ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΚΛΗΤΕΣ

 

στιγμιότυπα εν μέσω κρίσης

Μέσα στο κλίμα των ανατροπών και της διεύρυνσης της κρίσης, εκτιμώντας ως υγιέστερη άποψη αυτή του Στέλιου Ράμφου, όπως τοποθετήθηκε στην σημερινή του τηλεοπτική συνέντευξη, καταγράφω μια σειρά από εμπειρίες που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα σχολίαζα.

 Θόδωρος, 2011

Η αναδρομική έκθεση του γλύπτη Θόδωρου στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο οδού Πειραιώς) περιορίστηκε ελλείψει χορηγών, σε ένα μόνο έργο στο αίθριο του Μουσείου. Τίτλος του έργου «Υπερτύμβιο αφιέρωμα» Ο Θόδωρος ανασυνθέτει στο έργο αυτό τις κατακτήσεις του από το παρελθόν. Η βραδιά των εγκαινίων την Παρασκευή  21 ΟΚΤ. παρά την μουσική υπόκρουση που έγραψε ειδικά για το έργο αυτό ο Κυριάκος  Σφέτσας, και τις προσπάθειες του Άγγελου Δεληβοριά, είχε μια μελαγχολική διάσταση.

Την επόμενη μέρα το πρωί βρέθηκα στο Α΄ Νεκροταφείο. Είχε μια θαυμάσια λιακάδα και δεν έχασα την ευκαιρία να καταγράψω μερικά από τα σπάνια αυτά μνημεία, που αποτυπώνουν ένα κύρος,ένα ήθος,  μια ματαιοδοξία ίσως, αλλά σε κάθε περίπτωση μια ανάταση μέσα στο κλίμα του θανάτου.

λεπτομέρεια, από τον οίκο Γράτσου

 

 λεπτομέρεια, από τον οίκο του Ιωάννου Πεσμαζόγλου

λεπτομέρεια, από τον οίκο της οικογενείας Αφεντάκη

Διασχίζοντας αυτά τα έργα τέχνης βρέθηκα στο νότιο δυτικό ύψωμα του κοιμητηρίου και τα έχασα.

Όλα όσα είχα ακούσει τα τελευταία χρόνια για βεβήλωση τάφων στο κοιμητήριο Αγίου Νικολάου στη Λεμεσό…

Για βεβήλωση τάφων σε ένα μουσουλμανικό και σε ένα χριστιανικό νεκροταφείο στη Γιάφα, νότια του Τελ Αβίβ…

Για βεβήλωση τάφων στην Άνω Γλυφάδα…

Για βεβήλωση τάφων στην Ίμβρο…

Για βεβήλωση τάφων στο εβραϊκό νεκροταφείο στα Ιωάννινα…

Όλα αυτά ήρθαν στο μυαλό μου μόλις αντίκρισα αυτές τις απαράδεκτες εικόνες που δυστυχώς φαίνεται ότι πραγματοποιούνται με βάναυσο τρόπο, εδώ και καιρό, από τους υπεύθυνους του κοιμητηρίου. 

 

 Α΄ Νεκροταφείο Αθήνας

Νοτιοδυτική πλευρά,22-ΟΚΤ-2011

Η εικόνα είναι αποκρουστική ιδιαίτερα όταν μέσα στους ανοιχτούς  τάφους αφήνουν να στέκουν τα άδεια φέρετρα. Μακάβριες εικόνες, δίπλα σε τάφους επωνύμων, που προφανώς  έχουν να κάνουν με το εξαιρετικά  υψηλό κόστος παραχώρησης των τάφων. Ήθελα να ήξερα ποιος έχει την ευθύνη για όλα αυτά. Έστω και αν έχουν μειωθεί οι μισθοί δεν μπορούμε να βεβηλώνουμε τα μνημεία μας!

οδός Πειραιώς 22–Χ-2011

  

Αμέσως μετά κατευθυνόμενος και πάλι  στο Μουσείο Μπενάκη (για το συνέδριο 100 χρόνια από το ταξίδι στην ανατολή του νεαρού Charles-Édouard Jeanneret γνωστού ως LE CORBUSIER), ένα καραβάνι από μετανάστες με καροτσάκια των super market φορτωμένα με παλιά υλικά κατηφόριζαν την οδό Πειραιώς προφανώς για τους εμπόρους της ανακύκλωσης. Μια καινούργια εικόνα στην πόλη, που μου φέρνει στο νου τους 300.000 ρακοσυλέκτες τους «τσεκ τσεκ τσι», που απογειώνουν την υπόθεση της ανακύκλωσης στην Κωνσταντινούπολη.

οδός Πειραιώς 22–Χ-2011

 

Από την άλλη στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου στο Ψυχικό υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση της κρίσης.  Όχι πολύ διαφορετική θα έλεγα  γιατί το ίδιο κλίμα καταγράφεται στην κακοφτιαγμένη και ασυντήρητη αυτή πλατεία. 

Ένας αδέξια σχεδιασμένος δημόσιος χώρος, με ευτελή υλικά, που διεκδικεί να αποτελέσει μια δημόσια γλυπτοθήκη.

Δίπλα στα κραυγαλέα και υπερμεγέθη φωτιστικά της πλατείας αγωνίζονται να ισορροπήσουν τα έργα του γλύπτη Ζογγολόπουλου, που παραχωρήθηκαν από την οικογένειά του μετά τον θάνατό του.

Γιώργος Ζογγολόπουλος, 2001, Ολυμπιακοί Κύκλοι

 

 Γιώργος Ζογγολόπουλος, 1957, Ποσειδώνας

Γιώργος Ζογγολόπουλος, 1988, Αλέξανδρος

 Εν τω μεταξύ το κρατικό ραδιόφωνο νωρίς το πρωί αποκαλύπτει ότι στην Αθήνα αίφνης το σκηνικό  συμπληρώνεται με την  πρωτοβουλία της ομάδας "ΜΠΟΡΟΥΜΕ"

“1 στους 11 κατοίκους της Αττικής πηγαίνει σε συσσίτια. ”

Χαρίστε τρόφιμα και βοηθήστε τους!

Είναι το σύνθημά τους και  μπορείτε να τους επισκεφτείτε στην διεύθυνση

http://www.boroume.gr/

Ίσως αυτό μεταφράζεται ότι στην Αττική μπορεί και 300 000 κάτοικοι να τρώνε σε συσσίτια. Ίσως θα πρέπει να το γνωρίζουμε…

Η αρχιτεκτονική πάντως καλά κρατεί και κυρίως στην επαρχία. Ταξιδεύοντας στην βόρεια Εύβοια ολοκαίνουργιο κτίριο με μεταμοντέρνες ανησυχίες αναζητά μάταια ενοικιαστή.

Αρτάκη, 29-Χ-2011 

Χρώματα έντονα, αετώματα, κιγκλιδώματα λουσάτα. Μέσα στο κλίμα της εποχής, όπως διαμορφώνεται από τις αρχές του ελληνικού πολιτισμού και τις τουρκικές σαπουνόπερες που έχουν κατακλύσει τα κανάλια.

Το μόνο που μας απομένει είναι το ελληνικό τοπίο. Αυτό το υπέροχο φως μετά την δύση, το φως μέσα από την αραιή συννεφιά, ατενίζοντας την θάλασσα η περπατώντας δίπλα στο ποτάμι, ανάμεσα στα φθινοπωρινά φύλλα, κάτω  από τα τεράστια πλατάνια που απογυμνώνονται, περιμένοντας υπομονετικά την επόμενη άνοιξη. Είναι η σταθερή πορεία της φύσης…