annexM 

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΒΑΣ: 

“ΔΟΜΕΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ” 

Σαν σε θερινό σινεμά 

στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής 

H Άννα Καφέτση διευθύντρια του annexM, κέντρου για τις εικαστικές τέχνες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, συνεχίζει να οργανώνει με τον δικό της τρόπο, σημαντικές εκθέσεις τόσο σε απόκρυφους εσωτερικούς χώρους όσο και στον Κήπο. Βαθύς γνώστης των εξελίξεων στην Τέχνη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, επιλέγει εξαιρετικούς καλλιτέχνες και δίνει ταυτόχρονα και την δυνατότητα να αναδειχθούν και νέοι επιμελητές με σημαντικά βιογραφικά. 

Άννα Μαρία Κάντα 

Αυτή την φορά επέλεξε την Άννα Μαρία Κάντα, κάτοχο διδακτορικού τίτλου στην Ιστορία της Τέχνης (UCL, University of London), ως επιμελήτρια για να οργανώσει την ατομική έκθεση του Γιώργου Δρίβα με τίτλο «Δομές Συναισθημάτων» που εγκαινιάστηκε στον Κήπο του Μεγάρου 23 Ιουλίου 2020 και θα λειτουργεί μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου καθημερινά, μετά την δύση του ηλίου και μέχρι τα μεσάνυχτα. Τον Γιώργο Δρίβα είχε ξαναπαρουσιάσει η Άννα Καφέτση το 2009, στην πρώτη του ατομική έκθεση στο Ωδείο Αθηνών (ΕΜΣΤ) με τίτλο “(un-)documented”. 

Γιώργος Δρίβας,  Photo by Efi Gousi

Τρεις νέες παραγωγές του Γιώργου Δρίβα, κατανέμονται σε διακεκριμένες θέσεις στον κήπο του Μεγάρου με κοινή θεματική την εμπειρία του χρόνου και το πώς την βιώνουμε. Τρεις βιντεοεγκαταστάσεις που φέρνουν τον θεατή αντιμέτωπο με ένα ιδιότυπο ρεπερτόριο χαρακτήρων στο πλαίσιο διαφορετικών αφηγηματικών δομών. 

Επισκεφτήκαμε την έκθεση από την οδό Κόκκαλη κάτω από το φως του φεγγαριού, λίγες ημέρες μετά τα εγκαίνια, έχοντας την τύχη να μας ξεναγήσει η επιμελήτρια Άννα Μαρία Κάντα. Παράλληλα είμαστε αποφασισμένοι να διαθέσουμε χρόνο για να παρακολουθήσουμε τις βιντεοεγκαταστάσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, σαν σε θερινό σινεμά, ξεπερνώντας το γνωστό σύνδρομο που μας διακατέχει να τις προσπερνάμε, συνήθως στις μεγάλες εκθέσεις όπου επικρατούν τα συμβατικά έργα τέχνης. 

Από τις τρεις βιντεοεγκαταστάσεις της έκθεσης Empirical Data 2.0 [2019], Aeonium [2020] και Kaizo [2020] που είναι κατανεμημένες σε τρεις διακεκριμένες θέσεις του Κήπου περισσότερο με καθήλωσαν οι δύο πρώτες. 

Το έργο Empirical Data 2.0 [2019], είναι η δεύτερη εκδοχή ενός έργου που είχε δημιουργηθεί το 2009. Μια δικάναλη εγκατάσταση που παρουσιάζει ταυτόχρονα δύο εκδοχές και αφορά έναν ξένο ο οποίος παρακολουθείται από κάποιον αόρατο που δεν γνωρίζουμε και παρακολουθούμε την πορεία από την ανωνυμία στην καταξίωση. Οι κινήσεις του καταγράφονται, η ζωή του γίνεται ένα άθροισμα εμπειρικών δεδομένων. Στην αριστερή πλευρά της οθόνης παρατηρούμε τον γεωργιανής καταγωγής ηθοποιό Δαβίδ Μαλτέζε, σαν ένα χαρακτήρα του βωβού κινηματογράφου, να κινείται σε παράξενους χώρους με ένα ιδιότυπο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και στην δεξιά πλευρά ο Μαλτέζε μετά από δέκα χρόνια σχολιάζει σε ένα μακρύ μονόλογο σαν παρατηρητής του εαυτού του, σε μια παλινδρόμηση ανάμεσα στο παρόν και στο μέλλον. 

Αξίζει πραγματικά να απολαύσετε επί 30 λεπτά σε αυτή την διπλή προβολή την εξαιρετική φωτογραφία και κυρίως το συναρπαστικό και στοχαστικό, παράλληλα κείμενο του μονολόγου που σε συνδυασμό με την εναλλαγή των εικόνων σε ένα γοητευτικό μοντάζ, συγκροτείται μια υψηλού επιπέδου εικαστική αφήγηση. 

Μία αφήγηση που αναδύει στον θεατή σκέψεις, αγωνίες και ερωτηματικά προκαλώντας τον να διεισδύσει στα ενδότερα αυτού του ιδιότυπου υψηλού επιπέδου έργου τέχνης, αλλά και της ψυχής του. 

Το αυτό ισχύει και για το επόμενο έργο. 

Το Aeonium [2020] είναι μια πεντακάναλη εγκατάσταση με πέντε χαρακτήρες που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα θερμοκήπιο, συνομιλούν ανά δύο και ποτέ σαν σύνολο και αντιμετωπίζουν λεκτικά και συναισθηματικά ένα φοβερό γεγονός, μια καταστροφή που δεν αποκαλύπτεται, ενώ παράλληλα δεν διαφαίνεται κάποια διέξοδος. 

Παρά την επιδιωκόμενη χωρική και χρονική απροσδιοριστία, η αρχιτεκτονική του θερμοκηπίου, η υψηλού επιπέδου χωροθέτηση των σχετικά σπάνιων φυτών στο χώρο και οι ανθρώπινες φιγούρες παραπέμπουν σε άλλες εποχές, που φαίνεται να προσομοιάζουν στην ατμόσφαιρα του Downton Abbey, της εποχής των ένδοξων πύργων των αριστοκρατικών οικογενειών του Ηνωμένου Βασιλείου. 

Οι πέντε χαρακτήρες μέσα σε αυτή την ερμητικά κλειστή, ζηλευτή ατμόσφαιρα, προσπαθούν συνομιλώντας να καταλάβουν τί τους συμβαίνει και να εξηγήσουν το ανεξήγητο, σε ένα κόσμο ερμητικά κλειστό στις εξωτερικές συνθήκες, διάφανο και εύθραυστο στην αλλαγή. 

(διάρκεια 20 λεπτά) 

Τέλος το τρίτο έργο με τίτλο Kaizo [2020], μια πολυκάναλη βιντεοεγκατάσταση που εκτείνεται στο γρασίδι, αναφέρεται στους αφηγηματικούς αλγοριθμικους κόσμους του βιντεοπαιχνιδιού και ο όρος σημαίνει το χακαρισμένο παιχνίδι. 

Το βιντεοπαιχνίδι μιμείται την μορφή και την δομή των φυτικών οργανισμών όπως υποδηλώνουν οι εικόνες του έργου, ένα αυτορυθμιζόμενο σύστημα που αυτοεπιδιορθώνεται και μετασχηματίζεται κάθε φορά που αντιλαμβάνεται μια εξωτερική απειλή. Το έργο είναι μια αλληγορία για ένα κόσμο που είναι εγκλωβισμένος σε ένα κλειστό σύστημα χωρίς σημεία εισόδου εξόδου. 

Σπεύσατε για μια ξεχωριστή «μετά θεαμάτων» περιπλάνηση  στον δροσερό Κήπο του Μεγάρου. Μπορείτε να παρκάρετε στον ανοιχτό χώρο στην οδό Κόκκαλη, λίγο πριν την είσοδο στο γκαράζ του Μεγάρου που αυτή την περίοδο είναι κλειστό. 

Ο Γιώργος Δρίβας πέρα από την υψηλού επιπέδου εικαστική, αρχιτεκτονική και σκηνοθετική ματιά του, έχει συγκροτήσει μια καλοκουρντισμένη μεγάλη ομάδα άξιων συνεργατών, που αξίζει να διαβάσετε στο τέλος των προβολών. Ηθοποιοί, τεχνικοί και άλλες ειδικότητες συνέβαλαν με τον καλύτερο τρόπο στην υλοποίηση αυτών των άρτιων παραγωγών, επιβεβαιώνοντας ότι ζούμε σε μια εποχή που δίπλα στους μοναχικούς καλλιτέχνες κυριαρχούν και εκείνοι που πασχίζουν στο πλαίσιο πολύτιμων συνεργασιών και καταφέρνουν να επιβιώνουν ακόμη και στην Ελλάδα αυτά τα δύσκολα χρόνια. 

Αναμφισβήτητα ο Δρίβας είναι έναν καταξιωμένος καλλιτέχνης, έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2017 και έχει αποσπάσει πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό διαθέτοντας ένα πλούσιο βιογραφικό. 

Η ανάρτηση αυτή  στηρίχθηκε σε προφορικές αφηγήσεις και στο κείμενο της αφισέτας-καταλόγου της επιμελήτριας Άννας Μαρίας Κάντα, που διατιθεται στην έκθεση.

Άννα-Μαρία Κάντα

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα 

Η Άννα-Μαρία Κάντα πραγματοποίησε προπτυχιακές σπουδές στη Νομική (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) και μεταπτυχιακές σπουδές στη Σύγχρονη Θεωρία της Τέχνης (Goldsmiths, University of London) και στη Μουσειολογία (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών). Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην Ιστορία της Τέχνης (UCL, University of London). Η διδακτορική της έρευνα πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του ιδρύματος Ωνάση. Το 2019 ήταν μεταδιδακτορική υπότροφος του Ζentralinstitut für Κunstgeschichte του Μονάχου. Για τα ακαδημαϊκά έτη 2020-2023 θα είναι υπότροφος Leverhulme Early Career Fellow στο Τμήμα Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου του York. 

Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια, μεταξύ άλλων, για το Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, την Tate του Λονδίνου και την επιμελητική πλατφόρμα Archaeology of the Final Decade. Έχει επιμεληθεί την ομαδική έκθεση Βανγκάρντ για το Πεδίο Δράσης Κόδρα (Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης, 10 Σεπτεμβρίου-30 Νοεμβρίου 2013) και την έκθεση Γιώργος Δρίβας, Δομές Συναισθημάτων για το annexM – Κέντρο Εικαστικών Τεχνών Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (Κήπος Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, 23 Ιουλίου-20 Σεπτεμβρίου 2020).

 Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση