TA “ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ”

“SONGLINES”

ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΤΣΙΦΑΡΑΚΗ

απο την μικρή νηματουργία του Μέντη 

στις φυλλωσιές του Κήπου του Μεγάρου

Άνω: Κατερίνα Κατσιφαράκη

Κάτω: Διαδρομές 2019, στον κήπο του Μεγάρου

Την γνώρισα το φθινόπωρο του 2020 στους δύο μικρούς χώρους της νηματουργίας ΜΕΝΤΗΣ-ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ του Μουσείου Μπενάκη, όπου ανάμεσα σε εν λειτουργία μηχανήματα, νήματα και ράφια με προϊόντα, είχε εκθέσει διακριτικά φωτογραφίες, βίντεο, και μικρές εγκαταστάσεις με τίτλο «ΟΙΚΕΙΟ/ΟΙΚΕΙΝ», που συνοδευόταν με ένα εξαιρετικό κείμενο με τίτλο «Έχω ρίζες αλλά ρέω» του Χριστόφορου Μαρίνου, που επιμελήθηκε αυτήν την έκθεση.

έργα ανάμεσα σε εν λειτουργία μηχανήματα, νήματα και ράφια με προϊόντα, βίντεο, στην νηματουργία ΜΕΝΤΗΣ-ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ του Μουσείου Μπενάκη, Οκτ. 2020

Μιλήσαμε τότε με την Κατερίνα Κατσιφαράκη, που έτυχε να βρίσκεται εκεί. Μας ξενάγησε στα έργα της και μας αφηγήθηκε με συστολή και ευαισθησία τις αναζητήσεις της, σε μια διαδρομή, που από μικρή ηλικία βίωνε, με συνεχείς μετακινήσεις, με αλλαγές τόπων, περιβάλλοντος, σπιτιών, εικόνων, ανθρώπων.

‘Χαλί’, 2019, εγκατάσταση (ιστοί φραγκοσυκιάς), στην νηματουργία ΜΕΝΤΗΣ-ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ του Μουσείου Μπενάκη, Οκτ, 2020

Διαπίστωσα τότε ότι η όποια πολυτέλεια απουσιάζει παντελώς από τα έργα της, και ότι πρόκειται για μια τέχνη «φτωχή», αποτελούμενη από τα ουσιώδη, όσα απλόχερα μας προσφέρει η φύση και που συνήθως περνούν απαρατήρητα. Με δεδομένο ότι ανέκαθεν με συγκινεί το ατελές και το εφήμερο δημοσίευσα τότε ένα άρθρο σχετικά με την δουλειά της (εδώ) που φαίνεται ότι ενίσχυσε και την επισκεψιμότητα αυτής της μοναδικής έκθεσης.

Κατερίνα Κατσιφαράκη, στις φυλλωσιές του κήπου του Μεγάρου

Αυτή την φορά την συνάντησα απόμακρη, στις φυλλωσιές του κήπου του Μεγάρου, έχοντας μια ανησυχία για την έκβαση αυτού του εγχειρήματος. Ανησυχία για το πώς περνάς από την μία κλίμακα των μικρών έργων σε μικρούς χώρους και πας στην άλλη άκρη σε χώρους ανοιχτούς, δημόσιους και σχετικά αχανείς, στήνοντας μια έκθεση στο πλαίσιο του annexM με τίτλο “SONGLINES”, με την επιμέλεια της Άννας Καφέτση.

Διάταξη των έργων στον Κήπο του Μεγάρου

Με την ίδια συστολή, εκπέμποντας παράλληλα ένα επίσης αίσθημα αγωνίας και αβέβαιας ικανοποίησης, η Κατσιφαράκη μας εξομολογήθηκε:

Όταν με κάλεσε η Καφέτση, μετά την έκθεση μου στου Μέντη, να κάνω έκθεση στον κήπο, τα έχασα.

…και αρχίσαμε να συναντιόμαστε. Και έτσι αρχίζει ένα ταξίδι στο οποίο ενωθήκαμε πάρα πολύ. … με εξουθένωσε.. είναι μαγική και την ευχαριστώ.

Πήγαινα πάντα με ιδέες, ήμουνα χαρούμενη, ήμουν σίγουρη αλλά… την κοίταζα… μου έλεγε πάρα πολύ ωραία και καταλάβαινα πότε ήταν ναι και πότε ότι θέλουνε και άλλο…

Και μετά μου έλεγε: Δες την κορυφογραμμή αυτή του Υμηττού…

Άλλοτε διαβάζαμε έναν ποιητή και με τρέλαινε. Και μετά πήγαινα στο σπίτι μου με τα πόδια, για να ηρεμήσω… ήταν σαν να είχα πιεί δέκα μπουκάλια κρασί! 

Τι να πω, είμαι ευγνώμων από την ζωή, πραγματικά. Αυτή είναι η έκθεση μαζί με την Άννα Καφέτση, δεν είμαι η Κατερίνα. Είναι η Κατερίνα με την Άννα Καφέτση.

Πορεία 2019

Φωτογραφία έγχρωμη σε TV monitor

35 Χ 62 εκ.

Aνατομία του αεικίνητου I-III 2017/22

Φωτογραφία έγχρωμη σε gaming monitor

Τρίπτυχο 27 Χ 67 εκ. εκάστη

Γνωρίζω ότι η Άννα Καφέτση λειτουργεί με την δική της «μαιευτική» με τους καλλιτέχνες. Έχει εκτός των άλλων και αυτό το ταλέντο και κατάφερε για άλλη μια φορά να αντλήσει τα καλύτερα από την Κατσιφαράκη, μέσα από ένα πετυχημένο καλλιτεχνικό τοκετό. Συνέβαλε στο να κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα από την μία κλίμακα και να πάει στην άλλη, και να μας συγκινήσει μέσα στην ηρεμία και την σιωπή του Κήπου, με το απόμακρο βουητό της πόλης που μας υπενθύμιζε ότι βρισκόμαστε σε αστικό τοπίο, ταξιδεύοντας παράλληλα στους μαγικούς κόσμους της Κατσιφαράκη.

Πορεία 2017

Φωτογραφία έγχρωμη σε TV monitor, 35 Χ 62 εκ.

Πουλί, 2016

Έργα στημένα με έμπνευση και φαντασία, αναπάντεχες εκπλήξεις ανάμεσα στο ημίφως και το σκοτάδι που άλλοτε φάνταζαν με το μέγεθός τους και τον έντονο φωτισμό και άλλοτε έπρεπε να τα ανακαλύψεις κάπου ψηλά να ίπτανται, να αιωρούνται ανάμεσα στα δένδρα και τον έναστρο ουρανό. Αξίζει να δείτε αυτή την έκθεση όταν έχει πιά νυχτώσει. Είναι πραγματικά μια διαφυγή από τους έντονους ρυθμούς της πόλης σε μια εικαστική όαση που έστησαν δύο χαρισματικές κυρίες.

Ρίζα, 2020 βίντεο 0:23 σε λούπα

Αποχαιρετισμός, 2017, βίντεο 0:36 σε λούπα

Η Άννα Καφέτση σημειώνει μεταξύ άλλων στο σχετικό κειμενό της:

Με την έκθεση στον Κήπο του Μεγάρου και την εφήμερη κατοίκηση στο δημόσιο χώρο, η καλλιτέχνις επιστρέφει εκεί όπου ανήκει, στο ύπαιθρο και στην κοινότητα. Παρατηρεί επί τόπου και συλλέγει τα υλικά και τις μεταφορές της. Συγκροτεί αρχείο κινούμενων σημειώσεων και εικόνων. Μεταφέρει σπόρους, ρίζες και “νεκρές φύσεις” από άλλους τόπους και χρόνους. “Μεταφυτεύει”, διασταυρώνει, προετοιμάζει υπομονετικά, με χειρωνακτικό μόχθο, τη δημιουργική μεταμόρφωση. Με ταπεινότητα και διακριτικές παρεμβάσεις στο τοπίο. Άλλοτε ως συναισθηματική παρατήρηση και σχόλιο, και άλλοτε ως άμεση καλλιτεχνική χειρονομία υφαίνει μια οικο-ποιητική του ελάχιστου που ανακυκλώνει τα “άχρηστα” υλικά της γης (ξερά φύλλα και φλοιούς, κομμένους κορμούς και κλαδιά), καλλιεργεί τη διαφορετικότητα και τη συνύπαρξη με το αν-ανθρώπινο και άλλες μορφές ζωής, ενσωματώνει στην καλλιτεχνική διαδικασία την κοινοτική δράση και συμμετοχική εκμάθηση νέων στρατηγικών αναγεννητικής συν-δημιουργίας με τη φύση. Η φύση και η κίνηση/βάδιση παραμένουν πάντα στα έργα της Κατερίνας Κατσιφαράκη πηγή ποιητικής σκέψης και αυθεντικού αισθήματος.

Στάση 2022

Εγκατάσταση in situ: λιόπανο, νήματα πλεγμένα με το χέρι, κορμός δέντρου

Μεταβλητές διαστάσεις (π. 125 Χ 1100 Χ 200 εκ.)

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο. Τα έργα που παραθέτω στη συνέχεια, επιλεγμένα από τα διάσπαρτα σε 19 σημεία του Κήπου, όπως τα κατέγραψα φωτογραφικά νομίζω ότι μιλούν από μόνα τους. Απολαύστε τα για να προετοιμαστείτε για μια νυχτερινή σας επίσκεψη in situ, μετά την δύση του Ηλίου. Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου 2022.

Χορός 2021

Βίντεο-προβολή, έγχρωμο, ήχος, διάρκεια 2΄:14΄΄ σε λούπα

Σβόλοι 2022

Εγκατάσταση in situ: λιόπανο, ιστοί φραγκοσυκιάς, χώμα, σπόροι

Μεταβλητές διαστάσεις (π. 10 Χ 1000 Χ 100 εκ.)

Παράλληλα με το συγκεκριμένο έργο παρουσιάζεται επίσης το ντοκιμαντέρ της Δήμητρας Κουζή «Do-Nothing Farming 2022», όπου καταγράφεται η συμμετοχική διαδικασία παραγωγής των σβόλων με σπόρους κηπευτικών και σιτηρών στο εργαστήριο που οργάνωσε γι’ αυτόν τον σκοπό ο φυσικός καλλιεργητής Παναγιώτης Μανίκης στην Αλαγονία του Ταϋγέτου τον Μάιο του 2022.

Προσφορά 2022

Βίντεο-προβολή, έγχρωμο, χωρίς ήχο, διάρκεια 1΄:22΄΄ σε λούπα

Ρίζα 2021

Φωτογραφία έγχρωμη σε TV monitor

35 Χ 46,6 εκ.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Κατερίνα Κατσιφαράκη (Αθήνα, 1970) σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας και στο D.A.I. στην Ολλανδία. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, residencies και περφόρμανς στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Διαμόρφωσε και πραγματοποίησε in situ εγκαταστάσεις σε διάφορους χώρους:

Πρώτη Τελευταία και Παντοτινή Μπιενάλε του Ψηλορείτη (Κρήτη), Μουσείο Μπενάκη/ΝΗ.Μ.Α. (Αθήνα), Rencontres Internationales Al Maken d’Art Actuel (Tυνησία), Libby Sacer Foundation, Μουσείο της Γιουγκοσλαβίας-Μουσείο της 25ης Μαΐου, Studentski Kulturni Centar, Outdoors Touring Balkan Project (Σερβία), Villa Weiner (Γερμανία), Nomadic/Topos/Athena, Akademietheater της Ουτρέχτης, Μουσείο της Κεντρικής Βοημίας στο Ροστόκυ της Τσεχίας, El Estudio Ammeba κ.ά.

Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτικός στην Αρχιτεκτονική του Πολυτεχνείου Κρήτης, στο Κολλέγιο Αθηνών και σε δημόσια σχολεία.

www.katerinakatsifaraki.com

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση