DIVERCITY ARCHITECTS: ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

μια αξιοπρεπής αλλά αμήχανη και χωρίς έμπνευση παρουσίαση

Έφτασα στο Μουσείο Μπενάκη με την ελπίδα ότι θα μας περίμενε μια έκπληξη. Είναι γνωστό ότι  το έργο Divercity Architects, είναι πολυδημοσιευμένο και τολμηρό, μα θα έλεγα όχι ακόμη πολύ ευρύ και ώριμο για να δικαιολογεί μια έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη. Ήδη βέβαια έκανα πρόσφατα εδώ μια αναλυτική και με θετικά σχόλια παρουσίαση για το «One Athens» στο Λυκαβηττό με τίτλο ΚΤΙΡΙΟ ΔΟΞΙΑΔΗ – “ONE ATHENS”: ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ 

Όταν από τις ομιλίες στο ισόγειο του Μουσείου άκουσα για μεγάλους χρυσούς, αργυρούς και χάλκινους χορηγούς φαντάστηκα ότι ο Τραβασάρος έχοντας εξασφαλίσει και μια οικονομική εύνοια, μας επιφυλάσσει μια ακόμη τολμηρή χειρονομία. Ανέβηκα βιαστικά πρώτος στην αίθουσα για να  καταγράψω την έκπληξη χωρίς κόσμο, μα όλα όσα είχα φανταστεί κατέρρευσαν. Μια συμβατική και άτολμη παρουσίαση με το υλικό για τα έργα σε μικρές πινακίδες που παραπέμπουν σε παρουσιάσεις συμμετοχής σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό αλλά σε σμίκρυνση, παρατίθενται ανηρτημένες σε δίδυμα ανοιγόμενα πανώ – θύρες που είχαν παραταχθεί σε δύο σειρές. Μικρές ανάσες αποτελούν κάποιες μεγαλύτερες φωτεινές εικόνες έργων που παρατίθενται δίπλα σε ανοιγόμενα κάτοπτρα, που χρειάστηκα πολύ ώρα και την εξήγηση του Ηλία Κωνσταντόπουλου, ότι μέσα από τα κάτοπτρα αυτά υπό κάποια γωνία θα μπορούσε, όποιος ανακάλυπτε το μυστικό, να στοχεύσει σε κάποιες άλλες εικόνες στην περίμετρο που παραπέμπουν σε επιρροές, σχέσεις και μνήμες των δημιουργών. Η μυστική αυτή υπόθεση βέβαια παρέμεινε ανενεργή με την παρουσία του κοινού που εκτός των άλλων έπρεπε να πλησιάσει και σε πολύ μικρή απόσταση, για να διακρίνει τις μικρές εικόνες τους τίτλους και τα κείμενα στις πινακίδες. 

Σημαντικά και ενδιαφέροντα έργα αρχιτεκτονικής αποδυναμώθηκαν μέσα από αυτή την αξιοπρεπή αλλά αμήχανη και χωρίς έμπνευση παρουσίαση . Οι εκθέσεις απαιτούν άλλου είδους χειρισμούς που φαίνεται ότι εδώ ήταν ανεπαρκείς.