Μία αποκαλυπτική διάλεξη στο Μουσείο Μπενάκη
ορεινό καταφύγιο στο Μonte Rosa
Πρέπει να ομολογήσω ότι δεν περίμενα ποτέ από τους Ελβετούς μια τόσο ευαίσθητη αρχιτεκτονική προσέγγιση, που πέρα από τον πειραματικό χαρακτήρα, συνδυάζει την τόλμη στην αξιοποίηση της τεχνολογίας, την κατασκευαστική επιδεξιότητα αλλά και την θαρραλέα ένταξη στο φυσικό περιβάλλον.
Στην διάλεξη που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 15 Απριλίου 2011, με την πρωτοβουλία του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και την επιμέλεια του Ανδρέα Γιακουμακάτου,
O Andrea Deplazes με φοιτητές του ETH
ο ταλαντούχος αυτός αρχιτέκτονας και δάσκαλος στο γνωστό Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ), παρουσίασε με σεμνότητα έργα που πραγματοποίησε με τους φοιτητές του αναδεικνύοντας την γοητεία και την αποτελεσματικότητα της ομαδικής δουλειάς καθώς επίσης και έργα που πραγματοποίησε με τον συνεργάτη του Valentin Bearth με τον οποίο διατηρούν αρχιτεκτονικό γραφείο.
Θα ήθελα να ξεχωρίσω το ξύλινο παρατηρητήριο πουλιών που πραγματοποιήθηκε στην Ουγγαρία με τους φοιτητές που χρησιμοποίησαν ξύλινα κούτσουρα από κορμούς μήκους 80 εκ, σαν δομικά στοιχεία σε δρομικές και εκφορικές διατάξεις.
the bird observation station in Hungary from the ETH Chair of Andrea Deplazes2007
Κυρίως όμως να αναδείξω το περίφημο ορεινό καταφύγιο στο Μonte Rosa σε υψόμετρο 3000 μ. σε ένα αλπικό τοπίο.
Η κατασκευή πραγματοποιήθηκε με την βοήθεια των ελικοπτέρων, μια και δεν υπήρχαν δρόμοι πρόσβασης και το όλο εγχείρημα ολοκληρώθηκε με την συναρμολόγηση αρχιτεκτονικών στοιχείων που είχαν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί με μεγάλη ακρίβεια.
Το καταφύγιο μπορεί να φιλοξενήσει 120 ορειβάτες, είναι ενεργειακά αυτόνομο με την χρήση φωτοβολταϊκών και είναι κατασκευασμένο από σύνθετη ξυλεία με επικάλυψη από φύλλα αλουμινίου
Ένα σπάνιο δείγμα αρχιτεκτονικού έργου που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με φοιτητές της αρχιτεκτονικής και αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα αξιοποίησης της νεανικής φρεσκάδας και τόλμης. Με την έννοια αυτή η διάλεξη του Andrea Deplazes , ήταν αποκαλυπτική.
![ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΛΩΝΑ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:ΣΜΥΡΝΗ [1870-1922]_ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ_Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgHgSSCXK9h4urfqGseAj3V05vapqxF80NIYQ_kIqsPNA79EkmvrAH9Gbb358ijSm8dmYc8746RreA8gIMTTgsk99NAJbhBcO3I5NWaAouGxgL4fyyXN45BNFXLWUEipn4Y8Pj8ns0vTVhdfqwd9pFmcPcX7yeop1H37VpB_PHdD5sQkMzNNpH0HPFvjwI=s220)
...Φίλτατε Γιώργο χαθήκαμε!Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο.Τουλάχιστον μπορούμε να επικοινωνούμε και έτσι.Στην παραπάνω ανάρτηση για τον Deplazes ,συμφωνώ απόλυτα με τις παρατηρήσεις σου. Δεν υπάρχει τελικά πουθενά περίσσευμα ευαισθησίας παρά μόνο εκεί που οι αρχιτέκτονες μπορούν να βλέπουν το έργο τους σε μια αδιαίρετη ενότητα με τη φύση και τις ανάγκες της κοινότητας...Αυτή την περίοδο τα πράγματα έχουν ένα εξαιρετικό βαθμό πολυπλοκότητας που δεν επιτρέπουν εφησυχασμό και στενές ατομικές προσεγγίσεις...Χρειάζεται συλλογικότητα, αφοσίωση και έγνοια για όλους και τον Κόσμο...Να κατανοήσουμε πως οι αξίες ενός κοινού βίου δεν έχουν σχέση με την ηλιθιότητα της κατανάλωσης που μας είχε επιβάλει η σούπερ "θεαματική κοινωνία" της σημερινής συγκυρίας...Να ανακαλύψουμε πάλι από την αρχή την ομορφιά της ηθικής πλευράς της συμβίωσης δηλαδή την αξία της Πολιτικής και του Πολιτισμού που κάθε λογής επιτήδειοι φρόντισαν να υποβαθμίζουν για πολλά χρόνια, καθισμένοι στα χρυσά αυγά μιας αδιέξοδης απληστίας που αποδείχτηκαν κλούβια...Καλή Ανάσταση προσωπική και κυριολεκτική για όλους μας,σου εύχομαι αγαπητέ φίλε...Οδυσσέας
ReplyDeleteΕίναι εντυπωσιακή πάντως η ενεργειακή αυτονομία που δίνουν στο καταφύγιο τα φωτοβολταικά συστήματα
ReplyDelete