ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΑΤΣΑΔΙΩΤΗΣ: «ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ»

ΜΠΟΥΚΗ ΜΠΑΜΠΑΛΟΥ - ΝΟΥΚΑΚΗ

8+1 ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Μία νέα ατομική έκθεση

και νεότερες σημειώσεις

του Δημήτρη Φιλιππίδη

Άνω: Χριστόφορος Κατσαδιώτης: Από το printmaking animation με τίτλο «Θέατρο της Χαρακτικής»

Κάτω: η εκδοση και πορτραίτο της Μπούκη Μπαμπάλου

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια το έργο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη γιατί με συγκινεί η εμμονή του στα χαρακτικά και στην κοπιώδη οξυγραφία, και κυρίως η θεματολογία του μέσα σε μία ατμόσφαιρα που όπως ο ίδιος σημειώνει είναι επίφοβη, μετέωρη και αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια καταγραφή υπαρξιακών αγωνιών αλλά βεβαίως και ως πολιτικοκοινωνικό σχόλιο. Αυτή την φορά η επίσκεψή μας στα εγκαίνια της τελευταίας του έκθεσης στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, συνέπεσε με την υλοποίηση της εκπεφρασμένης εδώ και καιρό επιθυμίας του Δημήτρη Φιλιππίδη να σχολιάσει το βιβλίο της Μπούκης Μπαμπάλου Νουκάκη, στέλνοντάς μου το δικό του κείμενο, που παραθέτω στην συνέχεια. Το κείμενο αυτό συμπληρώνει προηγούμενη ανάρτηση για αυτή την έκδοση, σχεδόν πριν ένα χρόνο τον Φεβρουάριο του 2021 που μπορείτε να δείτε εδώ. 

1.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΑΤΣΑΔΙΩΤΗΣ: «ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ»

ή

αντικρύζοντας και πάλι τους εαυτούς μας

και τον κοινωνικό μας περίγυρο

Ατενίζοντας το μέλλον, οξυγραφία- ραφή, 2018

Σε μια εποχή έντονης αντιπαλότητας, μιας διαρκώς ενισχυόμενης «ανθρωποφαγίας», που κυριαρχεί στον κοινωνικό μας περίγυρο και ξεχειλίζει από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης επανέρχεται με την νέα του έκθεση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, απεικονίζοντας με τα χαρακτικά του έργα τους ανθρώπους γύρω μας, ίσως και εμάς τους ίδιους, με τον δικό του χιουμοριστικό, υπαινικτικό, σατανικό και δραματικό τρόπο. Εικόνες βγαλμένες μέσα από τον υπέρμετρο μόχθο της οξυγραφίας και με βασανιστικές λεπτομέρειες, ατελείωτη επεξεργασία, παράδοξες χαράξεις, ονειρικά χρώματα, ακόμη και ραμμένες με το χέρι με κλωστή, συγκροτούν μια ξεχωριστή εικαστική προσέγγιση με έντονη θεατρικότητα, που καθηλώνει τον θεατή.

Αίθουσα αναμονής, οξυγραφία-χρώμα, 2018

Το πρώτο φεγγάρι, οξυγραφία-χρώμα-ρφή, 2014

Αφιέρωσα ικανό χρόνο μπροστά στα έργα του Κατσαδιώτη, αναγνωρίζοντας πρόσωπα από τον τον κοινωνικό μου περίγυρο, τους πολιτικούς μας, και ταξιδεύοντας με τους παράδοξους μηχανισμούς του που συμπληρώνουν ανθρώπινες μορφές, και τα είδη του ζωικού βασιλείου, εφιαλτικά περιβάλλοντα από την πόλη και την βιασμένη φύση, όλα ανάμεσα στο παραμύθι και το θρίλερ.

Ονείρωξη, Οξυγραφία, ραφή, λεπτομέριες, 2020

Και δίπλα στα χειροποίητα και διφορούμενα αυτά τεχνήματα στα κάδρα, ο Κατσαδιώτης επανέρχεται δυναμικά με μια ακόμη απρόσμενη προβαλλόμενη εικαστική σύνθεση σε βίντεο, με την τεχνική του animation, που μας καθήλωσε με το ευρηματικό σενάριο, την σκηνοθεσία, τους ήχους και την μουσική, την κίνηση και τις συνεχείς εκπλήξεις.

Από το printmaking animation με τίτλο «Θέατρο της Χαρακτικής»

Μια πειραματική θεατρική παράσταση, όπου το κοινό συνωστίζεται και «χάφτει» αποσβολωμένο, τα μηνύματα τις εκφάνσεις και τις ασκήσεις του σώματος ενός πολυπληθούς θιάσου, ίσως και από τον κόσμο του τσίρκου, βγαλμένες τελικά από την καθημερινότητά του και την ζωή του, και φαίνεται αμήχανο αδυνατώντας  ίσως να συνειδητοποιήσει την δική του πραγματικότητα.

Από το printmaking animation με τίτλο «Θέατρο της Χαρακτικής»

Μία διαφορετική έκθεση που αξίζει να επισκεφτείτε. Χαλαρώστε και αφήστε την φαντασία σας να απογειωθεί, παρατηρώντας προσεκτικά κάθε λεπτομέρεια των έργων, διαβάζοντας τις απρόσμενες λεζάντες των χαρακτικών και βιώνοντας την τόλμη του animation, περνώντας έτσι στον γοητευτικό, παραμυθένιο, σατυρικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό κόσμο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη, τον κόσμο μας.

Αρλεκίνος, οξυγραφία-ραφή κύρια 

και πίσω πλευρά όπου διαρκίνονται οι κλωστές ραφής

Και ίσως ξαναταξιδέψετε σε αναφορές, ιστορίες, μύθους από σχετικά σημαντικά έργα του παρελθόντος, όπως οι χειμερικές οπτασίες του Ιερώνυμου Μπος, τα χαρακτικά του Albrecht Dürer ή οι εικόνες και η κίνηση του William Kenrtidge. Ευχαριστούμε Χριστόφορε για αυτήν την πρόκληση για αυτογνωσία.

Γκαλερί Ζουμπουλάκη στην Πλατεία Κολωνακίου. Διάρκεια έκθεσης μέχρι 5 Φεβρουαρίου.

Από το printmaking animation με τίτλο «Θέατρο της Χαρακτικής»

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα του Χριστόφορου Κατσαδιώτη:

Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης (γ.1971) σπούδασε χαρακτική και αποφοίτησε ως αριστούχος από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, της Σχολής Καλών τεχνών, του ΑΠΘ και στην συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στην Ακαδημία «The Eugeniusz Geppert Academy of Art and Design» στο Wroclaw της Πολωνίας, Έχει βραβευτεί το 2011 με Βραβείο του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, το 2012 με Βραβείο της 1ης Μπιενάλε Ελλήνων Σπουδαστών Χαρακτών Ex-Libris στην Κρήτη και το 2017 με Βραβείο από το 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Animation στην Αθήνα. “12th Athens Animfest” (“Carousel”-Animation χαρακτικής). Χαρακτικά του έργα έχουν χρησιμοποιηθεί σε βιβλία σημαντικών εκδοτικών οίκων και παράλληλα για την προβολή θεατρικών παραστάσεων θεάτρων στο Παρίσι. Από το 2014 αρθρογραφεί στον ελληνικό τύπο για τα εικαστικά δρώμενα στο Παρίσι. Κατοικεί και εργάζεται στο Παρίσι και στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει δώδεκα ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα, Πολωνία και Γαλλία και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές σε Ευρώπη, Ασία και Αμερική. Είναι η δεύτερη φορά που παρουσιάζει δουλειά του στη γκαλερί Ζουμπουλάκη.

2.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

του Δημήτρη Φιλιππίδη

Όταν βλέπεις ένα ένθετο «δείκτη ανάγνωσης» σε βιβλίο, με ένα σημείωμα προς αποδέκτη που δεν υπάρχει πια, τον οποίο η συγγραφέας προσαγορεύει «πρώτο δάσκαλο και πνευματικό φίλο», και αυτός είναι ο Μίμης Φατούρος, μπορεί εκεί, σε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να σταθείς και να αναλογιστείς τι έχεις πραγματικά μπροστά σου, τι σήμαινε άραγε μια τέτοια αφιέρωση, ένα τέτοιο βιβλίο όπως το δικό της 8 + 1 Κείμενα για την Αρχιτεκτονική και την Πόλη.

Ο σελιδοδείκτης

Από όσα η ίδια η Μπούκη Μπαμπάλου αφήνει να φανούν, απευθείας ή ανάμεσα στις γραμμές, κρυμμένα στο ελάχιστο βιογραφικό της στο τέλος, ή στα λόγια που ο παλιός της συνεργάτης, ο Ανδρέας Κούρκουλας, διαλέγει για να την χαρακτηρίσει, η Μπούκη ακόμα και για όσους την ξέρουν ή νομίζουν πως την ξέρουν, ακόμα και αφού διαβάσεις τα εννιά της συγκεντρωμένα εδώ κείμενα, δουλεμένα με τόση αφοσίωση μέσα σε έντεκα χρόνια, απομένει μια εντελώς ιδιαίτερη περίπτωση, που αρνείται εύκολη κατάταξη ή ένταξη.

Μπούκη Μπαμπάλου, στο διαμέρισμα του Le Corbusier, στο μαρμαρινο τραπέζι του καθημερινού- ο αγαπημένος της τόπος

Γιατί χωρίς ίχνος επίδειξης πολυπραγμοσύνης, προτιμώντας τους νηφάλιους τρόπους ενός κατασταλαγμένου, σκεπτόμενου σύγχρονου δημιουργού, πάντα – κι όχι μόνο μέσα από ευκαιριακές εισηγήσεις σε συναντήσεις και συνέδρια – αποπνέει μια εσωτερική συγκρότηση που της επιτρέπει να εκφράσει θέσεις βαθιά πολιτικές, διατρέχοντας τη σύγχρονη, πολύκλαδη θεματολογία πάνω στις χωρικές σχέσεις του μοντέρνου, αλλά και την ενεργό σχεδιαστική επέμβαση σε κτίρια και δημόσιο χώρο, φανερώνοντας ασυνήθιστες, συχνά βραβευμένες συνθετικές αρετές. Στην ίδια πολιτική στάση άλλωστε εγγράφεται η αθόρυβη συμμετοχή της στα πρώτα βήματα της αρχιτεκτονικής σχολής στα Χανιά, όπου προσφέρθηκε να βοηθήσει με δική της πρωτοβουλία. Όπως και η γενναία συμμετοχή της στον διαγωνισμό δοκιμίων από το ΚΑΜ του 2016, με μια αναφορά στο Αλγέρι του Κορμπυζιέ, όπου μάλιστα κέρδισε έναν έπαινο.

Δεν ήταν λοιπόν διόλου τυχαίο το ότι ο Φατούρος, στο ένθετο εισαγωγικό του κείμενο στο βιβλίο, επέλεξε να αναφερθεί στην «πυκνότητα των μεταβάσεων», στις συναντήσεις ανάμεσα σε «διαφορετικότητες», στη σχέση αρχιτεκτονικής και κόσμου.

Μίμης Φατούρος, Μπούκη Μπαμπάλου-Νουκάκη, 3 Νοεμβρίου 2015

Είχαν οι δυο τους βρεθεί μαζί μερικές φορές πριν αυτός αποδημήσει, και εκείνος θα σχολίαζε κατόπιν τον σεβασμό που η Μπούκη εκδήλωνε προς τους μεγάλους θεμελιωτές της αρχιτεκτονικής σκέψης στην εποχή μας, που τη διαμόρφωσαν, επικροτώντας τη συνεχή αναφορά της σε μια βιωματική σχέση με τα έργα και τα λόγια τους, ενώ συνάμα εκθείαζε τον χαμηλόφωνο, τόσο διακριτικό τρόπο σχεδιαστικής επέμβασης που χαρακτηρίζει τις προτάσεις της ομάδας, στην οποία συμμετέχει. Γιατί διαισθητικά εκείνος καταλάβαινε ότι τα 8+1 Κείμενα ήταν μια ανοιχτή εξομολόγηση, μια μαρτυρία.

Δημήτρης Φιλιππίδης

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση