ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

περιπλανώμενος

στα σκοτεινά δωμάτια του νου σου

Μπήκα σχεδόν πρώτος στην μεγάλη αίθουσα του Μουσείου, στον δεύτερο  ορόφο. Μόλις είχαν τελειώσει οι ομιλίες … Ο Νίκος δεν ήταν εκεί, δεν ήρθε…

«Θα έρθει κάποια στιγμή που θα είναι πιο ήσυχα» είπε η κόρη του…

Άραγε θα έρθει;

Τι να σκέφτεται εκεί μόνος … Όλο του το έργο, όλο του το βιός, η ζωγραφική του, τα κείμενα του, τα ποιήματα του,  τα τραγούδια του, ή ζωή του όλη, στήθηκαν ερήμην του, στην πρώτη αναδρομική του έκθεση χωρίς αυτόν…

Παρέμενε σιωπηλός στο σπίτι…

Η μεγάλη αίθουσα  άδεια, υποφωτισμένη, ατμοσφαιρική. Τον είδα μπροστά μου με εκείνο το κρυφό χαμόγελό του. Κοιταχτήκαμε στα μάτια. Είπα καλησπέρα και συνέχισα να βαδίζω… δεν διάβασα ούτε ένα κείμενο. Αφέθηκα στα «σκοτεινά δωμάτια του νου του» διασχίζοντας την αίθουσα προς όλες τις κατευθύνσεις. Εμπρός, πίσω, δεξιά αριστερά και πάλι πίσω, κινήσεις αυθόρμητες, όσο ο κόσμος γέμιζε ασφυκτικά τον χώρο.   Όλα γύρω  μου οικεία. Φωτογράφιζα ασυνείδητα.  Η ίδια συγκίνηση  όπως και στις άλλες σου εκθέσεις, που μας έβαζες στην μέθη των ονείρων σου, μόνο που αυτή την φορά δεν μπόρεσα να σε αγκαλιάσω φεύγοντας. Να σου πω όπως πάντα δυό λόγια, να σχολιάσω τα έργα, να σου δείξω την βαθύτατη εκτίμησή μου και την αγάπη μου. Έφυγα βιαστικός, όταν ο κόσμος σε  εμπόδιζε πια να απολαύσεις τα έργα. Είπα στον Γιώργο, τον αδελφό σου, ότι θα ξανάρθω πάλι. Με ησυχία… για να σε ακούσω να τραγουδάς την νύχτα και την μελαγχολική ομορφιά της…

 

Την εξαιρετική αυτή έκθεση  επιμελήθηκε η Ελισσάβετ Πλέσσα με την συμβολή της Άννας Χουλιαρά και την ευθύνη του  αρχιτεκτονικού σχεδιασμού είχε ο Σταμάτης Ζάννος. Θα διαρκέσει μέχρι 15-01-2012