ΝΕΦΕΛΩΔΕΣ ΤΟΠΙΟ ΕΛΠΙΔΑΣ

από τις πολιτικές ίντριγκες και  τις ορκωμοσίες 
στην αναζήτηση του μέλλοντός μας

Παρασκευή 11 ΝΟΕ ώρα 17:30

από το Ξενία του Άρη Κωνσταντινίδη στον Πόρο 23-Χ-2005 
↑ Click images to enlarge the photo

Μετά τις ορκωμοσίες, τις τυχόν ελπίδες και τις συγκρατημένες υποσχέσεις το τοπίο παραμένει νεφελώδες. Κανείς δεν ξέρει αν το διαφαινόμενο  φως θα ενισχυθεί.  Αν τελικά θα καταφέρει να αναδείξει τις πτυχές και τις όμορφες πλευρές του ελληνικού χώρου, σαν αυτές ας πούμε, που βίωσα  στη βεράντα του Ξενία του Άρη Κωνσταντινίδη στον Πόρο. Κανείς δεν ξέρει αν τελικά τα σύννεφα θα σκεπάσουν και αυτό το ελάχιστο φως, επιφέροντας  την απελπισία του σκότους. Έτσι, το μόνο που μας μένει, είναι να ανασκουμπωθούμε για να κρατήσουμε άσβεστο το όποιο φως μπορεί ο καθένας από εμάς.


O Οδυσσέας Σγουρός από την Κρήσσα γη σχολιάζει μέσα  από την δική του ματιά:

...Ένδον σκάπτε, έγραφε ο Μάρκος Αυρήλιος φίλτατε Γιώργο...Ίσως μέσα εκεί στο ανεξερεύνητο πολλές φορές εσωτερικό μας τοπίο μπορεί να κρατιέται ακόμη άσβηστη η μικρή λάμψη που θα καταφέρει να φωτίσει και το εξωτερικό μας σκοτάδι...Αυτή την εποχή της δυστοπίας και της πτώσης των ειδώλων της εποχής της αποχαύνωσης, να ανακαλύψουμε ξανά την ποίηση στα κτισμένα δοκίμια του Άρη Κωνσταντινίδη, στις τοιχογραφημένες δεήσεις των βυζαντινών ναών, στα σπαράγματα των ιερών τόπων που διασώθηκαν, στις γλυφές των τοίχων και την πατίνα του χρόνου στα ταπεινά μνημεία του ανθρώπινου μόχθου, στους ζείδωρους στίχους της ανυπότακτης ποίησης και στα χρωμοτραύματα που μπορεί να μας προκαλεί, στην τρυφερότητα της ανθρώπινης επαφής και στην αλληλεγγύη που μπορεί να μας χαλυβδώνει, στην αρχιτεκτονική που εκθείασε ο Τζούλιο Καϊμη στο σπίτι του Ροδάκη πριν καταπλακωθεί από τα συντρίμμια του λάιφ στάιλ, στην επιθυμία μας για επικοινωνία και αναζήτηση, στην εναντίωσή μας στο χυδαίο και το επικαιρικό, στην πίστη μας στους φίλους και τους συντρόφους μας...Από την Κρήσσα γη, την αγάπη και τη βαθιά μου εκτίμηση...

Οδυσσέας 

13 ΧΙ 2011