The Mystery of the Barbershop

(Το μυστήριο του κουρείου)

Επιστρέφοντας από τις διακοπές έσπευσα και εγώ όπως όλοι στον κουρέα μου. Η επίσκεψη στο κουρείο πάντα με γοητεύει. Κάθεσαι, χαλαρώνεις και ή ακούς το σχόλια και τα κουτσομπολιά του κουρέα, ή τον αφήνεις να μιλάει και βυθίζεσαι στις σκέψεις σου. Ο κουρέας μετακόμισε πρόσφατα από το Ν. Ψυχικό στο ΠΑΤΗΜΑ του Χαλανδρίου και καμαρώνει για την αρχιτεκτονική των νέων αυτών κτισμάτων που είναι κάτι μεταξύ μοντέρνου και κλασσικού, όπως λέει, σε αυτές τις καινούργιες συνοικίες που κτίστηκαν αστραπιαία γύρω από την αττική οδό.
Εγώ από την άλλη τα βρίσκω λιγάκι αλλοπρόσαλλα όλα αυτά τα κτιριάκια, λίγο αμήχανα θάλεγα, κάπως άψαχτα, αλλά είμαι άλλωστε γνωστός γκρινιάρης. Αυτήν φορά επέστρεψα από την καθαρότητα των κτισμάτων της Τήνου και πλησιάζοντας στο κουρείο πρόσεξα με την άκρη του ματιού μου μια παράξενη επαναλαμβανόμενη αρχιτεκτονική φόρμα. Κάτι μυστήριο συνέβαινε…

Με το που άρχισαν οι πρώτες ψαλιδιές στην κεφαλή μου, στο μυαλό μου τριβέλιζε επίμονα αυτό το μυστήριο. Με τι είχε σχέση? Θυμήθηκα τον βλοσυρό αρχιτέκτονα Peter Behrens

που το1909 πραγματοποίησε το εργοστάσιο της AEG στο Βερολίνο που θεωρείται και το πρώτο μοντέρνο κτίριο.

Και όσο ο κουρέας μου μιλούσε, για την οικονομική κρίση, εγώ εκεί στο μυστήριο… Το μυαλό μου πήγε στην ναοδομία και άρχισα να θυμάμαι, λίγο θολά, κάτι ξωκλήσια όπως αυτό που βρήκα μετά στο διαδίκτυο

εξωκλήσι στην Γεωργιούπολη στη Κρήτη

Foto jnmayer

Και είπα αυτό είναι από εκεί εμπνεύστηκε ο άνθρωπος.

Τελείωσα το κούρεμα, πλήρωσα γρήγορα μπήκα στο αυτοκίνητο και άρπαξα την φωτογραφική μηχανή. Είχα σχεδόν λύσει το μυστήριο!
Και να τί κατέγραψα μέσα σε μια απόσταση 500 μέτρων, στη αρχή της οδού Ηρακλείτου:

© G.Triantafyllou

με σπάνια πλαϊνή όψη!!!

και δύο μικρές παραλλαγές

Δεν ξέρω αν πρόκειται για τον ίδιο αρχιτέκτονα που αναπαράγει με ευκολία και απροκάλυπτα τον ίδιο τύπο , ή μάλλον τον ίδιο κώδικα γιατί εδώ αν δούμε πιο προσεκτικά θα δούμε και άλλα κοινά στοιχεία όπως τα κιγκλιδώματα τα υαλοπετάσματα κλπ. Μπορεί να αντιγράφεται ένα μοντέλο. Από την άλλη φαίνεται να αρέσει γιατί αλλιώς πως θα επαναλαμβανόταν τόσες φορές σε τόσα κτίρια σε πεντακόσια μέτρα. Τα κτίρια εν τω μεταξύ είναι ακόμη άδεια, Είναι ένα θέμα. Βέβαια το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο.

Θυμάμαι στην οδό Παμίσου, που στην γωνία με την Αγίου Μελετίου, στην Αθήνα ήταν το σπίτι μου την δεκαετία του ΄50, σειρά από πανομοιότυπες διώροφες κατοικίες του μεσοπολέμου. Εξαιρετικά απλά δείγματα μιας διεθνούς πρωτοπορίας που είχε λάμψει στην Αθήνα.

Σήμερα αναρωτιέμαι αν αυτή η τοπική έκλαμψη αποτελεί μια νέα πρωτοπορία ή είναι μία νέα μπουρδολογία μέσα στις τόσες που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Θα δείξει…

ΥΓ.1 σε αναμονή της όποιας υποστήριξης, η σχετικού φωτογραφικού υλικού
ΥΓ.2 εξακαλουθώ να υποστηρίζω, μία από τις σκέψεις, από το κείμενο που διάβασα στην Γενική Συνέλευση του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, στο κτήμα Βαλσαμάκη στις 12 Ιουνίου 2010:

«Το Ινστιτούτο θα μπορούσε να προβάλει και να σχολιάζει με επώνυμες μάλιστα κριτικές τις αρχιτεκτονικές αδεξιότητες και τερατογενέσεις που κατακλύζουν τον τόπο και κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει αξιολογήσει. Θα έλεγα ότι και οι νεώτεροι αρχιτέκτονες συχνά, αυτά τα παράδοξα επειδή ξεχωρίζουν, τα θεωρούν και ως πρότυπα και τα αναπαράγουν.»

1 comment :

Βασίλης Φραντζολάς, Β.Π.Σ. '69September 3, 2010 at 9:11 AM
Κείμενο και φωτογραφίες καταπληκτικά... Μπράβο στον Γιώργο για την δουλειά που κάνει και αναδεικνύει (μάλλον υποδεικνύει...) αυτά που εμείς κυττάμε και τα προσπερνάμε αδιάφορα ενώ τελικά κρύβουν πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία της συνεχιζόμενης Ελληνικής αρχιτεκτονικής μπουρδολογίας που έχει σαν εμβλημα της την πλατεία Ομονοίας.