COCO-MAT

ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ BΟUTIQUE HOTEL & ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΤΙΡΙΟ ΣΤΟ ΚΟΛΩΝΑΚΙ

τολμηρές επεμβάσεις διεκδικούν την αποδοχή 

και την ανατροπή των επιφυλάξεων

Γενική άποψη του ανάπλασης του κτιρίου της COCO-MAT

 στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι 

Μια εντελώς πρωτότυπη και τολμηρή επιχειρηματική κίνηση συνύπαρξης και λειτουργίας σε εικοσιτετράωρη βάση, ενός boutique Hotel και ενός καταστήματος, άνοιξε στην Αθήνα και αιφνιδίασε το ευρύ κοινό και τους αρχιτέκτονες, μια και πραγματοποιήθηκε επεμβαίνοντας θεαματικά, προκλητικά, θα έλεγα σε ένα μεσοπολεμικό κτίριο στην Πατριάρχου Ιωακείμ 36, στο Κολωνάκι. Και αυτή η πρόκληση προκάλεσε και το ενδιαφέρον. 

«Η διατήρηση της ελληνικής μοντέρνας αρχιτεκτονικής ως πολιτιστικής κληρονομιάς έχει πλέον, σε μεγάλο βαθμό, κατοχυρωθεί σε θεσμικό επίπεδο, είναι γεγονός όμως ότι η συλλογική αποδοχή της σημασίας του μοντέρνου στην ελληνική κοινωνία παραμένει περιορισμένη ενώ η μεθοδολογία επεμβάσεων είναι ελλιπής». Στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε και η ημερίδα που οργάνωσε το Ελληνικό Do.Co.Mo.Mo κλείνοντας τα 25 Χρόνια με τίτλο: «Πεπραγμένα, προοπτικές και προκλήσεις για το μέλλον της τεκμηρίωσης και προστασίας της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα». Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015 στην Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ και ένα από τα θέματα που κυριάρχησαν ήταν ο έντονος σχολιασμός της αλλαγής χρήσης και των τολμηρών επεμβάσεων που τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε στα παλαιότερα κτίρια του μοντερνισμού στον αστικό ιστό.

 

Ο Κώστας Τσιαμπάος Λέκτορας Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ στην διάλεξή του με τίτλο: «Ο ορισμός του μοντέρνου: αυτό που βλέπουμε, αυτό που κρατάμε», παρουσίασε αυτή την επέμβαση, που έγινε στην πολυκατοικία του μεσοπολέμου στην Αθήνα και προκάλεσε ποικίλα σχόλια. 

Ο Παύλος Ευμορφίδης, διευθύνων σύμβουλος της Coco Mat 

Επισκέφτηκα το κτίριο και πληροφορήθηκα ότι η επέμβαση αυτή πραγματοποιήθηκε από τον πολυπράγμονα Παύλο Ευμορφίδη, που όπως ο ίδιος λέει «γουστάρει αυτό που κάνει». Ο πετυχημένος αυτός και αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας μαζί με τον αδελφό του είναι οι ιδιοκτήτες της εταιρείας Coco-Mat, η οποία ειδικεύεται κυρίως σε φυσικά στρώματα και δραστηριοποιείται σε διεθνές επίπεδο. Εκτός από τα στρώματα ασχολείται με το design επίπλων, ακόμη και ποδηλάτων και παράλληλα με τα ξενοδοχεία. 

Τα ξύλινα ποδήλατα για τους πελάτες και το κοινό,

μπροστά στην είσοδο του κτιρίου 

Η επέμβαση στο μεσοπολεμικό κτίριο εξασφαλίζει τον καινοτόμο συνδυασμό ενός boutique Hotel, με δωμάτια σε όλους τους ορόφους, lobby στο υπόγειο με πρόσβαση από το ισόγειο κατάστημα με τα είδη της Coco-mat, που παραμένουν ανοιχτά όλο το εικοσιτετράωρο. Στο πεζοδρόμιό του διατίθενται ελευθέρα τα γνωστά ξύλινα ποδήλατα σχεδιασμένα από τον Παύλο Ευμορφίδη, για τους πελάτες του και το ευρύτερο κοινό! 

Επεμβάσεις στις όψεις, με ξύλινα περσιδωτά πετάσματα και κατάργηση των στηθαίων, νέα κουφώματα, θεαματικές αλλαγές στο ισόγειο εξωτερικά και εσωτερικά, γυάλινα δάπεδα, που επιτρέπουν την οπτική επαφή με το υπόγειο lobby του Ξενοδοχείου, εκπέμπουν μια αύρα ανανέωσης του μεσοπολεμικού κτιρίου και θα τολμούσα να πω ότι το τελικό αποτέλεσμα διατηρεί σε κάποιο βαθμό το ύφος και την μνήμη της αρχικής του εικόνας. Η συμμετρία, τα καμπύλα στηθαία, το αρτιφισιέλ διατηρούνται. 

Συσχετισμός της όψης πριν και μετά την επέμβαση, 

φωτογραφία από την διάλεξη του Κώστα Τσιαμπάου 

Απόψεις από το εσωτερικό του Ισογείου με το γυάλινο δάπεδο 

Είναι γεγονός ότι δεν πρόκειται για κάποιο πολύ σημαντικό κτίριο του μεσοπολέμου και παράλληλα εκτιμώ ότι οι εποχές αλλάζουν και δεν είναι δυνατόν να εμμένουμε αδιακρίτως στην όποια αμόλυντη διατήρηση, σαν να πρόκειται για τα στέφανα του γάμου. Δεν έχουμε βέβαια ακόμη πλήρη εικόνα των εσωτερικών του κτιρίου και παράλληλα θεωρώ ότι πριν αποφανθούμε για το εγχείρημα πρέπει να περιμένουμε μέχρι η αρχιτεκτονική και η νέα δυναμική της επέμβασης αποτελέσουν σαν ένα ενιαίο σύνολο τις σαφείς ενδείξεις για την επιτυχία ή μη του τολμηρού αυτού εγχειρήματος. 

Άποψη από το εσωτερικό του Ισογείου 

Αν δηλαδή προκύψει τελικά ένας ζωντανός οργανισμός, που θα δώσει μια νέα πνοή στο κτίριο, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες απαιτήσεις, σαφώς θα μας προβληματίσει θετικά, σε σχέση με την επιλογή της όποιας διατήρησης ενός ασυντήρητου ή ακόμη και συντηρημένου, κατοικημένου ή μη κτιρίου. Χρειάζεται χρόνος λοιπόν, πριν βγάλουμε τα τελικά μας συμπεράσματα για τις τολμηρές αυτές επεμβάσεις που αποτελούν φαινόμενο των καιρών. Ογδόντα χρόνια μετά τον μεσοπόλεμο η κρίση και οι σύγχρονες αντιλήψεις έχουν οδηγήσει σε νέες επιχειρηματικές επιλογές, που  απαιτούν και  ανάλογες αρχιτεκτονικές προσεγγίσεις.

Από τον Δημήτρη Φιλιππίδη πήρα το ακόλουθο σχόλιο:

Αγαπητέ G

Μου έκανες μαύρη την ψυχή πρωί-πρωί, με την είδηση πως πέθανε η Στέλλα Ντουφεξή, που τελικά δεν κατάφερα να γνωρίσω... Μπροστά σε αυτό, η δημοσίευση του ξενοδοχείου έμοιαζε κάτι δευτερεύον, παρόλη τη σημασία του (που τονίζεις άριστα). Νομιζω πως παίρνεις μια κάπως αμυντική στάση απέναντι στην "αλλοίωση" του κτιρίου - αλλά δεν ήμουν στην κουβέντα στο ΕΜΠ κι έτσι δεν ξέρω πώς είχε τότε αντιδράσει το "κοινό" (αν και μπορώ να φανταστώ...). Για μένα, δεν υφίσταται τέτοιο θέμα ώστε να χρειάζεται υποστήριξη! Σιγά τώρα, οι τυποποιημένες πολυκατοικίες του '30, άντε για να μην τρελλαθούμε τελείως. Στην Ελλάδα πάμε από την πλήρη αδιαφορία στη θρησκευτική λατρεία, όπως είπε ο Μάρξ.

δ