ΝΕΩΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΝΟ 2

"τρία βότανα της Μεσογείου"...

"θυμάρι"

"δυόσμος"

"φασκόμηλο"

ήταν ο τίτλος του έργου του Γιώργου Κουμεντάκη (γνωστού από την Ομάδα Εδάφους και την συμμετοχή του στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας), που είχαν την ευκαιρία  να ακούσουν  χθες βράδυ στο ανοιχτό Θέατρο στον Κουμάρο, πάνω από πεντακόσιοι θεατές  καθισμένοι στις κερκίδες, που λίγο πριν την παράσταση είχαν δεχθεί, κατά μια περίεργη σύμπτωση, ένα λεπτό στρώμα από αποξηραμένη λεβάντα και ρίγανη. Είναι μια ιδέα της Ελένης Τσόκλη να υποδέχεται τους καλεσμένους ραίνοντας το θέατρο με τα ελληνικά αυτά βότανα. Έτσι η ευαίσθητη αυτή σύνθεση του Κουμεντάκη  έδεσε με ένα περίεργο τρόπο με το άρωμα των αποξηραμένων βοτάνων που διακριτικά ανέδυε όλος ο χώρος του θεάτρου. 

 φωτό Γ.Τ. 25-VIII-2010

Regards Croises (Διασταύρωση βλεμμάτων) ήταν ο τίτλος
ενός  μουσικού διάλογου ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα που ο  Γιώργος Κουμεντάκης πραγματοποίησε σε συνεργασία με τον Γάλλο συνθέτη Gerard Pesson.  Μουσικά κομμάτια του Maurice Ravel,του Claude Debussy, του Θόδωρου Σπάθη, του Μάνου Χατζηδάκη, του G.Bizet,  του Kurt Weill και άλλων ακούστηκαν ερμηνευμένα από τον εξαιρετικό πιανίστα Στέφανο Θωμόπουλο με την μεσόφωνο Αγγελική Καθαρίου.

Ο πιανίστας Στέφανος Θωμόπουλος και η μεσόφωνος Αγγελική Καθαρίου

φωτό Γ.Τ. 25-VIII-2010

Ο σκηνοθέτης Αλέξανδρος Ευκλείδης όμως, μας την είχε στημένη. Καθόταν εκεί σε ένα τραπεζάκι λευκό και ταπεινό και χειριζόταν ένα λάπτοπ για να προβάλει τάχα σε μια οθόνη τους τίτλους των κομματιών. Έως εδώ καλά, για να μαθαίνει και ο κόσμος το τί ακούει. Άρχισε όμως να μας διαβάζει κάτι κείμενα ενδιαμέσως,  Γάλλων αλλά και Ελλήνων συγγραφέων. Δηλαδή τι κείμενα, λίβελοι του κερατά για τις αρετές των Ελλήνων, αυτές τις γνωστές που όχι μόνο οι Γάλλοι αλλά και άλλοι "φιλέλληνες" μας καταμαρτυρούν. Κάτι για την βρωμιά μας, την ανέχεια μας την αναξιοπιστία μας και τα τοιαύτα. Πρωτοστατούσαν μάλιστα και τα κείμενα της Μιμίκας Κρανάκη   κόρης  αξιωματικού, που έσυρε τα μύρια όσα, για όλους όσους έφυγαν τότε στην Γαλλία και γλύτωσαν την Μακρόνησο. Δηλαδή να σου σηκώνεται η τρίχα... Και λέω που θα πάει θα ακούσω και την άλλη άποψη. Κάποιος πρέπει να ακουστεί τώρα, να τα χώσει στους Γάλλους έτσι για να ισορροπήσει τουλάχιστον αυτή η σκηνοθετική ακροβασία. Μάταια!  Ο σκηνοθέτης καθισμένος στην έδρα ως δικαστής, απτόητος συνέχισε το καταγγελτικό του έργο...

φωτό Γ.Τ. 25-VIII-2010

Ίσως σκέφτηκα ήρθε η ώρα, να τα ακούσουμε χοντρά από τους νεώτερους, έχουν και το δίκιο τους βέβαια έτσι χάλια που τα κατάφερε η γενιά μας αλλά τόσο χοντρά είπα;  και μπροστά στους Γάλλους.  Μάλλον άστοχο να μας παίρνει όλους η μπόρα...

Η μέσα στα αρώματα "των βοτάνων της Μεσογείου" ελπίδα μας για μια ξεχωριστή βραδιά γεμάτη συγκίνηση χάθηκε. Την τελευταία πράξη έκλεισε με το Yukali των Kurt Weill-Roger Fernay .

φωτό Γ.Τ. 25-VIII-2010

Το κοινό παρέμεινε μετέωρο, αποτραβήχτηκε από τις κερκίδες μπροστά στο μεγάλο πέτρινο τραπέζι, αναζητώντας την συγκίνηση στα πηγαδάκια, πίνοντας ρακί.  Αυτή την φορά φάνηκε ότι η συνεργασία ευαίσθητων και ικανών δημιουργών δεν είχε ωριμάσει. Ευαίσθητες συνθέσεις, προσεκτικές και επιδέξιες ερμηνείες παρέμειναν μετέωρες για λίγο, στα φυλλώματα της αιωνόβιας βελανιδιάς που σκεπάζει την σκηνή, και εξανεμίστηκαν με το βραδινό απόγειο του καλοκαιρινού μελτεμιού στον σκοτεινό ουρανό του νησιού.

Ηθικόν δίδαγμα: Επειγόντως πρέπει επί τέλους, να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για τα καλοκαιρινά φεστιβάλ και την ευκολία που συχνά χαρακτηρίζει τις σχετικές εκδηλώσεις. Εκεί είναι που χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια, σε αυτές τις απόμακρες και δύσκολες συνθήκες, γιατί το κοινό μας μας ακολουθεί...