ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ

κανείς εδώ δεν τραγουδά

κανένας δεν χορεύει

ακούμε μόνο την πενιά

και ο νους  μας   ταξιδεύει…

Από το 1977 με τους Αχαρνείς του Σαββόπουλου και την Εκδίκηση της Γυφτιάς ο Νίκος κράτησε την καθαρότητα του βλέμματος του… 
...ελπίζω να χαμογελάτε τώρα μαζί με τον Μανώλη και να σιγοτραγουδάτε

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ’ όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου “γιατί”

Ζήτησα από τον φίλο Γιώργο Καστούρα που ζει στην Θεσσαλονίκη, να αφήσει μαζί με το δικό του    ένα κόκκινο λουλούδι και από μένα, για τον Νίκο  στην κηδεία του. Λίγο αργότερα Ο Γιώργος μου έγραψε:

Στην κηδεία του Νίκου ο κόσμος πολύς.
Μετά τη λήξη, τα χειροκροτήματα και τα τραγούδια
το πλήθος κατηφορίζει στους δρόμους της Τούμπας
γκρίζο και σιωπηλό.
Σα να φεύγει απ' το γήπεδο Κυριακή απόγευμα
μετά από χαμένο ντέρμπυ.
Γ. Κ.