ΑΦΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΦΙΛΩΝ

Giorgio de Chirico Η αγωνία της αναχώρησης 1914

αναπάντεχα και αιφνίδια...

Χθες ήταν μια παράξενη μέρα. Ημέρες διακοπών στην Βόρεια Εύβοια, εδώ στην γνωστή Λίμνη, αποφεύγοντας τις όποιες μαύρες σκέψεις  μια και οι διακοπές τελειώνουν, παίρνω ξαφνικά  σήμα από φίλο και γνωστό αρχιτέκτονα  ότι καταφθάνει ιστιοπλοϊκώς στα μέρη μας. Σπεύδω στην παραλία με τον τηλεφακό μου και βλέπω από μακρυά στην πλώρη του σκάφους,  τον εν λόγω αρχιτέκτονα απελπισμένο, προφανώς για το ζοφερό μέλλον του επαγγέλματός μας.

Το σκάφος  ένα παμπάλαιο ξύλινο wauquez 37 

ιδιοκτησίας έτερου γνωστού αρχιτέκτονα που μόλις είχε διαλύσει το γραφείο του διότι οι συνεργάτες του "την έκαναν" αναζητώντας διέξοδο στην σύνταξη, με τα πολλά αγκυροβόλησε σε ειδυλλιακό λιμανάκι της περιοχής και αμέσως χαριτωμένες κολυμβύτριες έσπευσαν γύρω από το σκάφος για να τον υποδεχτούν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε σκοτεινή σκέψη εξαφανίστηκε και ο φίλος αρχιτέκτων με το σαρίκι του, πανευτυχής, έτρεξε στην πλώρη και με χαριτωμένες κινήσεις μας έδειξε την ικανοποίησή του. Έλεγξε τα νερά και τον βυθό και βούτηξε αμέσως στα νερά του Ευβοϊκού. Το τι ακολούθησε δεν λέγεται. Μέχρι το πρωί απολαύσαμε γαστριμαργικές  και διονυσιακές εμπειρίες... Τα δώσαμε όλα που λένε... 

Διότι τελικά του εξήγησα ότι το πρωί λίγο πριν καταφθάσει ιστιοπλοϊκώς, είχαμε και μία αναχώρηση ενός άλλου σκάφους με επιβάτη έναν άλλο φίλο και γείτονα, ακριβώς στην απέναντι πόρτα του σπιτιού μας εδώ στην Λίμνη. Το σκάφος, σε μαύρου χρώματος τρέιλερ κατέφθασε από την Αθήνα από το Λιμάνι του Ερρίκος Ντυνάν την προηγούμενη βραδιά. Το όνομα αυτού "ΙΜ", σε καρυδί απόχρωση. Αφαίρεσαν την κουβέρτα του σκάφους  και την ακούμπησαν στη είσοδο του σπιτιού.

Όλη την νύχτα πέρασε όλο το χωριό για να το χαζέψει. Ο φίλος μας, μοναχικός επιβάτης του νέου του σκάφους, με μια μακάρια έκφραση παρέμενε σιωπηλός και περίμενε με υπομονή τη συνέχεια του ταξιδιού. Το πρωί κατέφθασαν και οι παπάδες για να το ευλογήσουν για να είναι καλοτάξιδο.

Το κατευόδωσε όλο το χωριό. Ήρθαν και  οι μαθητές του γιατί ήταν και  ο καλός λυκειάρχης του χωριού.

Κόσμος πολύς ακριβώς μπροστά στο σπίτι μας . Μια σπάνια παράξενη  τελετουργία με ψαλμούς, άνθη και συγκίνηση.  Το σκάφος ξαναμπήκε στο μαύρο τρέιλερ και αναχώρησε. Καλό ταξίδι Γιάννη...

Ηθικόν δίδαγμα: "μην απελπίζεστε..."

Γιάννης Γαϊτης:"Η Κηδεία της Ζωγραφικής", κατασκευή από ζωγραφισμένο ξύλο, 1974