« ΑΘΗΝΑ ΕΝΤΟΣ» - ΑΘΗΝΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ… ΓΝΩΡΙΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

αθέατες μικρές ιστορίες στο κέντρο της Αθήνας

από τον Στέλιο Ευσταθόπουλο

Αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, φωτογράφοι, εικαστικοί και πολιτικοί, δημοτικοί άρχοντες, Ελληνίδες, Έλληνες, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και μέλη του Νομισματικού Ταμείου… 

…δείτε τι μας συμβαίνει. 

Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε 
Αλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους. 
γράφει ο Μανώλης Αναγνωστάκης.
  
Εικόνες ίσως δραματικώτερες από  αυτές της κατοχής γιατί τότε υπήρχε ο θάνατος  μαζί  με την ελπίδα. Τώρα όμως υπάρχει μόνο απόγνωση, απελπισία και αδιέξοδο στους ανθρώπους,  που κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, μέσα στην απομόνωσή μας και το προσωπικό μας άλγος. 

Σπεύσατε στη Ελληνοαμερικανική Ένωση (!), Μασσαλίας 22 και εκεί  σε μια ατμόσφαιρα που εκπέμπει μια ιερότητα, δείτε τους μάρτυρες αυτής της πόλης που προσπερνάμε αδιάφορα μέσα  από τα αυτοκίνητα  μας. Μια συγκλονιστική καταγραφή του  Στέλιου Ευσταθόπουλου, που αποτυπώνει τις πτυχές μιας πραγματικότητας, της ζωής αυτής της πόλης.

Όλοι όσοι αγωνιούμε και   ασχολούμαστε σήμερα με το μέλλον και τις διεξόδους για το  ιστορικό κέντρο της Αθήνας, βλέποντας αυτήν την εξαιρετική έκθεση, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επί της ουσίας το πρόβλημα, που είναι βαθιά κοινωνικό … 

…και να προβληματιστούμε, αν τελικά είναι εφικτό να ανατρέψουμε αυτές τις εκφράσεις των ανθρώπων, να ανατρέψουμε την εγκατάλειψη των κοινόχρηστων χώρων και των κτιρίων, την «ερημία» και την μοναξιά, η απλά βαυκαλιζόμαστε ως έχοντες και κατέχοντες τα επιστημονικά εργαλεία  ότι θα τα καταφέρουμε

Μπούρδες νομίζω… Το παιχνίδι φαίνεται ότι έχει χαθεί, και φαίνεται να παρασύρει  σταθερά και άλλους. Ίσως και εμάς τους ίδιους. Εκτός εάν…. ανασκουμπωθούμε?

Υ.Γ. Η έκθεση, που επιμελείται ο Ηρακλής Παπαϊωάννου που έχει γράψει και τα κείμενα, εγκαινιάστηκε στις 15 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι 5 Απριλίου. Μην την χάσετε

Ο Στέλιος Ευσταθόπουλος σχολιάζοντας την επομένη με email του αυτό το άρθρο, μεταξύ άλλων αναφέρει:

...Αισθάνομαι ότι σε αναστάτωσα με τις φωτογραφίες μου και αυτό με ευχαριστεί ιδιαιτέρα. Αυτό επεδίωκα και φαίνεται να το πετυχαίνω τελικά. Να αναστατώσω ανθρώπους. Όπως λες οι έχοντες τα εργαλεία και την δυνατότητα να αλλάξουν κάτι ,απλά βαυκαλίζονται. Νομίζω ότι έχουμε εγκαταλείψει όλοι το τρένο η το πλοίο. Νομίζω ότι ζούμε μέσα από μια οθόνη την πραγματικότητα νομίζοντας ότι δεν αφορά εμάς. Είναι οι άλλοι. Η πόλη των άλλων. Εμείς και οι άλλοι....