ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 

το Τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ 

σχολιάζει το νέο Ειδικό Χωρικό Σχέδιο (ΕΧΣ) 
+
σχετικό κείμενο του Αναστάσιου Κωτσιόπουλου

Παρακολουθώ εδώ και καιρό τα δημοσιεύματα και τις αντιδράσεις εν όψει της υλοποίησης του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου για την Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που έχει ήδη βγει στην διαβούλευση και προβλέπει συνοπτικά την κατεδάφιση του συνόλου των κτιρίων που βρίσκονται στην περίμετρο και εντός της ΔΕΘ εκτός του Παλέ Ντε Σπορ, του κτιρίου του ΜΜΣΤ και του Πύργου του ΟΤΕ με στόχο να δημιουργηθεί η νέα έκθεση.

Παραθέτω στην συνέχεια το κείμενο που έλαβα από τον Νίκο Καλογήρου που αφορά τις απόψεις του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ σχετικά με το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο (ΕΧΣ) για τη ΔΕΘ όπου σημειώνεται ότι «το προτεινόμενο ΕΧΣ είναι στην πράξη ένα αμήχανο και ανεπεξέργαστο τοπικό σχέδιο». Παράλληλα στο κείμενο αυτό προτείνεται η διατήρηση κάποιων περιπτέρων γνωστών αρχιτεκτόνων και συνοδεύεται με τρείς φωτογραφίες αρχείου.

Προσπάθησα να βρω φωτογραφικό υλικό τόσο από περίπτερα που δεν υπάρχουν πιά, όσο και από την σημερινή κατάσταση των προτεινόμενων προς διατήρηση περιπτέρων το οποίο και παραθέτω σημειώνοντας ότι τα προς διατήρηση περίπτερα αυτά έχουν εγκλωβιστεί μέσα σε ένα ιδιαίτερα πυκνό ιστό και κυρίως έχουν αλλοιωθεί με παράξενες προσθήκες και χρωματικές επεμβάσεις. Παράλληλα σημειώνοντας στην αεροφωτογραφία τα προτεινόμενα προς διατήρηση αναρωτιέμαι αν τελικά παραμένει καθαρός ζωτικός χώρος που να έχει την ευελιξία για μια νέα ανάπλαση.

ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΑΠΘ 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΙΚΟ ΧΩΡΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ (ΕΧΣ) ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΘ 

Ο χώρος της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, στο κέντρο της πόλης, αποτέλεσε στο παρελθόν ένα εργαστήριο πρωτοποριακών υλοποιήσεων της μοντέρνας αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας. Η σημερινή ατημέλητη εικόνα είναι προϊόν μιας ανεξέλεγκτης προσθετικής διαδικασίας, όπου η αρχική αστική σύνθεση είναι πλέον δυσδιάκριτη.

Από τον αρχικό σχεδιασμό πάρκου ανοιχτών χώρων με διάσπαρτες χρήσεις, σύμφωνα με το σχέδιο του Εμπράρ (1918 – 1921), έχει απομείνει η, αποσπασματική πλέον, χάραξη του κεντρικού άξονα με τα περίπτερα εκατέρωθεν. Η Έκθεση, που δημιουργήθηκε το 1925 στο πλαίσιο της γενικότερης ανασυγκρότησης της Θεσσαλονίκης, εγκαταστάθηκε στη σημερινή της θέση το 1937 μετά από αρχιτεκτονικό διαγωνισμό και υλοποιήθηκε με τη συμβολή του πολεοδόμου Κ. Δοξιάδη. Διαδοχικές επεκτάσεις, τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, έδωσαν στο χώρο την εικόνα μιας μοντέρνας αστικής νησίδας με μοναδικό χαρακτήρα.

Στις κρίσιμες μεταπολεμικές δεκαετίες του ’50 και ’60, αξιόλογα περίπτερα, σχεδιασμένα από πρωτοπόρους αρχιτέκτονες του μοντέρνου κινήματος, ανοικοδομήθηκαν στο χώρο, αναβαθμίζοντας την καινοτόμο φυσιογνωμία του. Πολλά από αυτά κατεδαφίστηκαν, παρά το γεγονός ότι αποτελούσαν πρωτοποριακά δείγματα του ανανεωτικού ψυχροπολεμικού μοντερνισμού. Τη μοντέρνα αρχιτεκτονική προωθούσαν οι εκσυγχρονιστές αστοί της εποχής με την ενθάρρυνση των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα περίπτερα:

(παρατίθενται και φωτογραφικό υλικό ευθύνη Γ. Τριανταφύλλου)

«Παπαστράτος Α.Β.Ε.Σ.» (αρχιτέκτων Ν. Καλογεράς, 1952), 

Το περίπτερο της “Παπαστράτος Α.Β.Ε.Σ.” στην ΔΕΘ του 1963. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα, Ν. Καλογερά και διακοσμήθηκε από τον Θ. Μακρή. Για τη σύνθεση του περιπτέρου «ελήφθησαν υπ’ όψιν τέσσερις βασικές αρχές» γράφει το περιοδικό «Αρχιτεκτονική» (τεύχος 35). Πηγή http://ipen.gr/ 

«Έρανος Βασιλίσσης» (Α. Κωνσταντινίδης, 1952), και «ΕΟΤ» (Α. Κωνσταντινίδης, 1959),

Περίπτερο «Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας» και «Εμπορικής Τράπεζας» (Κ. Καψαμπέλης, Ι. Βικέλας, 1959), 

Το περίπτερο της Εμπορικής Τράπεζας στην 24η ΔΕΘ το 1959, το οποίο σχεδίασε ο Κώστας Καψαμπέλης έχοντας ως συνεργάτη τον Ιωάννη Βικέλα [Πηγή: Αρχιτεκτονική], Πηγή http://ipen.gr/ 

Περίπτερο «Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος» (Ν. Βαλσαμάκης, Σ. Βασιλείου, 1960),

Αίθουσα αναμομής του περίπτέρου της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος (ΕΤΕ) στη ΔΕΘ του 1965. Το περίπτερο σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Ν. Βαλσαμάκη και Σ. Βασιλείου και κατασκευάστηκε για τις ανάγκες εξυπηρέτησης των πελατών της τράπεζας στην έκθεση. Η κατασκευή ήταν μεταλλική και με στέγη από ξύλινα καδρόνια, δε οροφή οροφή ήταν από καρυδιά, ενώ τα δάπεδα από μάρμαρο Ρόδου και Καπανδριτίου. Εκτός από τις πολυθρόνες και το τραπέζι του Mies van Der Rohe, τα υπόλοιπα έπιπλα σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες 

Πηγή http://ipen.gr/ 

Περίπτερο «Βιομηχανίας Αδελφών Δημητριάδη» (Δ. Φατούρος, 1961).

Το περίπτερο της υφαντουργίας Δημητριάδη , το οποίο σχεδίασε ο νέος τότε καθηγητής, Δημήτρης Φατούρος «Μελετήθηκε το χειμώνα του 1960-61 και κατασκευάστηκε το καλοκαίρι του 1961. Λειτούργησε για πρώτη φορά την 26η περίοδο της ΔΕΘ, τον Σεπτέμβριο του 1961» έγραφε η «Αρχιτεκτονική» το 1965 

Περίπτερο της Esso Pappas, Θ. Παπαγιάννης 1962 

Τα αδιάφορα βιομηχανικά εκθεσιακά περίπτερα κυριάρχησαν μετά τη δεκαετία του ’70. Ωστόσο, επιβίωσαν ανάμεσά τους, συχνά παραμορφωμένα, έργα επώνυμων δημιουργών που διαθέτουν ιδιαίτερη λειτουργική και συμβολική αξία. 

Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν, με χρονολογική σειρά, τα ακόλουθα περίπτερα (παρατίθενται και φωτογραφικό υλικό από την σημερινή κατάσταση ευθύνη Γ. Τριανταφύλλου από το Google Earth Pro)

1. Το περίπτερο 2 (αρχιτέκτων Δ. Τριποδάκης, 1954), 

Πηγή Google Earth Pro 

2. το περίπτερο 6 (Δ. Τριποδάκης, 1953, ανασχεδιασμός Π. Μακρίδης, 2003),
3. το περίπτερο 1 (Ν. Εφέσιος, Α. Συμεών, 1956),

Πηγή Google Earth Pro 

4. το περίπτερο της ΔΕΗ / Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης / MOMus (Ι. Ρίζος, 1959, Π. Τζώνος, Γ. Χόιπελ, Ξ. Χόιπελ, 1997, Π. Τζώνος, Ξ. Χόιπελ, Κ. Αντωνίου, Ε. Κάστρο, Μ. Ρόκκος, 2002)

Ο ιστός της ΔΕΗ κατασκευάστηκε το 1959 και ήταν τότε ο υψηλότερος της Θεσσαλονίκης, ενώ φιλοξενούσε και το μεγαλύτερο κοινόχρηστο φωτιστικό. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε για την πρώτη πειραματική εκπομπή τηλεόρασης στην Ελλάδα, που η ΔΕΗ πραγματοποίησε από το περίπτερό της το 1960. 

Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης / MOMus 

5. το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο / Palais des Sports (Π. Τζανέτος, 1960), 

6. το περίπτερο 8 - Συνεδριακό Κέντρο ΔΕΘ (Ν. Μουτσόπουλος, Χ. Τσιλαλής, Γ. Κονταξάκης, Χ. Κουλουκούρης, 1968), 

7. το περίπτερο 7 (Γ. Κονταξάκης, Μ. Φωτιάδης, 1969), 
8. ο Πύργος του ΟΤΕ (Α. Αναστασιάδης, 1969), 

Πηγή Google Earth Pro 

9. το περίπτερο 11 (Χ. Χριστοφορίδης, 1971),

10. οι Νέες Πύλες της ΔΕΘ (Κ. Τσιγαρίδα, Α. Σκουβάκλης, Ν. Καλογήρου, 1996).

Όλα αυτά τα αξιόλογα έργα αρχιτεκτονικής, με την εξαίρεση του Πύργου του ΟΤΕ, του Palais des Sports και του MOMus, προβλέπεται να κατεδαφιστούν άμεσα με την εφαρμογή του Ειδικού Χωρικού Σχεδίου (ΕΧΣ) για τη ΔΕΘ. 

Πέρα από τη δεδομένη αρχιτεκτονική τους αξία, τα κτίρια αυτά διατηρούνται σε αρκετά καλή κατάσταση και μπορούν να αξιοποιηθούν. Η ενδεχόμενη κατεδάφιση ενός λειτουργικού υφιστάμενου κτιριακού αποθέματος κρίνεται περιβαλλοντικά ασύμφορη και είναι παράλογα σπατάλη σε μια εποχή οικονομικής κρίσης. 

Οι προτάσεις ολικής ανακατασκευής της ΔΕΘ προκύπτουν ως συνέπεια σωρευτικών λανθασμένων επιλογών, οι οποίες έχουν ευτελίσει την εικόνα της. Η προσωρινή διατήρηση της ΔΕΘ στο κέντρο της πόλης είναι ίσως ένα αναγκαίο κακό με δεδομένη τη συγκυριακή αδυναμία μετεγκατάστασης, αλλά δεν παύει να έχει σοβαρές μακροχρόνιες συνέπειες στην περιβαλλοντική, λειτουργική και οικονομική υπόσταση του ιστού της πόλης. Το μέλλον του θεσμού έχει πραγματικές προοπτικές, εφόσον το εκθεσιακό κέντρο χωροθετηθεί σε καταλληλότερο γήπεδο με προοπτικές επεκτάσεων, προσπελάσεων και υποδομών. Η εγκατάσταση της ΔΕΘ στην περιφέρεια μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη της ευρύτερης Θεσσαλονίκης. 

Η θεσμοθέτηση του ΕΧΣ της ΔΕΘ, που αποτελεί ένα ευέλικτο, αλλά και επικίνδυνα ανεξέλεγκτο πολεοδομικό εργαλείο, φανερώνει καταρχάς τις αδυναμίες του πλαισίου σχεδιασμού. Τα ΕΧΣ παρακάμπτουν τις αναγκαίες τοπικές ζυμώσεις και συμμετοχικές διαδικασίες, καθώς απουσιάζει ένα θεσμικά σαφές πλαίσιο διαβούλευσης και ποιοτικών προδιαγραφών αστικού σχεδιασμού. 

Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΠΣ ΑΠΘ, με ψήφισμά του, έχει εκφράσει ήδη την ανησυχία του, τόσο για τη σχεδιαστική επάρκεια των ΕΧΣ που έχουν μέχρι σήμερα κατατεθεί για τον χώρο της Θεσσαλονίκης, όσο και για τη διαδικασία εκπόνησής τους.

 Είναι κρίσιμο να επισημανθεί ο ρόλος στρατηγικής καινοτομίας που διαδραμάτιζε ο χώρος της ΔΕΘ διαχρονικά στη ζωή της πόλης, ως εργαστήριο καινοτόμων χωρικών πειραματισμών, οι οποίες ερχόταν σε αντίθεση, ενίοτε δημιουργική, με τις επικρατούσες, συχνά συντηρητικές, απόψεις για τον αρχιτεκτονικό και αστικό χώρο και την πολεοδομική οργάνωσή του. Ήταν, ωστόσο, η επιμονή των αρχιτεκτόνων και η ελευθερία από πολλούς συνήθεις περιορισμούς στο χώρο της ΔΕΘ, που επέτρεψε την εφαρμογή και την ανάδειξη σύγχρονων κτιριακών και αστικών καινοτομιών, όπως αυτές που σήμερα κινδυνεύουν με οριστική καταστροφή. Το πνεύμα καινοτομίας και στρατηγικής πρωτοπορίας πρέπει να διαφυλαχθεί σε οποιαδήποτε μελλοντική εξέλιξη για τη ΔΕΘ και το Τμήμα Αρχιτεκτόνων είναι έτοιμο να παρεμβαίνει προκειμένου να επισημαίνει και να διασφαλίζει αυτή τη συνθήκη. 

Ενώ η ανάπλαση της ΔΕΘ αποτελεί ένα αστικό σχέδιο μείζονος σημασίας για το ΠΣΘ, το προτεινόμενο ΕΧΣ είναι στην πράξη ένα αμήχανο και ανεπεξέργαστο τοπικό σχέδιο.

 Προβλέπει την αδιάρθρωτη ανοικοδόμηση της περιοχής με πυκνή σχετικά δόμηση, ουσιαστικά μεγαλύτερη από την ήδη αυξημένη σημερινή. Προβλέπει υπερμεγέθη συμβατικά οικοδομικά τετράγωνα, αγνοώντας την ιδιαίτερη γεωμετρία του αστικού ιστού και τη θέση της ιδιαίτερης αυτής νησίδας. Η ΔΕΘ αποτελεί τμήμα του ανατολικού πολιτιστικού άξονα της πόλης σε συνέχεια με το παραλιακό πάρκο, τα μουσεία και την πανεπιστημιούπολη. Η επανασύνδεση αυτού του γραμμικού «ρήγματος» έχει κρίσιμη περιβαλλοντική αξία, καθώς παρεμβάλλεται μεταξύ του ιστορικού κέντρου και των εξαιρετικά πυκνοδομημένων αστικών περιοχών ανατολικά. 

Το προτεινόμενο ΕΧΣ δεν αποδίδει «μητροπολιτικό πάρκο» στην πόλη, όπως ψευδώς υποστηρίζεται. Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για ένα μικρό πλευρικό «πάρκο τσέπης».

 Ουσιαστικά, η περιοχή επιβαρύνεται με ένα ακόμη εμπορικό κέντρο και μεγάλο ξενοδοχείο που θα είναι ανταγωνιστικά στις αντίστοιχες χρήσεις του ιστορικού κέντρου. Στην εποχή μας εφαρμόζονται διεθνώς ιδιαίτερα αξιόλογες προτάσεις αστικού σχεδιασμού με περιβαλλοντικό χαρακτήρα και προσεκτική, βήμα προς βήμα, αναγνώριση των αρχιτεκτονικών και περιβαλλοντικών αξιών του δημοσίου χώρου. Δυστυχώς, μέσα στο υφιστάμενο αρνητικό πλαίσιο της κρίσης, η Διεθνής Έκθεση φαίνεται να προκρίνει ένα στοιχειώδες και αφελές ρυμοτομικό σχέδιο με ανεπαρκή τεκμηρίωση της σκοπιμότητας του για τη βιώσιμη ανάπτυξη του συνόλου του ΠΣΘ. Η πρόταση βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με το πολύ αξιόλογο σχεδιαστικό παρελθόν της περιοχής και του κέντρου της Θεσσαλονίκης, αλλά και με τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες της ευρύτερης αστικής περιοχής. 

Υπάρχει άμεση ανάγκη αναθεώρησης αυτών των καταστροφικών επιλογών. 

Πρέπει άμεσα να προστατευθούν τα αξιόλογα μοντέρνα κτίρια, καθώς και τα ιδιαίτερα, εν δυνάμει, περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά του αστικού χώρου στη σημερινή έκταση της ΔΕΘ. 

Σε μεσοπρόθεσμη προοπτική υπάρχει η προοπτική να αναπλαστεί αυτό το πεδίο, με κυρίαρχο στοιχείο την ανάπτυξη του ελεύθερου δημόσιου χώρου, σε συνδυασμό με αντίστοιχες αναπλάσεις στο ΑΠΘ και στο παραλιακό πάρκο. Έτσι, θα αποκατασταθεί η συνέχεια του αστικού χώρου, σύμφωνα με τις πρωταρχικές πολεοδομικές επιλογές του μεσοπολέμου που παρέμειναν σεβαστές μέχρι στιγμής στα σχέδια που ακολούθησαν. 

Η παρούσα κρίση, οικονομική και σε τελευταία ανάλυση πολιτισμική, είναι λάθος να μας οδηγήσει σε επιλογές που υποθηκεύουν το μέλλον της πόλης. Το «ανατολικό ρήγμα» (ΔΕΘ, ΑΠΘ, ΓΣΣ) αποτελεί τον μόνο χώρο που παρέχει δυνατότητες περιβαλλοντικής αναβάθμισης και εξισορρόπησης του πυκνοδομημένου κέντρου. 

Δεν πρέπει να υποβαθμιστεί με πρόχειρες και αμελέτητες επιλογές που δεσμεύουν αμετάκλητα τις προοπτικές της κεντρικής Θεσσαλονίκης. Είναι καιρός να αναγνωριστούν οι αισθητικές αξίες της μοντέρνας αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας και οι περιβαλλοντικές αξίες των διαθέσιμων ελεύθερων χώρων. 

Τα κτίρια και ο αστικός ιστός της ΔΕΘ έχουν εγγραφεί στη συλλογική μνήμη ως μοναδικά στοιχεία του παρελθόντος, ενταγμένα στη νεότερη και σύγχρονη κληρονομιά της αρχιτεκτονικής της πόλης. Η ανάπλαση του χώρου πρέπει να βασιστεί στην προσεκτική ανάγνωση των διαχρονικών πολεοδομικών και αρχιτεκτονικών στοιχείων, στο πλαίσιο μιας σύγχρονης περιβαλλοντικής αντιμετώπισης, χωρίς να καταστρέψει σημαντικά στοιχεία του διαμορφωμένου αστικού τοπίου. 

ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΣ ΑΠΘ

Ακολουθεί σχετικό κείμενο του Αναστάσιου Μ. Κωτσιόπουλου που δημοσιεύτηκε στη «Μακεδονία της Κυριακής» στις 17 Μαρτίου 2019 μετά από πρόσκληση της δημοσιογράφου κ. Σοφίας Χριστοφορίδου.

Σχετικά με τη Στρατηγική Μελέτη 

Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων 

για το Ειδικό Χωρικό Σχέδιο 

του Εκθεσιακού Κέντρου Θεσσαλονίκης

Αναστάσιος Μ. Κωτσιόπουλος

1. Ο ανασχεδιασμός του χώρου της ΔΕΘ είναι ένα μείζον ζήτημα για την πόλη και δεν μπορεί να αφορά μόνον τον οργανισμό ΔΕΘ - Helexpo. Η Θεσσαλονίκη έχει σχήμα δύο λοβών, στην ένωση των οποίων έχει δημιουργηθεί μια ευδιάκριτη ζώνη δημοσίων χώρων από τη θάλασσα μέχρι το περιαστικό δάσος. Στη ζώνη αυτή παρατηρείται μια μοναδική για τα διεθνή πολεοδομικά δεδομένα συγκέντρωση πολιτιστικών μονάδων. Συγκεκριμένα, πρόκειται για πέντε σημαντικά μουσεία, μεγάλους θεατρικούς χώρους, πανεπιστημιακά συγκροτήματα, οργανωμένο αστικό πράσινο, χώρους αθλητισμού, εκθεσιακούς χώρους, διοικητικά κτίρια και άλλα. Ο οικοπεδικός χώρος της ΔΕΘ βρίσκεται στην καρδιά της ζώνης αυτής και, επομένως, ο ανασχεδιασμός του είναι ένα ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μέρος ενός συνόλου, επιλύοντας πρωτίστως και τα σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα της περιοχής αυτής, όπου συγκλίνουν όλοι οι παράλληλοι οδικοί άξονες της κεντρικής Θεσσαλονίκης, διαμελίζοντας την ενότητα της παραπάνω ζώνης. 

2. Η μελέτη (ΣΜΠΕ) που θέσατε υπ’ όψη μου, εκ της φύσεώς της, ασχολείται με τα ζητήματα του χωρικού σχεδιασμού σε ένα πολύ γενικό επίπεδο. Για την αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών, χρειάζεται κατ’ αρχήν να ληφθούν υπ’ όψη και άλλες μελέτες και ερευνητικά προγράμματα που έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί με τον αστικό σχεδιασμό της Θεσσαλονίκης όπως, λόγου χάρη, το Ερευνητικό Πρόγραμμα Δήμου και ΑΠΘ του 2009 με τίτλο «Χωρική ανάλυση και αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Θεσσαλονίκης», που η παρούσα μελέτη φαίνεται να αγνοεί. Κυρίως, όμως, χρειάζεται να προκηρυχθεί ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, το αποτέλεσμα του οποίου θα είναι δεσμευτικό για τις μελέτες που θα ακολουθήσουν. Η εμπειρία από αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς για έργα μεγάλης κλίμακας, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, είναι πολύ θετική. Θα ήταν, επομένως, λάθος να μη δοθεί η ευκαιρία στην ελληνική αλλά και την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική κοινότητα να διατυπώσει συγκεκριμένες προτάσεις για τον ζωτικό αυτό χώρο της πόλης μας, υπό τον όρο βεβαίως ότι ο διαγωνισμός θα προετοιμαστεί κατάλληλα. 

3. Ο χώρος της ΔΕΘ, αν σχεδιαστεί σωστά, μπορεί και πρέπει να στεγάσει ένα λογικού μεγέθους εκθεσιακό και συνεδριακό κέντρο με τις αναγκαίες υποστηρικτικές χρήσεις, υπόγειο parking χρήσιμο και για την πόλη ως σύνολο, αλλά και ένα μεγάλο χώρο πρασίνου που θα είναι επαρκής ώστε να αναβαθμίσει περιβαλλοντικά την πόλη, χωρίς να διακόπτει την ενότητά της. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν χωρίς να είναι απαραίτητο να κατεδαφιστούν κτίρια που έχουν αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και είναι συνδεδεμένα με τις μνήμες των κατοίκων της Θεσσαλονίκης και των επισκεπτών της ΔΕΘ, για δεκαετίες. Θα μπορούσαν, επί παραδείγματι, να κατεδαφιστούν οι πρόχειρες κατασκευές και τα περισσότερα μεταλλικά εκθεσιακά κτίρια αλλά να διατηρηθούν μετά από ανακαίνιση η/και ανασχεδιασμό, όχι μόνον το Αλεξάνδρειο, ο πύργος του ΟΤΕ, το ΜΜΣΤ και η καμπύλη πύλη, αλλά επί πλέον και τα περίπτερα 1,2,6 και 8, το κτίριο διοίκησης, τα τρία κτίρια των εισόδων, το Βελλίδειο, τα χαμηλά κτίρια της Αγγελάκη, όπως και ορισμένα μικρότερα περίπτερα αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, ενσωματούμενα στον συνολικό σχεδιασμό. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα αυτό μπορεί να μείνει επί του παρόντος ανοικτό και να απαντηθεί στο πλαίσιο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού που περιέγραψα προηγουμένως.

Εικόνες από σχετικά δημοσιεύματα