ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΛΙΜΑΝΤΖΑΡΟ

η κρίση, η Ευρώπη, η ασφυξία

 στα ηλικιακά άκρα του ενεργού πληθυσμού

 και μια ελπίδα…

Βρήκα σε αυτή την ταινία του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν, αυτό που με έμφαση επισημαίνει ο Στέλιος Ράμφος  σαν ένα ισχυρό μέσο επιβίωσης: Την αλληλεγγύη.

Βιώνουμε μια εποχή που η καθημερινότητα μας αλλάζει λόγω οικονομικής κρίσης: από την μια η σταδιακή απαξίωση της τρίτης ηλικίας και από την άλλη η κυνικότητα και η βία  που σταδιακά εκκολάπτεται  μέσα από  την απογοήτευση και την ασφυξία των νέων ανθρώπων. 

Αισθάνθηκα μεγάλη   συγκίνηση με την υπέροχη αυτή ταινία που καταγράφει τα αδιέξοδα της εποχής μας. Παράλληλα μας αιφνιδιάζει με μια  αναπάντεχη εξέλιξη, που δικαιώνει την άποψη του Ράμφου και αφήνει διεξόδους ελπίδας για το μέλλον, αναδεικνύοντας  μια πτυχή της Μεσογειακής ευαισθησίας.

Μια γαλλική ταινία, γυρισμένη στην Μασσαλία με αναφορά στο ομότιτλο τραγούδι   της δεκαετίας του ΄60, που απολαύσαμε με τον Pascal Danel και  τον Adamo. Ακούστε το, όχι βέβαια για γλυκανάλατες νοσταλγίες. Απλά  επειδή το έχουμε μάλλον  ξεχάσει…