ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑ ....

1. από το Μπαχρέιν στην Βόρεια Εύβοια

Bahrein, Hut 7 Jid Al Haj,

Golden Lion for best National Pavilion at Venice Biennale 2010

f

 

Βόρεια Εύβοια Κήρινθος, 06-06-2005

από τα αρχέτυπα*

φωτο Γ. Τριανταφύλλου

2. Από το Πόρτο Ράφτη στην Καρδίτσα

  Συγκρότημα κατοικιών στο Πόρτο Ράφτη, 

ΜΟΒ αρχιτέκτονες

Β. Μπασκόζος-Δ. Τσαγκαράκη    από τις ΔΟΜΕΣ,  Επετηρίδα Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2010

Κατοικία στην Καρδίτσα! Συνεπώνυμος αρχιτέκτονας (Βασίλης Θ. Τριανταφύλλου μετά σχετικής ταμπέλας που φέρει εκατέρωθεν δυο Ιωνικούς κίονες)  αναζήτησε το μεγαλείο του καμπύλου εξώστη και των κιόνων που άλλοτε τον διαπερνούν άλλοτε όχι.   Οι χρωματικές επιλογές  σχετίζονται κάπως και με το προηγούμενο έργο που είναι  σαφώς μεταγενέστερο.

Φωτό Γιώργος Τριανταφύλλου, ακριβώς σαν σήμερα πριν 5 ολόκληρα χρόνια, ημέρας των γενεθλίων μου!

3. και ένας νέος τρόπος παρουσίασης  σε 60΄

( Δημήτρης Ησαϊας - Τάσης Παπαϊωάννου)

Architecture in 60 Seconds_Isaias_Papaioanou from GreekArchitects.gr on Vimeo.

Υ.Γ. Τα μικρά τεχνικά προβλήματα στην ροή του video, που φαντάζομαι ότι σύντομα θα λυθούν είναι επουσιώδη, σε σχέση με την πρωτοτυπία αυτής της πρώτης για τα Ελληνικά δεδομένα πρωτοβουλίας του Δημήτρη και του Τάση σε συνεργασία με το portal GreekArchitects. Σε εξήντα δευτερόλεπτα ξετυλίγεται μια συνεπής αρχιτεκτονική διαδρομή που ακολουθούν οι δύο αυτοί ευαίσθητοι συνάδελφοι παράλληλα με το διδακτικό τους έργο.

 ...και μην ξεχάσετε την εξαιρετική έκθεση του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου στο Μουσείο Μπενάκη

φωτο Γ. Τριανταφύλλου 29-09-2010

 

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ... 8

Ε! Μεσήλικες Ξυπνήστε!!!

Μια άλλη σκέψη βρίσκεται δίπλα σας και μάλλον την αγνοείτε. Μια σκέψη που δεν «καψουρεύεται με το χθές και εκνευρίζεται να κοιτά με τέτοια λατρεία το αύριο». Μια σκέψη που πιστεύει «ότι το αύριο κτίζεται με το Τώρα και όχι με έτοιμες λύσεις και συνταγές και αυθεντίες…»

Οι εικαστικοί Λάκης και Άρης Ιωνάς έχουν στήσει το μηνιαίο πολιτιστικό περιοδικό VELVET Mornings, που ασχολείται με δρώμενα στο χώρο των τεχνών και της νεανικής κουλτούρας. Παράλληλα πραγματοποιούν συλλεκτικές εκδόσεις.

Τον Μάρτιο του 2010 κυκλοφόρησαν την πρώτη με τίτλο “VELVET TOMORROW” και χθες Παρασκευή το βράδυ στο BIOS έγινε party  για τη νέα συλλεκτική έκδοση “VELVET D.I.Y” (Do It Yourself). Όταν μου ζήτησαν να γράψω ένα κείμενο για την έκδοση δεν είχα το χρόνο να τους γνωρίσω. Είναι τελικά μια μεγάλη «παρέα» με ένα ζωντανό κα φρέσκο τρόπο σκέψης που λένε τα πράγματα καθαρά και σταράτα, ονειρεύονται, δημιουργούν και βιώνουν το σήμερα.

Το  Velvet  τελικά είναι ένας πόλος που έλκει συγγραφείς, αρχιτέκτονες, designers, ανθρώπους του θεάτρου, του χορού και του κινηματογράφου, εικαστικούς, μουσικούς σκηνοθέτες, γραφίστες. Στον πυρήνα αυτού του πόλου ο Λάκης και ο Άρης Ιωνάς.

Η νέα συλλεκτική έκδοση σε ευρηματική συσκευασία εκτός από το μικρό σε μικρό σχήμα ΒΙΠΕΡ, περιέχει και κασέτα με τίτλο DIY-A VELVET COMBINATION με ζωντανή ελληνική αγγλόφωνη μουσική. Αποκτήστε την, μαζί με την προηγούμενη. Εσείς, κυρίως οι μεσήλικες που εξακολουθείτε να βαυκαλίζεστε με τον Χατζηδάκι και τον Κωστάλα... Τα πάντα ρεί!

Υ.Γ. Το όλο εγχείρημα έχει τελικά μια δική του αρχιτεκτονική φρέσκια, τολμηρή και ευτυχώς επαρκώς ανατρεπτική.

Επισυνάπτω στην συνέχεια το δικό μου κείμενο με κάθε επιφύλαξη,που έγραψα χωρίς να ξέρω τελικά που τελικά ακριβώς απευθυνόμουν. «Δεν ήξερες, δεν ρώταγες;» θα μου πέιτε… 

Mε  σοφία…  ή  χωρίς σοφία

H Ελληνική εκδοχή του D.I.Y. στην αρχιτεκτονική

του  Γιώργου  Τριανταφύλλου

Κολάζ Ι. Σύνθεση Λέανδρος Κατσούρης, φωτογραφίες Γ. Τριανταφύλλου

Φωτο 1. Προσθήκη  αυθαίρετη (?) στην οδό Κύμης, Νέο Ηράκλειο Αθήνα, 14-ΧΙΙ-2010,

Φωτο 2. Αυτοσχέδια κατασκευή στις Πρέσπες, 26-ΙΙΙ-2007

Φωτο 3. Κυριάκος Κρόκος,  Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Λεπτομέρεια με  έργο του Νίκου Αλεξίου, 04-ΧΙΙ-2008

   Για την συνέχεια του άρθρου πατείστε εδώ

Υ.Γ. την Παρασκευή 24-ΙΧ-2010 κατέπλευσε   ο αρχιτέκτων  Δημήτρης Διαμαντόπουλος   με  εμπειρίες  και σχόλια από τον διάπλου του με μικρό ιστιοπλοϊκό  στον Ευβοϊκό και τις Σποράδες.

 Μας αποκαλύπτει την δική του ματιά και αγωνία σε θέματα αρχιτεκτονικής και όχι μόνο

↑ Click images to link

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ… 7

6η Biennale Nέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων ΙΙ 

...από το Σινεάκ στην Σουηδία

Το φουαγιέ της μικρής σκηνης του Εθνικού Θεάτρου και  το μαύρο  σπιτάκι στο VÄTÖ της Στοκχόλμης

Σκέφτηκα σήμερα ότι ήρθε η ώρα να επανέλθω στην 6η Biennale Nέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων. Από το βράδυ των εγκαινίων μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον η μελέτη στο Φουαγιέ του  παλιού Σινεάκ.

Δεκαετία του΄50 και αρχές του  ΄60 με κοντά παντελονάκια, κατεβαίναμε με τους γονείς μας στο υπόγειο του REX και να μπροστά μας δίφυλλες βαριές  ξύλινες πόρτες με ορθογώνια μπλε τζαμάκια… και πίσω από αυτά τα  τζαμάκια, ανοιγόταν όλος ο κόσμος, στα παιδικά μας μάτια, στερημένα βέβαια από εμπειρίες χωρίς την TV  και τα σημερινά μέσα. 

Επίκαιρα από όλο τον κόσμο (Journal όπως τα έλεγαν),κωμωδίες με  το Τρίο Στούτζες, ο Χοντρός και ο Λιγνός, οι περιπέτειες του Ταρζαν, ο Μπάστερ Κήτον, τα Μίκυ Μάους, τα Ντοκιμαντέρ από την Ζούγλα με τους Ιθαγενείς. Μια μαγική ανάμνηση, που χάθηκε λίγο μετά την επικράτηση της τηλεόρασης

 

Εκεί λοιπόν σε αυτό το μαγικό χώρο οι νέοι αρχιτέκτονες  Εύα Μανιδάκη και  Θανάσης Δεμίρης, ( Flux-Office)   χωρίς μάλλον να έχουν τέτοιες μνήμες, χειρίστηκαν με ευαισθησία τον χώρο του φουαγιέ που τελικά εξυπηρετεί την Παιδική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Η Εύα με σπουδές στη Ecole Speciale d΄ Architecture στο Παρίσι  και Θεάτρου στην Ανωτάτη Σχολη Δραματικής Τέχνης του Θεάτρου Εμπρός και ο Θανάσης   με σπουδές στις ΗΠΑ στο Roger Williams University στο Bristol, αλλά και στην Αγγλία και στη Πράγα.

Σχεδίασαν λοιπόν ένα χώρο που μεταμορφώνεται και προκαλεί την έκπληξη στα μικρά παιδιά, δίνοντας δυνατότητες για παιχνίδι, εκθεσιακές και θεατρικές δράσεις με κεντρικό εύρημα το παιχνίδι με τα αποσπώμενα και πτυσσόμενα καθίσματα.

 

 Μια λύση καθαρή, ίσως λίγο περισσότερο εγκεφαλική από την απλή σκέψη των μικρών παιδιών, αλλά δουλεμένη με κέφι και σοβαρότητα. Χαίρομαι που κατάφεραν να την πραγματοποιήσουν αναλλοίωτη και εύγε και στους εργοδότες που την υλοποίησαν.

Οι φωτογραφίες είναι του Πάνου Κοκκινιά 




Από την άλλη χάρηκα που ξαναείδα στις επιλογές την μελέτη για το μαύρο  σπιτάκι στο VÄTÖ της Στοκχόλμη. Την μελέτη αυτή την είχα εντοπίσει στο διάστημα επεξεργασίας του βιβλίου και  της έκθεσης και για τα αρχέτυπα* στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας. Οι Paan Architects : Μαρία Παπαφίγκου και Johan Annerhed με σπουδές αρχιτεκτονικής στο πανεπιστήμιο Lund Institute of Tecnology στη Σουηδία και με μεταπτυχιακά...  σχεδίασαν ένα σεμνό «παράσπιτο» 42 Μ2 που εντάχθηκε διακριτικά  σε ένα γοητευτικό κήπο, με θέα το αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης. 

  

Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική χειρονομία που την χαρακτηρίζει η απλότητα και η  λειτουργική της επάρκεια. Θέλω να σταθώ λίγο στην ανεπιτήδευτη επεξεργασία των όγκων που μου φέρνει στο νού τις γνωστές καλύβες στον τόπο μας... 

Ελπίζω να καταφέρω να ξαναεπανέλθω  στα της 6ης Μπιενάλε που συνεχίζεται στο Μουσείο Μπενάκη στη οδό Πειραιώς.

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟΥ

η από αέρος ποίηση και η επίγεια αθλιότης...

↑ Click image to enlarge

Χαράματα Σαββάτου,  καθισμένος μπροστά στο παράθυρο. Ήταν μια υπέροχη εικόνα, κάτι σαν  μια σπάνια θαλασσογραφία, που έβλεπα σαν μια φαντασίωση, ενώ σκεφτόμουν ακατάπαυστα ένα σωρό θέματα όπως μου συμβαίνει σε κάθε πτήση.  

↑ Click image to enlarge

 William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) - The Wave (1896).

Στο μυαλό μου ασυνείδητα  ήρθε  ο πίνακας του Γάλλου William-Adolphe Bouguereau  «το κύμα». 

Κόλλησα εκεί, ανέσυρα στη  μνήμη μου τις λεπτομέρειες, την αίσθηση αυτής της γυναικείας φιγούρας που παραμένει απαθής, μπροστά στη φουρτουνιασμένη θάλασσα…  

Μέσα σε αυτή την παραίσθηση άργησα να καταλάβω ότι απλά είχα μπροστά μου της υπέροχες οροσειρές της Πίνδου στo θαμπό γαλάζιο φως ενός φθινοπωρινού πρωινού!

↑ Click image to enlarge

 

Η πτήση 604 της Aegean συνεχίστηκε προς την Κέρκυρα όπου με περίμεναν για επίβλεψη. Λίγο πριν την προσγείωση θαύμασα τα επιτεύγματα  της τουριστικής μας ανάπτυξης, σε ένα νησί που έχασε την αξιοπρέπειά του και στοίβαξε τους φιλοξενούμενους του σε γιγαντιαίες πολυκατοικίες «ατάκτως ερριμένες» σαν αεροπλανοφόρα  στο μοναδικό φυσικό τοπίο. Ίσως ήρθε η ώρα να ανατινάξουμε τέτοιες βαρβαρότητες και να ονειρευτούμε σαν ευαίσθητοι άνθρωποι…

 
 

Την Κυριακή το πρωί η ζέστη συνεχιζόταν. Πεθύμησα την δροσιά της Πάρνηθας τότε στην δεκαετία του ΄60 που τρέχαμε τις Κυριακές για να θαυμάσουμε το νέο Mont Parnes με τους γονείς μας και αργότερα με αυτές τις περίφημες «αναβάσεις» είτε  με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα είτε με τα πόδια!

Σήμερα, οδηγώντας  μέσα στο πράσινο, χαζέψαμε τα κυκλάμινα αλλά και το αττικό τοπίο με τις αδέξιες Ολυμπιακές παρεμβάσεις. Το τελεφερίκ δούλευε αδιακόπως και ξαφνικά στη μία αριστερή στροφή μέσα στο καμένο τοπίο αντικρίζω προσθήκη καραμπινάτη!

Βιομηχανική εγκατάσταση στο καμένο τοπίο στην κορυφή της Πάρνηθας!!!

Η εικόνα πριν μερικά χρόνια στην αριστερή αυτή στροφή ήταν διαφορετική:

Η κομψή αρχιτεκτονική του Παύλου Μυλωνά, που το 1961 τάραξε τα νερά του τόπου, μαγαρίστηκε στη κυριολεξία από αυτήν την βάναυση προσθήκη. Δεν ξέρω αν όλα αυτά εντάσσονται στο όραμα της Regency Entertainment S.A. Πάντως σφίχτηκε το στομάχι μας, όσο μέσα στο καμμένο τοπίο αναζητούσαμε το ίχνος του παληού ξενοδοχείου.

Θα έχει ενδιαφέρον να ανακαλύψουμε ποιοι συνάδελφοι αρχιτέκτονες σχεδίασαν αυτήν την προσθήκη και ποιες αρχιτεκτονικές επιτροπές ενέκριναν αυτές τις επεμβάσεις. Διότι εδώ πρόκειται για μια κολοσσιαία καταστροφή της βόρειας πλευράς του Λεκανοπεδίου που ξεκίνησε από την δραματική Πυρκαγιά που μόνο η ανθρώπινη ανοησία και η πολιτική αδεξιότητα μπορούσε να προκαλέσει και φαίνεται να συνεχίζεται ανεξέλεκτα…

Τώρα που το περιβάλλον έχει δικό του Yπουργείο πρώτης γραμμής νομίζω ότι  χρειάζεται να διαφυλάξουμε τουλάχιστον τις μνήμες μιας άλλης εποχής...

Το δράμα συνεχίστηκε. Οι εικόνες δύο χρόνια μετά εφιαλτικές, τα εναπομείναντα ελάφια σε απόγνωση, αναζητούσαν ίχνη πράσινου και νερού... Κρανίου τόπος! Δίπλα μας

↑ Click image to enlarge

Και το σχόλιο του Δημήτρη

"Το ρεπορτάζ της Πάρνηθας, συγκλονιστικό!".

Δημήτρης Διαμαντόπουλος

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...6

6η Biennale Nέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων 

.ο θρίαμβος του μοντερνισμού…

...η απουσία της ποίησης?

 

 

Θρίαμβος του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής εχθές Τετάρτη 15 Σεπτέμβρη, στο Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς, που σπάνια σε τέτοιες εκδηλώσεις συγκεντρώνει τόσο κόσμο. Μοναδική προσέλευση όλων των ηλικιών τόσο στο αίθριο όσο και στις αίθουσες του Μουσείου.

Το κεντρικό γεγονός η  6^η Μπιενάλε,  ήταν τελικά  μια αφορμή να ανασάνουμε λίγο από έναν άνεμο δημιουργίας, να ελπίσουμε σε κάτι, να μιλήσουμε μεταξύ μας  να ξεδώσουμε θάλεγα από αυτήν την καθημερινή  δόση απελπισίας που διαρκώς αυτόν τον καιρό  εισβάλει στην ψυχή μας.

 Ο Ηλίας Κωνσταντόπουλος στο βήμα του αμφιθεάτρου 

Από τους ομιλητές στο αμφιθέατρο ξεχώρισα τον Νίκο Καλογερά που με το χαμόγελό του εκπέμπει πάντα μια διακριτική αισιοδοξία και στη συνέχεια τον Ηλία Κωνσταντόπουλο που είχε το γενικό πρόσταγμα για αυτή την εκδήλωση (επιτυχώς!) και μας μίλησε για την πρωτοφανή μεγάλη συμμετοχή των νέων αρχιτεκτόνων, καθώς και σε σχέση με την θεματολογία   την κυριαρχία της κατοικίας με πειραματικά και εναλλακτικά μοντέλα κατοίκησης. Τόνισε ακόμη  την μεγάλη γεωγραφική  διασπορά των μελετών στον Ελλαδικό χώρο αλλά και στο εξωτερικό και μας προετοίμασε για ένα υψηλό επίπεδο μελετών σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Σήμερα δεν θα πάρω θέση σε αυτήν την αξιολόγηση. Είδα την έκθεση  πολύ προσεκτικά, συζήτησα και σκέφτηκα διάφορα και εκτιμώ ότι χρειάζεται λίγος χρόνος πριν κανείς διατυπώσει απόψεις. Θα παραμείνω απλά σε ένα γενικό σχόλιο:  Ο μοντερνισμός επιμένει και κυριαρχεί σε αυτήν την έκθεση, με τολμηρές αλλά και σεμνότερες εκδοχές… αυτό που με προβλημάτισε ήταν η απουσία της ποίησης...

Θα επανέλθω και μέχρι τότε καταθέτω δύο ενδιαφέρουσες συμμετοχές που ξεχώρισα χθές.

 

Νέο Δημαρχείο Δήμου Ιωαννίνων

Διαγωνισμός 2^ο βραβείο 2006

Α. Βαζάκας,Κ. Δασκαλάκης, Μ. Μανδαλάκη, Μαρίνα Στασινοπούλου

Κατοικία στην Ύπαιθρο της Καλαμάτας 2006

Χρυσόστομος Θεοδωρόπουλος, Ελένη Λιβάνη 

Δείτε επίσης 

 την φωτογραφία και το όνειρο της εβδομάδας

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...1

με αφορμή μια «χαρμόσυνη» κηδεία

(και πάλι  για την διαχείριση του δημόσιου χώρου)

Για τα γκράφιτι είμαι διχασμένος, άλλοτε θυμώνω, όταν δεν υπολογίζουν τίποτα και μαγαρίζουν χυδαία έργα τέχνης ακόμη και τους αρχαιολογικούς χώρους και από την άλλη κρυφοχαίρομαι για αυτή την τολμηρή και συχνά συμβολική επέμβαση των νέων ανθρώπων που ίσως αγωνιούν να ζωντανέψουν τον δημόσιο χώρο, ακροβατώντας σε απρόσιτες επιφάνειες. Αυτό μάλιστα που με διαολίζει είναι που αδυνατώ να διαβάσω τις λέξεις και να βγάλω κάποιο νόημα, αλλά είναι θαρρώ ένας κρυφός κώδικας όπως και τα greeklish. Σημεία των καιρών…

Σήμερα βρέθηκα σε μια «χαρμόσυνη» κηδεία στην Γλυφάδα. Χαρμόσυνη γιατί φαίνεται ότι ο αποδημήσας ήταν ζόρικος και ταλαιπωρούσε κόσμο. Ανάμεσα στους μειδιώντες οικείους εμφανίστηκαν και πολιτικά πρόσωπα, πρώην υπουργοί, δήμαρχοι και άλλα πρόσωπα της τοπικής αυτοδιοίκησης που είχαν μάλιστα γεμίσει τις γύρω μάντρες του νεκροταφείου με τα προεκλογικά τους πανό με υποσχέσεις.

Προχωρώντας για τον καφέ της παρηγοριάς στο διπλανό ζαχαροπλαστείο, διέσχισα την πλατεία Μακεδονίας. Δηλαδή πλατεία κατ επίφαση. 

Ένας αδιαμόρφωτος χώρος με καμιά δεκαριά δένδρα ατάκτως ερριμένα.  Στο κέντρο διακρίνω γκράφιτι και μάλιστα ζόρικο.

Κάτι σαν πουλί είπα μοιάζει… και άρχισα πάλι να αναζητώ τι εννοούν οι λέξεις χωρίς αποτέλεσμα. 

Η επιφάνεια του τοίχου λίγο πιο πάνω ήταν παράξενη, αδρή, διάβασα  τη λέξη FIRST. Μετά είδα τον τοίχο να έχει ένα παράξενο περίγραμμα, ακατανόητο…

Και να ξάφνου ανακαλύπτω έργο τέχνης!  Γλυπτό δηλαδή, καμαρωτό μεν ασαφές δε, στο κέντρο της  πλατείας, «χωρίς τίτλο» και  αγνώστου γλύπτη τον οποίον και ακόμη αναζητώ. ( ο ευρών κερδίζει έναν γραμμοσύρτης)

Τα σχόλια είναι περιττά. Για άλλη μια φορά η διαχείριση του δημόσιου χώρου είναι υποδειγματική! Οι εκλογές θα γίνουν και οι νέοι δήμαρχοι θα συνεχίσουν να επιτελούν το σημαντικό αυτό έργο με συνέπεια. Να επιλέγουν έργα τέχνης που συγκινούν τους δημότες και ευαισθητοποιούν τους νέους…

Υ.Γ.  Με έμφαση πρότεινα στον Δήμαρχο της Αθήνας και τον κ. Γιάννη Κωστόπουλο πρόεδρο του Εθνικού Κήπου, την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ  να κρατήσουν τουλάχιστον ένα από τα ευαίσθητα γλυπτά της Βάνας Ξένου  μόνιμα, στον κήπο που έχει παραμείνει στεγνός από την εποχή της Αμαλίας. Δεν φαίνεται ότι θα εισακουστώ παρά τις προεκλογικές τυμπανοκρουσίες και για άλλη μια φορά σημαντικά έργα, σύντομα θα βρεθούν σε ξύλινα κιβώτια...

Βάνα Ξένου: Axis Mundi