Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

«Ρωτώντας...», μια ευρηματική εγκατάσταση 

σε ένα εθνικού χαρακτήρα πολυδύναμο χώρο, 
το ΙΣΕΤ

Η Τζούλια Δημακοπούλου, φωτο Χάρης Ακριβιάδης, πηγή www.tovima.gr 

Όλα ξεκίνησαν από την δραστήρια και δυναμική Τζούλια Δημακοπούλου. Η πρωτεργάτης της γκαλερί «Νέες Μορφές», μετά από 50 χρόνια πορείας στα ελληνικά εικαστικά, έχει δημιουργήσει ένα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ινστιτούτο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, με εκτενές αρχείο, μορφωτικές δραστηριότητες, εκθέσεις κ.ά.

Νοέμβριος 1959. Η γκαλερί Νέες Μορφές ανοίγει τις πόρτες της, πηγή www.tovima.gr 

Μεταμόρφωσε τις «Νέες Μορφές» σε ένα πολυδύναμο χώρο, όπου όπως λέει η ίδια έγινε «Μια προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία. Να τεκμηριώσουμε το παρελθόν και να το απαλλάξουμε από μύθους και θολές μνήμες»

Οι αρχειακές συλλογές του Ινστιτούτου, που είχαν ως πρώτο πυρήνα τα αρχεία των αιθουσών τέχνης Νέες Μορφές και Δεσμός, βασίζονται στο πλούσιο υλικό που έχουν παραχωρήσει δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς, καλλιτέχνες, ιστορικοί τέχνης και ιδιώτες.

Ένα εθνικού χαρακτήρα σημαντικό έργο επιτελείται στα έγκατα της παλιάς γκαλερί κατεβαίνοντας την στρογγυλή σκάλα. Και μέσα από τα έγκατα αυτού του φορτισμένου χώρου που πραγματοποιείται υποδειγματικά μια ψηφιοποίηση καλλιτεχνικού αρχειακού υλικού, γεννήθηκε η νέα εγκατάσταση της Κατερίνας Ζαχαροπούλου που στήριξε ένθερμα η Τζούλια Δημακοπούλου.

Μια πρωτότυπη ευρηματική και άρρηκτα συνδεδεμένη με την λογική του Ινστιτούτου εγκατάσταση, στηριγμένη στις μοναδικές για τα ελληνικά δεδομένα συζητήσεις, που η Ζαχαροπούλου πραγματοποιεί επί χρόνια στο πλαίσιο της εκπομπής «Εποχή των εικόνων» ( που τόσο μας λείπει!!!).

«…Είναι η εγκατάσταση -κυριολεκτικά- 25 φωνών μέσα στο χώρο του ΙΣΕΤ, σημειώνει η ίδια, που υπενθυμίζουν σχεδόν αγνοώντας το, από πού περνάει η δημιουργία, η συνείδηση,η παρατήρηση, ο στοχασμός, η αυτοκριτική, η επιστροφή και η αναχώρηση, οι επιλογές και οι προσπάθειες για την επίτευξη νοήματος, επομένως πίστης σε κάτι.

O Νίκος Αλεξίου

Είναι αυτοί οι 25, γιατί με αυτούς έχω προσωπικά δοκιμάσει κατά καιρούς ένα είδος έντασης στην συζήτηση, σχεδόν αγωνίας για αυτά που θα μου έλεγαν εννοώ... ακόμη και όταν οι συζητήσεις μας λάμβαναν χώρα στο τηλεοπτικό περιβάλλον. Είναι αυτοί οι 25 γιατί τους συναναστράφηκα ή συνάντησα το έργο τους σε καίριες στιγμές της προσωπικής μου ανάπτυξης, και λίγο έως πολύ με επηρέασαν, προς την μια η την άλλη κατεύθυνση. Κάποιοι είναι στενοί μου φίλοι, άλλοι λιγότερο. Όμως τα έργα τους, η στάση τους, ο λόγος τους ήταν για μένα σαν αστραπή σε κάποια όχι τόσο ηλιόλουστη μέρα…»

Ο Κώστας Τσόκλης ακούει Κώστα Τσόκλη

Πάντα με συγκινούν οι εικαστικές εγκαταστάσεις σε υποφωτισμένους χώρους που εκπέμπουν μια ατμόσφαιρα κατάνυξης. Στη σκοτεινή αίθουσα, μπροστά στις φωτεινές εικόνες των 25 ανθρώπων της τέχνης μπορείς να αφουγκραστείς τις φωνές τους, να συγκινηθείς με τους απόντες και να ξανασκεφτείς για τους παρόντες. Μια παράδοξη επικοινωνία σε μια παράξενη συγκυρία που δραματοποιεί και τονίζει τον επιλεγμένο λόγο.

Η Ζαχαροπούλου άνοιξε ένα καινούριο δικό της δρόμο, αξιοποιώντας τα βιώματά της, μέσα σε ένα φορτισμένο χώρο και με ένα εξαιρετικά προσεγμένο λιτό και ευρηματικό τεχνολογικά στήσιμο. Κατάφερε, η εγκατάστασή της με την παρουσία των επισκεπτών, να δίνουν μια εικόνα προσήλωσης, στις εικόνες και στον λόγο σημαντικών ανθρώπων, που καταθέτουν τις αξίες τους και τις αρχές τους: μικρά αποστάγματα του έργου τους. Μια εικόνα που παραπέμπει σε μια τελετουργία, σε μια παράξενη ιερότητα….

Εξωκλήσι της Θεοτόκου, Λίμνη Ευβοίας, 8 ΙΧ 2012

Με γοήτευσαν αυτές οι εικόνες προσήλωσης των επισκεπτών. Τις κατέγραψα διακριτικά και σας τις παραθέτω:

ακούγοντας την Άννα Καφέτση …

ακούγοντας τον Νίκο Αλεξίου…

ακούγοντας τον Αλέξανδρο Γεωργίου…

ακούγοντας την Μαρίνα - Λαμπράκη Πλάκα…

ακούγοντας τον Ντένη Ζαχαρόπουλο…

…και ακόμη ακούγοντας τους: 

Βλάση Κανιάρη, Γιάννη Κουνέλλη, Νίκο Κεσσανλη, Γιώργο Μαυροΐδη, Γιώργο Λάππα, Λήδα Παπακωνσταντίνου, Γιώργο Χατζημιχάλη, Νίκος Ναυρίδη, Μαρία Λοϊζίδου, Στέφανο Τσιβόπουλο, Κωνσταντίνο Γιάνναρη, Άγγελο Δεληβορριά, Χρήστο Ιωακειμίδη, Δημήτρη Δασκαλόπουλο, Δάκη Ιωάννου, Μαρίνα Ηλιάδη, Στέλιο Ράμφο, Δημήτρη Δημητριάδη.

Μπορείτε να διαβάσετε το σχετικό κείμενο της Κατερίνας Ζαχαροπούλου κάνοντας ΚΛΙΚ εδώ


Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι 22 Μαρτίου 2014