Λονδίνο, φωτο 2025
Έχοντας διαβάσει συνοπτικά τι πρόκειται να δω, έφτασα στο κτίριο και προσπερνώντας μία ουδέτερη είσοδο, πέρασα στο lobby, όπου με κατηύθυναν να ανέβω στο τελευταίο επίπεδο και να συνεχίσω προς τα κάτω. Φτάνοντας επάνω και αντικρύζοντας την εικόνα που παραθέτω, χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς μου συμβαίνει.
Γενική άποψη του εσωτερικού του μουσείου από το τρίτο επίπεδο
Έμεινα αποσβολωμένος από την απρόσμενη αυτή εμπειρία, βλέποντας κάτω από μια ενιαία τεχνητά φωτιζόμενη οροφή, να έχει διαμορφωθεί ένα ανοιχτό αίθριο, γύρω από το οποίο αναπτύσσονται τρία επίπεδα, που υποδέχονται διαδρόμους με δάπεδο από μεταλλικά ημιδιαφανή πλέγματα και γυάλινα στηθαία μπροστά από συστήματα εναλλασσόμενων ραφιών που παραπέμπουν σε εγκαταστάσεις αποθήκευσης τύπου logistics.
Δίκτυο διαδρόμων από μεταλλικά ημιδιαφανή πλέγματα και γυάλινα στηθαία
Ένα δίκτυο διαδρόμων, που σου έδιναν την αίσθηση ότι αιωρείσαι ανάμεσα στα ελεύθερα και σε διαφορετικά μεγέθη ράφια, με ετερόκλητα εκθέματα, ταξινομημένα σε ενότητες, με μια υποδειγματική στήριξη, που συχνά σου επέτρεπαν ακόμη και να τα αγγίξεις, όπως ενδεικτικά παρουσιάζονται στην συνέχεια:
Βίωσα μια ανατροπή των καθιερωμένων, μια τελείως καινούργια μουσειολογική προσέγγιση. Ομολογώ ότι περιπλανήθηκα αρκετή ώρα αμήχανος, ως απλός παρατηρητής, αιφνιδιασμένος από την ετερογένεια και την διαφορετικότητα των εκθεμάτων. Κατεβαίνοντας προς τα κάτω επίπεδα, περπάτησα στο δάπεδο του αίθριου, που από τα γυάλινα τμήματά του αντίκρυσα τα εκθέματα στο ισόγειο, και έσπευσα στο café για να συνέλθω. Συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για μια ανατρεπτική, ρηξικέλευθη ιδέα, που με ιντριγκάρησε. Με αφορμή μια επιβαλλόμενη έξωση από τις αρχικές αποθήκες του μουσείου V&A, ανατέθηκε μέσω αρχιτεκτονικού διαγωνισμού στο γραφείο Diller Scofidio+Renfro, ο σχεδιασμός μιας «επιμελημένης παράβασης», που είχε σαν στόχο την παρουσίαση όλου αυτού του υλικού, που ήταν κρυμμένο στις αποθήκες, σε μία άμεση σχέση με τον επισκέπτη, χωρίς βιτρίνες προστασίας, δηλώνοντας ότι «Θέλαμε οι άνθρωποι να αναπνέουν τον ίδιο αέρα με τα αντικείμενα, να τα πλησιάσουν πιο κοντά από ποτέ». Βρήκα την ιδέα εντυπωσιακή, τολμηρή και ιδιαίτερα προχωρημένη, προβληματισμένος με το χρόνιο πρόβλημα της αδυναμίας των μουσείων, όπως και στην Ελλάδα, να κρύβουν στις αποθήκες τους θησαυρούς, μην έχοντας τους χώρους για μια απαιτούμενη υποδειγματική παρουσίαση, προβάλλοντας συνήθως το 10% του συνολικού φυλασσόμενου υλικού.
Επέστρεψα πιο ήρεμος και αποφασισμένος να απολαύσω την νέα αυτή ευρηματική επιλογή, που παραπέμπει σε cabinet of curiosities, με σχεδόν 250 000 εκθέματα που καλύπτουν 5 000 χρόνια ιστορίας. Αισθάνθηκα ότι συμμετείχα σε μία εξελισσόμενη διάδραση, γιατί πέρα από κάποιες συνοπτικές λεζάντες για κάθε αριθμημένο αντικείμενο, υπήρχαν αναλυτικές πληροφορίες είτε σε barcode, είτε σε προσιτούς στο κοινό καταλόγους.
Προσιτοί στο κοινό αναλυτικοί κατάλογοι των εκθεμάτων
Χώροι συντήρησης και ανάδειξης των εκθεμάτων από τους εξειδικευμένους συντηρητές
Απόλαυσα, ως παρατηρητής από ψηλά, παρακολουθώντας σαν μια ζωντανή χειρουργική επέμβαση, τη συντήρηση και ανάδειξη των εκθεμάτων από τους εξειδικευμένους συντηρητές πάνω στους πάγκους των εργαστηρίων με υπερσύγχρονο εξοπλισμό. Ή ακόμη όλους εκείνους, που μεθοδικά συνέχιζαν μπροστά μας να αναρτούν και να εντάσσουν στα κενά ακόμη ράφια, νέα εκθέματα με ειδικά γάντια και τεχνικούς εξοπλισμούς.
Ιστορικοί εσωτερικοί χώροι, αλλά και τμήματα κτιρίων, με εντυπωσίασαν ανάμεσα σε όλα αυτά, στημένοι με τον καλύτερο τρόπο και αναδεικνύοντας την αρχιτεκτονική διαχρονικά.
Το γραφείο Kaufmann, ένα πλήρες εσωτερικό σχεδιασμένο από τον Frank Lloyd Wright
Το γραφείο Kaufmann, ένα πλήρες εσωτερικό με έπιπλα σχεδιασμένα από τον Frank Lloyd Wright τη δεκαετία του 1930 για έναν μεγιστάνα λιανικής πώλησης στο Πίτσμπουργκ, καθώς και η κουζίνα της Φρανκφούρτης του 1926 σχεδιασμένη από την αρχιτέκτονα Margarete Schütte-Lihotzky, που εγκαταστάθηκε σε 10.000 διαμερίσματα σε συγκροτήματα κατοικιών.
Η κουζίνα της Φρανκφούρτης του 1926 σχεδιασμένη από την αρχιτέκτονα Margarete Schütte-Lihotzky,
Η επιχρυσωμένη ξύλινη οροφή του 15ου αιώνα από το χαμένο παλάτι Torrijos στο Τολέδο της Ισπανίας.
Επίσης η εντυπωσιακή επιχρυσωμένη ξύλινη οροφή του 15ου αιώνα από το χαμένο παλάτι Torrijos στο Τολέδο της Ισπανίας, και ακόμη το αναρτημένο από τους εξώστες διώροφο τμήμα της όψης από το κατεδαφισμένο το 2017 συγκρότημα εργατικών κατοικιών Robin Hood Gardens στο Ανατολικό Λονδίνο, που σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Alison and Peter Smithson.
Διώροφο τμήμα της όψης από το κατεδαφισμένο το 2017 συγκρότημα εργατικών κατοικιών Robin Hood Gardens στο Ανατολικό Λονδίνο.
Υπερμέγεθες σκηνικό με θέμα το έργο του Picasso “The Two Women Running along the Beach”(1922), ζωγραφισμένο από τον σκηνογράφο Prince Alexander Schervashidze
Εντυπωσιακός και ο μεγάλος ατμοσφαιρικός χώρος όπου αναδεικνύεται ένα σπάνιο υπερμεγέθες ύφασμα, ένα σκηνικό με θέμα το έργο του Picasso “The Two Women Running along the Beach”(1922), ζωγραφισμένο και μεγεθυμένο μέσα σε 24 ώρες, από τον σκηνογράφο Prince Alexander Schervashidze, για μια παραγωγή των Ballet Russes το 1924 στη Γαλλία, με τίτλο Le Train bleu.
Το Storehouse φιλοξενεί επίσης το αρχείο του David Bowie, το οποίο καταλαμβάνει ένα ειδικό τμήμα του Κέντρου Μελέτης.
Μένει να δούμε αν η στρατηγική της εξελισσόμενης διάδρασης αυτής της έκθεσης, ανοίξει καινούργιους δρόμους στον χώρο της μουσειογραφίας, και αν θα συμβάλει να αναδειχθούν στο μέλλον πέρα από κρυμμένα σπάνια εκθέματα, αλλά και δραστηριότητες των παρασκηνίων των μουσείων, ακόμη και στο υπό μελέτη Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
