ΒΑΝΑ ΞΕΝΟΥ: “Για Εκείνη | Τo Her”

ΣΤΗΝ CITRONNE GALLERΥ – ΑΘΗΝΑ

ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ: “A MONUMENTAL LIGHTNESS”

ΣΤΗΝ WHITECHAPEL GALLERY

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Νο 27

Αμέτρητες εκθέσεις και εκδηλώσεις τέχνης και αρχιτεκτονικής απολαμβάνουμε αυτή την περίοδο, μια και μπορούμε να κινούμαστε κάπως πιο ελευθέρα, μετά από μακροχρόνιο εγκλεισμό, στην Ελλάδα και στο Λονδίνο. Σήμερα την τιμητική τους έχουν οι γυναίκες: η Βάνα Ξένου και η Μαρία Λοϊζίδου όχι μόνο σαν δημιουργοί, αλλά και σαν θεματολογία των έργων τους. Μια ατομική έκθεση στην Αθήνα και μια σημαντική παρουσία σε μια διεθνή έκθεση στο Λονδίνο αντίστοιχα, παρουσιάζονται στην συνέχεια, για δύο εικαστικούς που φλερτάρουν και συνομιλούν, η κάθε μία με τον δικό της τρόπο με την αρχιτεκτονική και προκαλούν το ενδιαφέρον μας.

1.

ΒΑΝΑ ΞΕΝΟΥ: “Για Εκείνη |Τo Her”

ΣΤΗΝ CITRONNE GALLERΥ – ΑΘΗΝΑ

TO HER, 2022. Ακουαρέλλα σε χαρτί, 35x25εκ

Την Τρίτη 10 Μαΐου 2022, φίλοι και γνωστοί, συναντηθήκαμε στα εγκαίνια μιας μικρής κλίμακας αυτή την φορά ατομικής έκθεσης της Βάνας Ξένου, στην γκαλερί της Tατιάνας Σπινάρη-Πολλάλη, μετά βέβαια από τις εμβληματικές μεγάλες εκθέσεις της στην Ελευσίνα, τον Εθνικό Κήπο και τους κήπους του Palais Royal στο Παρίσι.

Η έκθεση και αυτή την φορά συνοδεύεται και με ένα πυκνογραμμένο κείμενο, που αποκαλύπτει τον βαθύ προβληματισμό της Ξένου, που επί χρόνια εμβαθύνει σε θεωρητικά κείμενα. Κείμενα που τροφοδοτούν την σκέψη της και καθορίζουν το έργο της. Αυτή την φορά η νέα της έκθεση αφιερωμένη στην γυναίκα με τίτλο “To her - Για εκείνη”, εμπεριέχει έργα που για την Ξένου συνδέονται άμεσα με τις εκφάνσεις της γυναικείας ύπαρξης μέσα από φιλοσοφικά, ιστορικά, θρησκευτικά και θεολογικά κείμενα.

Η Δήμητρα και η Περσεφόνη του Ελευσινίου μύθου, η Νιόβη, η Γοργώ /Μέδουσα, η Ασπασία του Επιταφίου λόγου, η Διοτίμα, η Gradiva, η Artemisia Gentileschi, η Λουκρητία του Lucas Cranach και στη Hildegard του Bingen, η Virgina Woolf, η Αλίκη του Lewis Carrol, εμπνέουν διαχρονικά την Ξένου – τα έργα της χρονολογούνται από το 1980 - μέσα από τα επίμονα και διεισδυτικά διαβάσματά της.

D’APRÈS LEWIS CAROLL, 1980. Λάδι σε μουσαμά. 2,30x1,40 μ.

D’APRÈS LEWIS CAROLL, 1981. Λάδι σε μουσαμά. 1,50x1,10μ.

Η ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ, 1980. Ακουαρέλλα σε χαρτί maroufle, 5x1,45μ.

ΙΟΥΔΙΘ ΚΑΙ ΟΛΟΦΕΡΝΗΣ (Τις καταφρονήσει του λαού τούτου ως έχει έν εαυτώ γυναίκας τοιαύτας) απόβιβλίο της Γενέσεως, 1983. Ακουαρέλλα και παστέλ σε χαρτί maroufle 2,1x2,32μ.

Έργα επιλεγμένα από μια μεγάλη διαδρομή, με την εξπρεσιονιστική φρεσκάδα των νεανικών της χρόνων, που λάτρεψε τον Μπουζιάνη, με το χρώμα να κυριαρχεί σε αφαιρετικά δοσμένες γυναικείες μορφές, που εκπέμπουν έναν ερωτισμό, μια έκσταση, μια φρεσκάδα…

ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ , από το έργο του Lucas Cranach, 1984-1985. Ακουαρέλλα σε χαρτί marouflé,

2,4x1,46μ.

ΛΟΥΚΡΗΤΙΑ, από το έργο του Lucas Cranach, 1985. Ακουαρέλλα σε χαρτί marouflé, 2,5x1,46μ.

ΣΑΛΩΜΗ, 1983. Ακουαρέλλα και παστέλ σε χαρτί maroufle, 2,30x157,50εκ.

…μέχρι τις πολύ πρόσφατες ζωγραφικές της αναζητήσεις, μιας διαφορετικής αφαίρεσης, αυτής της ωριμότητας μέσα στον χρόνο, με μια αίσθηση βάθους, με αλλεπάλληλα περάσματα και με την συμβολή επίμονης υδάτινης ροής.

ΑΙΩΡΑΙ, (τελετή στην αρχαία Αθήνα κατά μήνα ανθεστηριώνα), 2022. Ακουαρέλλα σε χαρτί.

ΒΑΥΒΩ, ΠΥΘΙΑ, ΒΑΚΧΙΣ, 2022. Ακουαρέλλες σε χαρτί, 60x80εκ.

ΟΙ ΡΩΜΙΕΣ (O ΟALTRA COSA), 2022. Ακουαρέλλα σε χαρτί, 35x25εκ.

Από δεξιά προς τα αριστερά:

ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑ, 2022. | LIBER DIVINORUM OPERUM VISION I αναφορά στο έργο της Hildergard of Bingen, 2022. | MARINA TSVETAEVA, 2022. (Ρόδι που σπάει για την Περσεφόνη…) |

Ακουαρέλλες σε χαρτί, 35x25εκ

Και ανάμεσα στα ζωγραφικά έργα της, οι πρώιμες  γλυπτικές αναζητήσεις από γύψο, Οι θεές της γής, 14 γλυπτικές φιγούρες επιχρωματισμένες με την ίδια χρωματική παλέτα των νεανικών χρόνων, που καταξιώθηκαν στην Ελευσίνα στην εμβληματική έκθεση στον «Κρόνο» το 2000 χυτευμένες σε ορείχαλκο.

ΕΥΡΥΑΓΙΑ (Οι θεές της γης), 2000. Επιζωγραφισμένος γύψος, 14 γλυπτικές φιγούρες 50x70x40εκ. Γλυπτό, τραπέζι 660x110x60εκ.

MELENCHOLIA GENEROSA, 2022. Γλυπτική εγκατάσταση.

Η Βάνα Ξένου ανέσυρε θησαυρούς του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος, που αναδείχθηκαν μέσα στους στενούς χώρους του φιλόξενου μικρού διαμερίσματος της γκαλερί Citronne. Χώροι που παρέμειναν στο περιθώριο με την συμβολή των προσεγμένων φωτισμών των έργων, διατηρώντας παράλληλα και μια υφέρπουσα οικειότητα, αυτή του αγαπημένου μας πιά αθηναϊκού διαμερίσματος, που την βραδιά των εγκαινίων σε μια ατμόσφαιρα γιορτής, γέμιζε συνεχώς ασφυκτικά με ανθρώπους της τέχνης, αγαπημένους φίλους, παιδιά και εγγόνια. Όλοι παρόντες σε μια γιορτή για την γυναίκα, τιμώντας την Βάνα Ξένου, που συνεχίζει με επιμονή και μόχθο την εικαστική της διαδρομή.

Διάρκεια έκθεσης μέχρι 10 Ιουνίου 2022

Σύντομο Βιογραφικό

Η Βάνα Ξένου (Αθήνα 1949) σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (1968-1973), στην École Nationale Supérieure des Αrts Décoratifs και στην École Nationale Supérieure des Beaux-Αrts, στο Παρίσι (1974-1978). Το εικαστικό έργο της Βάνας Ξένου αναπτύχθηκε σε μια σειρά θεματικών ενοτήτων, μεγάλο μέρος του οποίου έχει στηριχθεί στους μύθους και την φιλοσοφία των Ελληνικών Μυστηρίων και ιδιαιτέρως στα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ. Το διδακτικό της έργο το οποίο στηρίχτηκε στην έρευνα και τις ερμηνείες του πλαστικού χώρου επίσης έχει την βάση του στην παιδευτική και μυητική διαδικασία των Ελευσινίων Μυστηρίων το οποίο παρουσίασε με εκθέσεις, διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ασχολήθηκε επίσης, με την μελέτη του Ιερού στην Αρχαία Ελληνική Τέχνη. Είναι ομότιμος καθηγήτρια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων.

Διακρίσεις: Βραβείο της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων (1979)

Παράσημο ‘Officier dans l’ordre des Palmes Académiques’ ( 2014)

2.

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Νο 27

ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ: A MONUMENTAL LIGHTNESS

ΣΤΗΝ WHITECHAPEL GALLERY 

Μαρία Λοϊζίδου, A Monumental Lightness, Λεπτομέρεια

The Whitechapel Gallery, London

Η Μαρία Λοϊζίδου συνεχίζει επίμονα την ενασχόλησή της και την ανάδειξη κάθε μορφής ύφανσης, που αποκαλύπτει και αναδεικνύει μια μακρόχρονη επαναλαμβανόμενη χειροποίητη γυναικεία επεξεργασία και ενασχόληση. Στο πλαίσιο αυτό, πρόσφατα προηγήθηκε το μνημειώδες μεγάλης κλίμακας έργο της στην εσωτερική αυλή του κτιρίου της Καπναποθήκης, που έχει τον χαρακτήρα ενός δημόσιου χώρου, στην έκθεση που οργάνωσε ο Πολιτιστικός Οργανισμός ΝΕΟΝ με τίτλο «Πύλες».

Πρόκειται για την μεγάλης κλίμακας λεπτεπίλεπτη μετέωρη εγκατάσταση με τίτλο A Monumental Lightness, που αποτελεί μια ωδή στην ελαφρότητα, την λεπτότητα και την ημιδιαφάνεια, όπως σημείωσε στην σχετική παρουσίαση η Ελίνα Κουντούρη, επιμελήτρια της έκθεσης μαζί με την Madeleine Grynsztejn, διευθύντρια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στο Σικάγο.

«Το έργο αυτό, όπως σημειώνει η Λοϊζίδου, ασχολείται με πρακτικές αντίστασης που δημιουργούνται χάρη στις επαναλαμβανόμενες καθημερινές χειρονομίες. Η δουλειά της αφορά στην ύφανση χειρονομιών μιας συλλογικής προσπάθειας που σχηματίζει μια εντελώς ελαφριά επιφάνεια ιστού»[…]

A Monumental Lightness

A Monumental Lightness, Λεπτομέρεια

Αυτή την φορά η Λοϊζίδου επανέρχεται στην Γκαλερί Whitechapel του Λονδίνου, με ένα μικρότερης κλίμακας από πλευράς διαστάσεων ανάλογο έργο, του ιδίου όμως μόχθου, μια και αποτελείται από ικανού αριθμού επάλληλα φύλλα. Μια συμμετοχή στην πολυσυλλεκτική μεγάλη έκθεση με τίτλο “Α Century of Artist’s Studio: 1920-2020”, που επιμελήθηκε η Iwona Blazwick με την ομάδα της, η τελευταία της έκθεση ως διευθύντριας του Whitechapel – αναχωρεί τον Απρίλιο-, με περισσότερες 100 θεαματικές ανακατασκευές πραγματικών στούντιο, έργων ταινιών και χώρων από 80 καλλιτέχνες και συλλογικότητες από τον παγκόσμιο χώρο.

Henri Matisse, After Henri Matisse at home, Ville Le Reve, Vence, 1944

Η Μαρία Λοϊζίδου στήνει το έργο της ανάμεσα σε όλους αυτούς και συνομιλεί με την διπλανή εγκατάσταση με το υπνοδωμάτιο του Matisse στη νότια Γαλλία, με κρεμασμένα υπέροχα κεντήματα.

Louise Bourgeois, Cell IX, 1999

Η έκθεση ξεκινά με ένα από τα μνημειώδη κελιά της Louise Bourgeois, κλουβιά, με εργατικά χέρια πολλαπλασιασμένα σε καθρέφτες.

Ακολουθούν σε δύο επίπεδα και 11 αίθουσες-ενότητες αναφορές σε σημαντικά ονόματα όπως: Lucian Freud, Robert Rauschenberg, Francis Bacon, William Kentridge, Constantin Brancusi), Egon Schiele, Hanry Moore, Pablo Picasso, Andy Warhol, Giacometti, Frida Kahlo, Tracey Emin.

Ακολουθούν ενδεικτικές εικόνες που κατέγραψα και αποδίδουν την ατμόσφαιρα της έκθεσης:

William Kentridge, Interview for Studio School, Video 2010

Rondney Graham, The Gifted Amateur, Nov 10th, 1962

Francis Bacon Studio

Robert Doisneau, Pablo Picasso in his Workshop, Mougins, France. July 1963

Pablo Picasso, L’Atelier, 1955

Henry Moore,

Robert Rauschenberg, Ruby Re-Run (Spread), 1978

Tracey Emin, Naked Photo – Life Model Goes Mad I, 1996

Διάρκεια έκθεσης μέχρι 5 Ιουνίου 2022

 Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση