ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟΥ

_________________________________

1. «ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΑΤΣΑΔΙΩΤΗ»

2. ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ: “SAVE THE DATES”

3.“YOUTHS II” | 2η ΕΚΘΕΣΗ ΝΕΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ

4. ΑΡIΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: “HOMO LUDENS” ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1974–2024

5. ek MAGAZINE: “MATERIAL MATTERS | MARBLE & STONE”

6. JOULIA STRAUSS "EUDAIMONIA. LIVING IN BLISS TODAY"

1.

«ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΑΤΣΑΔΙΩΤΗ» 

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ

ίσως γρηγορότερα από ότι περιμέναμε…

Μας αρέσει η τέχνη να μας ταξιδεύει και να μας γεμίζει χαρά και παράλληλα να μας βάζει σε σκέψεις και προβληματισμούς, αναψηλαφώντας τα βιώματά μας και τις καταβολές μας μέσα στον χρόνο, από τις πιο ασήμαντες ως τις πιο απρόσμενες, που σταδιακά ξεχνιούνται. Αυτές τις απρόσμενες στιγμές μας, ανασύρει ο Κατσαδιώτης μέσα από ένα παλίμψηστο ετερόκλητων αντικειμένων, βίντεο και οξυγραφιών, ένα προσωπικό cabinet de curiosités που εκτίθεται σε ένα μικρό χώρο στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς.

Πρόκειται για μία εγκατάσταση που περιλαμβάνει ένα εμβληματικό έργο, έναν κεντρικό κύλινδρο που εξωτερικά περιβάλλεται από αμέτρητα ετερόκλητα αντικείμενα της καθημερινότητας και εικόνες, σύμβολα, αποκόμματα, λαμπάκια, ακόμη και trash icons, σε πυκνή διάταξη και στο εσωτερικό κυριαρχεί ένα προβαλλόμενο περιστρεφόμενο καρουσέλ, με παράδοξες φιγούρες να κυνηγούνται, υπό τους ήχους ενός μουσικού κολάζ από γνωστά λαϊκά τραγούδια.

Στους περιμετρικούς τοίχους, εκτός από τους πίνακες με τις αλληγορικές  οξυγραφίες, μας αιφνιδιάζει με μια σειρά οκτώ νέων  βίντεο, από τον χώρο των παραμυθιών και των ονείρων, πλούσια εικονογραφημένα με κινούμενα σχέδια και ευρηματικά φόντα, αλλά και για πρώτη φορά και με την δική του φυσική παρουσία, με παρτενέρ μια χαριτωμένη γυναικεία ύπαρξη.

«Η Αθήνα - Χαρακτική», 2025, Animation, Ψηφιακή έκδοση

“Βίντεο κλιπ της Χαρακτικής-Border Blues”, 2024, Animation, Ψηφιακή έκδοση

“Αυτοσχεδιασμοί και Χαρακτική”, 2025, Animation, Ψηφιακή έκδοση

“Το Θέατρο της Χαρακτικής ”, 2021, Animation, Ψηφιακή έκδοση

Ο Κατσαδιώτης, εξαιρετικός χαράκτης,  μανιώδης συλλέκτης ετερόκλητων επιλογών, σημαντικών και ασήμαντων, καταθέτει ίχνη μνήμης και ιστορίας αυτού του τόπου, εν είδη κολάζ, συγκροτώντας μία κιβωτό, έναν πυκνωτή μνήμης εν πλήρη αταξία που ενεργοποιεί το συλλογικό ασυνείδητο. Μία τολμηρή έκθεση που παρουσιάζεται ίσως γρηγορότερα από ότι περιμέναμε, μετά τα γεγονότα της Εθνικής Πινακοθήκης. Ο Κατσαδιώτης εμφανίζεται ανανεωμένος και ικανοποιημένος στο βαθμό που τα έργα του επανατοποθετήθηκαν, και οι θεσμοί τον στήριξαν τονίζοντας με έμφαση την επικράτηση της ελευθερίας στην τέχνη, δημιουργώντας βέβαια και την ελπίδα και την απαίτηση για μία δυναμική εξέλιξη στο μέλλον.

Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης, από το βίντεο “Αυτοσχεδιασμοί και Χαρακτική”, 2025,

2.

“SAVE THE DATES”: 

ΕΝΑ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΤΕΧΝΗ

Η ολοκλήρωση και αξιοποίηση μιας μακροχρόνιας προσπάθειας της Κατερίνας Ζαχαροπούλου

Κατερίνα Ζαχαροπούλου

Της άξιζε πιστεύω και η ανθοδέσμη και το χειροκρότημα, ως ελάχιστη επιβράβευση στην τιμητική αυτή και ζεστή βραδιά, με αγαπημένους φίλους, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 29 Μαΐου 2025 στο μικρό αμφιθέατρο του ΕΜΣΤ, με αφορμή τα εγκαίνια του νέου λιτού και φιλικού χώρου με τίτλο SAVE THE DATES. Μια νέα επιλογή που εδραιώνει και αξιοποιεί την περιπετειώδη γοητευτική και γόνιμη διαδρομή των εκπομπών της Κατερίνας Ζαχαροπούλου, με τίτλο «Εποχή των Εικόνων», που επί 30 ολόκληρα χρόνια, με 777 τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, με εκατοντάδες καλλιτέχνες σε μεγάλα μουσεία αλλά και σε μικρές γκαλερί, κατέγραψε επάξια σημαντικές πτυχές της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και όλο αυτό το υλικό αποτέλεσε το πρώτο οπτικοακουστικό αρχείο στην Ελλάδα για την σύγχρονη και διεθνή τέχνη, που πραγματοποιήθηκε με την συμβολή του οργανισμού ΝΕΟΝ και του Δημήτρη Δασκαλόπουλου, καθώς και του Ιδρύματος Schwarz,  της  Χιόνας Ξανθοπούλου-Schwarz, και μέσω της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών που το ενέταξε στην μοναδική της Βιβλιοθήκη ώστε να αποτελέσει εργαλείο έρευνας και δημιουργικής εκπαιδευτικής αξιοποίησης. Κυρίως βέβαια και με την ευγενική συμβολή της ΕΡΤ.

ΑΣΚΤ, 3 Φεβρουαρίου 2022

Η πρώτη παρουσίαση αυτής της πρωτοβουλίας από την Ζαχαροπούλου και την ομάδα της, πραγματοποιήθηκε πριν από τρία χρόνια, την Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2022, στο αμφιθέατρο της βιβλιοθήκης της ΑΣΚΤ παρουσία δημοσιογράφων, εικαστικών, καθηγητών της Σχολής και φίλων, οπότε και ακολούθησε σχετική δημοσίευση σε αυτό το μπλογκ που μπορείτε να δείτε εδώ.

1. Η Κατερίνα Γρέγου στο βήμα, 2. Κατερίνα Ζαχαροπουλου.3. Ελένη Κούκου, 4. Δώρα Βασιλάκου, 5. Σέργιος Ζαλμάς και 6. Βασίλης Αλεξόπουλος

Αυτήν την φορά, με αφορμή την ολοκλήρωση του νέου χώρου αξιοποίησης και ελεύθερης χρήσης του αρχείου στον ημιώροφο του ΕΜΣΤ, και στο πλαίσιο της τιμητικής αυτής βραδιάς, η Κατερίνα Γρέγου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Μουσείου, άνοιξε την εκδήλωση, μιλώντας με θερμά λόγια για την πολυετή δράση και την δουλειά της Ζαχαροπούλου και της ομάδας της. Τόνισε παράλληλα ότι η ένταξη αυτή του αρχείου υλοποιείται στο πλαίσιο της έρευνας και της κριτικής σκέψης που πραγματοποιεί το Μουσείο για κάθε έκθεση, παράλληλα με το αρχείο των έργων και της βιβλιοθήκης του μουσείου που εμπλουτίζεται διαρκώς.

Η Κατερίνα Ζαχαροπούλου, μετά τις πολλαπλές ευχαριστίες, τόνισε ότι τα εκατοντάδες πλάνα έργων και τόπων, οι χιλιάδες ώρες παραγωγής, μοντάζ και γραφής κειμένων δεν είναι παρά αριθμοί που συμβολίζουν το εύρος, την αγάπη, την αφοσίωση, την αντοχή και την ευαισθησία ενός ολόκληρου κόσμου, μιας καλλιτεχνικής κοινότητας που μέσα στη συγκυρία σχημάτισε την δική μας ιστορία, δίπλα στον άλλων, και από τον δικό μας τόπο πηγαίνοντας σε άλλους, μέσα από την δική μας ελληνική ραδιοτηλεόραση, που εκπέμπει σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πεποίθησή της εξ αρχής είναι ότι η οπτικοακουστική εμπειρία του σύγχρονου κόσμου της τέχνης αξίζει και έγινε αρχείο επειδή διασώζει εκτός από πληροφορίες και αισθήματα, βλέμματα, στιγμές μοναδικών συναντήσεων στο ταξίδι.

Η Ζαχαροπούλου κατάφερε επάξια να επιλέξει, να συζητήσει, να συνδιαλλαγεί και να αντιμετωπίσει σημαντικές προσωπικότητες από τον ελληνικό και διεθνή χώρο, καλλιτέχνες, διευθυντές μουσείων, παράλληλα με την δική της προσωπική διαδρομή στον χώρο της τέχνης. Και κατάφερε επίσης να αναδείξει, να μιλήσει και να περιγράψει με τον δικό της τρόπο εκατοντάδες έργα σύγχρονης τέχνης.

Ακολούθησαν με σύντομες εισηγήσεις οι δύο συνεργάτες της ομάδας της, η Δώρα Βασιλάκου με σπουδές στην ιστορία της τέχνης, που ο ρόλος της μέσα στα τελευταία έξη χρόνια ήταν να τεκμηριώσει και να οργανώσει το αρχειακό υλικό, με εκατοντάδες τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά αρχεία, μέσα σε θεματικές κατηγορίες, για να είναι το αρχείο προσβάσιμο. Επίσης ο Σέργιος Ζαλμάς που ανέλαβε από το 2019, την ψηφιοποιήση και την ταξινόμηση αυτού του αρχείου, που αποτελείται από 450 ώρες βίντεο και 200 ώρες ραδιοφωνικών εκπομπών, με εξαιρετικά δύσκολες ειδικές απαιτήσεις, και με διαφορετικού είδους αρχεία, δήλωσε ότι αποτέλεσε για αυτόν μία συγκινητική εμπειρία, που με δεδομένο το νεαρό της ηλικίας του, του έδωσε την δυνατότητα να διεισδύσει στον χώρο της σύγχρονης τέχνης

Τέλος, η Ελένη Κούκου συνεργάτης του ΕΜΣΤ, συντόνισε με τον καλύτερο τρόπο την βραδιά, που έκλεισε με την προβολή σχετικών βίντεο.

3.

“YOUTHS II”

2η ΕΚΘΕΣΗ ΝΕΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ

ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΙΝΑ

ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΡΙΚΑ

“Κανείς δεν βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά”

Για δεύτερη φορά, μετά από το πρώτο επιτυχημένο Youths πριν από δύο χρόνια, ο Δημήτρης Τρίκας επιμελείται μια ακόμη ομαδική έκθεση με τίτλο “YOUTHS II. Κανείς δε βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά" που εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 14 Μαΐου στο Πολιτιστικό κέντρο Μελίνα. Μία ακόμη έκθεση για δεκατρείς νέοι/ες/α καλλιτέχνες, που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιήσει ατομική έκθεση σε γκαλερί,  παρουσίασαν την δουλειά τους, που είναι επικεντρωμένη στις δικές τους ιδέες και στο δικό τους έργο.

Στο αναλυτικό και μακροσκέλες επιμελητικό του σημείωμα ο Δημήτρης Τρίκας παραπέμπει στη σκέψη και τα γραπτά του Άγγλου θεωρητικού του πολιτισμού Μαρκ Φίσερ, ο οποίος διαπιστώνει ότι η τεχνολογία σπανίως συμβάλει πλέον στην έκρηξη της δημιουργικότητας, και ότι ποτέ δεν βιώνουμε τα γεγονότα σε πραγματικό χρόνο, καθώς είμαστε υπερβολικά απασχολημένοι με την καταγραφή τους, αλλά στο τέλος όλα είναι ακόμα πιο βαρετά. Στο εντατικό περιβάλλον του καπιταλιστικού κυβερνοχώρου ο εγκέφαλος κατακλύζεται από μια αδιάλειπτη ροή χαμηλού επιπέδου ερεθισμάτων με αποτέλεσμα την εξάλειψε την πλήξης αλλά όχι και του βαρετού μεσα στο οποίο κινούμαστε ακατάπαυστα. Δεν έχουμε ποτέ την πολυτέλεια να νιώσουμε βαρεμάρα. Κανείς δεν βαριέται, απλώς όλα είναι βαρετά".

Στο πλαίσιο αυτό η ομαδική αυτή έκθεση αποκαλύπτει τις αναζητήσεις μιας νεολαίας, που ασφυκτιά μέσα στα τεχνολογικά επιτεύγματα, πολιτικά απόμακρη, αλλά ευαισθητοποιημένη και δημιουργική.

Συμμετέχουν: Σοφία Βλάχου, Δημήτρης Γερούκαλης, Kildi Drasa, Εριφύλη Θεοφίλου, Αναστάσης Καρράς, Κώστας Κοϊνός, Δiμiiτρiii, Shekine Naidin, Δημήτρης Νεβεσκιώτης, Ανδριάννα Παναγιωτάκη, Σοφία Πλαϊνη- Δαμουλή, Βαγγέλης Σάββας, Γιάννης Τούρλας.

Κωνσταντίνος Κοϊνός, Άτιτλο. 2024

Πηλός, βέλεντζα, μαλλί, ράφια

Ο Κωνσταντίνος Κοϊνός παρατηρεί, υφαίνει και συνθέτει, χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά και πλέκει με τον ίδιο τρόπο που κάποτε οι γυναίκες της οικογένειας έπλεκαν από ανάγκη.

Κωνσταντίνος Κοϊνός, Άτιτλο. 2024

Πηλός, βέλεντζα, μαλλί, ράφια

Κωνσταντίνος Κοϊνός, Άτιτλο. 2024

Καπλαμάς, καλάμια

Δημήτρης Γερούκαλης, ακρυλικό σε καμβά ???

Ο Δημήτρης Γερούκαλης οικειοποιείται παραδοσιακά λαϊκά μοτίβα, υδατογραφίες και στοιχεία της ορθόδοξης εικονογραφίας των Βαλκανίων, που τα ερμηνεύει σε μια σύγχρονη ψηφιακή γλώσσα.

Εριφύλη Θεοφίλου, Δικό μου, δικό σου, δικό μου, 2025

Η μορφή του τρίπτυχου της Εριφύλης Θεοφίλου, με βαθιές θρησκευτικές και πολιτισμικές αναφορές ενισχύει την διάσταση της προσωπικής και συλλογικής αφήγησης, σε ένα έργο που η τρυφερότητα, η φροντίδα και η ευαλωτότητα συνυπάρχουν με στοιχεία περιορισμού, βάρους και ελέγχου.

Αναστάσης Καρράς, TypeRrr, 2025

Ηλεκτρική Γραφομηχανή,

μικροελεγκτης σε μέταλο

Αναστάσης Καρράς, Laista II, 2025

Ο Αναστάσης Καρράς εξερευνά τα όρια ανάμεσα στην φύση, την τέχνη και την τεχνολογία, με αυτοσχέδιες ευρηματικές κινούμενες συνθέσεις, αξιοποιώντας εξαρτήματα παλαιών μηχανημάτων.

Kildi Drasa, Analog self-portrait from digital world, 2025

Ο Kildi Drasa δημιουργεί ζωγραφικές συνθέσεις, πειράζοντας ημιθανείς εκτυπωτές και πραγματοποιώντας παράδοξες ιμπρεσσιονιστικού χαρακτήρα εκτυπώσεις.

Shekin Naidi, The stars below, 2025

Φρέσκο σε γύψο

Η Shekin Naidi,εμπνέεται από τις παιδικές της μνήμες βυζαντινών θόλων, συγκροτώντας μια ποιητική αφήγηση μέσα από σπαράγματα από γύψο, που μας συγκινούν.

Σοφία Δαμουλή - Πλαΐνη

Σοφία Δαμουλή – Πλαΐνη, Νυκτόβιες μηχανές, 2024, εκτυπώσεις σε μουσαμά

Η Σοφία Δαμουλή–Πλαΐνη χρησιμοποιεί τα Banner της που παραπέμπουν στη γλώσσα της διαφήμισης και προβάλει αντικείμενα που αποκτούν μια δεύτερη ζωή.

Δημήτρης Νεβεσκιώτης,….

Ο Δημήτρης Νεβεσκιώτης επεμβαίνει στις κεραμικές του συνθέσεις με ύφος street art, δημιουργώντας νέες μυθολογίες της πραγματικότητας.

Ιωάννης Τούρλας, Μετατόπιση, 2025

Ιωάννης Τούρλας, Μετατόπιση, 2025

Ο Ιωάννης Τούρλας με την εγκατάστασή του εστιάζει στην οπαδική βία, ως έκφραση συλλογικού πάθους και σύγκρουσης, με παράλληλη παράθεση και μικρών ελκυστικών ζωγραφικών συνθέσεων.

Δiμiiτρiii, [……] έργο σε εξέλιξη, video

Το έργο του Δiμiiτρiii, αναφέρεται στην ενσωμάτωση μη αναπαριστατικών μορφών που έχουν παραχθεί από τεχνική νοημοσύνη.

Βαγγέλης Σάββας, Faded Traces (Emty Husk), 2024, 3D εκτύπωση

Τέλος ο Βαγγέλης Σάββας επιδιώκει με τις ψηφιακές του εκτυπώσεις να συνθέσει έργα που γίνονται αποτύπωματα μνήμης και φθοράς, επιχειρώντας να διασώσει τα ίχνη ενός τόπου που χάνεται.

Διάρκεια έκθεσης μέχρι 30 05 2025

4.

ΑΡIΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: “HOMO LUDENS”

ΑΝΑΔΡΟΜΗ 1974–2024

 ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΟ ΜΙΕΤ ΘΕΣ/ΚΗΣ

εξ αποστάσεως...

Με δεδομένο ότι δεν θα καταφέρω να επισκεφτώ αυτή την έκθεση, επέλεξα σήμερα να προχωρήσω σε μια συνοπτική αναφορά, βασισμένος στον κατάλογο που ευγενικά μου παραχώρησε ο εικαστικός καλλιτέχνης.

Mutus, 2014

Ακρυλικά, μολύβι και αποξηραμένα ρετάλια χρώματος σε μοριοσανίδα 70 x 50 εκ.

[Από τη σειρά miniMAL (μικρό το κακό)]

Η έκθεση του Άρι Γεωργίου “Homo Ludens Aναδρομή 1974 – 2024”, που πραγματοποιείται στην Βίλα Καπαντζή στο παράρτημα του ΜΙΕΤ στην Θεσσαλονίκη από τις 21 Μαΐου — 4 Ιουλίου 2025, στοχεύει στην παρουσίαση του μεγάλης εμβέλειας εικαστικού έργου (ζωγραφική, εικαστική φωτογραφία ασαμπλάζ, κατασκευές) του καλλιτέχνη, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 70 και φτάνοντας στο σήμερα. Οι αναζητήσεις του γύρω από τα όρια του φωτογραφικού μέσου, η παιγνιώδης και πειραματική του διάθεση, καθώς και η μελέτη του γύρω από τη σύνθεση, το σχέδιο, την ύλη και το χρώμα αναδεικνύονται μέσα από 5 θεματικούς άξονες: από τους πρώτους πειραματισμούς την περίοδο των σπουδών του στη σχολή αρχιτεκτονικής του Μονπελιέ και τη συμμετοχή του με φωτογραφικές συνθέσεις στην μπιενάλε του Παρισιού το 1982 μέχρι τα έργα από την προσωπική του συλλογή και τις συνεργασίες με συγγραφείς και μουσικούς στην Ελλάδα και στη Γαλλία.

Παραθέτω στην συνέχεια συνοπτικά τα εισαγωγικά κείμενα του καταλόγου, για κάθε μία από τις πέντε ενότητες με ενδεικτικές φωτογραφίες αντίστοιχων έργων.

1. Στα όρια.

Σε αυτή την ενότητα περιλαμβάνονται έργα που θολώνουν τα όρια μεταξύ φωτογραφίας και ζωγραφικής, καθώς η υλικότητα της πρώτης την καθιστά εργαλείο της δεύτερης. Για παράδειγμα, στη σειρά Αντίξοες Συνθήκες, που παρουσιάστηκε το 1987 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, ο Γεωργίου επεμβαίνει με αποξέσεις και επιχρωματισμούς σε μαύρη επιφάνεια φιλμ, την οποία στη συνέχεια προβάλλει στο χώρο και ξαναφωτογραφίζει. Στη σειρά Βάκιλοι, που προέκυψε από πειραματισμούς του καλλιτέχνη στο φωτογραφικό στούντιο, πρωταγωνιστούν κομμάτια από χαρτί πάνω στα οποία δοκιμάζει την απόχρωση του spotone ως πρόχειρο, πριν επέμβει με αυτό για να ρετουσάρει τις φωτογραφίες του. Σε άλλα έργα η άκρη του σκαναρισμένου φιλμ γίνεται κεντρικό θέμα για μια μελέτη της φόρμας και του χρώματος. Αντίστοιχα στα φωτογραφικά του έργα που καταγράφουν ζωγραφισμένες επιφάνειες, από τα γκράφιτι στο δρόμο μέχρι τις σημαδεμένες ελιές στη Θάσο και τη ζωγραφική παλέτα του, απεικονίζεται το εφήμερο ίχνος των χρωμάτων και η ομορφιά του τυχαίου.

Aπόστολος Παύλος ΙΙΙ, 2018. Ψηφιακή εκτύπωση σε αλουμίνιο. 70 x 70 εκ.

Cas assez grave [chez Marill], Μάρτιος 1974. Φωτόγραμμα και λετρασέτ, 24 x 18 εκ.

2. Συν-αρτήσεις

Τα έργα αυτής της ενότητας έχουν το εξής κοινό: Δεν λειτουργούν αυτόνομα, αλλά σε συνάρτηση με άλλες εικόνες που τις συνδιαμορφώνουν σε δίπτυχα, τρίπτυχα ή και σε πολύπτυχα. Στη σειρά ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ, που την παρουσιάζει ο καλλιτέχνης για πρώτη φορά το 1982 ως μέρος της ελληνικής συμμετοχής στη 12η Μπιενάλε του Παρισιού, υπό την επιμέλεια του Εμμανουήλ Μαυρομμάτη, χρησιμοποιεί τη φωτογραφία ως ψηφίδα για μια σειρά συνθέσεων, με όλη τη μουσικότητα του όρου. Η ενότητα ξεκινάει με μια σειρά έργων τα οποία παρουσιάστηκαν το 1980 στην έκθεση Χρώμα, τις πρώτες έγχρωμες φωτογραφίες που έβγαλε, επιχειρώντας δοκιμές σε έγχρωμα αντικείμενα, αλλά και σε διαφορετικές τονικότητες του γκρι, οι οποίες τον οδήγησαν στη σειρά ΑΝΑΣΥΝγΡΑΦΕΣ. Στο έργο του Δεσμώτες του Λούβρου, που παρουσιάζεται στον δεύτερο όροφο της Βίλας Καπαντζή όπως εκτέθηκε το 2010 στο κτίριο του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη, αναδεικνύεται η σχέση έργου τέχνης και θεατή. Οι τέσσερις μπρούτζινοι σκλάβοι του Γάλλου γλύπτη Pierre Francqueville, που αποσύρθηκαν από τον δημόσιο χώρο στη Γαλλική Επανάσταση, καθώς οι αλυσίδες τους ήταν ασυμβίβαστες με την ιδέα της ελευθερίας, συνδιαλέγονται με τεσσερις φιγούρες επισκεπτών του Λούβρου που διεισδύουν στο περιβάλλον τους.

Έγχρωμες μονοχρωματικές αποχρώσεις, 1979 

Χρωμογενής φωτογραφία, 20 x 25 εκ.

Jesus in Person, 1993 [διά χειρός Roland Laboye] 

Ψηφιακή εκτύπωση σε αρχειακό χαρτί. 50 x 35 εκ.

3. Eστιάσεις

Σε αυτή την υβριδική ενότητα παρουσιάζονται έργα που εστιάζουν σε μια λεπτομέρεια στο χώρο ή την απομονώνουν, προσδίδοντάς της μια αυτονομία. Τα επιλεγμένα έργα απεικονίζουν λεπτομέρειες που αφορούν αρχιτεκτονικά στοιχεία, κάτι που διατρέχει το έργο του Γεωργίου ως αρχιτέκτονα, και τοποθετούνται σε ειδικά επιλεγμένα σημεία της Βίλας Καπαντζή, όπως στο κλιμακοστάσιο ή στο πάτωμα, με στόχο να συνδιαλεχθούν με το ιστορικό κτίριο.

London, 1996

Ψηφιακή εκτύπωση

σε αρχειακό χαρτί

80 x 60 εκ.

Montparnasse I, 2014. Ψηφιακή εκτύπωση σε αλουμίνιο. 80 x 60 εκ.

4. Πειραματισμοί

Σε αυτή την ενότητα συναντάμε έργα που φωτίζουν τις επιρροές και τη διαμόρφωση του καλλιτεχνικού λεξιλογίου του Γεωργίου από τα φοιτητικά του χρόνια στο Μονπελλιέ έως και σήμερα: από την άσκηση του καθηγητή του Szczot στο πρώτο έτος της σχολής, που αποτέλεσε έμπνευση για μετέπειτα έργα, μέχρι δημιουργίες επηρεασμένες από την ανερχόμενη τέχνη των κόμιξ (bande dessinée) τη δεκαετία του 1970 στο νότο της Γαλλίας και τα πρώτα προγράμματα σχεδιασμού σε υπολογιστή τη δεκαετία του 1980 (απέκτησε τον πρώτο του υπολογιστή MacPlus το 1987). Στην ενότητα αυτή παρουσιάζεται και το κείμενό του «Περσεπτικονικά II», ένας οδηγός για ζωγραφικούς αυτοσχεδιασμούς που φωτίζει την έρευνα του Γεωργίου γύρω από τη σημασία της καλλιτεχνικής ταυτότητας με σαρκαστική διάθεση. Στην προθήκη, ανάμεσα σε αρχεία και σχέδια, συναντάμε, στη σειρά Μικροζωγραφικά, μια σειρά σχεδίων που παρουσίασε το 1986 στη Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος» στη Θεσσαλονίκη ο Ντίνος Χριστιανόπουλος και, διάσπαρτα στους τοίχους ανάμεσα στα έργα του, έργα τριών καλλιτεχνών και φίλων του προερχόμενα από την προσωπική του συλλογή.

Judges, 18.08.1977. Σινική μελάνη σε χαρτί. 18 x 18 εκ.

Λιμνάζον υπό τον ήλιον ύδωρ, 1977. Μελάνες σε χαρτόνι. 50 x 65 εκ.

Sunset I,

Massive Attack, 16.10.2023. Ακρυλικά σε καμβά. 70 x 100 εκ.

5. Περίγυρος

Ο Γεωργίου συνδέθηκε από νωρίς με καλλιτεχνικούς κύκλους:ως φοιτητής στο Μονπελλιέ, με φοιτητές από την Καλών Τεχνών, και, στη συνέχεια, στη Θεσσαλονίκη, με έναν ευρύ κύκλο συγγραφέων, φωτογράφων, μουσικών. Συχνή είναι η απεικόνιση φίλων και συγγενών στα φωτογραφικά του έργα, αλλά και η συνεργασία με καλλιτέχνες και συγγραφείς, που αποτέλεσε έναυσμα για νέα έργα. Μοναδικού ενδιαφέροντος είναι η φωτογραφική σειρά Το «άλλο» πιάνο του 1982, που απεικονίζει τις πειραματικές μουσικές περφόρμανς του μουσικού και συγγραφέα Σάκη Παπαδημητρίου και που εκτέθηκε για πρώτη φορά το 1989 στο πλαίσιο της Φωτογραφικής Συγκυρίας. Όπως αναφέρεται στη συνοδευτική έκδοση, πρόκειται για μια αμφίδρομη δημιουργική ανταλλαγή, καθώς η φωτογραφία «γίνεται το εργαλείο εκείνο που επιτρέπει την κατασκευή εικόνων που παρακολουθούν, περιγράφουν, στηρίζουν τις διαθέσεις του Παπαδημητρίου». Παράλληλα, από τις φωτογραφίες του Γεωργίου προέκυψαν και πολλά κείμενα. Άλλες συνεργασίες περιλαμβάνουν σχεδιαστικά του έργα πλαισιωμένα από κείμενα των Σάκη Σερέφα και Γιώργου Χ. Παπαδόπουλου. Όπως γράφει και ο καλλιτέχνης σχετικά με τη σειρά του Homo erectus, αφορμή γι’ αυτά ήταν «η προσωπική ροπή προς το “παιχνίδι” που μου ενέπνεε ανέκαθεν αυτή η ποικιλότητα των συστατικών της εμφάνισης του homo ως erectus. Το ενδιαφέρον μου για τον sapiens, χωρίς να είναι ανύπαρκτο, παραμένει λιγότερο παιγνιώδες».

Capri, 9 Αυγούστου 1967, 2025

Ψηφιακή εκτύπωση σε αρχειακό χαρτί

60 x 60 εκ.

Το ερείπιο με το ντι-εν-έι, 2025

Ψηφιακή εκτύπωση σε αρχειακό χαρτί

70 x 50 εκ.

_________________________

O Άρις Γεωργίου (Θεσσαλονίκη, 1951) είναι εικαστικός καλλιτέχνης με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μονπελλιέ στη Γαλλία, όπου πήρε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα DEA Πολεοδομίας. Από το 1977 εκθέτει ζωγραφική και φωτογραφία σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδος. Υπήρξε συνιδρυτής του Ελληνικού Μουσείου Φωτογραφίας και ήταν ο εμπνευστής και, επί δεκαπενταετία, διοργανωτής της Φωτογραφικής Συγκυρίας, του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης. Το 1998 ορίστηκε διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, με τετραετή θητεία, μετά το τέλος της οποίας κληροδότησε οριστικά τη Φωτογραφική Συγκυρία στο Μουσείο Φωτογραφίας. Έχουν εκδοθεί πολλές ατομικές παρουσιάσεις φωτογραφιών, έργων του και κειμένων του, μεταξύ άλλων, από τις εκδόσεις Άγρα, συν και πλην, Τράπεζα Μακεδονίας Θράκης, Διαγώνιος, Ελληνικό Κέντρο Φωτογραφίας, Σαιξπηρικόν, University Studio Press, Εστία, Κίχλη, ΜΙΕΤ.

.

5.

ek MAGAZINE: 

“MATERIAL MATTERS | MARBLE & STONE”, 

ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

1. Αριάδνη Βοζάνη, 2. Σταύρος Μαρτίνος, 3. Πάνος Ηλιόπουλος, 4. Στέλλα Πιερή, 5. Γιάννης Γιαννούτσος, 6. Νίκη και Ζωή Μοσκόφογλου, 7. Λαμπρινή Λύρου , 8. Γιώργος Σπυρίδωνος, 9. Ελένη Τσιγαρίδα, 10. Διονύσης Σοτοβίκης, 11. Βαγγέλης Μπόνιος 12. Δημήτρης Τσίγκος

Αισθητά βελτιωμένη σε σχέση με την προηγούμενη φορά, ήταν η φετινή αρχιτεκτονική εκδήλωση του ek magazine, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 16 Μαΐου 2025, στο Banquet Hall του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Μία αρχιτεκτονική εκδήλωση της σειράς “Material Matters”, αφιερωμένη στο μάρμαρο και πετρώματα, δύο υλικά με ιδιαίτερη σημασία για την ελληνική αρχιτεκτονική. Πέρα από την προσεκτική επιλογή των δέκα ομιλητών και την σχετική θεματολογία, είχε ενδιαφέρον η παρουσίαση εκτός των δικών τους έργων, και ο συσχετισμός με έργα διακεκριμένων αρχιτεκτόνων από την ελληνική και διεθνή σκηνή, που προφανώς τους έχουν επηρεάσει. Μία επιλογή που αυτόματα ανέβασε το επίπεδο των εισηγήσεων και το ενδιαφέρον του κοινού.

Μετά την εισαγωγική ομιλία της Αριάδνης Βοζάνη, Καθηγήτριας ΕΜΠ και Διευθύντριας Σύνταξης του ek magazine, ο Σταύρος Μαρτίνος συντόνισε και παρουσίασε τους ομιλητές.

Παραθέτω στην συνέχεια το  κείμενο που αφορά τα ονόματα  ομιλητών εμπλουτισμένο με τους τίτλους των εισηγήσεων και καθώς και συνοπτικά το περιεχόμενό τους, όπως αναρτήθηκαν στην σελίδα του περιοδικού.

Πρώτος ομιλητής της βραδιάς ήταν ο Πάνος Ηλιόπουλος, (Χρονικότητα και εμπειρία) μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Ένωσης Μαρμάρου, ο οποίος ανέδειξε την ιδιότητα του πετρώματος να εγγράφει στο σώμα του τη διάσταση του γεωλογικού χρόνου και να αποδίδει ξεχωριστές αισθητικές ποιότητες. Στη συνέχεια, η Δρ. Στέλλα Πιερή, των Pieris Architects, παρουσίασε τη χρήση μαρμάρου με την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών στη διαμόρφωση των νέων γραφείων της Viva Wallet και σε αντικείμενα design, με οδηγό την έννοια της «οικοσυναισθηματικής νοημοσύνης».

Γιάννης Γιαννούτσος, Ασπροκλησιά εκ των έσω.

Ο Γιάννης Γιαννούτσος (Ζώσα και Αμάραντη), Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, σε μία υποβλητική ομιλία, έδειξε τη χρήση πετρωμάτων στη διαμόρφωση ενός λατρευτικού χώρου και στον επανασχεδιασμό της Πλατείας Ελευθερίας στο Ηράκλειο.

Νίκη και Ζωή Μοσκόφολγλου, Elysian Table

H Νίκη και Ζωή Μοσκόφολγλου – On Entropy – (Από το Λατομείο στην γκαλερί) μίλησαν για τη χρήση μαρμάρου σε έργα design από τη σκοπιά της φαινομενολογίας, ανακαλώντας την αρχιτεκτονική του Peter Zumthor.

Λαμπρινή Λύρου, 

Η Λαμπρινή Λύρου (Εφαρμογές πέτρας στην σύγχρονη κατοικία) των Desypri & Misiaris Architecture παρουσίασε δύο πρόσφατες κατοικίες του γραφείου, όπου η φυσική πέτρα συνδυάζεται με τεχνητή, δηλαδή με εμφανές οπλισμένο σκυρόδεμα.

Γιώργος Σπυρίδωνος, Ξερολιθιές στην Πάρο 

Γιώργος Σπυρίδωνος, Κατοικία στην Πάρο

Ο Γιώργος Σπυρίδωνος των React Architects (Συμπαγής τόπος) μίλησε για έργα κατοικίας του γραφείου στην Πάρο, με τη χρήση φυσικής πέτρας σε σύγχρονη αρχιτεκτονική να αναδεικνύει αρχετυπικές μορφές και να συμβάλλει στην ένταξη των κτιρίων στο τοπίο, ακολουθώντας το υπόδειγμα του Aurelio Galfetti.

Ελένη Τσιγαρίδα. κατοικία στην Μάνη

H Ελένη Τσιγαρίδα (Αρχιτεκτονικά Παράδοξα: Μνήμη, υλικότητα, Αντικατάσταση. Τρία έργα που ξαναρωτούν τι σημαίνει το ίδιο») εστίασε στη φυσική πέτρα και στην ιδιότητά της να ανακαλεί αναμνήσεις ή να δημιουργεί νέες, μέσα από την επανάχρηση του ιστορικού Τελωνείου της Καρδαμύλης και την κατασκευή μιας νέας κατοικίας στη Μεσσηνία που έχει σκοπό της να διευκολύνει το ρίζωμα των κατοίκων στον τόπο.

Διονύσης Σοτοβίκης, Το σπίτι του Ροδάκη 

Ο Διονύσης Σοτοβίκης (Η Συμπύκνωση του Χρόνου) έκανε μία συγκινητική ανασκόπηση του πώς γνωρίστηκε με τα εγκαταλελειμμένα κομμάτια μαρμάρου μέσα στα χρόνια της κρίσης και πώς, στη συνέχεια, τα ανέδειξε σε κεντρικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής του, μιλώντας για το μεγάλο μάθημα που παραμένει για τον ίδιο το «Σπίτι του Ροδάκη» στην Αίγινα. 

Ο Βαγγέλης Μπόνιος του Studio Bonarchi (Μάρμαρο και πέτρα, Υλικά σύνθεσης στον σχεδιασμό της ξενοδοχειακής εμπειρίας) παρουσίασε τη διαχρονικότητα του μαρμάρου στη σύνθεση χώρων φιλοξενίας, από τη σκοπιά του interior design. 

Τέλος, ο Δημήτρης Τσίγκος (Stone Dialects)των Omniview Design μίλησε για τη χρήση μαρμάρου και πετρωμάτων στο αρχιτεκτονικό του έργο και τους πειραματισμούς του με τον παραμετρικό σχεδιασμό.

 

6.

Joulia Strauss

"EUDAIMONIA. LIVING IN BLISS TODAY"

ΣΤΗΝ CRUX GALERIE

Η Joulia Strauss, στα εγκαίνια της έκθεσης

Άποψη της έκθεσης (από το site της Γκαλερί)

Remote mythical Objects, 2002

Τρείς γλυπτικές συνθέσεις, ξεχωρίζουν στην νέα ενδιαφέρουσα έκθεση της Joulia Straus, με τίτλο «Ευδαιμονία. Ζώντας στην Ευδαιμονία Σήμερα» στην Crux Galerie. Tρεις πλεγματικές προτομές με ασημένιο σύρμα και γυάλινες πέρλες που παραπέμπουν σε διαφορετικά ψηφιακά μοντέλα της θεάς Αθηνάς, που παράλληλα σχετίζονται απεικονίζοντας αντίστοιχα σύγχρονα πρόσωπα, όπως επισημαίνεται και στους τίτλους:

Athena Promachos (Philipp Von Hilgers)

Athena Glaukopis ( Peter Berz)

Athena Sirene (Friedrich Kittler)

Πρόκειται, όπως σημειώνει ο επιμελητής Σωτήριος Μπαχτετζής, για μια οπτική εξερεύνηση της αρχαίας ιδέας της ευδαιμονίας μέσα από τα μάτια του σύγχρονου κόσμου. Η ζωγραφική, η γλυπτική και το βίντεο συνομιλούν σε μια πυκνή αφήγηση που αντλεί έμπνευση από την αρχαία προσωκρατική φιλοσοφία, τη σαμανική σοφία και τη δύναμη της τεχνολογίας. Συνδέοντας την τέχνη με τη μαθηματική τελειότητα και την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, η Strauss προτείνει μια ριζική αναθεώρηση του πώς αναζητούμε την ευτυχία σήμερα.

Dog (Raimar Stange), 2018. (από το site της Γκαλερί)

Από τη Γατο-Σημειογραφία, όπου οι αρχαίες μουσικές κλίμακες ζωντανεύουν μέσα από κινούμενα γλυπτά, μέχρι τα ζωγραφισμένα πορτρέτα υβριδικών μορφών μεταξύ ζώου και ανθρώπου, η έκθεση προσκαλεί τους επισκέπτες στην αυτογνωσία και την πνευματική αφύπνιση. Με έντονες αναφορές σε αυτόχθονες πολιτισμούς, εναρμονιζόμενοι με τη φύση ως θεραπεία, η Strauss υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ουσιαστική «πλήρη ζωή» ή «buen vivir».

Ashwem, 2009. (από το site της Γκαλερί)

Το «Ζώντας στην Ευδαιμονία Σήμερα» δεν είναι απλώς μια έκθεση. Είναι μια εμπειρία που μας προκαλεί να σκεφτούμε διαφορετικά για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. Μια ανοιχτή πρόσκληση σε μια Χαρούμενη Επανάσταση, σύμφωνα με τον Στράους, και για να ανακαλύψουμε ξανά τη χαρά της «ευημερίας» μέσα από τα μάτια ενός καλλιτέχνη που ξέρει πώς να συνδυάζει το αρχέγονο με το απόλυτα σύγχρονο.

Διάρκεια μέχρι 18 07 2025

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση