Sunday, November 28, 2010

"Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ" ΦΕΥΓΕΙ...






ανέκδοτες σημειώσεις της Βάνας Ξένου
για την  έκθεσή της στον Εθνικό κήπο

Παραθέτω σήμερα  αυτό το ανέκδοτο κείμενο της Βάνας Ξένου, συγκινημένος από την προσεχή λήξη αυτής της τόσο σημαντικής έκθεσης στον Εθνικό Κήπο και απογοητευμένος που παρά τις  προσωπικές μου εκκλήσεις να παραμείνει μόνιμα τουλάχιστον ένα έργο,  ουδείς ευαισθητοποιήθηκε.  
Παρακαλώ τους αναγνώστες αυτού του ιστότοπου να αφιερώσουν λίγο χρόνο για να αισθανθούν πόσο αναγκαίες και πολύτιμες είναι σήμερα αυτές οι σκέψεις για τον τόπο μας
Γ.Τ.


"Το τοπίο δεν θεωρείται περιβάλλον αλλά κάτι ποιητικό, το οποίο κανείς προσπαθεί να το σκεφτεί με την βοήθεια της νόησης και της ποίησης, άρα φιλοσοφικά να σκεφτεί την καταγωγή και την σημασία του.
Ο ποιητής νοιώθει και μεριμνά, αντιλαμβάνεται την σκέψη ως μέριμνα, όχι ως θεωρία ή κυριαρχία πάνω στη φύση.
Η εναπόθεση, τοποθέτηση των έργων στον κήπο δεν έχει την έννοια της διακόσμησης και δεν αποσκοπεί στην αισθητική πρόσληψη η οποία προήλθε από την νεωτεριστικότητα της αναγέννησης· πριν απ’ αυτήν, η θεωρία της φύσης παρέπεμπε σε ανώτερη πραγματικότητα και ανήκε στο χώρο της ενατένισης. Ο κόσμος –το κόσμημα, το στόλισμα- δεν πρέπει να εννοηθεί σαν πρόσθετη εξάρτηση· πρέπει να τον σκεφτόμαστε ως φωτισμό που προάγει στην εμφάνεια.
Τα έργα στο τωρινό εγχείρημά μου και εκείνο στους Κήπους του Palais Royal ορίζονται ως ενεργείς παρουσίες εφ’ όσον ο τόπος, πάρκο, κήπος, δεν εκλαμβάνεται ως δοχείο που δέχεται απλώς το έργο, αλλά αποτελεί την πλαστική ύλη μέσω της οποίας επιτυγχάνεται μια ανοικτή σχέση του τοπίου με τα στοιχεία που συνιστούν το έργο.

Η παρουσία των κλαδιών, του νερού, του χώματος, των μετάλλων και των ρινισμάτων τους συνηγορούν προς μια τέχνη που λαμβάνει υπ’ όψιν την άμεση επίδραση των πραγμάτων που υπάρχουν στον τόπο μέρα με τη μέρα. Έτσι αποφεύγοντας την τυραννία της εικόνας οδηγούμεθα στην αμεσότητα του χωρικού συμβάντος.

Με ενδιαφέρει η τοποθέτηση των έργων με βάση το αρχαιοελληνικό νόημα της λέξης θέσις η οποία σημαίνει στήσιμο μέσα στο μη κρυφό, επιτρέπω σε κάτι να αναφανεί και να σταθεροποιηθεί στο παρόν. Καταθέτω έχει το νόημα του προάγω κάτι κρυφό στην φανέρωση και την παρουσία του. Η λέξη βέβαια σταθεροποίηση δεν έχει το νόημα της ακινησίας, σταθερό σημαίνει περιγραμμένο, αφημένο στα όριά του. Το όριο με την ελληνική έννοια δεν αποκόπτει αλλά οδηγεί τα παρόντα στην φανέρωση, το όριο που σταθεροποιεί επιτρέπει την ηρεμία αλλά μέσα στην πληρότητα της κινητικότητας. Όλα αυτά ισχύουν για το έργο τέχνης με το αρχικό νόημα της λέξης έργον το οποίο περιέχει ενέργεια η οποία συλλέγει μέσα της απέραντα περισσότερη κίνηση από τις σύγχρονές μας ενέργειες.
Πρέπει ίσως να αναλογιστούμε ότι το τοπίο αυτό που εμείς θαυμάζουμε ως φύση, αποκτά νόημα για πρώτη φορά στο χώρο της τέχνης. Η ουσία του τοπίου στις Ανατολικές τέχνες πραγματώνεται πλησιάζοντας την αρχή του σύμπαντος. Ο καλλιτέχνης μετέχει στις μεταμορφώσεις μετρώντας τα σχήματα των βουνών, των ποταμών, την απεραντοσύνη της γης, διαβάζει τα μυστήρια των συννέφων και επανέρχεται στο θεμελιώδες μέτρο, την Γη και τον ουρανό.

Μου αρέσει η ιδέα να έχω σχέση με την Γη χωρίς να την κατέχω. Μου αρέσει η παράδοση το περπατήματος η οποία διατρέχει όλη την πολιτισμική ιστορία άλλοτε εν είδη προσκυνήματος, ενατενιστικών περιπάτων στο ρομαντισμό, μέχρι και τους σύγχρονους δρομείς μακρυνών αποστάσεων. Φέρει την έννοια της σχέσης του χρόνου και του τόπου.

Μου αρέσει να εκθέτω σε χώρους που δεν έχουν σχέση με οργανωμένους χώρους διασκέδασης. Εκεί που ποιητικά μπορεί να κατοικεί ο άνθρωπος. Όσο και αν φαίνεται αυτό παράδοξο για την τέχνη όπως και την ποίηση στις οποίες αποδίδουμε πολλές φορές στείρα νοσταλγία, με την πρόφαση της καταφυγής τους στο μη πραγματικό. Μου αρέσει η εναπόθεση των έργων στους κήπους που βάζει τη δυσκολία να αναμετρηθείς με την απεραντοσύνη του ουρανού –το υψωμένο προς τα πάνω βλέμμα διατρέχει την απόσταση που μας χωρίζει από τον ουρανό αλλά παραμένει στη γη. Αυτό το ενδιάμεσο χορηγεί το μέτρο για το κατοικείν του ανθρώπου. Αυτή η περιοχή η οποία χορηγεί το μέτρο, αυτή τη διάσταση χάρη στην οποία παραμένει ανοικτός ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ γης και ουρανού την θεωρούμε σαν δυνάμενη να παραχωρηθεί σε εκείνο που αφίεται να εισχωρήσει. Αυτήν την αναμέτρηση με τον ουρανό δεν την επιχειρεί ευκαιριακά ο άνθρωπος αλλά μόνο πραγματοποιώντας την.
Αυτή η πραγματοποίηση σημαίνει ότι ο τρόπος που έχει ο άνθρωπος να κατοικεί βασίζεται σ’ αυτήν την μέτρηση της διάστασης μεταξύ γης και ουρανού η οποία γίνεται με το βλέμμα υψωμένο προς τα πάνω σ’ αυτήν την μέτρηση δεν μετράται η Γη, δεν πρόκειται για μια απλή Γεωμετρία. Φυσικά αυτή η μέτρηση δεν είναι επιστήμη ή υπολογισμός αυτού του ενδιάμεσου χώρου που φέρει την γη κοντά στον ουρανό, και δεν αποτελεί μονάδα μέτρησης. Το γεγονός ότι βλέπω αυτό το μέτρο, το σταθμίζω –το λαμβάνω υπ’ όψιν σημαίνει για τον ποιητή, δημιουργώ, ποιώ.
Αλλά γιατί αυτό το μέτρο το τόσο παράξενο για εμάς σήμερα να αποτελεί την διαδικασία της ποιητικής πράξης; «Εντελώς επάξια αλλά ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος πάνω στη γη» θα πει ο ποιητής (Χαίλντερλιν).

Αν η ουσία της τέχνης έχει να κάνει με την ποίηση, ο ποιητής με ένα ευρύτερο νόημα δεν είναι μόνο δημιουργός του καλλιτεχνήματος αλλά αυτός που αληθεύει, διαφυλάσσει, περιφρουρεί, μεριμνά. Η ποιητική προβολή της αλήθειας η οποία εντάσσεται στο έργο τέχνης δεν πραγματώνεται στο κενό και στο ακαθόριστο, μετέχει σε μια ιστορικά καθορισμένη ανθρωπότητα. Φυσικά δεν πρέπει αυτό που υπάρχει ως παράδοση να θεωρηθεί και ως αποκλειστικά πραγματικό. Διότι το θεμέλιο κάθε ιστορικού λαού είναι η γη του πάνω στην οποία ησυχάζει με όσα τον συνιστούν, τα οποία πολλές φορές είναι κρυφά, δεν φαίνονται. Και φυσικά οφείλουν να ανασυρθούν από το κρυφό θεμέλιο όπου κάθε δημιουργία αντλεί, όμως αυτό προϋποθέτει μια κρυφή μακρόχρονη προετοιμασία που φέρει στους κόλπους της κάθε τι μελλοντικό. Είναι αυτό που ξεπερνά τα ήδη ευρισκόμενα και παρέχει κάτι εντελώς καινούργιο.

Palais Royal Οκτ.2007
Μπορεί ακόμη να περιέχει τον φόβο που αισθάνθηκα τη στιγμή της ανάρτησης του γλυπτού «Περσεφόνη» στους κήπους του Palais Royal και την αγαλλίαση που αισθάνθηκα συγχρόνως όταν το γλυπτό το δεχόταν ο ουρανός. Ίσως σε αυτό τον ενδιάμεσο χώρο που περιγράψαμε παραπάνω καθίσταται ορατός αυτός ο αόρατος χώρος της ατμόσφαιρας. Ο ακλόνητος χαρακτήρας του έργου τέχνης ορθώνεται ενάντια στον θόρυβο που κυμαίνεται γύρω του και με την ηρεμία του και την υπόστασή του φανερώνει αυτό που υπάρχει γύρω του.
Εθνικός Κήπος  Οκτ.2010
Στη ζωγραφική επίσης με έχει απασχολήσει αυτός ο ενδιάμεσος χώρος στα έργα «Ιεροί Γάμοι» και στους «Γάμους της Γης και του Ουρανού», υπάρχει πάντα αυτός ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ του ουρανού πάνω και της γης κάτω. Όμως αυτήν την αλληλο- περιχώρηση θα την δούμε στον Εθνικό Κήπο να περιέχεται στους τέσσερεις άξονες (Axis Mundi, Axis Mundi - Έρως και Θάνατος, Προσανατολισμός και Axis) με την έννοια του περάσματος.
Πρέπει εδώ να πούμε πως η μεγάλη σημασία του «Άξονα» έγκειται στον παράδοξο τόπο που δημιουργεί, ένα συνεχές στάδιο το οποίο είναι συγχρόνως σύμβολο και μεσολαβητής της μετάβασης.

Βάνα Ξένου Μάιος 2010

Friday, November 26, 2010

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔIΕΘΝΕΣ DESIGN 2


από την σεμνότητα του Renzo Piano 
στην ματαιόδοξη πρόκληση του Norman Foster



 Renzo Pianο: Πολιτιστικό κέντρο Jean Marie Tjibaou στην Νουμέα Νεα Καληδονία 1998 με σαφείς επιρροές από τα αρχέτυπα*, τις αρχές δηλαδή της ανώνυμης αρχιτεκτονικής.

 
Ανακατασκευή καλύβας
στον προϊστορικό Λιμναίο Οικισμό Δισπιλιό Καστοριάς.



12 χρόνια αργότερα όμως...






















 Εκτιμώ ότι δεν απέχουμε και πολύ πιά, από τις Φαραωνικές επιλογές. Ετοιμαστείτε ....


και το σχόλιο του φίλου Οδυσσέα Σγουρού:

...Θερμούς χαιρετισμούς στον -με διαφορά- πιο φανατικό αρχιτέκτονα blogger της χρονιάς 2010, Γιώργο Τριανταφύλλου...Αν και χάθηκα για λίγο, προλαβαίνω να παρακολουθώ πάντα με ενδιαφέρον τις διαρκείς σου σκοπεύσεις και στοχεύσεις σε ο,τιδήποτε κινείται ή δεν κινείται εντός του οπτικού σου πεδίου και όχι μόνο...Μου αρέσει ιδιαίτερα ο υπαινιγμός περί επικείμενης φαραωνικής μετεξέλιξης.  Οι τύποι με τις πλάτες στον ήλιο μήπως είναι αρχιτέκτονες;  ...ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ έστω και με το λόγο, το μόνο που μπορεί καθημερινά να επαναθεμελώνει ηθικά τον κόσμο(μας)...  Φίλε Γιώργο περιμένω νέα σου και δια της φωνής έστω!...
Οdyss,27.11.2010

Tuesday, November 23, 2010

ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ DESIGN


απ΄ τα ψηλά στα χαμηλά και από τα πολλά στα λίγα…

 

ενεργοποιείστε το VIDEO και τον ήχο πατώντας το βελάκι


Jenson Button, McLaren, Yas Marina, Abu Dhabi
Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010
Φωτο: www.sutton-images.com / AUTOMEDIA
Sebastian Vettel, RBR, Yas Marina, Abu Dhabi, Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Φωτογραφία: www.sutton-images.com / AUTOMEDIA


Από τον υπερσχεδιασμό των Αsymptote Architecture στο Abu Dhabi όπου συνδυάζεται η πίστα Formula 1 με το  περίφημο ξενοδοχειακό συγκρότημα Yas Hotel με τα 500 δωμάτια και τα 85 000 τ.μ.,

στα νέα  διαμαντένια φέρετρα (diamant coffins)  του γραφείου  Jacob Jensen design στην Δανία με  εσωτερική επένδυση με ύφασμα από  οργανικό βαμβάκι,τυπωμένο με ένα μοτίβο από πεταλούδες ...
Διατίθεται σε πολλές αποχρώσεις


Ματαιότης  ή η αμείλικτη απαίτηση και  επιβολή  των ολίγων… 


Από την άλλη ο Βραζιλιάνος designer Brunno Jahara  του  jahara studio, μας προτείνει λύσεις αξιοποιώντας  παλιόξυλα από αποξηλώσεις...





...και με την νέα του συλλογή δίνει τουλάχιστον κάποιες ελπίδες. σε όλους όσους παρακολουθούν από μακριά  όλες αυτές τις εξάρσεις των ολίγων. 
Η ζωή πάντως συνεχίζεται…


  
... με αισιοδοξία ευρηματικότητα και χρώμα!





"από τον Καλλικράτη στον Καλατράβα"

 η 2η εκπομπή  θεαματικά καλύτερη από την πρώτη"


Τι σκεφτόταν ο Πικιώνης για τη διαμόρφωση του περιπάτου γύρω από την Ακρόπολη; 
Και τι πρότειναν οι Βαυαροί αρχιτέκτονες για τα ανάκτορα του Όθωνα; 
Από το σχεδιασμό του σημερινού κτηρίου της Βουλής ως το σχετικά πρόσφατα εγκαινιασμένο υπερσύγχρονο νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, μεσολαβούν σχεδόν δύο αιώνες αρχιτεκτονικών εφαρμογών σε χώρους με το αποτύπωμα της ιστορίας.
Επιστημονική επιμέλεια, παρουσίαση ομ. Καθηγητής Πολυτεχνείου ΔΗΜ. ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ.
Επιστημονικός συνεργάτης σε αρχιτεκτονικά θέματα είναι ο αρχιτέκτων ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ  ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η σκηνοθεσία είναι του ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΟΠΕΤΕΑ, λέκτορα Σκηνοθεσίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Υ.Γ. Παρά τις επιφυλάξεις μου για τους ασφυκτικούς ρυθμούς του μοντάζ της πρώτης εκπομπής  και την απουσία μιας αμεσότητας που χαρακτηρίζει  τον Δημήτρη  Φιλιππίδη,   αφήνω προς το παρόν περαιτέρω  σχόλια για αργότερα. Άλλωστε θα ακολουθήσουν νομίζω άλλες 12  εκπομπές  και ήδη  η δεύτερη ήταν θεαματικά καλύτερη από την πρώτη.

 

Friday, November 19, 2010

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ DAVID ADJAYE



από την Τανζανία και την Γκάνα
στο διεθνές αρχιτεκτονικό στερέωμα


Καταθέτω την εικόνα αυτή από  την διάλεξη του  αρχιτέκτονα David Adjaye στο Μέγαρο, την Τρίτη 16-11-2010, που με συγκίνησε μέσα από την απλότητά της,  ένα ελάχιστο δείγμα του συνολικού του έργου. Ένας μαύρος αρχιτέκτονας με μια εικαστική προσέγγιση  και όραμα διατυπώνει και μια ενδιαφέρουσα άποψη για τον τοπικισμό στην αρχιτεκτονική  και την εικαστική δημιουργία, στην συνέντευξή του στον Μέμο Φιλιππίδη στο  BHMΑDECO, τεύχος 38, σελ. 54-58, Νοέμβριος 2010. Την παραθέτω προς συζήτηση:


«Βρίσκω την όλη συζήτηση για την ελληνικότητα στην αρχιτεκτονική βαθιά προβληματική – διότι οι βάσεις μιας τέτοιας συζήτησης είναι πολιτικές. Το να λες ότι η αρχιτεκτονική σου «αναφέρεται στα βουνά του Αμαζονίου» για να αποδείξεις ότι έχεις μια σχέση με τον τόπο είναι γελοίο, διότι σε αποσπά από την κεντρική ιδέα, από το «ιερό δισκοπότηρο» του επαγγέλματος της αρχιτεκτονικής, δηλαδή την εικαστική δημιουργία συνδυασμένη με αισθητική. Είναι λοιπόν κρίσιμο εδώ να αναρωτηθεί κανείς τι είδους βάση δεδομένων επικαλείσαι. Υπάρχουν δομές αισθητικής και μπορείς να εργαστείς μέσα σε αυτές. Αλλά ταυτοχρόνως υπάρχει μια τεμπελιά μέσα στο επάγγελμα – η οποία συνοψίζεται ως παγκοσμιοποίηση –, στο να γίνουν δηλαδή κατανοητά όλα αυτά τα θέματα. Και για αυτόν τον λόγο υπάρχει μεν μεγάλη παραγωγή από κτίρια, αλλά κανείς δεν σκέφτεται τι είναι αυτό που παράγεται».

Ο “σταρ-χιτέκτονας”, όπως τον χαρακτηρίζουν, 
 Ντέιβιντ Ατζάγιε 


Tuesday, November 16, 2010

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ


νέες επιχειρήσεις και  «έργα τέχνης» στην επαρχία


«Χωρίς τίτλο» λεπτομέρεια  2010


Δεν είναι εύκολο να εντοπίσετε το όνομα του καλλιτέχνη που πραγματοποίησε το έργο αυτό σε κεντρικό δημόσιο χώρο στη κεντρική Εύβοια. Δεν είναι εύκολο γιατί πρόκειται ταυτόχρονα και για επιτυχημένο επιχειρηματία που κυκλοφορεί με ιδιάζουσα ενδυμασία και υπόδηση και διευθύνει αποφασιστικά τον νέο εκθεσιακό χώρο που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον του κοινού.


« υπόδηση σε μοβ απόχρωση.» λεπτομέρεια, 2010



Υποδέχεται τους επισκέπτες  ακριβώς στην είσοδο της νέας της εγκατάστασης με συγκρατημένο χαμόγελο αλλά και προθυμία για να σας ξεναγήσει.
Διαθέτει επίσης και εξαιρετικούς συνεργάτες που έχουν ειδικευτεί σε μεγάλες πρωτεύουσες  και παραμένουν ήρεμοι και διακριτικοί, έτοιμοι να σας βοηθήσουν  μόλις τους χρειαστείτε.



Τα έργα είναι εκτεθειμένα με ευαισθησία και χαρακτηρίζονται από μία πραγματικά συναρπαστική χρωματική σύνθεση πάνω σε ενδιαφέρουσες γεωμετρικές φόρμες




Τρυφερές εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια  δίνουν πραγματικά ένα άλλο νόημα στην όλη σύνθεση.


Απολαύστε τελικά  την συνολική εικόνα...





...και την θεαματική αισθητική παρέμβαση στον δημόσιο χώρο ακριβώς στο  κέντρο της Αρτάκης με την επίδοξη "κυρία Μιραράκη " της περιοχής που εντυπωσιάζει με τις ενδυματολογικές της συνθέσεις: 

Σε κάθε περίπτωση "εδώ είναι Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε!"





Sunday, November 7, 2010

ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ



από την Αθηνά Τάχα στα δικά μας κατορθώματα
ή
για αυτά που δεν έγιναν...

απόσπασμα από την μελέτη για την πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 


Το προηγούμενο σχόλιο για το σημαντικό έργο της Αθηνάς Τάχα που διαχειρίζεται με επιτυχία τους Δημόσιους χώρους στις ΗΠΑ, με έβαλε σε προβληματισμούς.

..."Η διάλεξή της έγραψα, ήταν ένα μάθημα αρχιτεκτονικής για όλους εμάς σε αυτόν τον τόπο που διαρκώς διαπιστώνουμε την μεγάλη αδυναμία μας τα τελευταία χρόνια και τις συχνές αστοχίες μας στους δημόσιους χώρους.
Αδυναμίες που εκτιμώ έχουν να κάνουν με την έλλειψη υψηλού επιπέδου ανάλογης εκπαίδευσης, εμπειρίας και φυσικά με την διαδικασία εγκρίσεων και  παραγωγής που συχνά πραγματοποιείται μόνο με εργολαβικά κριτήρια.
Δεν παραβλέπω βέβαια τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις."...




Στο μυαλό μου πέρασαν μια σειρά από σημαντικές  ελληνικές  μελέτες και επεμβάσεις σε δημόσιους χώρους που τελικά έχουν ενδιαφέρον κυρίως για αυτά που δεν έγιναν. Η εμπειρία μου συμμετέχοντας ως μελετητής στην ομάδα μελέτης της Αρχαίας Αγοράς στα πλαίσια της Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων συνοψίζεται σε μία διαρκή απόρριψη και αλλοίωση των όποιων  προτάσεων.

Προοπτικό Διονυσίου Αρεοπαγίτου
σχεδίαση: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων

Από  το όραμα της Μελίνας Μερκούρη, τελικά μόνο η πεζοδρόμηση της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και της Αποστόλου Παύλου υλοποιήθηκε σε ένα ικανοποιητικό ποσοστό.
Αλλά η ευαίσθητη αυτή μελέτη που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες μελετητές ΠΛΕΙΑΣ ΕΠΕ: Δημήτρης Διαμαντόπουλος- Ορέστης Βιγγόπουλος- Κατερίνα Γκιουλέκα, ο Αναστάσιος Ζέρβας,  η  Κλαίρη Παλυβού, σε συνεργασία με το γραφείο  «Μαρία Καλτσά  (νυν Γενική  Γραμματέας ΥΠΕΚΑ) Δ.Πανάγος,  Β. Παπανδρέου ΟΕ», με μία πολυπλυθή ομάδα συνεργατών και συμβούλων, δεν είχε την τύχη να υλοποιηθεί όπως σχεδιάστηκε. Οι υπεύθυνοι  της Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων( Ε.Α.Χ.Α.), με επικεφαλής τον Γιάννη Καλαντίδη, μαζί με τους τότε συναρμόδιους φορείς, αλλοίωσαν δραματικά το πνεύμα της μελέτης. Περιορίστηκαν  στην υλοποίηση επικαλύψεων απορρίπτοντας μία σειρά σημαντικών,  τολμηρών αρχιτεκτονικών και αρχαιολογικών επεμβάσεων, που ήταν  στα πλαίσια  της προκύρηξης του έργου και  είχαν σαν στόχο την ουσιαστική  ανάδειξη  αρχαιολογικών χώρων κατά μήκος αυτής της πεζοδρόμησης. Οι επεμβάσεις αυτές  κατά την άποψή μου, αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά και την ουσία αυτής της μελέτης.  Πιο συγκεκριμένα μεταξύ άλλων, δεν υλοποιήθηκαν:
σχεδίαση προοπτικού: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων  
Η διαμόρφωση της περιοχής ανασκαφής της  οικίας Πρόκλου στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου...
σχεδίαση: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων
...η περιοχή ανασκαφής της οδού Προπυλαίων στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου...
σχεδίαση: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων
...η πλατεία Θησείου στην συμβολή της Αποστόλου Παύλου με την οδό Ηρακλειδών...
σχεδίαση προοπτικού: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων
... η Αποστόλου Παύλου όπως προβλεπόταν από την μελέτη...
σχεδίαση: Πέτρος Ζερβός, αρχιτέκτων  
...και η αποκάλυψη της Ιεράς οδού και του επιπέδου της αρχαίας Πόλης στην περιοχή του σταθμού του ΗΣΑΠ στο Θησείο συνδέοντας τον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού με της Αρχαίας  Αγοράς είναι  επεμβάσεις που έχουν ξεχαστεί ή  ίσως είναι άγνωστες. Αν όλα αυτά  είχαν πραγματοποιηθεί με την συμμετοχή συνεργασία και  την συνεχή παρουσία των μελετητών, δεν θα αισθανόμασταν σήμερα μειονεκτικά και σε κάθε περίπτωση θα είχαμε προβάλει με τον καλύτερο τρόπο σημαντικές αρχαιολογικές ενότητες στο Ελληνικό κοινό και τους ξένους επισκέπτες.
Οι μελετητές μας θα είχαν οπωσδήποτε  μια διεθνή αναγνώριση και ίσως και οι σχολές αρχιτεκτονικής είχαν φιλοτιμηθεί να ζητήσουν μια συστηματική συνεργασία μαζί τους για την καλύτερη  εκπαίδευση των νέων συναδέλφων.  
Σε κάθε περίπτωση έστω και με αυτούς τους ακρωτηριασμούς και με την προσωπική παρουσία και επιμονή των μελετητών να περισώσουν ότι είναι δυνατόν ( μια και στην Ελλάδα κατά μια διεθνή αποκλειστικότητα οι μελετητές δεν έχουν καμιά σχέση με την επίβλεψη του έργου) η συνοπτική αυτή υλοποίηση της αρχιτεκτονικής μελέτης αποτελεί μια σημαντική χειρονομία στον αστικό ιστό αυτής της Πόλης
  Επιφυλάσσομαι να σχολιάσω  σύντομα την δραματική ιστορία της ισοπέδωσης της βραβευμένης μελέτης για τον διαγωνισμό της πλατείας Ομονοίας  και την κατασυκοφάντηση των νέων συναδέλφων. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ενώ  ότι η Νορβηγική κυβέρνηση στήριξε με κάθε τρόπο τους νέους αρχιτέκτονες Snøhetta που κέρδισαν τον διαγωνισμό για την Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, και ανέλαβαν την ευθύνη απέναντι στην Unesco για την αξιοπιστία των νέων αρχιτεκτόνων,  εδώ οι υπηρεσίες απλά τους φόρτωσαν την εργολαβίστικη προχειρότητα που απροκάλυπτα υλοποίησαν αλλοιώνοντας και υπεραπλουστεύοντας την βραβευμένη  μελέτη  
Η  βραβευμένη μελέτη για τον διαγωνισμό της Πλατείας Ομονοίας,
αρχιτέκτονες: Αριάδνη Βοζάνη, Γρηγόρης Δεσύλλας,
Μαριαλένα Κάτσικα, Θοδωρής Τσιάτας
   
 Για σχετικό σχόλιο πατήστε εδώ