ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ: ΤΟ ΝΕΟ ΕΛΑΦΡΟΛΑΪΚΟ ΕΚΔΟΤΗΡΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΘΕΑΤΩΝ

η θετική αύρα της παράστασης της «Έλένης» 

του Δημήτρη Καραντζά, 

ισορροπεί μια τραυματική αρχιτεκτονική εμπειρία

Το νέο Εκδοτήριο εισιτηρίων στον Αρχαιολογικό χώρο του Θεάτρου της Επιδαύρου

Θα πρότεινα χωρίς ενδοιασμό την «ανατίναξη» και την άμεση απομάκρυνση του νέου εκδοτηρίου εισητηρίων στον Αρχαιολογικό χώρο του Θεάτρου της Επιδαύρου, που θίγει απροκάλυπτα την ευαισθησία των επισκεπτών και επηρεάζει αρνητικά την διαθεσή τους. 

Μια από τις σημαντικώτερες καλοκαιρινές εμπειρίες, από την δεκαετία του ΄70 είναι η διαδρομή προς τον «ιερό» τόπο του θεάτρου της Επιδαύρου, η είσοδος σε αυτό και η απόλαυση του σούρουπου από τις κερκίδες, που συμπίπτει με την έναρξη των παρατάσεων. Αυτή η μοναδική εμπειρία εξακολουθεί να αποτελεί το κεντρικό κίνητρο που έλκει τις χιλιάδες των θεατών και μέσα από την υποβλητική αυτή εμπειρία-προετοιμασία, απολαμβάνουν τις παραστάσεις. Κατά μήκος της διαδρομής σεμνές ξύλινες κατασκευές, προσεκτικά σχεδιασμένες και φυσικά τα εξαιρετικά κτίρια του Άρη Κωνσταντινίδη ( Καμαρίνια Ηθοποιών, Ξενώνες κλπ)

Άρης Κωνσταντινίδης, Καμαρίνια Ηθοποιών, Ξενώνες στον αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου 

Και αίφνης ένα αδέξιο κατασκεύασμα χαρακτηρίζεται από μια παράδοξη και ανισόρροπη ένταξη του προστεγάσματος, και αγνοεί στοιχειώδεις αρχές τις ανώνυμης και επώνυμης αρχιτεκτονικής.

Το νέο ξύλινο εκδοτήριο εισιτηρίων συνομιλεί με το νέο ετερόκλητο μεταλλικό στέγαστρο κάλυψης των αυτόματων μηχανημάτων ελέγχου εισητηρίων 

Οι τρόποι χειρισμού των προστεγασμάτων στις ακόλουθες εικόνες, επιβεβαιώνουν την εμφανή συνθετική αδυναμία. 

Αρχετυπική καλύβα, με προστέγασμα, που σηματοδοτείται με την σοφή αλλαγή φοράς των ξύλων, Βόρεια Εύβοια, Δάφνη 29-04-2005. 

Λιτό αυτοσχέδιο Καταφύγιο με προστέγασμα, φτιαγμένο από τους ψαράδες του Ερασιτεχνικού Αλιευτικού Συλλόγου ο Ποσειδών, Λίμνη Ευβοίας, 
Φωτό Γιάννης Φαφούτης.

Το νέο ξύλινο εκδοτήριο εισιτηρίων με τα νεοκλασικά ακροκέραμα, εκτός τον άλλων συνομιλεί με ένα ξεχωριστό τρόπο, με το νέο ετερόκλητο μεταλλικό στέγαστρο κάλυψης των αυτόματων μηχανημάτων ελέγχου εισιτηρίων.

Προς τι όλος αυτός ο τεχνολογικός ψυχρός και απρόσωπος εξοπλισμός, που απομακρύνει τους ευγενικούς υπαλλήλους του φεστιβάλ που σε υποδέχονται και σου κόβουν το εισιτήριο; Εδώ ούτε στο μετρό δεν έχουν μπει τόσα χρόνια τα βάρβαρα αυτά μηχανήματα, που δεν αρμόζουν σε καμμία περίπτωση με την ευαισθησία των αρχαιολογικών χώρων. 

Το σκηνικό της επέμβασης ολοκληρώνεται με το κοινότυπο κιγκλίδωμα που περιβάλει τον νέο χώρο με οριζόντιες τραβέρσες από ευτελείς ορθογώνιες στράντζες. 

το κοινότυπο κιγκλίδωμα με οριζόντιες τραβέρσες από ευτελείς στράντζες 

Το αποτέλεσμα και εδώ φαίνεται ότι αποτελεί άλλη μια αποσπασματική κίνηση του Υπουργείου Πολιτισμού, δια μέσου της γνωστή πολυδιάστατης και απρόσωπης συνεργασίας αρχιτεκτόνων, αρχαιολόγων και διοικητικών του Υπουργείου, όπως ήδη έχει επισημανθεί στο σχετικό δημοσίευμα για το νέο πωλητήριο στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Πιθανολογείται μάλιστα ότι η εγκεκριμένη από το ΚΑΣ(!) σύλληψη, βασίζεται στην μελέτη του αρχιτέκτονα της "υπηρεσίας" Στέφανου Δημόπουλου και κατά πληροφορίες θα αποτελέσει και τον πιλότο για να επαναληφθεί ως έχει και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους. 

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Παρατίθενται στην συνέχεια ενδεικτικά μια σειρά από σημαντικά εκδοτήρια εισιτηρίων, σχεδιασμένα με ένα διαφορετικό τρόπο. 

Γραφείο Κίζη, Γ. Κίζης, Ν. Βενιανάκης, Νέο Πωλητήριο και Eκδοτήριο

Aρχαιολογικού Xώρου Δήλου, Ιούνιος 2003 φωτό Κωνσταντίνος Κίζης 

Εκδοτήριο εισιτηρίων Aρχαιολογικού Xώρου Ολυμπίας, Ιούνιος 2004 

Γραφείο Κίζη, Γ. Κίζης, Ν.Βενιανάκης, Γ. Παπαγιαννάκης, Θ. Βογιατζόγλου Κ. Πολίτη, E. Ρούσσου, Ε. Δούγκας, AΞIOΠOIHΣH ΠΛINΘOKEPAMOΠOIEIOY "TΣAΛAΠATA" ΣΤΟ BOΛO, Εκδοτήριο εισιτηρίων

Μάρτιος 2004

Για άλλη μια φορά αγνοείται η δοκιμασμένη και καταξιωμένη εμπειρία και φυσικά και πάλι καταστρατηγείται η κατά τον νόμο απαίτηση για αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό. 

Με αυτές τις σκέψεις απογοήτευσης, ξεκίνησε η παράσταση Της Ελένης του Ευριπίδη που σκηνοθέτησε ο μόλις 26 χρονών Δημήτρης Καραντζάς. Μια ομάδα νέων ανθρώπων είχαν δουλέψει σκληρά, είχαν μελετήσει προφανώς τα επί δεκαετίες δρώμενα στο αρχαίο θέατρο και προτείναν μια νέα, φρέσκια ανάγνωση που αβίαστα προκαλεί αισιοδοξία. 

Η αύρα της ανατροπής έγινε αισθητή και φεύγοντας αισθάνθηκα ότι μπορεί και να καταφέρει να ανατρέψει ή τουλάχιστον να απομακρύνει από την μνήμη μίζερα εκδοτήρια. Στην φαντασία πάντως εξακολουθεί να πλανάται η εικόνα μιας θεαματικής ανατίναξης.

Εικόνες από την Παράσταση "Ελένη" του Ευριπίδη.  

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Επιμέλεια κίνησης: Σταυρούλα Σιάμου
Μουσική: Ανρί Κεργκομάρ
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Καπράλου

Ερμήνευσαν:
Ευδοξία Ανδρουλιδάκη
Χαρά Ιωάννου
Γιάννης Κλίνης
Ιωάννα Κολλιοπούλου
Θύμιος Κούκιος
Άρης Μπαλής
Αντώνης Πριμηκύρης
Ελίνα Ρίζου
Δημήτρης Σαμόλης

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγένθυση

Διαβάστε σχετική ανάρτηση για για το νέο πωλητήριο στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης (εδώ)

Ο  αρχιτέκτων Δημήτρης Φιλιππίδης σχολιάζει:

Η διαπίστωση πως, κρίνοντας από συγκεκριμένα παραδείγματα, κάτι δεν πάει καλά με τη διαδικασία παραγωγής των μικρών εξυπηρετικών χώρων σε αρχαιολογικούς χώρους δεν σηκώνει αντίλογο ή δικαιολογίες. Η ζημιά που γίνεται είναι ανυπολόγιστη και δεν μπορεί να αντισταθμιστεί από τη φροντίδα των ίδιων των αρχαιολογικών χώρων. Αντίθετα, η σύγκριση προσθηκών με αρχαιολογικούς χώρους είναι συντριπτική. Η καταγγελία της απαράδεκτης κατάστασης δεν θα είχε λόγο να εκθέσει τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, που όλοι γνωρίζουμε κάτω από πόσο σκληρές συνθήκες συχνά εργάζονται. Από τέτοιες δημόσιες διαπομπεύσεις έχουμε χορτάσει πια. Σκοπός είναι να βρεθεί άμεσα μια πρακτική λύση ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης τέτοιων απαράδεκτων φαινομένων στο μέλλον. Κυρίως να υπάρξει συντονισμός πρωτοβουλιών και ουσιαστικός (και όχι τυπικός) έλεγχος γιατί αυτά είναι τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα που παρατηρούνται. Τα περίπτερα αυτά είναι βιτρίνα, ας το καταλάβουμε επιτέλους.

Δ.Φ. 

11 VII 2014