OH MIA PATRIA, COSI BELLA E PERDUTA! - Ω ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΧΑΜΕΝΗ!

ντρέπομαι 

για όσα συμβαίνουν στην χώρα μου

(άριες και θρήνοι στην Μεσόγειο)

Στις 12 Μαρτίου, o Silvio Berlusconi κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η Ιταλία γιόρταζε τα 150 χρόνια από την ίδρυση της και με αυτή την ευκαιρία, στην όπερα της Ρώμης, δόθηκε μια παράσταση όπερας, της πιό συμβολικής αυτής της ενοποίησης: Nabucco του Giuzeppe Verdi υπό την διεύθυνση  Riccardo Muti: Το έργο Nabucco τoυ Verdi είναι ένα έργο τόσο μουσικό όσο και πολιτικό: αφορά την  ιστορία της σκλαβιάς των Εβραίων στη Βαβυλώνα και η περίφημη άρια "Va pensiero" τραγουδιέται από τους καταπιεσμένους σκλάβους. Στην Ιταλία, το τραγούδι αυτό είναι το σύμβολο της αναζήτησης της ελευθερίας του λαού, ο οποίος το 1840 -όταν γράφτηκε η όπερα- ήταν καταπιεσμένος από την αυτοκρατορία των Αψβούργων, και πάλευε μέχρι την δημιουργία της ενωμένης Ιταλίας.

Riccardo Muti

Πριν αρχίσει η συναυλία ο Gianni Alemanno, δήμαρχος της Ρώμης, ανέβηκε στην σκηνή για να καταγγείλει τις μειώσεις της κυβέρνησης στον προϋπολογισμό για τον πολιτισμό. Αυτή η πολιτική παρέμβαση, σε μια πολιτιστική στιγμή από τις πιο συμβολικές  για την Ιταλία, θα προκαλέσει ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα, ιδίως την στιγμή που ο Berlusconi ήταν παρών στην συναυλία.

 

Όπως δήλωσε στους Times o Ricardo Muti, διευθυντής της ορχήστρας, ήταν μια βραδιά αληθινής επανάστασης.¨Στην αρχή υπήρχε ένα μεγάλο χειροκρότημα από το κοινό. Στην συνέχεια ξεκίνησε η συναυλία. ¨όλα πήγαιναν πολύ καλά, αλλά όταν φτάσαμε στο σημείο του    "Va pensiero" αισθάνθηκα αμέσως ότι η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη στο κοινό. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείτε να περιγράψετε, αλλά που τα αισθάνεστε. Πριν, υπερίσχυε η σιωπή του κοινού. 

 Την στιγμή όμως που το κοινό κατάλαβε ότι θα ξεκινούσε το "Va pensiero" η σιωπή γέμισε από μια πραγματική θέρμη. Μπορούσαμε να αισθανθούμε την σπλαχνική αντίδραση του κοινού στον θρήνο των σκλάβων που τραγουδούνε "Oh mia patria, cosi bella e perduta!". (Ω πάτρίδα μο τόσο όμορφη ακι χαμένη!)

Ενώ η χορωδία έφτανε στο τέλος, στο κοινό κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να φωνάζουν «Bis». Το κοινό άρχισε να φωνάζει «Viva l’Italia!» και «Viva Verdi!». Άνθρωποι από τα θεωρεία άρχισαν να πετούν χαρτιά συμπληρωμένα με πατριωτικά μηνύματα - κάποια έγραφαν «Muti, senatore a vita».

Αν και το  είχε κάνει για μια και μοναδική φορά στην σκάλα του Μιλάνου το 1986, ο Muti  δίσταζε να κάνει ενα "bis" για το Va pensiero....

Όμως στο κοινό είχε ήδη ξυπνήσει το πατριωτικό συναίσθημα. Με μία θεατρική κίνηση, ο διευθυντής της ορχήστρας γύρισε τελικά την πλάτη στο podium, κοιτάζοντας το κοινό και τον Berlusconi, και είπε τα εξής:. 

Ναι συμφωνώ με αυτό «Ζήτω η Ιταλία» αλλά δεν είμαι πια 30 ετών και έχω ζήσει τη ζωή μου, όμως σαν ένας Ιταλός που έχει γυρίσει τον κόσμο, ντρέπομαι για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου. Για αυτό συναινώ με το αίτημά σας για bis για το Va pensiero. Δεν είναι μόνο για την πατριωτική χαρά που αισθάνομαι, αλλά γιατί απόψε, και ενώ διεύθυνα τη χορωδία που τραγουδούσε «Ω πατρίδα μου, όμορφη και χαμένη» σκέφτηκα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, θα σκοτώσουμε τον πολιτισμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η ιστορία της Ιταλίας. Και σε αυτή την περίπτωση, εμείς, η πατρίδα μας, θα είναι πραγματικά «όμορφη και χαμένη». 

 Θα ήθελα τώρα… πρέπει να δώσουμε νόημα σε αυτό το τραγούδι. Αφού είμαστε στο Σπίτι μας, το Θέατρο της πρωτεύουσας, και με μία χορωδία που τραγούδησε περίφημα, και που συνοδεύεται περίφημα, αν θέλετε, σας προτείνω να ενωθείτε μαζί μας και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί». 

Έτσι προσκάλεσε το κοινό να τραγουδήσει μαζί με τη χορωδία των σκλάβων. «Είδα ομάδες ανθρώπων να σηκώνονται. Όλη η Όπερα της Ρώμης σηκώθηκε. Η χορωδία επίσης σηκώθηκε.»

Ηταν μια μαγική στιγμή μέσα στην όπερα. Εκείνη τη βραδιά δεν ήταν μόνο μια συναυλία του Nabucco, αλλά ήταν επίσης μια εκδήλωση του θεάτρου της πρωτεύουσας υπ΄ όψη όλων  των πολιτικών... 

 

...υπ΄ όψη και των πολιτικών μας, συμπληρώνω, που υποταγμένοι στις εξαρτήσεις τους, έχασαν παντελώς την αξιοπρέπειά τους αθωώνοντας ακόμη  και τους λαθρεμπόρους που τους έθρεψαν, και αγνοώντας την οργή  και την συγκίνηση του κόσμου.

Οι φλόγες όμως ήδη άναψαν…

και δεν θα παραμείνουν μόνο στους δρόμους…

Παρακολουθείστε τις στιγμές αυτές στην οπερα της Ρώμης. Αφιερώστε λίγα λεπτά ακόμη για να απολαύσετε και να ακούσετε την υπέροχη αυτή άρια, κάνοντας κλικ εδώ.  
   

Ευχαριστώ πολύ τον φίλο Βαγγέλη Παλαιολόγο για την αποστολή αυτού του υλικού.