ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ... 1

Το σαλονάκι, η κιβωτός, και η 

Venice architecture biennale 2010

   το σαλονάκι 

Το «σαλονάκι» ήταν μια χθεσινή έκπληξη. Έμοιαζε λίγο με το σκηνικό στην παράσταση «το Γάλα» που παρουσίασε η Άννα Βαγενά προχθές εδώ στην Τήνο: σαλονάκι στο σπίτι των μεταναστών με ότι βρεθεί από δεύτερο χέρι. 

Το πρόλαβα με την άκρη του ματιού μου οδηγώντας στο χωριό «το Αγάπι». Είχε και αυτό το φωτιστικό με αμπαζούρ από πάπυρο, κρεμασμένο από την οροφή. Η διάταξη σχετικά συμμετρική, έλειπε όμως το τραπεζάκι στο κέντρο. Όλα σκουπισμένα και καθαρά, και φροντισμένα, «στη θέση τους» που λέμε.  Δεν υπήρχε όμως ψυχή…

    Το λεωφορείο θα περνούσε ξανά το απόγευμα...  

Η «κιβωτός»  μας  εγκαινιάζεται αυτές τις μέρες στην Μπιενάλε της Βενετίας.( Architecture Exhibition, directed by Kazuyo Sejima and titled People meet in architecture) Το κοινό θα μπορεί βέβαια να την απολαύσει, να αρμενίζει στο Ελληνικό Περίπτερο, από την Κυριακή 29 Αυγούστου. Εύχομαι στους φίλους Ζήση  Κοτιώνη και την Φοίβη Γιαννίση να είναι καλοτάξιδη, να αντέξει στις καταιγίδες και τα αστραποβρόντια που ήδη έχουν αρχίσει…   

Εύχομαι ακόμη επάρκεια των βοτάνων και των σπόρων για όσο αντέξει αυτό το ταξίδι. Διάβασα και σε παλαιότερο Βήμα της Κυριακής (8-VIII-10) για αφροδισιακά και  δηλητηριώδη (θανάσιμα) φυτά και για την προσφορά κολύβων στους επιβάτες. Ταράχτηκα λιγάκι… Εύχομαι να είναι αχρείαστα και τελικά να επιβραβευθεί η προσπάθεια και να γίνει σαφής ο στόχος. Το  έχουμε πραγματικά ανάγκη.

         

Από την άλλη οι Καναδοί, ας πούμε έχουν τρελαθεί!  Παρουσιάζουν κάτι τρελά στο περίπτερο τους:

canadian pavilion  

'hylozoic ground', canada's official national pavilion for this year's la biennale di venezia, is an experimental piece of architecture that explores the qualities of contemporary wilderness. designed  by canadian architect and sculptor philip beesley, the installation is constructed out of an intricate system of transparent acrylic meshwork links, covered with a network of interactive mechanical fronds, filters, and whiskers. the root of the project's name, 'hylozoism', refers to the ancient belief that all matter has life. true to its source, the whole installation functions similarly to a giant lung, breathing in and out around its occupants. the interactive piece of architecture responds to human presence and movement by tens of thousands of lightweight digitally-fabricated components which are fitted with microprocessors and proximity sensors. 'hylozoic soil' explores how the built environment can affect humans on an emotional and poetic level,  bridging the gap between the animate and the inanimate. the technologies used in the construction of the installation has the potential to be applied and translated to fields beyond the discipline of architecture such as geotextiles, material science, environmental engineering, robots, and biotechnology.          

Η αλήθεια είναι ότι μας χωρίζουν αμέτρητα μίλια με τον Καναδά , και αυτά περί βιοτεχνολογίας και transparent acrylic meshwork links , είναι αλήθεια άγνωστες λέξεις στο ελληνικό αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο. Η σύγκριση όμως είναι αναπόφευκτη και με προβληματίζει… Μήπως  εμείς εδώ τον χαβά μας;

Θα δούμε και τι γίνεται βέβαια και με τα υπόλοιπα περίπτερα.