ΜΑΝΟΣ ΠΕΡΡΑΚΗΣ 

ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ

ΜΕΡΟΣ 2ο 

Από την Νέα Σκηνή 

του Εθνικού Θεάτρου 

στο Θέατρο Τέχνης 

στην οδό Φρυνίχου

2020 05 06

Όταν το 1991 δόθηκε στον Μάνο Περράκη το χρυσό βραβείο στην Διεθνή Έκθεση Θεατρικού Ντιζάϊν και Αρχιτεκτονικής που οργανώνεται κάθε 4 χρόνια στην Πράγα, όπου συμμετείχαν Γερμανοί, Άγγλοι, Αμερικάνοι και πολλοί άλλοι αρχιτέκτονες, βραβεύτηκε όπως είπαν για την περιπέτεια ενός αρχιτέκτονα στο Θέατρο. 

Για αυτή την περιπέτεια μας μίλησε ο Μάνος στις δύο επόμενες τηλε-συνάξεις της Παρέας Οικονόμου, για τα πάνω από 30 θέατρα που έχει πραγματοποιήσει με την παράλληλη προβολή από πλευράς μου ενός αναλυτικού Power Point που είχαμε από κοινού προετοιμάσει. Μια προφορική μαρτυρία που πραγματοποιήθηκε στις 06 Μαϊου 2020, εν μέσω κορονοϊού, παρουσία των συνδαιτυμόνων που αυτή φορά ήταν οι Γιώργος Μαδεμοχωρίτης, Μάκης Κωστίκας, Ράνια Κλουτσινιώτη Λίλος Γρηγοριάδης, Βασίλης Γιαννάκης, Δημήτρης Διαμαντόπουλος και Γιώργος Τριανταφύλλου. 

Τα θέατρα παρουσιάστηκαν κατά χρονολογικά σειρά, ξεκινώντας με την πρωτοποριακή Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το 1970 και καλύπτοντας μια διαδρομή μέχρι σήμερα, 50 χρόνων. Πέρα από το ενδιαφέρον αυτής της εξελικτικής πορείας που κορυφώνεται με τα θέατρα στην Ρώμη και στην Βαλέντσια της Ισπανίας, αξίζει νομίζω κάποια στιγμή να επιχειρηθεί και μια διαφορετική ταξινόμηση που θα ακολουθεί και θα αναλύει την τυπολογία των θεάτρων που μελέτησε ο Μάνος Περράκης: 

Θέατρα ανοιχτά, θέατρα κλειστά, θέατρα νέα ή επεμβάσεις σε υφιστάμενα κτίρια, θέατρα με σταθερές ή εναλλακτικές διατάξεις αλλά και πλωτά θέατρα ακόμη και περιστρεφόμενα, θέατρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, θέατρα που το κλασσικό κοίλο παραλλάσσεται σε σχέση με το φυσικό έδαφος και το σχήμα, θέατρα στον αστικό ιστό αλλά και στο φυσικό τοπίο. Θέατρα με βασικό δομικό το ξύλο ή το μπετόν και την πέτρα ή το μάρμαρο. 

Ο Περράκης σε όλη αυτή την διαδρομή, συνεργάστηκε με σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου και συνέβαλε με τις ευρηματικές του προτάσεις και λύσεις σε πρωτοποριακές σκηνοθετικές επιλογές και πειραματισμούς. Εντελώς αθόρυβα πέρασαν από το γραφείο του σημαντικές προσωπικότητες διεθνούς κύρους που συνέβαλαν στις επιλογές του. 

Στο Θέατρο της Γης στην Θεσσαλονίκη ο Περράκης ξεναγεί φίλους και συνεργάτες, 1998. Μεταξύ άλλων διακρίνονται: 

Πρώτη σειρά από αριστερά: Μανώλης Τζεκάκης , Μίμης Φατούρος, Κώστας Τσόκλης, Ειρήνη Παππά, Ευάγγελος Βενιζέλος, Ζυλ Ντασσέν, Ανδρέας Βουτσινάς, Ελένη Χατζηαργύρη, Μιχάλης Κακογιάννης, 

Δεύτερη σειρά από δεξιά: Κώστας Τσιάνος, Σόνια Θεοδωρίδου, Γιώργος Κουρουπός, Μίνως Βολανάκης, Διονύσης Φωτόπουλος, Μάνος Περράκης, Σπύρος Μερκούρης 

Τρίτη σειρά από αριστερά: Ξένια Καλδάρα, Γιώργος Ζιάκας Μιράντα Ζαφειροπούλου, Λευτέρης Βογιατζής, Αντώνης Κυριακούλης, Μυρτώ Περράκη, Νόνικα Γαληνέα, Πίτερ Μίλλερ 

Και στα μετόπισθεν: Λάμπρος Λιάβας, Ράια Μουζενίδου, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ίρις Περράκη, Γιάννης Μαρκόπουλος και άλλοι 

Άνθρωποι του θεάτρου σκηνοθέτες, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, φωτιστές ακουστικοί, μουσικοί αλλά και εικαστικοί και γενικότερα άνθρωποι της τέχνης. Όλοι αυτοί μαζί με επιλεγμένους τεχνίτες συνέβαλλαν με τις απόψεις τους στην υλοποίηση υψηλού επιπέδου αρχιτεκτονικών μελετών αλλά και στην κατασκευή θεατρικών χώρων.

 

Ο Περράκης λάτρης της λεπτομέρειας και δεινός σχεδιαστής παραδίδει με τους συνεργάτες τους, μοναδικά σχέδια και σκίτσα που ήδη φυλάσσονται στα Αρχεία Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Σχέδια που σέβονται τους ανθρώπους που τα υλοποιούν, μαστόρια και κατασκευαστές και του το ανταποδίδουν. Και μαζί τους, δίπλα τους επιβλέπει και παρακολουθεί δίνοντας κατευθύνσεις μέχρι την τελική ολοκλήρωση. Αξίζει πραγματικά να μεγεθύνετε κάποια σχέδια που παρουσιάζονται στην συνέχεια και να ανακαλύψετε σε αυτά ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. 

Πέρα από την επεξεργασία των κτιρίων ο Περράκης ειδικά στα υπαίθρια ανοιχτά θέατρα νοιάζεται για την καλύτερη δυνατή ένταξη στο τοπίο, την εξασφάλιση θέας και βέβαια για την φύτευση και τις διαμορφώσεις του εξωτερικού χώρου που χειρίζεται με ευαισθησία. 

Κλείνω με το θέμα του κοίλου των θεάτρων που τον απασχολεί και τα διερευνά σε διαφορετικές εκφάνσεις ξεκινώντας με τα αρχαία και τα ρωμαϊκά θέατρα, την Επίδαυρο και το Ηρώδειο τα αποτυπώνει και τα μελετά διεξοδικά και προχωρεί στις δικές του σύγχρονες εκφάνσεις που έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. 

Τέλος ο ίδιος σημειώνει ξεκινώντας ότι : Έχω κάνει γύρω στα 30 θέατρα συγχρόνως με όλα τα άλλα έργα που κάνουμε σαν αρχιτέκτονες. Άλλοτε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και άλλοτε ολιγότερο ενδιαφέροντα. Άλλοτε πράγματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωσή μας και άλλοτε πράγματα με ποιότητες πολιτιστικού περιεχομένου. Όπως ήταν το Βυζαντινό Μουσείο και το άλλο μουσείο στη Θεσσαλονίκη και το Μουσείο Τσόκλη στην Τήνο. 

Στην αφήγηση που ακολουθεί ο Μάνος Περράκης σχολιάζει συνοπτικά τις εικόνες που προβάλλονται ακολουθώντας την γνωστή φράση «μια εικόνα χίλιες λέξεις». 

ΝΕΑ ΣΚΗΝΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

1970-1972

 

Μάνος Περράκης: 

Η υπόθεση του θεάτρου για μένα ξεκινάει με το Εθνικό Θέατρο όταν ο Τάκης Μουζενίδης, ένας πολύ προικισμένος άνθρωπος του θεάτρου, μου ζήτησε να δούμε μαζί την αίθουσα των δοκιμών αναζητώντας πώς θα μπορούσε να διευθετηθεί ο χώρος και οι θέσεις των καθισμάτων έτσι ώστε να μπορεί ο κόσμος να παρακολουθήσει κάποια φορά καμιά πρόβα. Αυτή ήταν η αρχή. 

Για την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ, αναζητείστε την κίτρινη ζώνη και συνεχίστε αφού προσπεράστε το παρόν κείμενο.