ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΩΣΤΑ ΤΣΟΚΛΗ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ COSTAS TSOCLIS MUSEUM ON TINOS

Η δημιουργική πορεία δύο φίλων...

…"Προσπαθώ ακόμη να διασώσω, να διασωθώ. Προσπαθώ να διαψεύσω το γεγονός ότι η ώρα που έφτιαξα το πρώτο προσωπικό μου έργο ήταν η ώρα του θανάτου μου. Πάρα πολλοί από τους σπουδαίους καλλιτέχνες την ώρα που υπέγραφαν το πρώτο τους αριστούργημα, υπέγραφαν μαζί και την καταδίκη τους τον ένδοξο θάνατό τους."

Κώστας Τσόκλης

Μετά τo συμβολικό και συγκινητικό συνάμα, έργο ενός προαναγγελθέντος θανάτου, στην ξεχωριστή  έκθεση «1930…» στο Ίδρυμα  Κυδωνιέως το καλοκαίρι στην Άνδρο, ο ογδοηκοντούτης πλέον αλλά και αστείρευτος καλλιτέχνης, μας επιφύλαξε μια ακόμη έκπληξη που πραγματοποίησε σε συνεργασία με τον φίλο του αρχιτέκτονα Μάνο Περράκη, προσπαθώντας στην κυριολεξία να «διασώσει και να διασωθεί»

Η συνεργασία των δύο φίλων ξεκίνησε βασικά  το 1986 στην Μπιενάλε της Βενετίας

Κ.Τσόκλης, Μ. Περράκης στο Ελληνικό περίπτερο, 1986

 © G.Triantafyllou

Το Ελληνικό Περίπτερο στην Βενετία, 1986,

 © G.Triantafyllou

Με μια τολμηρή χειρονομία τότε, ο Μάνος Περράκης τέμνει με τόλμη και υπό γωνία το κτίριο, που ακόμη    στο Ζαρντίνι  αποτελεί μια ξεπερασμένη βυζαντινολογία, με ένα λευκό κατακόρυφο επίπεδο και διαχωρίζει  και το εσωτερικό σε δύο χώρους: στο φως  των έργων του Τσόκλη και στο σκοτάδι που μέσα σε αυτό αναδείχθηκε η μεγάλη διεθνής πρεμιέρα της «ζωντανής ζωγραφικής» του, με το  κορυφαίο του έργο το καμακωμένο ψάρι και τα πορτραίτα,  που τάραξε τα νερά σε αυτή την Μπιενάλε. Ήταν ίσως η μοναδική φορά που η Ελλάδα βρέθηκε τόσο κοντά στο πρώτο βραβείο. 

© G.Triantafyllou

Αυτή η γόνιμη φιλία έδωσε από τότε μία σειρά από συνεργασίες στην διάρκεια  της μεγάλης διαδρομής του Κ. Τσόκλη και το περασμένο Σάββατο κορυφώθηκε.

Οι δύο φίλοι ονειρεύτηκαν και υλοποίησαν ένα νέο απέριττο και σεμνό Μουσείο στο χωριό Κάμπος της Τήνου, για  να  υποδεχθεί τα έργα και τον λόγο  ενός ανθρώπου που επί χρόνια τιμά τον τόπο μας διεθνώς.

Ένα Μουσείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Τήνου, που είδαν με χαρά το παλιό Δημοτικό  τους σχολείο να συνεχίζει ανανεωμένο και προσαρμοσμένο στις σύγχρονες μουσειολογικές απαιτήσεις, να προσφέρει μία άλλη γνώση, μία σημαντική  πτυχή της Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης.

 Μ. Περράκης, Κ.Τσόκλης,  στην είσοδο του νέου Μουσείου, 02-Οκτ-2010

 © G.Triantafyllou

Οι δύο φίλοι με υποδέχτηκαν χαμογελαστοί στην είσοδο του νέου τους επιτεύγματος, όπως τότε  πριν  από 24 χρόνια όταν έφτασα στο Ελληνικό περίπτερο στην Βενετία λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια. Έτσι αγκαλιασμένοι  όπως τότε…

Για το κτίριο δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. Το ήθος και η απλότητα  των δύο φίλων  αποτυπώνεται με σαφήνεια σε αυτό, μαζί με ίχνη και μνήμες από την αρχιτεκτονική και την ατμόσφαιρα του παλιού Δημοτικού. Την εικόνα συμπληρώνει η διακριτική παρουσία την Ελένης Τσόκλη, που πάντα φροντίζει τις «ασήμαντες» αλλά πολύ ουσιαστικές λεπτομέρειες.

Θέλω όμως να τονίσω την δύναμη του έργου του Άγιου Γιώργη με τον Δράκο που συνταράσσει το σεμνό αυτό οικοδόμημα. Ένα έργο εμβληματικό  που αποτελεί την αρχή των 45 ακόμη έργων της μόνιμης συλλογής που θα ακολουθήσει και θα εγκαινιασθεί στις 21 Μαϊου 2011.

Σε μια εποχή που  στον τόπο μας κυριαρχεί μια ευκολία στην  απαξίωση  θεσμών και προσωπικοτήτων, θέλω  πραγματικά να τιμήσω  αυτή τη χειρονομία δύο σημαντικών ανθρώπων που καταθέτουν την ψυχή τους για την αναβάθμιση αυτό του τόπου, και γιατί όχι και για την διατήρηση της υστεροφημίας τους. Των ανθρώπων που αγωνιούν  να «διασώσουν και να διασωθούν».  Είναι οι λίγοι αυτοί άνθρωποι που επί δεκαετίες στηρίζουν και συνεχίζουν να πλουτίζουν τον πολιτισμό αυτού του τόπου, με διεθνή βραβεία και διακρίσεις.

Εύχομαι το σεμνό αυτό μουσείο να είναι καλοτάξιδο και  ευχαριστώ  για άλλη μια φορά τους δύο φίλους και δασκάλους μου για τις συγκινήσεις που εξακολουθούν να μου προσφέρουν. 

Κώστα και Μάνο να είστε πάντα καλά…

Περισσότερα για τα έργα που εντάχθηκαν και τα εγκαίνια στις 21 Μαϊου 2011  θα βρείτε εδώ