Monday, September 21, 2015

8η BIENNALE ΝΕΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ


η απέραντη μελαγχολία του φωτορεαλισμού


«Μια καλή σοδιά» ήταν το πρώτο  αυθόρμητο σχόλιο.
Η πρώτη αίσθηση μιας σημαντικής παραγωγής, η κοσμοπλημμύρα, οι ουρές, τα χαμόγελα μετά τις διακοπές, η τελειότητα και ο υπερρεαλισμός των φωτερεαλιστικών, παρασύρουν σε μια πρόσκαιρη ικανοποίηση ίσως και θαυμασμό, που σταδιακά μετατρέπεται σε μια απέραντη μελαγχολία όταν διαπιστώνεται ότι οι ελπίδες πραγματοποίησης όλων αυτών των έργων, είναι περιορισμένες έως ανύπαρκτες. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά σε αυτή την Μπιενάλε, η σχέση πραγματοποιημένου έργου και μη είναι απογοητευτική. Ζούμε λοιπόν στην Ελλάδα, την εποχή της εικονικής πραγματικότητας της Αρχιτεκτονικής, που δυστυχώς παραμένει αδρανής και αναξοιποίητη στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών. 

και όμως οι σχολές Αρχιτεκτονικής αυξάνουν!

Σε πείσμα δε των καιρών, χωρίς την παραμικρή αντίδραση, την όποια κινητοποίηση, του όποιου δημοσιεύματος στο τύπο και στα μέσα, από τους ειδικούς και τους διδάσκοντες στις αρχιτεκτονικές σχολές, υπόγεια και στα κρυφά, «στα μουλωχτά», μια νέα σχολή αρχιτεκτονικής στήθηκε στα πρόχειρα στα Γιάννενα και πέρασε φέτος στα μηχανογραφικά, για να προσθέσει και άλλους πρόσθετους «φωτορεαλιστές χωρίς αιτία» στους 21.600 ήδη αρχιτέκτονες αυτού του τόπου. 
Και η μελαγχολία, ενισχύεται όσο ο αριθμός των εισακτέων σε όλες τις σχολές παραμένει ασφυκτικός και αμετάβλητος και όλοι παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι παρά τις αντίξοες συνθήκες (έλλειψη διδασκόντων κλπ.) ελπίζοντας ίσως ότι κάποιοι καινούργιοι θα προωθηθούν και κάποιοι παλιοί θα αναλάβουν την οργάνωση της νέας σχολής με ιπτάμενους διδάσκοντες. 


Η έξοδος (από την χώρα) ως μόνη ελπίδα;

Φαίνεται ότι η επί χρόνια ποθητή «εξωστρέφεια» της ελληνικής αρχιτεκτονικής, γίνεται πλέον πράξη μόνο που έχει πολλές εκφάνσεις. Από την μια είναι πολύ θετικό που Έλληνες αρχιτέκτονες πραγματοποιούν μελέτες για έργα στο εξωτερικό και συχνά συνεργάζονται και με ξένα γραφεία, είναι επίσης θετικό που με διαλέξεις και δημοσιεύσεις προβάλεται η ελληνική αρχιτεκτονική στο εξωτερικό. Είναι όμως πια μεγάλος αριθμός νέων που έχουν ήδη φύγει, ή προετοιμάζονται να φύγουν αναζητώντας εργασία και εμπειρία στα γραφεία του εξωτερικού. 


Διαγωνισμοί: επίπονες ασκήσεις επί χάρτου 



Είναι πλέον δεδομένη η δραματική μη υλοποίηση των πρώτων βραβείων των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών στην Ελλάδα. Ένας τεράστιος αρχιτεκτονικός μόχθος αμέτρητων μελετητών, που προετοιμάζουν, μελετούν και κρίνουν τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς παραμένει στο περιθώριο, χωρίς αποτέλεσμα. Αμέτρητες απλήρωτες ώρες, ξενύχτια, ελπίδες και όνειρα χάνονται στον αρχιτεκτονικό καιάδα αυτής της χώρας. Ίσως πλέον θα πρέπει να υπάρχει μια τιμωρία, μια τουλάχιστον διαπόμπευση για όλους όσους ευθύνονται για αυτή την ασυνέπεια. 


Οι μακέτες ευτυχώς! 




Μουσείο Αργούς, Τεταμένης Αρχιτεκτονικής Νημίωση, _Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, Θάνος Μπαμπανέλος 



Αστική προβλήτα ‐ Αρχαιολογικό Θεματικό Πάρκο Πειραιά Τσαμπίκος Πετράς Architectural Stu 



Διαμόρφωση κτηρίου γραφείων διοίκησης της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Spacelab Architecture Σωτήρης Χαΐνης Βάνα Κριμνιώτη 




Space To Culture 1529, cosmos, Θανάσης Μάνης, Γιώργος Πανταζής, Ηλίας Πίτσιος 


τολμηρές και ανατρεπτικές προτάσεις για την κατοικία 



Η συρρίκνωση της παραγωγής κατοικίας, δεν αποτελεί εμπόδιο στο να διατυπωθούν ενδιαφέρουσες και σημαντικές προτάσεις που ανοίγουν νέους δρόμους 

Η υπόσκαφη ένταξη των κτισμάτων στο τοπίο με φυτεμένα δώματα συνεχίζεται… 


Ξερολιθιά, Παραδοσιακή εξοχική κατοικία στη Σέριφο, Γιώργος Σίνας 






Εξοχική διπλοκατοικία με ξενώνα και θέατρο στην Άνδρο doxiadis+ Θωμάς Δοξιάδης, Ira Vonderthann, Άρις Πέτρου, Αλεξία Καρακάση, Μαρίνα Αντσακλή, Διονυσία Λιβέρη, Αγγελική Μαθιουδάκη 




Θερινές κατοικίες στις Κυκλάδες, Σύρος, Block 722+ Σωτήρης Τσέργας,Κάτια Μαργαρίτογλου, 


Παράλληλα εξακολουθούν και οι εξαιρετικά ιδιότυπες ενδιαφέρουσες και ακραίες προτάσεις της τριγωνικής κάτοψης οικίας στα Μέγαρα των Tense Architecture Network (υποψήφια για τα περσινά βραβεία Mies van der Rohe 2015), του τολμηρού στεγάστρου που εξοντώνει το τοπίο, των buerger katsota architects αλλά και της κατοικίας με υπόγειο χώρο γραφείων, κήπο και πισίνα, της Κίρκης Μαριολοπούλου. 


Κατοικία στα Μέγαρα,  Τεταμένης Αρχιτεκτονικής Νημίωση_Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας 
Μαύρος 


Κατοικία Η, – Κέρκυρα, buerger katsota architects 






“Airth” – κατοικία με υπόγειο χώρο γραφείων, κήπο και πισίνα, 


Κίρκη Μαριολοπούλου 

Θαραλέες τολμηρές προτάσεις σε περιοχές με έντονο αρχιτεκτονικό παραδοσιακό χαρακτήρα 



Κατοικία στο «Βωλάξ» Τήνου Αριστείδης Σ. Ντάλας 




Μικρή κατοικία στο Βροντάδο Σύρου Αλέξανδρος Γερούσης Κατίτα Χρυσανθοπούλου 



επεμβάσεις σε υπάρχοντα κελύφη 


Η λιτή αναβίωση της πολυκατοικίας του ’70 στη Δαφνομήλη 48Α των AVW-Architecture, επανέρχεται και εκφράζει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα αναζήτησης ουσιαστικού αντικείμενου αρχιτεκτονικής δραστηριότητας στον ελληνικό χώρο 

Ανα‐βιώνοντας τη Δαφνομήλη 48Α AVW‐Architecture Αγγελική Αθανασιάδου Κατερίνα Βασιλάκου 


Ο δημόσιος χωρος 



Μελέτη κατασκευής δύοπεζογεφυρών στον Δήμο Πάφου. EP Architects Ελένη Παττίχη 


ταπεινές κατασκευές στη φύση και επεμβάσεις στο αστικό τοπίο


Κελί στο δάσος, Βαγγέλης Πουρνάρας, Κατερίνα Σκρουμπέλου, Στέλιος Τσαπάρας 



Αστικά Χωράφια, Γεωργία Σοφία Μουστάκα Κωνσταντίνος Αβραμίδης 


για πρώτη φορά παρουσιάζονται εκθέσεις






Περιοδική έκθεση, «Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος πριν από τον el Greco» στο ΒΧΜ, Σπύρος Νάσαινας 


απομονωμένοι στον φωταγωγό 

Μια έμεση μελαγχολική σχέση με την δύσκολη θέση των νέων αρχιτεκτόνων σήμερα αναδύεται από την εγκατάσταση του Φοίβου Σκρουμπέλου και των συνεργατών του 



UMA | Urban Music Architecture AUDO architects Φοίβος Σκρουμπέλος 



από την 7η στην 8η Μπιενάλε 




Πιο αδύνατη και πιο άτολμη η φετεινή η εικόνα και το στήσιμο της έκθεσης στο Μουσείο Μενάκη, σε σχέση με την προηγούμενη 7η Μπιενάλε το 2012 που είχε επιμεληθεί ο Ηλίας Κωνσταντόπουλος. Ευρηματικός και στα πλαίσια της λιτότητας, ο χειρισμός της Νάντιας Κούλα, που είχε την επιμέλεια και τον σχεδιασμό της έκθεσης με low budget, αλλά στην ουσία η όλη εικόνα παραμένει στο επίπεδο μιας απλής παράθεσης, χωρίς να υπάρχει ένα κεντρικό ισχυρό συνδετικό στοιχείο, που σηματοδοτεί το πόσο τελικά σημαντικό είναι αυτό το γεγονός για την ελληνική αρχιτεκτονική. 

Η κριτική επιτροπή με τους Ανδρέα Γιακουμακάτο, Δημήτρη Ησαΐα, Μιχάλη Μανιδάκη, Κώστα Μωραΐτη και Διονύση Σοτοβίκη,  επέλεξε 59 μελέτες από τις 214 συμμετοχές.

Υ.Γ. Σχετικά με την  ίδρυση της νέας σχολής Αρχιτεκτονικής στα Ιωάννινα ο Ανδρέας Γιακουμακάτος με ενημέρωσε με email του σχετικά με το  άρθρο  που δημοσίευσε στην εφημερίδα το Βήμα  με τίτλο



Ο Γιακουμακάτος τοποθετείται σαφώς αρνητικά σχετικά με αυτή την τότε προοπτική και διατυπώνει και τις δικές του  ενδιαφέρουσες προτάσεις. 'Ισως πρόκειται για την  μόνη ατομική δημόσια θέση για το θέμα! 
Για να διαβάσετε το άρθρο κάντε ΚΛΙΚ εδώ

1 comment :

  1. O απόλυτος μετασχηματισμός της αρχιτεκτονικής συνθετικής διαδικασίας σε μια χειροπρακτική δραστηριότητα προχωρεί ολοταχώς...όλα όσα συμβαίνουν το μαρτυρούν περίτρανα...στο σχεδιασμό των μελετών δημοσίου η έκπτωση που θεσμοθετημένα μπορεί να προσφερθεί είναι...100%. Οι αμοιβές των αρχιτεκτονικών διαγωνισμών κινούνται στα επίπεδα ενός προχωρημένου ευτελισμού, επικυρωμένου ποικιλότροπα από ένα σπάταλο και αντιπαραγωγικό δημόσιο που ξέρει να πολλαπλασιάζει τις προσόδους του έχοντας μετατρέψει σε κρανίου τόπο τον τομέα του σχεδιασμού και της κατασκευής...στο χώρο των ιδιωτικών έργων οι εκπτώσεις έχουν καταβαραθρώσει κάθε έννοια ποιότητας, αλλά οι κρατήσεις πρέπει να πληρώνονται επί των "νομίμων" (για τους ελεεινούς εισπρακτικούς μηχανισμούς του συστήματος) αμοιβών... η απορρύθμιση της αρχιτεκτονικής πράξης έχει βαφτιστεί από τους -εκ του ασφαλούς- νομοθέτες "πολιτικούς" σε "απελευθέρωση του επαγγέλματος"...μέχρι τώρα οι θεσμικοί φορείς των αρχιτεκτόνων παρακολουθούν ενδεείς την καταιγίδα της οριστικής διάλυσης, που θα μεταθέσει σταδιακά όλες τις δραστηριότητες της ρύθμισης του χώρου, μόνο σε εκείνους που μπορούν να παράγουν κέρδος και να το διανέμουν ανάλογα με τις νέες στρατηγικές προτιμήσεις ενός αποκρουστικού μηχανισμού κυριαρχίας των πάντων...το ίδιο το τοπίο του δημόσιου χώρου θα αλλάξει στο άμεσο μέλλον δραματικά... Η Σάσκια Σάσεν, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας είναι σήμερα μαζί με τον Ζ.Μπάουμαν, δυο θαρραλέες και έντιμες φωνές από τις οποίες πολλά έχουν οι Αρχιτέκτονες να αποκομίσουν...Θεωρώ πως αν δεν ξεκινήσει άμεσα μια διαδικασία αφύπνισης από το βαθύ ύπνο της λογικής που έχει επιβληθεί παντού σε λίγο θα κυκλοφορούν παντού μοναχά "εικονικά" και πραγματικά τέρατα...Ο θαυμαστός καινούριος κόσμος της επιτήρησης και της κυριαρχίας είναι ήδη παρών και οι "εκθέσεις" αρχιτεκτονικής σιγά σιγά μετασχηματίζονται σε στρουθοκαμηλικές εκδηλώσεις την ώρα που η απόλυτη διάλυση είναι ήδη παρούσα παντού...πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να κάνουμε εκθέσεις που θα κοιτάξουν κατάματα αυτό που πραγματικά συμβαίνει σήμερα; ...o γιαλός είναι στραβός τελικά ή εμείς στραβά αρμενίζουμε;

    ReplyDelete