ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

η από αέρος ποίηση και η επίγεια αθλιότης...

↑ Click image to enlarge

Χαράματα Σαββάτου,  καθισμένος μπροστά στο παράθυρο. Ήταν μια υπέροχη εικόνα, κάτι σαν  μια σπάνια θαλασσογραφία, που έβλεπα σαν μια φαντασίωση, ενώ σκεφτόμουν ακατάπαυστα ένα σωρό θέματα όπως μου συμβαίνει σε κάθε πτήση.  

↑ Click image to enlarge

 William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) - The Wave (1896).

Στο μυαλό μου ασυνείδητα  ήρθε  ο πίνακας του Γάλλου William-Adolphe Bouguereau  «το κύμα». 

Κόλλησα εκεί, ανέσυρα στη  μνήμη μου τις λεπτομέρειες, την αίσθηση αυτής της γυναικείας φιγούρας που παραμένει απαθής, μπροστά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα…  

Μέσα σε αυτή την παραίσθηση άργησα να καταλάβω ότι απλά είχα μπροστά μου της υπέροχες οροσειρές της Πίνδου στo θαμπό γαλάζιο φως ενός φθινοπωρινού πρωινού!

↑ Click image to enlarge

 

Η πτήση 604 της Aegean συνεχίστηκε προς την Κέρκυρα όπου με περίμεναν για επίβλεψη. Λίγο πριν την προσγείωση θαύμασα τα επιτεύγματα  της τουριστικής μας ανάπτυξης, σε ένα νησί που έχασε την αξιοπρέπειά του και στοίβαξε τους φιλοξενούμενους του σε γιγαντιαίες πολυκατοικίες «ατάκτως ερριμένες» σαν αεροπλανοφόρα  στο μοναδικό φυσικό τοπίο. Ίσως ήρθε η ώρα να ανατινάξουμε τέτοιες βαρβαρότητες και να ονειρευτούμε σαν ευαίσθητοι άνθρωποι…

 
 

Την Κυριακή το πρωί η ζέστη συνεχιζόταν. Πεθύμησα την δροσιά της Πάρνηθας τότε στην δεκαετία του ΄60 που τρέχαμε τις Κυριακές για να θαυμάσουμε το νέο Mont Parnes με τους γονείς μας και αργότερα με αυτές τις περίφημες «αναβάσεις» είτε  με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα είτε με τα πόδια!

Σήμερα, οδηγώντας  μέσα στο πράσινο, χαζέψαμε τα κυκλάμινα αλλά και το αττικό τοπίο με τις αδέξιες Ολυμπιακές παρεμβάσεις. Το τελεφερίκ δούλευε αδιακόπως και ξαφνικά στη μία αριστερή στροφή μέσα στο καμένο τοπίο αντικρίζω προσθήκη καραμπινάτη!

Βιομηχανική εγκατάσταση στο καμένο τοπίο στην κορυφή της Πάρνηθας!!!

Η εικόνα πριν μερικά χρόνια στην αριστερή αυτή στροφή ήταν διαφορετική:

Η κομψή αρχιτεκτονική του Παύλου Μυλωνά, που το 1961 τάραξε τα νερά του τόπου, μαγαρίστηκε στη κυριολεξία από αυτήν την βάναυση προσθήκη. Δεν ξέρω αν όλα αυτά εντάσσονται στο όραμα της Regency Entertainment S.A. Πάντως σφίχτηκε το στομάχι μας, όσο μέσα στο καμμένο τοπίο αναζητούσαμε το ίχνος του παληού ξενοδοχείου.

Θα έχει ενδιαφέρον να ανακαλύψουμε ποιοι συνάδελφοι αρχιτέκτονες σχεδίασαν αυτήν την προσθήκη και ποιες αρχιτεκτονικές επιτροπές ενέκριναν αυτές τις επεμβάσεις. Διότι εδώ πρόκειται για μια κολοσσιαία καταστροφή της βόρειας πλευράς του Λεκανοπεδίου που ξεκίνησε από την δραματική Πυρκαγιά που μόνο η ανθρώπινη ανοησία και η πολιτική αδεξιότητα μπορούσε να προκαλέσει και φαίνεται να συνεχίζεται ανεξέλεκτα…

Τώρα που το περιβάλλον έχει δικό του Yπουργείο πρώτης γραμμής νομίζω ότι  χρειάζεται να διαφυλάξουμε τουλάχιστον τις μνήμες μιας άλλης εποχής...

Το δράμα συνεχίστηκε. Οι εικόνες δύο χρόνια μετά εφιαλτικές, τα εναπομείναντα ελάφια σε απόγνωση, αναζητούσαν ίχνη πράσινου και νερού... Κρανίου τόπος! Δίπλα μας

↑ Click image to enlarge

Και το σχόλιο του Δημήτρη

"Το ρεπορτάζ της Πάρνηθας, συγκλονιστικό!".

Δημήτρης Διαμαντόπουλος