σημαντικές πρωτοβουλίες της ΕΡΤ
ανοίγουν ίσως
νέες προοπτικές
για την ελληνική μουσική…
Νίκος Ξυδάκης
Μια σπάνια βράδια στους ραδιοθαλάμους της ΕΡΤ, στο στούντιο Ε την Πέμπτη 15
Μαρτιου 2012, στα πλαίσια των Εβδομάδων
Ελλήνων Δημιουργών, που οργανώνει το Δεύτερο Πρόγραμμα και μεταδόθηκε ζωντανά στο ραδιόφωνο. Ο Ξυδάκης με την
ωριμότητα ενός μεγάλου συνθέτη, μας συγκίνησε επανασυνθέτοντας αφαιρετικά τις δημιουργίες
του, που ερμηνεύουν ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Απολαύσαμε και σιγοτραγουδήσαμε, μετά από
πολύ καιρό, σε μια νέα μοναδική εκτέλεση,
ένα από τα παλιά λαϊκά τραγούδια που ερμήνευσε ο Νίκος Παπάζογλου «οι μάγκες
δεν υπάρχουν πια», σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη και ονειρευτήκαμε με την Ευρυκόμη του Διονυσίου Σολωμού:
«Θάλασσα,
πότε θέλ᾿ ἰδῶ τὴν ὄμορφη Εὐρυκόμη;
Πολὺς καιρὸς ἐπέρασε καὶ δὲν τὴν εἶδα ἀκόμη.
Πόσες φορὲς κοιτάζοντας ἀπὸ τὸ βράχο γέρνω
Καὶ τὸν ἀφρὸ τῆς θάλασσας γιὰ τὰ πανιά της παίρνω!
Φέρ᾿ τηνε, τέλος, φέρ᾿ τηνε». Αὐτὰ ὁ Θύρσης λέει,
Καὶ παίρνει ἀπὸ τὴ θάλασσα καὶ τὴ φιλεῖ καὶ κλαίει·
Καὶ δὲν ἠξέρει ὁ δύστυχος ὁποῦ φιλεῖ τὸ κῦμα
Ἐκεῖνο, ποὺ τῆς ἔδωσε καὶ θάνατο καὶ μνῆμα.
Πολὺς καιρὸς ἐπέρασε καὶ δὲν τὴν εἶδα ἀκόμη.
Πόσες φορὲς κοιτάζοντας ἀπὸ τὸ βράχο γέρνω
Καὶ τὸν ἀφρὸ τῆς θάλασσας γιὰ τὰ πανιά της παίρνω!
Φέρ᾿ τηνε, τέλος, φέρ᾿ τηνε». Αὐτὰ ὁ Θύρσης λέει,
Καὶ παίρνει ἀπὸ τὴ θάλασσα καὶ τὴ φιλεῖ καὶ κλαίει·
Καὶ δὲν ἠξέρει ὁ δύστυχος ὁποῦ φιλεῖ τὸ κῦμα
Ἐκεῖνο, ποὺ τῆς ἔδωσε καὶ θάνατο καὶ μνῆμα.
Νίκος Ξυδακης και Γεωργία Νταγάκη
στο Studio 5 της ΕΡΤ
Εκτός από τον
Δημήτρη Μπουζάνη στο πιάνο, τον Μιχάλη Παφίλη στο τσέλο και τον Γιώργο
Διαμαντόπουλο στα πλήκτρα, ξεχώρισα τον Δημήτρη Χουντή που με το
σαξόφωνό του και την ευαισθησία του μας οδήγησε σε μνήμες από το Δημοτικό τραγούδι μέχρι την τζαζ.
Γεωργία Νταγάκη
Σπουδαία η παρουσία και η ερμηνεία της Γεωργίας Νταγάκη, που εκτός
από την ευαίσθητη φωνή της προσθέτει μια νέα αίσθηση στο μουσικό σύνολο, με την κρητική της λύρα. Σε όλη την διάρκεια
της συναυλίας αισθάνθηκα ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, κάτι
πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού…» Αισθάνθηκα την θετική ενέργεια μιας δημιουργικής διεργασίας
που κινείται υπόγεια, κάτω από την αδρανή επιφάνεια που συγκροτεί η οικονομική κρίση.
Ήταν τελικά μια σπάνια βραδιά, με την παρουσία του κοινού, σε έναν σεμνό χώρο που αναδεικνύει ένα ήθος και μια
ποιότητα. Αλήθεια πόσο μας λείπουν τέτοιοι απλοί χώροι για μια διαφορετική
απόλαυση, μακριά από το γνωστό κλίμα των υπερφίαλων αιθουσών που έχουν
επικρατήσει. Ίσως οι πρωτοβουλίες αυτές να ανοίξουν νέες προοπτικές για την
μουσική μας και όχι μόνο…
Η εκπομπή μαγνητοσκοπήθηκε και ελπίζω να την δούμε σύντομα στην τηλεόραση.
No comments :
Post a Comment