ΔΥΟ ΒΡΑΔΥΕΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ

ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤΟΥΝΙΩΝ 

ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΕΥΒΟΙΑΣ 

από την ρομαντική λυρικότητα του Μπραμς
στην νεανική ένταση του Σκαλκώτα

Το Μικρό Θέατρο Κατουνίων

Δύο ξεχωριστές βραδιές παρακολουθήσαμε και φέτος για 7η συνεχή χρονιά στο Μικρό Θέατρο των Κατουνίων στην Λίμνη Ευβοίας. Δύο Βραδιές Μουσικής Πολυφωνίας με τραγούδια του Brahms και μουσική για ασυνόδευτο βιολί, που οργάνωσε ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος την Παρασκευή και το Σάββατο 2 και 3 Σεπτεμβρίου 2016 στην μνήμη των γονιών του.

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος

Παρά τις δραματικές στιγμές που προηγήθηκαν στα τέλη Ιουλίου με τις καταστροφικές πυρκαγιές, που απείλησαν το Μικρό αυτό Θέατρο και κατέστρεψαν μοναδικά αγαπημένα τοπία φυσικού κάλους, παρά τις προσπάθειες των πυροσβεστών και πιλότων, οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν τελικά με επιτυχία και ενίσχυσαν την διάθεση και την ψυχολογία όλων.

Στην πρώτη εναρκτήρια συναυλία, με τίτλο «Σας αρέσει ο Μπράμς; Μια πολυφωνική ερώτηση» που ήταν αφιερωμένη στην μνήμη της σπουδαίας μεσόφωνου Στέλλας Ντουφεξή, 

Η Στέλλα Ντουφεξή στο Μικρό Θέατρο των Κατουνίων το 2013

ερμηνεύσαν πολυφωνικά και σόλο τραγούδια του Γιοχάνες Μπραμς, εμπνευσμένα από το ρομαντικό κίνημα και τις λαϊκές ευρωπαϊκές παραδόσεις η Φανή Αντωνέλου σοπράνο, η Λένια Ζαφειροπούλου μέτζο σοπράνο, ο Rοbert Bartneck τενόρος, o Kresimir Strazanac μπασοβαρύτονος και συνόδευσαν στο πιάνο ο Απόστολος Παληός και ο Andrej Hovrin.

η Φανή Αντωνέλου σοπράνο, και η Λένια Ζαφειροπούλου μετζο σοπράνο

ο Rοbert Bartneck, τενόρος, o Kresimir Strazanac, μπασοβαρύτονος

Τα τραγούδια αυτά που αντλεί ο Μπραμς από του θρύλους του μεσαίωνα, τους ποιητές του καιρού του και την ανθίζουσα λαογραφία του ρομαντικού κινήματος, φθάνουν από την βουκολική αφέλεια ως την πιο φιλόδοξη έντεχνη πολυφωνία. Είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των τραγουδιών όπως «Ο δρόμος για την καλή μου», « Ένα μικρό ωραίο πουλί», «Ξέρω ένα κοριτσάκι», «Αδελφούλα», «Αχ αγγελική Βοσκοπούλα», το περιεχόμενο των οποίων ανέλυσε η Λένια Ζαφειροπούλου και ενίσχυσαν την αίσθηση αυτής της βουκολικής αφέλειας. 

Θα τολμούσα να πω ότι παρά την πραγματικά άψογη ερμηνεία των καλλιτεχνών, η αφέλεια αυτή αρκετές φορές ήχησε περίεργα μέσα από την γνωστή και παράλληλα φορτισμένη αυτή την εποχή δύσκολη εκφορά της γερμανικής γλώσσας και των εκφράσεων των ερμηνευτών, που σε αρκετά σημεία ήταν έντονα δραματικές, κάπως φοβιστικές θα έλεγα, αν συγκρίνει κανείς με την δική μας ευχάριστη μεσογειακή εκφραστικότητα αντίστοιχων ερμηνειών.

Το ακροατήριο, που εκτός από τους καλεσμένους από την Αθήνα περιλάμβανε κατοίκους της Λίμνης Ευβοίας και των γύρω χωριών, χειροκρότησε ένθερμα την εξαιρετική ερμηνεία, σχολίασε όμως ότι δεν είναι εύκολο να μυηθεί και ταυτόχρονα να «ψυχ-αγωγηθεί» με άγνωστα στο ευρύτερο κοινό μουσικά κομμάτια και ιδιαίτερα με την ιδιότυπη αυτή γερμανική εκφορά και εκφραστικότητα. Η συγκεκριμένη φετινή επιλογή των 30 πολυφωνικών και σόλο τραγουδιών του Brahms, κρίθηκε επιφυλακτικά, κούρασε σε ένα βαθμό το κοινό και όλοι ήλπιζαν σε κάτι διαφορετικό για την επόμενη ημέρα.

ο Γιώργος Δεμερτζής,

Και πράγματι την επόμενη ημέρα ο Γιώργος Δεμερτζής, για τρίτη φορά φέτος στο Μικρό Θέατρο των Κατουνίων, μας πέρασε από την πολυφωνία, στην Μουσική για ασυνόδευτο βιολί, ερμηνεύοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο την Σονάτα αρ. 3 σε ντό μείζονα BWV 1005 και την Παρτίτα αρ. 2 σε ρε ελάσσονα BWV 1004, του Johann Sebastian Bach.

ο Γιώργος Δεμερτζής,

Η έκπληξη της βραδιάς ήταν για μένα η Σονάτα για Σόλο Βιολί (1925) του Νίκου Σκαλκώτα, ένα σπουδαίο νεανικό έργο, το πρώτο του σε ευθεία αναφορά προς το έργο του Μεγάλου Κάντορα.

Νίκος Σκαλκώτας

«Μελέτησα ώρες Bach, για να προσθέσω κάποια μέτρα στην Σονάτα που ανήκει σε Σένα» 

γράφει ο εικοσάχρονος σπουδαστής του βιολιού και της σύνθεσης Νίκος Σκαλκώτας από το Βερολίνο στην φίλη του, βιολονίστα Νέλη Ασκητοπούλου».

Ο Γιώργος Δεμερτζής, σύμφωνα με τα δικά μου ταπεινά κριτήρια, απέδωσε ανάμεσα στα δύο έργα του Μπάχ, την σονάτα αυτή μεταφέροντας μας αυτή την νεανική φρεσκάδα, την ορμή και εκρηκτικότητα του νέου τότε ταλαντούχου καλλιτέχνη Νίκου Σκαλκώτα. 

Και οι δύο βραδιές έκλεισαν με το ευγενικά καθιερωμένο δείπνο που παρέθεσε η οικογένεια της Βάνας Ξένου και του Αλέξανδρου Παναγιωτόπουλου στους καλεσμένους τους. Ανάμεσά τους νέοι μεταπτυχιακοί φοιτητές Αρχιτεκτονικής και της Σχολής Καλών Τεχνών, διευθυντές μουσείων και φυσικά ικανός αριθμός συναδέλφων, συμπεριλαμβανομένου αυτή την φορά και του Δημήτρη Φατούρου και της συζύγου του Λίτσας Τρέσου.

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση