«ΤΟΠΟΣ» ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ

Ο αρχιτέκτων Βασίλης Γρηγοριάδης 

παραχωρεί τον εργασιακό του χώρο 

στους νέους

Ο Βασίλης Γρηγοριάδης

απο το ντοκιμαντέρ “Ο κόσμος του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα” 

που επιμελήθηκε ο Μανώλης Οικονόμου (greekarchitects)

Παρακολουθώ με «πόνο ψυχής» τα τελευταία χρόνια την λόγω κρίσης διαρκή και συχνή διάλυση «ιστορικών» θα έλεγα αρχιτεκτονικών γραφείων, γνωστών και καταξιωμένων αρχιτεκτόνων. Χώροι που έχουν φορτιστεί από τον μόχθο σημαντικών παλαιότερων και νεότερων συναδέλφων που στις καλές εποχές συγκροτούσαν ικανές ομάδες με εξειδικεύσεις για την αντιμετώπιση σημαντικών έργων αρχιτεκτονικής. 

Δυστυχώς η εγγενής αδυναμία των Ελλήνων αρχιτεκτόνων να συγκροτηθούν σε σταθερές εταιρικές ομάδες δεν επέτρεψε την συνέχιση αυτών των ομαδικών δραστηριοτήτων και την προσαρμογή στα δεδομένα της εποχής. Ανταγωνισμοί, δισταγμοί, υπέρμετρα εγώ, και κυρίως οικονομικές αδυναμίες δεν ευνόησαν τέτοιες πρωτοβουλίες, με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός γνωστών αρχιτεκτονικών γραφείων να διαλύονται, οι εξοπλισμοί τους να καταλήγουν στα παλαιοπωλεία και στην καλύτερη περίπτωση οι μελέτες να καταλήγουν στα αρχεία αρχιτεκτονικής στο Μουσείο Μπενάκη. 

Κατά μία έννοια ίσως αυτό να φαίνεται φυσικό μια  και έτσι  δίνεται τόπος στις νεότερες γενιές. Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία,  αλλά η απότομη διακοπή μιας συνέχειας, δεν είναι και ότι καλύτερο. Ίσως πραγματικά αξίζει η νεότερη γενιά να αναζητήσει την πολύτιμη σκυτάλη από τους παλαιότερους. Ήδη από την θέση αυτή έχω ήδη παρουσιάσει την πετυχημένη συνέχεια του γραφείου του Κωνσταντίνου Δεκαβάλλα, από  την εγγονή του και την ομάδα της (ομάδα 4k architects) που θεωρώ ότι ωφέλησε και τις δύο γενιές, μια συνυπάρχουν αρμονικά (βλέπε σχετική ανάρτηση εδώ).

Η έκπληξη ήρθε από τον διακεκριμένο αρχιτέκτονα και φίλο Βασίλη Γρηγοριάδη, γνωστός από το σημαντικό του αρχιτεκτονικό, συνδικαλιστικό και διδακτικό του έργο, που εξακολουθεί να είναι ακόμη νέος και ενεργός και αίφνης αποφασίζει να παραχωρήσει τον εργασιακό του χώρο στους νέους. Αναφέρει λοιπόν στο κείμενό του, που μου παραχώρησε μαζί με το φωτογραφικό υλικό:

Ο Βασίλης Γρηγοριάδης

απο το ντοκιμαντέρ “Ο κόσμος του αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα” 

που επιμελήθηκε ο Μανώλης Οικονόμου (greekarchitects)

Επιχειρώ το πρώτο βήμα πιστεύοντας ότι θάπρεπε νάχει συμβεί εδώ και χρόνια από παλαιότερους συναδέλφους.

Προσφέρω τον εργασιακό μου χώρο όπως τον έζησα από το 1973 μέχρι σήμερα έχοντας προσδώσει σ’αυτόν χαρακτήρα που εκφράζει τη δουλειά μου, εμένα τον ίδιο, τους συνεργάτες και τις αρχές μου.

 

Ξεκίνησα σε ηλικία 15 ετών, ευθέως επηρεασμένος από τον πατέρα μου και τράβηξα τον δρόμο για την αρχιτεκτονική, την επιστήμη που αφορά στην Τέχνη και στον Άνθρωπο, για την επιστήμη που δημιουργεί πολλαπλές συγκινήσεις με κυρίαρχη αυτή τα πραγμάτωσης της φαντασίας. Έχοντας Δασκάλους μεγάλου βεληνεκούς, τον Παναγιώτη Μιχελή, τον Δημήτρη Πικιώνη, τον Κώστα Κιτσίκη, τον Νίκο Χατζηκυριάκο Γκίκα και τον Κυπριανό Μπίρη, κατάφερα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στον ταγμένο χρόνο, μπαίνοντας αμέσως μετά, με την βοήθεια του Προκόπη Βασιλειάδη στην παραγωγική διαδικασία ανοικοδόμησης της Σαντορίνης από τον σεισμό του 1956. Στην συνέχεια, το ελεύθερο επάγγελμα αποτέλεσε την επιδίωξή μου ξεκινώντας σαν συνεργάτης του Γραφείου Μανώλη Βουρέκα ενώ, πολλές φορές με αφετηρία Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς που διαφοροποιούσαν την σχέση και την συνεργασία.

 

Ακολούθησαν, επτά ετών, μαύρες μέρες στον τόπο μας και μπήκαμε στην συνέχεια στην προσπάθεια αναδημιουργίας από το παρελθόν μακρινό και κοντινό, αντιμετωπίζοντας με ελπίδα την πραγματικότητα. Το συνδικαλιστικό κίνημα πήρε μια διαφορετική διάσταση ελπίζοντας μάταια για το καλύτερο. Σαν Πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων προσπάθησα στον αγώνα, να πετύχω την παρέμβαση των Αρχιτεκτόνων, έχοντας κατακτήσει την αναγνώριση κάποιων από πάνω.

Παράλληλα η επιρροή δύο νησιών, της Κέρκυρας και την Αίγινας, ήταν καθοριστική αφού το έργο μου εμπλουτίστηκε και από τις τοπικές ιδιαιτερότητες, και τις πολλαπλές δυνατότητες των διαφορετικών τοπίων.

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υπήρξε ένας μικρός σταθμός διδαχής Αρχιτεκτονικής σπουδαστών και το παραχθέν στο εξάμηνο έργο τους.

Σήμερα, ακόμη και τώρα γοητευμένος για αυτή την Τέχνη ‘την αλανιάρα’, όπως έλεγε ο Πικιώνης, αντλώ πολλά για το παραπέρα.

Λοιπόν, σ’αυτό το χώρο εδώ  εκπονήθηκαν πάνω από πεντακόσιες αρχιτεκτονικές μελέτες, επιμελημένα καταχωρημένες σήμερα, στο αρχείο σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, αποτελώντας το κεφάλαιο και την κληρονομιά που αφήνω στους νέους συνάδελφους αρχιτέκτονες.

Δίνω αυτόν τον χώρο όπως έχει σήμερα, με την επίπλωση και τον εξοπλισμό του γι’αυτούς που επιθυμούν μια ομαδική συνύπαρξη και συσπείρωση, προκειμένου ν’αναπτυχθούν νέες ιδέες και διατυπωθούν καινοτόμες προτάσεις περί την αρχιτεκτονική του σήμερα και του αύριο, ελεύθερα και αποτελεσματικά.

Σπευσίπου και Γλύκωνος στον Α΄ όροφο, στο Κολωνάκι

 

Όψη του κτιρίου, είσοδος από οδό Σπευσίπου 1

 

Κάτοψη του εργασιακού χώρου

Ο διατιθέμενος χώρος επιφανείας 160μ2 βρίσκεται στον Α΄όροφο κτιρίου του 1932  επί της οδού Σπευσίππου αρ. 1 της Αθήνας. Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 7225016, 210 7229909, 210 7220897 fax, mail:opam@tee.gr και προσωπικό 6977 346975

Βασίλης Γρηγοριάδης,

Οκτώβριος 2016

Όσο και αν μέσα στον χρόνο τα πράγματα αλλάζουν, οι φόρμες, τα υλικά και τόσα άλλα, η βασική λογική της οικοδομικής και της άρθρωσης των υλικών η οποία αναδεικνύει και την καλή αρχιτεκτονική μέσα από την επεξεργασία της αρχιτεκτονικής μελέτης, δεν αλλάζει.

Δεν χρειάζεται κανείς να ανακαλύπτει τον τροχό. Μπορεί να έχει την δυνατότητα να μελετήσει τρόπους και χειρισμούς από ανάλογες μελέτες και έργα έμπειρων και ταλαντούχων αρχιτεκτόνων και να διδαχθεί από αυτούς εν τη πράξει, έτσι ώστε με σιγουριά και με ποιότητα να προχωρήσει στην υλοποίηση ενός νέου έργου με την αύρα της τεχνολογίας και της σύγχρονης αρχιτεκτονικής που τους καιρούς αυτούς, περισσότερο από κάθε άλλη φορά απαιτεί συνεργασίες.

Σπεύσατε λοιπόν!

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση