"ΠΟΛΥΓΛΩΣΣΙΑ" ΣΤΗ ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ

η παρουσία και η

...απουσία της Αθηνάς Τάχα και όχι μόνο... 

" Έλξις"  (άσπρη αυτοκόλλητη ταινία  εκ. 4,5Χ6,0Χ4,5μ, με την συμβολή του Γιάννη Μουραβά), φωτο Richard Spear

Η Αθηνά Τάχα, μετά την πρόσφατη Έκθεσή της που πραγματοποιήθηκε στο Κ.Μ.Σ.Τ. Θεσσαλονίκης, στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας αλλά και στην ΑΣΚΤ στην Αθήνα, μαζί με μια ενδιαφέρουσα αλλά ατυχήσασα  διάλεξή της,  για την οποία έχω κάνει έντονα σχόλια, την περασμένη εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 2010,  επανέρχεται με ένα ευαίσθητο νέο έργο της, συμμετέχοντας στη πρώτη μεγάλη έκθεση της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με τίτλο «Πολυγλωσσία». 

Πρόκειται για μια έκθεση που αφορά καλλιτέχνες ελληνικής καταγωγής, οι οποίοι έχουν γεννηθεί ή ζουν και δημιουργούν εκτός Ελλάδας, στις ΗΠΑ ή στην Ευρώπη, και έχει βασικό αίτημα να καλύψει όλα τα μέσα εικαστικής έκφρασης (ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, περιβάλλοντα, προβολές βίντεο, έργα πολλαπλών μέσων, διαμέσου ενός μεγάλου φάσματος ηλικιών.

από την βραδυά των εγκαινίων

Η Αθηνά Τάχα ξεκίνησε  τα  “tape sculptures” από το 1978. Στη Στέγη χρησιμοποιεί  ένα χαμηλού κόστους αρχιτεκτονικό υλικό, ταινία γυψοσανίδας, για να συνδέσει  κάθετα και οριζόντια αρχιτεκτονικά στοιχεία του κτιρίου με διαφορετικούς  τρόπους.

φωτο Richard Spear

Στο έργο «ΕΛΞΗ»  της  Τάχα, οι  κορυφές των δύο τοίχων έλκονται από 40 τεντωμένες ταινίες γύρω από μία ισχυρή στήλη, όπως ένας ψαράς συγκεντρώνει τα δίχτυα του. Η Αθηνά Τάχα όπως η ίδια τονίζει, επιδιώκει με το έργο αυτό να  παραπέμψει σε αφρούς κυμάτων, κοίτες ποταμών, σύννεφα, σμήνη γαλαξιών και κβαντικές διακυμάνσεις, καθώς και οργανικά σχήματα: λεπτεπίλεπτες κληματαριές, λουλούδια και αισθησιακές μορφές του σώματος.

 

Εκτιμώ, ότι η πρώτη αυτή εικαστική έκθεση που πραγματοποιήθηκε με την επιμέλεια της Μαριλένας Καρρά, στο μεγάλο υπόγειο χώρο της Στέγης, ασφυκτιούσε από τον μεγάλο αριθμό των έργων. Ο αρχιτέκτων Γιώργος Παρμενίδης παρά τις προσπάθειες του, είχε μεγάλες δυσκολίες να διαχειριστεί τον χώρο και ιδιαίτερα τα «κουτιά» με τις βιντεοπροβολές  που κατακερμάτισαν την αίθουσα και στρίμωξαν τα έργα των καλλιτεχνών, που ήταν ελεύθερα διατεταγμένα στο χώρο. Οφείλω να επισημάνω την ευρηματικότητα του Παρμενίδη στον σχεδιασμό των εσωτερικών των κουτιών  που για πρώτη φορά σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες χρησιμοποίησε το χρώμα και το φως δίνοντας μια άλλη διάσταση στις συχνά βασανιστικές βιντεοπροβολές.

 

Αν εξαιρέσει κανείς το έργο του  Στήβεν Αντωνάκου  που ξεχώριζε στην είσοδο του κτιρίου, του Κρις Γιαννάκου, του Γιάννη Κουνέλλη και της Χρύσας, ακριβώς απέναντι από την είσοδο του υπόγειου χώρου, τα περισσότερα έργα, άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο ασφυκτιούσαν ή μάλλον έδειχναν σαν ήταν σε δεύτερη μοίρα. Την ίδια μοίρα είχε και το έργο της Αθηνάς Τάχα, κρυμμένο από τα “boxes”, στην πίσω αριστερή γωνία της αίθουσας. Ίσως η έκθεση αυτή   έπρεπε να πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις, να δοθεί η δυνατότητα στην πρώτη αυτή  εικαστική εκδήλωση να λάμψει η αίθουσα αυτή, στο επίπεδο που η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών έχει προαναγγείλει. 
Στην έκθεση συμμετείχαν ακόμη, οι Νάσος Δάφνης, Φιλόλαος, Τζων Χροστοφόρου, Τάκης (κάπου κρυμμένος και αυτός με ένα σπουδαίο έργο),Παύλος, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Λουκάς Σαμαράς, Λίντα Μπένγκλις, Κατερίνα Θωμαδάκη, Μαρία Κλωνάρη, Καλλιόπη Λεμού, Τζένη Μαρκέτου, Ζωή Κεραμέα, Μαρία Οικονομοπούλου, Έφη Παλαιολόγου, Ευανθία Τσαντίλα, Μίλτος Μανέτας, Κατερίνα Χρηστίδη, Δημήτρης Τζαμουράνης, Χριστίνα Δημητριάδη, Βασιλεία Στυλιανίδου, Γιώργος Δρίβας, Μαρία Άντελμαν, Γιώργος Γρυπαίος και Μαρία Ζερβού. 
Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τα τέλη Ιουνίου 2011.