Monday, February 28, 2011

ΤΑΣΟΣ ΜΠΙΡΗΣ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΙΡΗΣ: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ


"το αμφίδρομο πέρασμα ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και την διδασκαλία"


από την ευαισθησία των σκίτσων..



...στον αιφνίδιο «ενταφιασμό» του αρχιτεκτονικού έργου

Μουσείο Ακρόπολης, κατά την άποψή μου το καλύτερο έργο τους 
και η ίσως καλύτερη μελέτη στον διεθνή αρχιτεκτονικό  διαγωνισμό (Β΄ βραβείο)

από την στοχαστική απεικόνιση  της σύνθεσης, με κάρβουνο στο χαρτί...



…στην  αλαζονική επιθετικότητα της μορφής

Κτίριο Γραφείων ΕΛΛΑΚΤΩΡ, στην Εθνική οδό


από την χειροποίητη καταγραφή της εκφραστικότητας  των φίλων...

 

...στην δια χειρός ευαίσθητη τρισδιάστατη επίλυση των κατασκευαστικών λεπτομερειών...


από την διατάραξη της ηρεμίας του αστικού ιστού στο Μεταξουργείο, με τολμηρούς και παράδοξους όγκους-προβόλους...

Συγκρότημα κατοικιών και καταστημάτων στο Μεταξουργείο
αρχιτέκτονες Δασκαλάκη Γεωργία, Παπαδόπουλος Γιάννης, 
Σύμβουλος Τ.Μπίρης

...στην οργανικά ενταγμένη, κεντημένη όψη στην κλίμακα των γειτονικών κτισμάτων

Κατοικία και χώρος Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων
Στο Κουκάκι  2007-2010
Αρχιτέκτων Σ. Τσιράκη Σύμβουλος Τ.Μπίρης

όλα αυτά και όχι μόνο σε μια καλά συγκροτημένη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς


Μια στρωμένη ίσως με ροδοπέταλα  και βεβαίως  επάξια,  πορεία μιας οικογένειας που καθορίζει την διδασκαλία και την εφαρμογή της αρχιτεκτονικής στον τόπο μας επί δεκαετίες. 
Ο Κυπριανός, ο Δημήτρης και ο Τάσος, τρεις  μαχητές της αρχιτεκτονικής απλώνουν το θεαματικό τους έργο, συνεπές στις αρχές τους, που τελικά συγκροτούν μια συγκροτημένη άποψη που επηρέασε ένα σημαντικό αριθμό νέων αρχιτεκτόνων.  Δάσκαλοι και μελετητές ταυτόχρονα, με αμέτρητες συμμετοχές και βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και συγγραφικό έργο,  εξακολουθούν να αφήνουν έντονο το στίγμα τους στη αρχιτεκτονική αυτού του τόπου, παρά την οδυνηρή απώλεια του Δημήτρη Μπίρη, που εκτός των άλλων  μας χάρισε το μικρό ξύλινο υπαίθριο θεατράκι, στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, το πιο πρόσφατο και αγαπημένο  προσωπικό του έργο.

Μην χάσετε αυτήν την έκθεση, που έστησε ο Τάσος Μπίρης που με χαμόγελο εξακολουθεί να συνθέτει και να λειτουργεί με νέους συναδέλφους άλλοτε σαν δάσκαλος άλλοτε σαν σύμβουλος, στο όνομα πάντοτε μιας ποιοτικής αρχιτεκτονικής.




Saturday, February 26, 2011

ΝΙΚΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ


Angel rolling up the heavens



…είναι ο προφητικός  τίτλος ενός από τα τελευταία έργα  του ευαίσθητου και αστείρευτου καλλιτέχνη και φίλου.
Ο Νίκος, μας αφήνει στο βάθος της ψυχής μας  την συγκίνηση της απλότητας του.

εικόνα από την υλοποίηση του έργου 
Λεπτομέρεια Εγκατάστασης του Νίκου Αλεξίου
στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης 
με φόντο το έργο και ενός άλλου ευαίσθητου δημιουργού που έφυγε νωρίς,
του Κυριάκου Κρόκου




 Καλό ταξίδι Νίκο στην "Γειτονιά των Αγγέλων"


Wednesday, February 23, 2011

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ


φινάλε μιας εξαιρετικής σειράς εκπομπών
 για την αρχιτεκτονική

 Δημήτηρης Φιλιππίδης
Άνδρος  03-2005
φωτο Ειρήνη Φιλιππίδου

Μέσα σε μία εποχή απαξίωσης και «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα, ο Δημήτρης Φιλιππίδης με την σειρά αυτή των δεκατριών εκπομπών στην ΕΤ1  κατάφερε τελικά να προβάλει την δύναμη της Αρχιτεκτονικής  στην Ελλάδα που παράγει χώρους,  που  με την σειρά τους καθορίζουν την ζωή και τις σχέσεις των ανθρώπων
Είναι μεγάλη τιμή και για αυτό το μπλογκ  που φιλοξενεί τον Δημήτρη Φιλιππίδη, που διαγράφει μια μοναδική, αδιάκοπη πορεία,  στην συστηματική και ουσιαστική προσέγγιση της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής, μέσα από μια διαρκή διδασκαλία, εκδόσεις, διαλέξεις, συνέδρια,  επιμέλεια εκθέσεων και τηλεοπτικές εκπομπές.
Η τελευταία εκπομπή αυτής της σειράς (13η), με τίτλο  "ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ" συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο το αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι σε αυτό τον τόπο, με χαρακτηριστικά έργα και ελπίζω να προαναγγέλλει  και την μελλοντική συνέχεια αυτών των εκπομπών. Ας ελπίσουμε ότι οι άνθρωποι της ΕΤ1 δεν θα χάσουν αυτήν την ευκαιρία.

Monday, February 21, 2011

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΝΟΣ ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ Νο 3


επί τέλους μια ρεαλιστική άποψη
 στην Βουλή των Ελλήνων




 
ΜΑΓΙΑ ΤΣΟΚΛΗ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ 

Παρά την ασφυκτική πίεση με την οποία τελικά ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα και όχι μόνο, υπήρξε μια ουσιαστική τοποθέτηση κατά τη συζήτηση στη Βουλή από την Βουλευτή Επικρατείας κα Μάγια Τσόκλη την Παρασκευή 18 ΦΕΒ 2010. Το κείμενο της ομιλίας της το οποίο προέκυψε μετά από αλλεπάλληλες συζητήσεις και συνεργασίες που είχαμε μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντόπουλο και άλλους συναδέλφους, καθώς και τους επιστημονικούς συνεργάτες της κας Τσόκλη, είναι αποκαλυπτικό. Εκτιμώ ότι αναφέρεται σε μια σειρά σημαντικών θεμάτων που μπορεί να θεσμοθετηθούν στο άμεσο μέλλον, ανεξάρτητα από το πλαίσιο το οποίο ψηφίστηκε και φυσικά με την συμμετοχή και την συστράτευση των αρχιτεκτόνων και κυρίως του ΣΑΔΑΣ.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ

Υ.Γ. Από  τον αρχιτέκτονα Γιώργο Μαδεμοχωρίτη παρέλαβα κείμενά του σχετικά με το θέμα και όχι μόνο. Σπεύδω σήμερα 21 ΦΕΒ 2011 να  αναρτήσω το πρώτο του κείμενο με τίτλο:
 
ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ
ΚΕΝΑΚ – ΜΟΡΦΟΛΟΓΙΚΑ
ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ ΜΕΛΕΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
 ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΧΩΡΟΥ

         Για το κείμενο αυτό πατείστε   εδώ

Sunday, February 13, 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΟΣ

 «… a human being with enormous intellectual energy…»


«…μια προσωπικότητα με τεράστια πνευματική ενέργεια..» χαρακτήρισε τον Δημήτρη Κωνστάντιο ο καλλιτέχνης Stephen Antonakos στην ομιλία του κατά την διάρκεια της σεμνής τελετής που πραγματοποιήθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο την Κυριακή 13 ΦΕΒ.



Μιας τελετής που πραγματοποιήθηκε ακριβώς ένα χρόνο μετά  την οδυνηρή απώλεια μιας σημαντικής και αναντικατάστατης προσωπικότητας του πολιτισμού, ενός πολύτιμου φίλου, κατά την οποία  ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Stephen Antonakos προσέφερε ένα  έργο του, αφιερωμένο στον Δημήτρη. 



Ένα μοναδικό  έργο που συνδυάζει  την  ιερότητα των ασημόδετων ευαγγελίων και την δύναμη της σύγχρονης τέχνης,  μία σχέση ακριβώς όπως ο Κωνστάντιος πίστευε και τόλμησε να προβάλει στο Βυζαντινό Μουσείο.


Το έργο του  Stephen Antonakos αφιερωμένο στον Δημήτρη Κωνστάντιο από τη σειρά «Alphavitos» (1987) που θα  ενταχθεί στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου.


Η σεμνή αυτή τελετή πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο  που έσφυζε  από επισκέπτες και φίλους,  με όλους τους συνεργάτες του Δημήτρη επί ποδός καλύπτοντας το κενό  της γνωστής  έλλειψης φυλάκων, που κρατάει το Μουσείο σχεδόν κλειστό.
 Η νέα διευθύντρια  του Μουσείου κα Ευγενία Χαλκιά άνοιξε με ένα σύντομο σχόλιο την Τελετή, που ολοκληρώθηκε με την περιεκτική και συγκινητική ομιλία της συζύγου του Δημήτρη Κωνστάντιου Βιολέτας Κριτσίλη που μίλησε εκ μέρους όλης της οικογένειας, του Νικόλα,  της Φαίδρας ( φοιτήτριας ήδη στην Αρχαιολογία) και της Αντωνίας, των τριών άξιων παιδιών του Κωνστάντιου.

η Βιολέττα Κριτσίλη

Στις 11 Μαρτίου θα διεξαχθεί τιμητική επιστημονική εκδήλωση στη μνήμη του Δημήτρη Κωνστάντιου. Στην εκδήλωση θα συμμετάσχουν η διευθύντρια Bυζαντινής Tέχνης του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης Eλεν Eβανς, ο διευθυντής των βυζαντινών συλλογών του Λούβρου Γιανίκ Ντουράντ, οι διευθυντές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Νικόλαος Καλτσάς και Νικόλαος Σταμπολίδης αντίστοιχα, η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Yπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού Μαρία Βλαζάκη, η αναπληρώτρια διευθύντρια του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου Αναστασία Λαζαρίδου κ.ά.

Y.Γ. Ο Δημήτρης Φιλιππίδης τακτικός αναγνώστης αυτού του μπλογκ, μου έστειλε το δικό του σχόλιο για όλα όσα έγραψα. Τον ευχαριστώ και το παραθέτω στην συνέχεια:

«…Το είδα, πώς να το κάνουμε, και διάβασα τα όσα για τον φίλο μας (δικός σου φίλος, δικός μου άνθρωπος που μ' εντυπωσίαζε αυτή η ενεργητικότητά του) και πάλι λίγα λες. Βέβαια είχες να ραπορτάρεις μια τελετή, τι άλλο να κάνεις. Έχεις (τότε) τα ίδια προβλήματα που έχει κάθε δημοσιογράφος (το μέσο διαφορετικό αλλά όλα τα υπόλοιπα ακριβώς ίδια), να γνωστοποιήσει-τιμήσει και να μην (κρίνει;) λάβει θέση.
 Ο Κωνστάντιος ήταν κάτι ιδιαίτερο - και μόνο που το λες, το διαπιστώνεις, έχεις "δείξει" προς τους υπόλοιπους επιζώντες, αυτούς που "δεν είναι σαν".
Άραγε το καταλαβαίνουν όσοι "τιμούν τη μνήμη" ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Ένα τέτοιο μνημόσυνο είναι σάλπισμα αφύπνισης ή άλλη μια ευκαιρία ελαφράς συγκίνησης και μυρωδιάς λιβανιού; Τι τα ψάχνεις, θα μου πεις...
Μπα, σε τέτοιους καιρούς οι Κωνστάντιοι καλά κάθουνται εκεί που κάθουνται, μην τους ταράζεις την ηρεμία. Τώρα τρέχουμε να σώσουμε ό,τι μπορούμε. Να σώσουμε, τίποτε άλλο. Άσε τώρα, μη με πάρει η κατρακύλα κι αρχίσω. Δεν κάνει.
Να βουλώσουμε το στόμα. Να σκύψουμε. Να μην πολυφαινόμαστε, ώς εκεί. Μπόρα είναι…
Τι λες, ν' αρχίσω να γράφω στιχάκια, σαν κι εκείνα στα ημερολόγια τοίχου: Όποιος αγαπά, στοχάζεται / και λησμονιά δεν πιάνει «

δ.φ.




Friday, February 11, 2011

ΑΘΗΝΑ Χ 4 - ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΙΔΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ


Φυλής και Σμύρνης γωνία: η πιθανή θεραπεία 
μιας εφιαλτικής διασταύρωσης


 Αθήνα 07-VI-2005 16:52

Από την ημέρα που παρακολούθησα στο μέγαρο Μελά την παρουσίαση για τον διαγωνισμό  ΑΘΗΝΑ  Χ 4 που στοχεύει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής στην υποβαθμισμένη πόλη, στο μυαλό μου γυρίζει επίμονα μια εικόνα που κατέγραψα στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2005. Μια εφιαλτική εικόνα από μια πλημμυρισμένη από σκουπίδια διασταύρωση της οδού Φυλής και Σμύρνης, που όσο σκεφτόμουν τον διαγωνισμό μεταλλασσόταν  χρωματικά  σε πράσινες και ροζ αποχρώσεις, σαν ένα παράξενο όνειρο που δεν πίστευα ότι  θα μπορούσα να το ξεχάσω, ούτε θα μπορούσε  να ανατραπεί.



Αθήνα, Φυλής και Σμύρνης 07-VI-2005 16:52
Click image
Μέχρι που βρέθηκα στο ΜΕΓΑΡΟ ΚΑΡΑΤΖΑ την Τετάρτη 9 ΦΕΒ για να παρακολουθήσω τα αποτελέσματα του Διαγωνισμού ιδεών με αρχιτεκτονικές προτάσεις  νέων αρχιτεκτόνων, για την πόλη  και ανακαλύπτω  ξαφνικά  ότι η συγκεκριμένη διασταύρωση ήταν ανάμεσα στα 5 ισότιμα έπαθλα.





Ο Θανάσης Πολυζωίδης και η Αικατερίνη Πέτσιου επιδίωξαν με τη μελέτη τους την εισβολή του φυσικού τοπίου σε αυτή τη διασταύρωση, με στόχο να τη μετατρέψουν σε ένα αστικό αγροτεμάχιο.

 



Με το συμβολικό τίτλο e_co_llectiva  που παραπέμπει στο e_co (οικολογία), στο co_llectiva  (συνεργασία) και στο e_ ηλεκτρονική τεχνολογία αναπτύσσουν στην πολύπαθη αυτή διασταύρωση κήπους περιβόλια οπωροκηπευτικών και φυτικά φράγματα, χώρους στάσης με χώμα, με αναρριχώμενα φυτά προτείνουν την βιοκλιματική προσέγγιση των υπαρχόντων κτιρίων και προβληματίζονται για την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων όπως την κομποστοποίηση των σκουπιδιών και την επικοινωνία των κατοίκων μέσα από μια διαδυκτιακή πλατφόρμα.
 
Η Στέλλα Παντελιά και ο Κωνσταντίνος Παπαδημητρακόπουλος, που εικονίζονται στην ακόλουθη φωτογραφία, διατυπώνουν μία ρεαλιστική πρόταση με τίτλο ΝΟΤ που χαρακτηρίζεται από μία εξωστρεφή εσωτερικότητα και επιδιώκει την στροφή του σταυρού. 


Προτείνουν την χρήση νέων τεχνολογιών για την διαχείριση των σκουπιδιών, του νερού, της επικοινωνίας και της αυτόματης στάθμευσης. Ανάμεσα σε μία πλούσια από ελληνικά φυτά φύτευση σχεδιάζουν αστικά έπιπλα και προσδιορίζουν τρις σαφείς φάσεις κατασκευής για την υλοποίηση της πρότασής τους.





Η Στυλιανή Δαούτη, ο Ραυτόπουλος – Μιχαήλ Ιωάννης και ο Γιώργος Μητρούλιας επιλέγουν και αυτοί ένα σταυροδρόμι στην οδό Φυλής και Ολυμπίας  και διατυπώνουν μία άτολμη πρόταση που βεβαίως χαρακτηρίζεται από ενδιαφέρουσες επιλογές.







Η Ανδρονίκη Γιαννάτου με ευαισθησία αναζητά στη γειτονιά του πατέρα της να μετατρέψει τη διασταύρωση της οδού Σάμου και Αγίου Παύλου σε μια αυλή μέσα στη φύση. Σε μια αλέα με ελληνικά φυτά, με ανθρώπινη κλίμακα, με χώμα και βότσαλα με σχεδίες στάσης και φωτιστικά κάδρα που προβάλουν τα δέντρα που περιβάλλονται  από λεβάντες.



Τέλος, το τελευταίο από τα πέντε ισότιμα βραβεία παρουσιάζουν στη συνέχεια ο Αθανάσιος Μπαμπανέλος και η Ευθαλία Βογιατζόγλου
 
Οι νέοι αρχιτέκτονες υποστηρίζουν την ανάδειξη των αρετών του αστικού χώρου αυτής της πόλης που παρ όλη την εγκατάλειψη έχει έναν ανθρώπινο κεντρικό χαρακτήρα. Επιλέγουν την οδό Προύσης για να γεμίσουν το κατάστρωμά της με χώμα και μια πυκνή ειδυλλιακή φύτευση ενώ η οδός Αλκαμένους μετατρέπεται σε μια γραμμική πλατεία με ευρηματικά κυλιόμενα καθίσματα πάνω σε ελεύθερες χαράξεις. Δίνουν πολύ μεγάλη σημασία στο νυχτερινό φωτισμό και προτείνουν την εύλογη υλοποίηση υπόγειου parking. 






Επέλεξα να παρουσιάσω αυτές τις βραβευμένες μελέτες γιατί θεωρώ ότι πρόκειται για μια ρεαλιστική και αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον. Και εδώ πρέπει να τονίσω ότι έχουμε μια εξαιρετική συγκυρία. Μια συγκυρία που στηρίζεται  όπως έχω ήδη ξαναγράψει  στην πρωτοβουλία  και  την ευθύνη  που έχουν δύο ευαίσθητες και δυναμικές αρχιτεκτόνισσες, η Μαρία Καλτσά  Γεν. Γραμματέας στο ΥΠΕΚΑ και η Ντόρα Γαλάνη πρόεδρος της ΕΑΧΑ
 Και αυτή την φορά τα κατάφεραν, γιατί τόλμησαν να παραβούν τα καθιερωμένα και να κάνουν μια σειρά από απλές και εύστοχες επιλογές. Θεμελιώδης  κίνηση είναι η συνεργασία με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.  Στη συνέχεια η επιλογή  της κριτικής επιτροπής παραβαίνει,  όπως έπρεπε, τα καθιερωμένα και συγκροτείται  από σημαντικούς συναδέλφους με πρόεδρο τον Ανδρέα Κούρκουλα, και μέλη τον Γιάννη Πεπονή, τον Νίκο Κτενά, τον Χαρίλαο Τζανετάκη, τον Γιώργο Τζιρτζιλάκη, την Ρένα Σακελλαρίδου και τον Γιάννη Αίσωπο.


Η όλη εκδήλωση για την παρουσλιαση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού ήταν πραγματικά   πολύ καλά οργανωμένη, και με σημαντικές παρουσίες,  όπως πραγματικά πρέπει να αντιμετωπίζονται τέτοιας μεγάλης σημασίας θέματα. Ουσιαστικές ήταν οι ομιλίες και άφησαν να διαφανεί και μια ελπίδα για την υλοποίηση αυτών των προτάσεων. 
Καλογραμμένο και ουσιαστικό ήταν το  κείμενο  της Τίνας Μπιρμπίλη  που ξεπερνά έναν κοινό πολιτικό λόγο και αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την ουσία και τις προοπτικές αυτής της πολύ σοβαρής υπόθεσης που αφορά την πόλη.  Παράλληλα  βάζει πάλι στο προσκήνιο την διαδικασία των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών. Αυτή μάλιστα κατά την άποψή μου είναι η πιο σημαντική υπόθεση που σε μια εποχή που απαξιώνεται το επάγγελμα του αρχιτέκτονα επιβραβεύονται  οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί και όχι οι διαδικασίες για επιλογή του μειοδότη.



Στην συνέχεια  παραθέτω το κείμενο    της Υπουργού ΠΕΚΑ, Τίνας Μπιρμπίλη


«Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι

Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί αποτελούν διαδικασία παραγωγής ποιοτικής αρχιτεκτονικής. Είναι δείγμα εξωστρέφειας. Για χώρες με μικρή παραγωγή στο πεδίο δράσης της αρχιτεκτονικής τέχνης και επιστήμης, είναι αναγκαίοι για τη προώθηση νέων προτύπων δόμησης και την υιοθέτηση καλών πρακτικών. Επίσης για την ενθάρρυνση των ιδεών, των θεωρητικών προσεγγίσεων και την αναβάθμιση του πολιτισμού της καθημερινότητας όλων.

Ενισχύουν την αρχιτεκτονική συζήτηση και το ενδιαφέρον για τη δημιουργική παραγωγή δομημένων χώρων και τόπων. Αν εφαρμοστούν συστηματικά, μπορούν να καλύψουν σε μικρό χρόνο την υστέρηση που βιώνουμε σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Δυστυχώς στη συλλογική συνείδηση, τα κτήρια ή «οι κατασκευές» -και όχι η ίδια η αρχιτεκτονική- αποτέλεσαν πηγή πλούτου, οδηγώντας στη σημερινή υποβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.

Σήμερα βιώνουμε μια κρίση που είναι πολύ πέρα από οικονομική. Στην πραγματικότητα έχει ανοίξει μια συζήτηση για την ίδια την έννοια της αρχιτεκτονικής, με την κοινωνική και περιβαλλοντική της διάσταση να θέτουν με ένταση το πλαίσιο ανάπτυξής της. Σε αυτό το διεθνή προβληματισμό, που θα διαμορφώσει τις νέες συνθήκες παραγωγής της αρχιτεκτονικής σκέψης αλλά και του αρχιτεκτονικού έργου, δε θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε ουσιαστικά αν δεν διευρύνουμε το πεδίο εφαρμογής των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών.

Τα ενεργειακά δεδομένα, η κλιματική αλλαγή, οι νέες/υψηλές/καινοτόμες τεχνολογίες των υλικών/δόμησης/εγκαταστάσεων, η αξία του μεταβολισμού των κτηρίων, η έννοια του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ως κύριου δείκτη αξιολόγησης, οι κανόνες προστασίας του τοπίου, η έμφαση σε συλλογικές κοινωνικές αξίες, οι τρόποι παραγωγής της νέας αισθητικής και της μετάδοσής της, θα βρίσκονται όλα πλέον σε αλληλεπίδραση και  οδηγούν σε ένα ανοίκειο μέλλον.

Αυτό το μέλλον αξίζει να το ανιχνεύσουμε και να το προσεγγίσουμε, αποδίδοντας στις αρχιτεκτονικές μορφές εκφάνσεις της δικής μας ιδιαίτερης πολιτισμικής και τοπικής πραγματικότητας. Μέσα από την αρχιτεκτονική μπορούμε να αναδείξουμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα του τόπου, να αναζητήσουμε το ιδίωμα που θα προσεγγίζει τη συνθήκη της αρμονικής συνύπαρξης κτηρίου και τοπίου.

Η σημερινή μας αναγκαστική λιτότητα είναι σε μεγάλο βαθμό ενδημική για τη διεθνή κοινότητα, με εξαίρεση τις χώρες με μεγάλο απόθεμα πλούτου που βρίσκονται σε διαδικασία ανάπτυξης. Μπορούμε όμως να κατανοήσουμε τη λιτότητα σαν αποφυγή του περιττού, σαν οικονομία στη χρήση των πόρων. Μπορούμε επίσης να αναδείξουμε τη συζήτηση για τις αξίες του δημόσιου χώρου και να αναζητήσουμε τους τρόπους αναβάθμισής του, μέσα στα αυστηρά οικονομικά όρια της οικονομικής συγκυρίας.

Το νέο πλαίσιο των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών που σύντομα θα καταθέσουμε, έχει στόχο ακριβώς την προαγωγή του θεσμού. Θα εντάσσονται σε αυτή όλες οι κατηγορίες και τα μεγέθη των έργων και οι συμμετοχές θα αξιολογούνται από δημιουργικούς κριτές που θα αποτελούν πλειοψηφία και θα κληρώνονται από λίστα γενικής αποδοχής, ενώ θα μπορούν να προσκαλούνται κριτές εκ προσωπικοτήτων.        Αυτό θα οδηγήσει σε πλήθος μικρών και μεγάλων διαγωνισμών, ανάδειξη νέων αρχιτεκτόνων, και διάχυση του αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος.

Με αυτό τον τρόπο θα στηρίξουμε τόσο τη συζήτηση όσο και την δημιουργική παραγωγή του σύγχρονου αρχιτεκτονικού έργου. Θα επιδιώξουμε την εξωστρέφεια και τη διασύνδεση με τους θεσμούς και χώρους που παραδοσιακά συμβάλλουν στην προαγωγή της αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα, αλλά και με όσους νέους χώρους προβάλλουν δυναμικά. Το συγκριτικό μας πλεονέκτημα ως χώρας, για να μην καταργηθεί, προϋποθέτει προαγωγή της αρχιτεκτονικής σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ευχαριστώ την Εθνική Τράπεζα για τη χορηγία της, που οδήγησε σε αυτό τον πολύ δημιουργικό διαγωνισμό και ιδιαίτερα τον κύριο Ταμβακάκη που στήριξε αμέσως την πρότασή μας. Οι χορηγίες των μεγάλων αξιόπιστων εταίρων μας, μπορούν να συνδράμουν καθοριστικά την ενίσχυση του θεσμού των διαγωνισμών. Ευχαριστώ την ΕΑΧΑ, τη κυρία Γαλάνη και τους κριτές του διαγωνισμού για το πολύ υψηλό επίπεδο της αρχιτεκτονικής συζήτησης που διεξήχθη.

Ευχαριστώ περισσότερο από όλους τους νέους αρχιτέκτονες που συμμετείχαν. Ελπίζω να ανταποκριθούμε στα οράματά τους, εντάσσοντας κατά το δυνατό τις προτάσεις τους στα έργα που θα υλοποιήσουμε στις υποβαθμισμένες γειτονιές της πόλης.»


Tuesday, February 8, 2011

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗ

κείμενα για την αρχιτεκτονική



O Δημήτρης Φιλιππίδης εκτός από τακτικός αναγνώστης, έχει στηρίξει με τα σχόλιά του την πορεία αυτού του blog. Από σήμερα 7 ΦΕΒ 2011, αποκτά την δική του στήλη,  που θα φιλοξενήσει κείμενα  από τις  διαλέξεις του, και την συμμετοχή του σε παρουσιάσεις βιβλίων και εκθέσεων και οχι μόνο. Άλλοτε τα κείμενα αυτά θα  είναι αυτούσια όπως ακριβώς τα παρουσιάζει o ίδιος πίσω από ένα αναλόγιο και άλλοτε θα δημοσιεύονται  αποσπάσματα και συνοπτικές αναφορές όπως ο ίδιος προετοιμάζει. 

Για την πρώτη σειρά κειμένων του ηλεκτρονικού αναλόγιου πατήστε εδώ

Saturday, February 5, 2011

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΗΣΑΪΑΣ -ΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ: 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ


 κατοικίες και δημόσια κτίρια 
στο Μουσείο Μπενάκη


Πίσω από τις τολμηρές αρχιτεκτονικές  χειρονομίες του Τάση Παπαϊωάννου και του Δημήτρη Ησαϊα  που πρόβαλαν  απόψε στο Μουσείο Μπενάκη, αισθανόμουν την ανάσα του Άρη Κωνσταντινίδη, του Κυριάκου Κρόκου αλλά και του Τάκη Ζενέτου, σαν να παρακολουθούσαν εκεί δίπλα μας  με απορία θάλεγα και πιθανόν με σχετική ικανοποίηση, τις επιρροές του έργου τους, αποτυπωμένες στις  φωτογραφίες  που περιέτρεχαν τον εκθεσιακό χώρο. 



Το έργο των δύο αυτών ώριμων και βραβευμένων αρχιτεκτόνων είναι σχετικά πολυδημοσιευμένο  και γνωστό για τους περισσότερους από το πολυπληθές κοινό που κατέφθασε την βραδυά των εγκαινίων.
Περίμενα την έκπληξη από αυτή την έκθεση. Το εύρημα! Την συγκίνηση  και όχι την ορθολογικά και γεωμετρικά επεξεργασμένη παράθεση υλικού στους τοίχους και το δάπεδο. Απουσίαζαν σχέσεις και επιρροές, αναφορές και δυνατές φωτογραφίες σε ικανό μέγεθος αντί την πυκνή σε διάταξη πολυπλοκότητα  μικρότερων εικόνων. Οι χαράξεις στο δάπεδο και οι ένταξη μακετών σε ενότητες δεν ήταν άμεσα κατανοητή, ιδιαίτερα μάλιστα λόγω της παρουσίας του κόσμου.

 

Μικρές εκπλήξεις η εσοχή με τις μικρές μακέτες εργασίας, οι καλοδουλεμένες τελικές μακέτες, η αποκάλυψη επιτηδευμένων όμως σκίτσων πίσω από το κλοστράν, που φιλοξενούσε και αναδείκνυε στην σωστή πλέον ατμόσφαιρα τις ευαίσθητες "εικαστικές μακέτες" του Τάση Παπαϊωάννου. Το υλικό αυτό εκτιμώ ότι είχε υποβαθμιστεί  στο Ίδρυμα Θεοχαράκη στην έκθεση με τον σαρωτικό Φασιανό που  κυριάρχησε με τα δυνατά του έργα αποφορτίζοντας την δουλειά του Παπαϊωάννου.



Ευχαριστώ τους δύο αυτούς συναδέλφους και δασκάλους στην σχολή Αρχιτεκτόνων για την προσπάθεια που κάνουν να διατηρήσουν με επιμονή μία συνέχεια για μια  αληθινή αρχιτεκτονική, που σπανίζει σε αυτό τον τόπο. Αξίζει να δείτε αυτήν την έκθεση , που οργανώνει το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής με το Μουσείο Μπενάκη και επιμελείται ο Τάκης Μαυρωτάς. Διάρκεια μέχρι τις 6 Μαρτίου 2011