ATHENS PHOTO FESTIVAL 

+ 

YOUNG GREEK PHOTOGRAPHERS 

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ 

Εικόνες μέσα από τις λέξεις 

Πριν ακόμη μπούμε στους ρυθμούς της καθημερινότητας στην πόλη, αξίζει να αφιερωθεί λίγος χρόνος για περιπλάνηση στις φωτογραφίες, στις λεζάντες και στα επιλεγμένα αποσπάσματα των κειμένων που ξεχώρισα από το πρόσφατο Athens Photo Festival. Έχει ενδιαφέρον να ανακαλύπτει κανείς μέσα από ομάδες φωτογραφιών και τα σχετικά  κείμενα, αναπάντεχες τοποθετήσεις των δημιουργών, που συχνά ανατρέπουν την πρώτη εντύπωση του θεατή από τις φωτογραφίες που έτσι αποκτούν άλλες πολύ ενδιαφέρουσες διαστάσεις. 

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, 132 καταξιωμένοι και ανερχόμενοι καλλιτέχνες από 30 χώρες συμμετείχαν στο Athens Photo Festival 2019, μια διαρκώς εξελισσόμενη πλατφόρμα παρουσίασης των σύγχρονων τάσεων από το χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας και του οπτικού πολιτισμού, που συνεχίζεται επί τριάντα δύο χρόνια από το 1987 και ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Σταύρου Μωρεσόπουλου. 

Το εκθεσιακό πρόγραμμα παρουσιάστηκε και φέτος στους δύο ορόφους του Μουσείου Μπενάκη, καθώς και σε 10 ακόμη χώρους της Αθήνας και διήρκεσε από τις 13 Ιουνίου έως 20 Ιουλίου 2019. 

Μαζί με την κεντρική έκθεση στην νέα μικρή αίθουσα του ισογείου σε μια πυκνή και δαιδαλώδη διάταξη του χώρου πραγματοποιήθηκε και η έκθεση των Νέων Ελλήνων φωτογράφων, καθώς και η έκθεση των βιβλίων φωτογραφίας. 

έκθεση των βιβλίων φωτογραφίας στο ισόγειο του Μουσείου

Επιλογές από το Athens Photo Festival 2019 

Μυρτώ Παπαδοπούλου (GR) 

ΜY WIFE I AM LEAVING 

Εικόνες από τα απομονωμένα χωριά της Πομακικής Μειονότητας στην Ελληνική περιφέρεια της Θράκης, όπου εφαρμόζεται ο Ισλαμικός νόμος, και καταγράφουν την ζωή των γυναικών όταν οι άνδρες τους μεταναστεύουν στην Βόρεια Ευρώπη. 

Gloria Oyarzabal (ES)

“WOMAN NO GO” GREE 

[…] Οι κατηγορίες φύλλων ήταν ένα είδος βιο-λογικής «νέας παράδοσης που η Ευρωπαϊκή αποικιοκρατία έφερε στην Yoruba (περιοχή της Δυτικής Αφρικής, όπως και σε άλλες αφρικανικές κουλτούρες. Είναι άραγε σωστό να υποθέσουμε ότι οι κοινωνικές σχέσεις σε όλες τις κοινωνίες είναι οργανωμένες γύρω από την βιολογική σεξουαλική διαφορά; […] 

Simon Menner (DE) 

30 JESUSSES 

30 πορτραίτα ανθρώπων στους οποίους αποδίδεται ή έχει αποδοθεί η ιδιότητα του Μεσσία. 

Charles-Henry Bédué (FR)

THE HOUSE OF HAPPINESS 

Φωτογραφίες που εξερευνούν πτυχές της οικογενειακής ιστορίας του καλλιτέχνη. Ανάσες σε ένα περιβάλλον που αγαπά, όπου όλα βιώνονται με ένταση… 

Alejandra Carles – Tolra (ES) 

WHERE WE BELONG 

[…] Μέσα από την δουλειά μου εξερευνώ το πως η αίσθηση της ασφάλειας και του ανήκειν που προσφέρουν ορισμένες ομάδες, μπορεί να εμψυχώσει τα άτομα που συμμετάσχουν σε αυτές και να ενδυναμώσει την ταυτότητά τους. […] 

Vincent Ferrané (FR) 

MILKY WAY 

Εικόνες της συζύγου του Γάλλου δημιουργού κατά την διάρκεια του θηλασμού, που διακοσμούνται από σύγχρονα στοιχεία… Από αυτές τις καθημερινές στιγμές αναδύεται η δύναμη της επαφής των δύο πλασμάτων… 

Δημήτρης Μυτάς (GR)

MAUVE 

Μια αλληγορία μιας σειράς ψυχικών ποιοτήτων που χαρακτηρίζουν το βλέμμα… 

Danila Tkachenko (RU) 

DECORATIONS 

Σκηνές πολέμου, σκηνές από μια σκηνική αναπαράσταση που ερμηνεύονται από ηθοποιούς μπροστά στο κοινό. 

Ina Jang (KR)

Μαριάννα Ιγνατάκη (GR)

I LIKE YOUR BEARD, LET΄S MAKE A BAND 

Στο έργο της Μαριάννας Ιγνατάκη, η οποία πέρασε ένα μεγάλο διάστημα της ζωής της στην Κίνα, παρατηρούμε πως μέλη και προεκτάσεις του σώματος (όπως νύχια, μαλλιά) συναντώνται στους κινέζικους μύθους και παραδόσεις και λειτουργούν σαν σύμβολα. 

Chloe Rosser (UK) 

FORM & FUNCTION 

Έργα που εξερευνούν την τεταμένη σχέση μας με το ανθρώπινο σώμα καθώς και πως αυτό προσαρμόζεται κάτω από το δέρμα μας. Υπάρχει μια ρευστότητα σε σχέση με το φύλλο και στην ταυτότητα που αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο κοιτάμε την ανθρώπινη μορφή. […] 

Alix Marie (FR)

STRECH 

Αποτέλεσμα της συνεργασίας της φωτογράφου με την φίλη της, μοντέλου που εκτελεί διάφορες στάσεις της yoga. Φωτογραφίες που έχουν εκτυπωθεί σε ύφασμα Lycra και έχουν καρφιτσωθεί και τεντωθέι στα όρια τους.

Chow and Lin (MY/SG)

THE POVERTY LINE 

Το “Poverty Line” ερευνά το τί σημαίνει φτώχεια. Ξεκίνησε από την Κίνα και έχει επεκταθεί σε 28 χώρες σε έξη ηπείρους. Ανάλογα με την κατά χώρα δαπάνη φαγητού για κάθε νοικοκυριό γίνεται η προμήθεια τροφίμων ανάλογα με τον κατά τις στατιστικές κατά κεφαλήν ημερήσιο δείκτη δαπάνης φαγητού. Τα τρόφιμα τοποθετούνται για να φωτογραφηθούν πάνω σε τοπικές εφημερίδες που αγοράστηκαν την ημέρα της φωτογράφισης. 

Daniel Szalai (HU)

NOVOGEN 

168 πορτραίτα που απεικονίζουν κοτόπουλα, μαζί με μια σειρά φωτογραφιών που καταγράφουν την διαδικασία παραγωγής εμβολίων, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με την τεχνολογία και την σχέση του ανθρώπου με την φύση. 

Anna Ehrenstein (DE/AL)

TALES OF LIPSTICK AND VIRTUE 

Εικόνες που εστιάζουν στην έντονη θηλυκότητα γυναικών στην Αλβανία και στις απομιμήσεις κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων. 

Charlotte Krieger (CH) 

SHE ONLY PAINTS WITH BOLD COLOURS 

Εικόνες από μια έρευνα σχετικά με τα στολίδια, γύρω από έννοιες όπως η ομορφιά, η αποπλάνηση και η ιερότητα, μέσα από ταξίδια που συγκροτούν ένα πολύχρωμο αισθησιακό σύμπαν. 

Alinka Echeverría (MX/UK)

NICEPHORA 

Αρχειακές φωτογραφίες γυναικών από τις Γαλλικές αποικίες, από το Μουσείο Nicephore Niepce παρουσιάζονται σε βίντεο προκειμένου να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της ιστορίας της φωτογραφίας και του αποικιακού και ανδρικού βλέμματος. 

Βασίλης Νούλας & Κώστας Τζημούλης (GR)

VASKOS 

Σκηνοθετημένα πορτραίτα όπου ο ένας ποζάρει και ο άλλος φωτογραφίζει και μετά εναλλάσσονται οι θέσεις. Στο πλαίσιο ενός σπιτιού εργαστηρίου, στήνονται πρόσκαιρες σκηνοθεσίες με πρόχειρα υλικά, οικιακά αντικείμενα, και ρούχα. 

Τάκης Ζερδεβάς, Ζωή Πυρίνη, Γιασεμή Ράπτη, Μάκης Φάρος, Γιούλα Χατζηγεωργίου (GR)

APRÉS VOUS 

Ένα συλλογικό έργο πάνω στην συλλογική μνήμη. Κάποιες εικόνες που βρέθηκαν στα χέρια τους και έγιναν θέμα συζητήσεων, γέλιου, στοχασμού και τελικά βρήκαν θέση στο πάνθεον των αγαπημένων τους πραγμάτων. Εικόνες που δεν θα τις γευτούμε, ούτε θα τις καταναλώσουμε όσο επιθυμητές και αν έγιναν. 

John Paul Evans (UK)

MATRIMONIAL TIES, TILL DEATH US DO PART 

Εικόνες που απεικονίζουν τον καλλιτέχνη και τον σύζυγό του Peter σε διάφορα παράλογα σενάρια εντός και πέριξ του οικογενειακού περιβάλλοντος. […] Σε μια γκέι κουλτούρα που εκλαμβάνει το κραυγαλέο ως κανόνα, αυτές οι εικόνες προκαλούν ανατροπή μέσα στην παράβαση της κανονικότητας 

Κωστής Φωκάς (GR) 

BOYS WITH FEELINGS 

Μια διακριτική ματιά στο σώμα ως τόπο επιθυμίας, φαντασίας και υποταγής, σε πόζες που απέχουν από την σεξουαλικότητα. 

Cristina Galán (ES)

PAUL 

Η τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα που παραδόξως δεν συντελεί στην εξατομίκευση των μοναδικών χαρακτηριστικών κάθε ανθρώπου, αλλά στην ομογενοποίησή τους. Αυτές οι φωτογραφίες εξερευνούν ένα φάσμα που εκτείνεται από το φόντο του παραδοσιακού πορτραίτου, μέχρι την ανατροπή της ταυτότητας και την εμφάνιση μιας μοχθηρής φύσης κάτω από μια οπτικά ραφιναρισμένη πραγματικότητα. 

Bubi Canal (ES)

BEAUTIFUL MYSTERY / MANUAL 

Εικόνες που πραγματεύονται τα επαναλαμβανόμενα θέματα της αγάπης, των ονείρων και της ελπίδας. 

YOUNG GREEK PHOTOGRAPHERS 

Φωτογραφία αφίσσας: 

Sofia Gafaar, All-you-can-eat 

ΟΙ νέοι έλληνες φωτογράφοι, πιο τολμηροί αναζητούν τα θέματα τους στην καθημερινή τους ζωή, αλλά και σε παράξενους τόπους έξω από την Ελλάδα. Μας αιφνιδιάζουν με τα αυτοβιογραφικά αυτοπορτραίτα τους, αλλά τις αφοπλιστικές εικόνες των γονιών τους. 

Aντιγόνη Μεταξάκη 

MALTA PAUCIS 

Σε αυτό το μέρος ένοιωσε πιο γνώριμα, ήταν ένα καταφύγιο. […] Η ζωή έτρεχε πιο γρήγορα από τους δικούς της ρυθμούς.[…] Μία επιστροφή στις πρώτες ρίζες, όπου η ενσυνειδητότητα και η ανθρωπότητα αποκτά ύπαρξη και παρουσία. 

Κατερίνα Τσακίρη 

A SIMPLE PLACE 

12 αυτοβιογραφικά φωτογραφικά αυτοπορτραίτα μέσα από την ατμόσφαιρα μιας λιμνάζουσας αναμονής όπου όλα αλλάζουν παραμένοντας τα ίδια. 

Αρέτα Περιστέρη

BAD GIRL 

Η φωτογράφος χρησιμοποιεί τον εαυτό της, που θεωρεί τον πολυτιμότερο σύμμαχό της και ο καθρέφτης της, σε ρόλους που την απασχολούν, που διαφέρουν, που της προκαλούσαν πάντα το ενδιαφέρον να τους αναζητήσει να τους μελετήσει και να συγκριθεί μαζί τους . 

Ηλίας Γεωργιάδης 

OVER|STATE 

Η φωτογραφία σαν χαμένη κουκκίδα που συνδέει ότι υπάρχει βαθιά μέσα μας – και δεν μπορούμε να το καταλάβουμε ή να το περιγράψουμε με ότι είναι – με ότι υπάρχει έξω ή γύρω από αυτό. 

Βασίλης Παντελίδης 

MONOLOGUES 

Mιά σειρά εννοιολογικών αυτοπορταίτων, σε ετερόκλητα επεισόδια ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό της ζωής. 

Γιώργος Χριστόπουλος 

ATRIUM 

Η μητέρα μου, ως άλλο Atrium, απεικονίζεται σε μια προσπάθεια επικοινωνίας μαζί μου, ώστε να αποδράσει από την αυθυποβολή της λήθης και να επιστρέψει στον πραγματικό κόσμο. 

Βαγγέλης Δασκαλάκης 

KAWSAK SECHA (THE LIVING FOREST 

Εικόνες στο τροπικό δάσος της Αμαζονίας, στην ιθαγενή κοινότητα Sarayaku (1200 ατομα) της φυλής KIchwa, που βγήκε ζωντανή ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου 

Πηνελόπη Θωμαΐδη

A ZONE TO DEFEND 

Μια ομάδα σε μια περιοχή ανάπτυξης της δυτικής Γαλλίας πραγματοποιεί μια ακτιβιστική κατάληψη, αντιστεκόμενοι στην δημιουργία ενός αεροδρομίου. Οι εικόνες τραβήχτηκαν λίγο πριν οι ακτιβιστές εγκαταλείψουν την περιοχή αφού είχε δικαιωθεί ο περιβαλλοντικός τους αγώνας.

Η έκθεση διήρκησε μέχρι τις 28 Ιουλίου 2019.

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση

Από τον Δημήτρη Φιλιππίδη έλαβα το ακόλουθο σχόλιο και το δημοσιεύω συμφωνώντας απόλυτα με την δική του ανάγνωση:

Διάβασα την ανάρτησή σου για το φεστιβάλ φωτογραφίας με πρόσθετο ενδιαφέρον από το κανονικό, επειδή την είχαμε δει κι εμείς, σχεδόν στην εκπνοή της, με μια Ειρήνη. Αν και το περίμενα, οι δικές σου εντυπώσεις δεν ταυτίζονταν με τις δικές μου αναμνήσεις – ό,τι και να σημαίνει αυτό. Είχα μια διαφορετική αντίληψη του τρόπου που αυτοί όλοι οι φωτογράφοι προβάλουν τη δουλειά τους σήμερα, με ομάδες φωτογραφιών, που λένε πάντα κάποια «ιστορία», που έχουν πίσω τους ένα narrative (από όπου και τα μικρά συνοδευτικά κείμενά τους, στο πλάι). Αυτός ο τρόπος με ξάφνιασε. Δεν ήταν πια μια «πινακοθήκη» όπως περιμένεις να λειτουργήσει μια έκθεση τέχνης, με αναρτημένα έργα, το ένα δίπλα στο άλλο. Ήταν κάθε φορά κάτι σαν πρωτόγονο ντοκιμαντέρ, σαν συλλογή από stills που συνθέτουν μια ενότητα, δίπλα σε μια επόμενη και μια επόμενη. Αυτό μου φάνηκε το πιο σημαντικό στην έκθεση. Από εκεί και πέρα, οι ίδιες οι ιστορίες που είχαν αποτυπωθεί φωτογραφικά, είχαν κι αυτές τη νοστιμιά τους, δεν ήταν σκέτες περιγραφές. Η θεματολογία ήταν συχνά, συχνότατα πολύ καινοτόμος και τολμηρή, ιδίως με έμφυλους ρόλους σε αντιπαράθεση με συμβατικές, κοινότοπες παραστάσεις. Εκεί υπήρχε τεράστιο ενδιαφέρον πώς προβάλλονται τέτοια θέματα: πώς μπλέκει το κρυφό/ιδιωτικό με το ανοιχτό/δημόσιο. Δεν υπήρχε τίποτα «ουδέτερο» σε αυτή την έκθεση, τουλάχιστον στις καλύτερες στιγμές της. Ήταν απίστευτη η συμπύκνωση νοημάτων και μηνυμάτων που περνούσε. Και για να το πούμε αλλιώς, μια τέτοια έκθεση έκανε σκόνη τις συνηθισμένες εκθέσεις τέχνης που βλέπουμε, και (δικαιολογημένα) βαριόμαστε αφάνταστα!

Καλή σας μέρα,

Δ