ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Σχολιάζοντας τα τρία βραβεία

με τους αρχιτέκτονες της "Παρέας του Οικονόμου"*

Α΄, Β΄& Γ΄Βραβεία

____________________________

Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Με προβλημάτισε η πρώτη αυτή εικονιζόμενη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που κυκλοφόρησε στις 17 Ιανουαρίου 2023, με την δημοσιοποίηση ενδεικτικών φωτορεαλιστικών του πρώτου βραβείου του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος. Με ξάφνιασε ο επιφανειακός συσχετισμός με το TIRPITS Bunker Museum στην Δανία, του STUDIO BIG Bjarke Ingels Group, γιατί σε μία φάση υπεράσπισης του θεσμού αρθρογραφώντας με κάθε τρόπο, τέθηκε ξαφνικά ένα θέμα «αντιγραφής», που θα μπορούσε να βάλει σε αμφισβήτηση την ακεραιότητα της κρίσης της επιτροπής, ειδικά μάλιστα γνωρίζοντας και το υψηλό επίπεδο των κριτών που επέλεξαν αυτή την μελέτη. Το θέμα πήρε διαστάσεις με επιστολές στις εφημερίδες και μου ζητήθηκε και η δική μου άποψη. Με δεδομένο ότι οι συσχετισμοί προφανώς έγιναν επιφανειακά μέσα από γενικές απόψεις, χωρίς ακόμη να υπάρχουν πλήρη στοιχεία για το σύνολο της μελέτης, ζήτησα από τον βραβευμένο αρχιτέκτονα Γιώργο Τσολάκη να μου παραχωρήσει μια πληρέστερη σειρά σχεδίων που μαζί με τα σχέδια του μουσείου των BIG, ενέταξα σε ένα power point και ζήτησα από τους συνδαιτημόνες της παρέας του Οικονόμου την καθιερωμένη Τετάρτη, να συζητήσουμε διαδικτυακά το θέμα σχολιάζοντας και τις δύο μελέτες αλλά και τα υπόλοιπα βραβεία.

STUDIO BIG Bjarke Ingels Group: 

TIRPITS Bunker Museum 

Ξεκίνησα την παρουσίαση του TIRPITS Bunker Museum με την νυχτερινή εικόνα της φωτεινής πρόσβασης στο υπόγειο τμήμα του μουσείου από ψηλά και με μία γενικότερη άποψη του συνόλου.

Στην συνέχεια ακολούθησαν το τοπογραφικό, τομές, κατόψεις, και γενικές εξωτερικές εικόνες καθώς και από τα εσωτερικά του μουσείου με τα bunkers.

Τοπογραφικό

Κάτοψη

Τομές

Γενική άποψη από ψηλά

Απόψεις από το εσωτερικό του μουσείου 

Mike Bink Photography

Γενικές άποψεις από ψηλά

Πρόκειται για ένα μικρής κλίμακας, εσωστρεφές μουσείο, με ένα υπέργειο κτίσμα, με απλές κατόψεις και μια μόνο υπόγεια στάθμη, κατασκευασμένο στην περιοχή Jutland της Δανίας, και χωροθετημένο σε μία θέση κατά μήκος του γνωστού «Τείχους του Ατλαντικού» με τα διάσπαρτα γερμανικά bunkers. Για περισσότερα μπορείτε να δείτε το σχετικό βίντεο εδώ.

Εκτιμώ ότι ο σχολιασμός που διατυπώθηκε ότι η γενική χάραξη των προσβάσεων προσομοιάζει με την μορφή της σβάστικας των Ναζί με αποδομημένα τα ακραία μπράτσα, αν διερευνηθεί προσεκτικά είναι προφανές ότι δεν επιβεβαιώνεται. Τα τέσσερα σκέλη των διαδρομών της κάτοψης δεν έχουν ανά δύο συνέχεια και δεν συγκροτούν σταυρό όπως στην σβάστικα, ούτε υπάρχουν τα ακραία κάθετα μπράτσα.

Πριν προχωρήσω σε συσχετισμό με τον πρώτο βραβείο θα παραθέσω μια σύντομη παρουσίασή του.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ (Α΄) ΒΡΑΒΕΙΟ 

Πρόκειται για μία λύση όπου το κύριο τμήμα της επιφάνειας του μουσείου αναπτύσσεται υπογείως σε τρία επίπεδα, δημιουργώντας υπέργειες βατές εξάρσεις και σκάμματα που ενισχύουν την οριζόντια τοπογραφία, αντί της επιλογής, λόγω των μεγάλων απαιτήσεων του κτιριολογικού, της κατασκευής ενός ευμεγέθους κτιριακού όγκου, που θα επιβληθεί στο άλσος, περιορίζοντας την επιφάνεια του δημόσιου χώρου.

Είναι προφανής η ανάλογη με το Μουσείο TIRPITS επίλυση των προσβάσεων από 4 άξονες και η σχετική βύθιση των κτιρίων, με το κεντρικό αίθριο.

Γενική κάτοψη

Τρισδιάστατη τομή

Χαράσσονται, σημειώνεται στην Τεχνική Έκθεση, «τέσσερις νέοι πεζόδρομοι οι οποίοι δημιουργούν στην συμβολή τους έναν κόμβο στροβιλοειδούς κίνησης, που δρα ως κεντρομόλος και ταυτόχρονα ως φυγόκεντρος δύναμη ροών και δραστηριοτήτων». Συμβάλουν σε ένα κεντρικό δημόσιο πλάτωμα όπου διανέμει τους επισκέπτες σε τέσσερις διακριτές πτέρυγες, που οδηγούν στην κεντρική πλατεία στην στάθμη του ισογείου, αφετηρία όλων των κινήσεων. Περιμετρικές ημιυπαίθριες ράμπες, επιτρέπουν την άνετη και ομαλή πρόσβαση στο κάτω επίπεδο το Α΄ Υπόγειο.

Κάτοψη Ισογείου

Κάτοψη Α΄ Υπογείου

Κεντρικά βρίσκεται η κύρια είσοδος, ως χώρος διερχομένων όπου διανέμει την ροή των επισκεπτών είτε στους υπόγειους χώρους της μόνιμης συλλογής, είτε σε κάποια από τις επιμέρους πτέρυγες (αμφιθέατρο, εργαστήρια, χώροι γραφείων και μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα, πωλητήριο / αναψυκτήριο)

Ο χώρος της εισόδου

Κάτοψη Β΄ Υπογείου

Στο Β’ υπόγειο εντάσσεται ο χώρος της μόνιμης συλλογής καθώς και οι αποθήκες, τμήματα των εργαστηρίων και οι κύριοι χώροι των μηχανολογικών εγκαταστάσεων.

¨Όπως επίσης αναφέρουν στην Τεχνική έκθεση «η εναλλαγή κλειστών και ανοικτών χώρων, η δυνατότητα θέασης του εσωτερικού του μουσείου από διαφορετικές οπτικές και σε διαφορετικό βαθμό αποσκοπούν στη δημιουργία μιας σχέσης οικειότητας μεταξύ μουσείου και επισκέπτη που θα οδηγήσει ακόμη και μη επισκέπτες να αισθανθούν την άνεση να διαβούν τις πόρτες του ή να μετάσχουν των μηνυμάτων του».

Απόψεις εσωτερικών χώρων του Μουσείου

Το μουσείο γίνεται έτσι «διάφανο» τόσο ως προς τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, όσο και ως προς τη διαχείριση του εσωτερικού του χώρου επιτρέποντας ένα δημιουργικό διάλογο τόσο με τις αρχαιότητες στον περιβάλλοντα χώρο, όσο και με τον χώρο καθ’ εαυτό, την πόλη και τους ανθρώπους της. Οι πολλαπλές αυλές και οι διαφορετικές θεάσεις προσκαλούν μια συμμετοχική ελεύθερη βίωση του χώρου από τους περιοίκους και τους επισκέπτες.

Η σχέση με το μουσείο των BIG στην Δανία,

τα σενάρια της αντιγραφής και της μίμησης

Δύο σχετικά άρθρα προσεγγίζουν με διαφορετικό τρόπο το θέμα. Το ένα του Μέμου Φιλιππίδη με τίτλο «Το εγκώμιο της Αντιγραφής» που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΒΗΜΑ στις 25 Απριλίου 2014, (εδώ) όπου σε μια εποχή «βιομηχανίας αντιγράφων» με πολλά παραδείγματα, σημειώνει ότι:

«Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει κάτι κακό σε όλα αυτά, ότι με την αδιάκοπη διάχυση των μοντέλων της αρχιτεκτονικής και της επίπλωσης φτάνουμε σε αυτό που διατύπωσε ο Μαρκ Οζέ για τους «μη τόπους» όπου όλα μοιάζουν οικεία.»

 

Και αναρωτιέται: «Ποιος δηλαδή μπορεί να αρνηθεί την αλλόκοτη γοητεία του να ξαναβλέπεις χώρους και τοπία που έχεις ξαναδεί;» και συνεχίζει «Μήπως σε μια εποχή απουσίας αρχιτεκτονικής κριτικής, η μόνη ιεράρχηση τελικά γίνεται με αυτές τις χειρονομίες αντιγραφής; Αντί δηλαδή για λόγια, αντί για τις αξίες μιας πραγματικής επικοινωνίας με επιχειρήματα, στην εποχή της διαμεσολαβημένης πληροφορίας και της επικοινωνίας εξ αποστάσεως, μήπως η μόνη κριτική, η μόνη στέρεη αξιολόγηση που αποκτά μονιμότητα γίνεται με αυτήν την αντιγραφή, ένα προς ένα;»

Παράλληλα ο Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος σε άρθρο του στον ιστότοπο Archetype στις 19/07/2021 με τίτλο Mimesis | Μίμηση στην Αρχιτεκτονική (βλ. εδώ) παραθέτοντας σειρά παραδειγμάτων καταλήγει:

Σε τελική ανάλυση, το σύνδρομο της «μίμησης», όταν δεν συνιστά «λογοκλοπή» ή «αντιγραφή», δεν είναι εξ ορισμού αρνητική συνθήκη. Μάλλον ως θετική μπορεί να αξιολογηθεί. Ίσως μάλιστα να αποτελεί φυσική ιδιότητα και ροπή στη ροή των δημιουργικών αναζητήσεων και διαδικασιών, τουλάχιστον μέχρις ότου ωριμάσει και αναδυθεί η κάθε νέα, προσωπική θεώρηση και συμβολή.

Η μίμηση αναφέρεται συνήθως σε ασυνείδητους ή υποσυνείδητους συνειρμούς, ενώ, στις περιπτώσεις που ασκείται ενσυνείδητα ως «παράδειγμα προς μίμηση», έχει συνηθέστερα καλοπροαίρετο κίνητρο, και το προϊόν της μίμησης είναι αποτέλεσμα περίσκεψης και αναδημιουργίας· προϊόν υβρίδιο, δυνητικά αξιόλογο ή/και εφάμιλλο της αξίας του προτύπου, του παραδείγματος.

Σε αντιδιαστολή προς τη μίμηση, η αντιγραφή είναι μια συνειδητή, υποβολιμαία επιλογή και ενέργεια, μια πράξη με κακόβουλη πρόθεση, έλλειψη σκέψης και ηθικής, και με αξιόμεμπτο και άνευ πραγματικής αξίας αποτέλεσμα.

Συσχετίζοντας πιο διεξοδικά και τα δύο μουσεία, μετά από μακρά συζήτηση με τους συνδαιτυμόνες, το συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για μία συνολική «αντιγραφή». Αναμφίβολά υπάρχει μια έντονη αναφορά στην βασική αρχή, μια επιρροή από το concept της σταυροειδούς διάταξης των προσβάσεων, κάτι που μπορεί να συμβαίνει άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα, αλλά από εκεί και μετά δεν υπάρχει καμία σχέση με την αρχιτεκτονική δομή και την κλίμακα των δύο μουσείων. Από τις κατόψεις του νέου Μουσείου αναδεικνύεται μια πιο πολύπλοκη και διευρυμένη συγκρότηση με ενδιαφέρουσες διατάξεις που επιτρέπουν την διείσδυση του φυσικού φωτός, σε αντίθεση με την εντελώς απλή κάτοψη στην Δανία. Ενδιαφέρουσα είναι και η πολλαπλότητα των προσβάσεων και των διαδρομών στο νέο μουσείο, παρόλο που υπάρχουν δυσκολίες στην ανάγνωση και την σαφή κατανόηση, που ίσως υποκρύπτουν αδυναμίες που δεν είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτές.

Σημαντικό πλεονέκτημα η προτεινόμενη φύτευση και η σημαντική αύξηση του πρασίνου όπως υποστηρίζει η μελέτη από 11.500τ.μ. σε 16.000 τ.μ., μέσω των σχετικά δύσκολα βατών κεκλιμένων υπερυψωμένων δωμάτων, που αποτελεί απάντηση στις πρόσφατες αντιδράσεις των κατοίκων στα επικείμενα έργα ανάδειξης που δρομολογεί ο δήμος Αθηναίων.

Συνομιλώντας όμως με τον αρχιτέκτονα και καθηγητή Γιώργο Πανέτσο, τέθηκε το ερώτημα κατά πόσο είναι αποδεκτό σε έναν ιστορικό επίπεδο κήπο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, εκεί που τα μέλη της και ως περιπατητές, φιλοσοφούσαν, είναι αποδεκτό να ενταχθεί ένας τεχνητός λόφος, όπως διαμορφώνεται στην βραβευμένη μελέτη.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ A΄ BΡABEIOΥ:

Γεώργιος Τσολάκης, Αρχιτέκτων Μηχανικός,

Ελένη Λάγκαρη, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Μαριάνθη Γροζοπούλου, Πολεοδόμος Μηχανικός, Κων/νος Κοσμάς, Γιάννα Παπαπαύλου, Μiguel Munoz Ayllon Αρχιτέκτονες Μηχανικοί.

Ομάδα Συνεργατών: Κων/νος Λιόντος Πολιτικός Μηχανικός, Ιωάννης Παπαγρηγοράκης Μηχανολόγος Μηχανικός, Θόδωρος Μαυρογεώργης Πολιτικός Μηχανικός, Δέσποινα Καταπότη Αρχαιολόγος, Αλεξάνδρα Μπούνια Καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ (Β') ΒΡΑΒΕΙΟ

Ως προς το Β΄ Βραβείο, που η ομάδα που διακρίθηκε έχει μια επιτυχημένη διαδρομή με βραβεία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, σε μεγάλο βαθμό συμφωνήσαμε στις εκτιμήσεις της κριτικής επιτροπής, όπως διατυπώνονται στα πρακτικά για ένα κτίριο που είναι σε ένα βαθμό βυθισμένο στον χώρο, ανταποκρινόμενο στο επιτρεπόμενο ύψος, αλλά παράλληλα αποτελεί ένα υπερυψωμένο, διαφώτιστο στερεό, που δίνει την αίσθηση της μεγάλης κλίμακας.

Μιας κλίμακας όμως που ισορροπεί με την ελαφρότητα της κατασκευής «με το σχεδόν εξαϋλωμένο στέγαστρο και τα λεπτόκορμα υποστυλώματα που το στηρίζουν, παρά τις αμφιβολίες για τη διαστασιολόγησή τους». Σε σχέση με τους εσωτερικούς χώρους, διατυπώσαμε ερωτηματικά ως προς την μουσειολογική προσέγγιση, ειδικά για τις αίθουσες όπου τα γλυπτά εκθέματα εκτίθενται σε βάθρα πάνω σε μεγαλοπρεπείς κλίμακες.

Γενική Κάτοψη του μουσείου

Ενδιαφέρουσα και η νυχτερινή εικόνα του μουσείου, που μέσα από την διαφάνειά του με τον φωτισμό τριπλής προέλευσης, μπορεί να λειτουργήσει σαν «φάρος» στην Ακαδημία Πλάτωνος, μια σύγχρονη συμβολική αντανάκλαση της διαχρονικής Αθήνας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ Β΄ BΡABEIOΥ

Μαρία Γρηγοριάδου, Δημήτρης Πολυχρονόπουλος, Άλκηστη Ρόδη, Δρ. Αρχιτέκτονες

Συνεργάτες: Τ. Μπαλατσούκας, Δ. Παπαδημάκης, Αρχιτέκτονες, Κ.Παπαδόπουλος, Ι. Παυλοπουλου, φοιτ. αρχιτεκτονικής ΔΠΘ

Ειδικοί Συνεργάτες ομάδας: Τζώρτζη Κ., Δρ. Μουσειολόγος, Λαλένης Κ., Δρ. Πολεοδόμος - Συγκοινωνιολόγος, Προφυλλίδης Β., Δρ. Πολ. Μηχ. – Συγκοινωνιολόγος, Πορτοκαλίδης Κ., Δρ. Πολεοδόμος – Χωροτάκτης, Αυγέρης Λ., Πολ. Μηχ., Κουλουριώτης Δ., Δρ. Ηλεκτρολ. Μηχ., Κιλτζανίδου Κ., Αρχαιολόγος

ΤΟ ΤΡΙΤΟ (Γ') ΒΡΑΒΕΙΟ (εικόνες+βίντεο)

Πριν από κάθε σχολιασμό, θα ξεκινήσω με την παρουσίαση του βίντεο που πραγματοποιήθηκε μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού και ευγενικά μου παραχώρησε ο Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος κεντρικό πρόσωπο της διακριθείσας μελέτης.

Δείτε το σε full screen

Πρόκειται για ένα Μουσείο που δεν συγκροτείται από μία κυρίαρχη, επιβλητική μάζα αλλά από επί μέρους, μικρότερες ενότητες, το κύριο σώμα των οποίων βυθίζεται ελαφρώς μέσα στο Πάρκο ώστε το φαινόμενο ύψος του να είναι μικρότερο, οι αναλογίες του επιμήκεις, οι επιφάνειες του φυτεμένες και δεκτικές: ένα Μουσείο-Πάρκο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι πρόκειται για μια ολοκληρωμένη και πολύ προχωρημένη αρχιτεκτονική μελέτη, όπως άλλωστε διατυπώνεται και στα σχόλια της κριτικής επιτροπής.

Από πρώτη άποψη, κατά την παρουσίαση των εικόνων στους συνδαιτημόνες, διατυπώθηκαν επιφυλάξεις σχετικά με κάποιες εκλεκτικιστικές αναφορές-πινελιές στην εικονογραφική απεικόνιση κυρίως των υπερεπεξεργασμένων ασπρόμαυρων κατόψεων.

Δύο διαφορετικές απεικονίσεις της υπαίθριας γλυπτοθήκης

Η πρώτη επιφύλαξη προέκυψε συσχετίζοντας την διαφορετικότητα στην απεικόνιση της υπαίθριας γλυπτοθήκης και συνεχίστηκε επί του συνόλου των κατόψεων. Σχολιάστηκε ότι αποδίδονται με έμφαση στην ασπρόμαυρη εκδοχή με μια σχεδιαστική αισθητική, που παραπέμπει σε άλλες εποχές, κατ΄ άλλους με την εποχή της Beaux-arts και κατά άλλους ακόμη και σε εξάρσεις του μεταμοντέρνου, που έχουν φαίνεται ξεπεραστεί και προκαλούν αυτόματες αναστολές.

H υπερεπεξεργασία στην απεικόνιση των σχεδίων αποτελεί και δική μου επιλογή, που προσωπικά ακολουθώ επί δεκαετίες. Ίσως αποτελεί ένα είδος “φετιχισμού”, που σε μια εποχή των αφαιρετικών προσεγγίσεων στον σχεδιασμό, που καλά κρατεί ακόμα και από τα χρόνια της νεωτερικότητας, πιθανόν να προκαλεί με την πρώτη αρνητικές εντυπώσεις ιδιαίτερα αν ξεχωρίζουν και από τις άλλες μελέτες.

Οι αναφορές αυτές που στις κατόψεις φαίνεται να σχετίζονται εννοιολογικά και με αντίστοιχες ιστορικές περιόδους, πχ. αρχαϊκά, βυζαντινά κλπ του εκθεσιακού πλούτου του μουσείου δεν είναι αισθητές και δεν εισπράττονται ούτε από την άρθρωση των όγκων της σύνθεσης, αλλά ούτε και από την περιπλάνηση στα εσωτερικά.

Οι εκλεκτικιστικές αυτές επισημάνσεις δεν είναι αντιληπτές από την αίσθηση του χώρου εσωτερικά, όπως προκύπτει μέσα από τα εξαιρετικής ποιότητας φωτορεαλιστικά, αποτέλεσμα μιας σχολαστικής εικαστικής επεξεργασίας και ενός ευαίσθητου ρεαλισμού, που δεν σχετίζονται με τα συνήθη. Μέσα στον ελάχιστο χρόνο των δύο μηνών που δόθηκε για την προετοιμασία του διαγωνισμού προέκυψε μία εξαιρετικά προχωρημένη μελέτη.

Εκπέμπεται επίσης και μια αίσθηση σιγουριάς όταν μάλιστα παρατίθενται και αναλυτικά τεκμηριωμένες κατασκευαστικές λεπτομέρειες με σαφείς περίγραφες για τις δύσκολες αρχιτεκτονικές επιλογές που επιβεβαιώνουν την υψηλή ποιότητα της σε βάθος προσέγγισης μελετητών.

Ερωτηματικά μας προκάλεσε η παρατήρηση της επιτροπής ότι «ολοκληρωμένη» μουσειολογική προσέγγιση αποτελεί ωστόσο και το κύριο ελάττωμα της πρότασης επειδή προβάλλεται στο χώρο λειτουργικά και αισθητικά με τρόπο που αναιρεί την ευελιξία του σχεδιασμού της έκθεσης σε ένα μουσείο στο οποίο δεν έχουν καθοριστεί με σαφήνεια οι ενότητες και τα εκθέματα, ιδίως όταν η εσωτερική αφήγηση του ιστορικού χρόνου προβάλει εμφατικά και στα δώματα ως πέμπτη όψη.

Δεν είναι κατανοητή αυτή η διατύπωση με δεδομένο ότι όπως συνήθως στους διαγωνισμούς των μουσείων, εντάχθηκαν στην μελέτη ενδεικτικά εκθέματα στο πλαίσιο των 9 εκθεσιακών ενοτήτων που δόθηκαν από την προκήρυξη (όπως «Αναπαραστάσεις της Αθήνας» και «Η Αθήνα ως Χώρος και ως Χάρτης», «Οι ιδρυτικοί Μύθοι της Αθήνας»).

Μια τέτοια επιλογή δεν δεσμεύει την ευελιξία των όποιων μελλοντικών σχεδιασμών, στο βαθμό άλλωστε που δυστυχώς απουσιάζει μια αναγκαία μουσειολογική μελέτη που έπρεπε να είχε δοθεί. Οι αίθουσες έχουν ένα ύφος και μία καθαρότητα με ένα ουσιαστικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, που διαφοροποιείται από χώρο σε χώρο, ίσως πιο ενδιαφέρουσα από την λογική του White Box.

Δεν υπάρχει πρόθεση αντιπαράθεσης με τις επιλογές των κριτών της επιτροπής, και σε κάθε περίπτωση είναι σεβαστό το τελικό αποτέλεσμα. Η επιδίωξη είναι να αναδειχθούν στο πλαίσιο ενός διαλόγου, οι υψηλού επιπέδου προσεγγίσεις της συγκεκριμένης ομάδας, ειδικά στον περιορισμένο χρόνο των δύο μηνών που διατέθηκε από τους αγωνοθέτες, που επιβεβαιώνουν και τις δυνατότητες των ελληνικών γραφείων για να αντιμετωπίσουν πληρέστατα, ακόμη και σε μικρά χρονικά περιθώρια μεγάλης κλίμακας και πολύπλοκα έργα αρχιτεκτονικής και να μην αποκλείονται.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ Γ΄ BΡABEIOΥ

Ομάδα Έργου: Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κλήμης Ασλανίδης, Χρήστος Βουτσάς, Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος, Μικελίνα Καρύδη\
Συνεργάτες: Γιώργος Θαλασσινός, Νάσια Πολύμερου, Σπύρος Λουκίδης, Μάρκος Σακελλίων__Σπουδαστές Αρχιτεκτονικής

Πολεοδομικός Σχεδιασμός: Κατερίνα Χριστοφοράκη  / Δομική Τεχνολογία: Παναγιώτης Βασιλάτος / Μουσειολογία: Ερατώ Κουτσουδάκη / Δομοστατικός Σχεδιασμός: Αθανάσιος Κοντιζάς / Κυκλοφοριακή Επίλυση: Γεώργιος Λαγκαδινός / Η/Μ Σχεδιασμός: Σταύρος Λιβαδάς__ΤΕΑΜ / Εκτίμηση Κόστους: Βασίλης Μπερτσάτος

Σύμβουλοι: Μανόλης Κορρές, Δημήτρης Φιλιππίδης

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ

Τουρνικιώτης Παναγιώτης πρόεδρος, Παπανικολάου Μόρφω, Κουγιανού Πηνελόπη, Μάρδα Νέλλη, Αρχιτέκτονες και καθηγητές και Αλέξανδρος Γλεντής, Πολιτικός Μηχανικός

* Στην διαδικτυακή μεσω ΖΟΟΜ συνάντηση της Παρέας του Οικονόμου την Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2023 συμμετείχαν οι αρχιτέκτονες Βασίλης Γιαννάκης, Δημήτρης Διαμαντόπουλος, Μάκης Κωστίκας, Γιώργος Μαδεμοχωρίτης, Γιώργος Τριανταφύλλου, και οι Μάνος Περράκης και Δημήτρης Αντωνακάκης που παρακολούθησαν την παρουσίαση, αλλά αποχώρησαν λόγω υποχρεώσεων κατά την διάρκεια της διατύπωσης των απόψεων.

 

Κάντε ΚΛΙΚ  στις εικόνες για μεγέθυνση