ΕΜΣΤ ΑΝΟΙΧΤΟ 

ή η επούλωση ενός τραύματος 

+ 

κείμενα Δημήτρη Αντωνακάκη, Συραγώ Τσιάρα 

και Δημήτρη Φιλιππίδη 

Το τραύμα 

© Μanolis Baboussis 2003 150X150 

Δεν έχω τη πρόθεση αυτή την φορά να γκρινιάξω, για όλα όσα κατατρέχουν επί 25 χρόνια από την ίδρυση του (1995), το πολύπαθο αυτό Μουσείο, την καρατόμησή του, που έστω και δοκιμαστικά, άνοιξε και μας υποδέχθηκε την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020, με ένα ζεστό καφέ και συγκρατημένα χαμόγελα. 

Με ένα καλοσχεδιασμένο μαύρο ντοσιέ και ένα κομψό σύντομο οδηγό που μας προσφέρθηκαν, βρεθήκαμε στον χώρο του υπογείου του κτιρίου εντελώς ανανεωμένο με μια καλοστημένη έκθεση με το ιστορικό του Μουσείου και καθίσαμε σε ένα παράδοξο ως προς την διάταξη αμφιθεατρικό χώρο με ξύλινες κερκίδες. 

Απόψεις της έκθεσης με την πορεία και την ιστορία του Μουσείου στην στάθμη του Υπογείου 

Ομολογώ ότι υπήρχε ένα θετικό κλίμα και μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και γαλήνης που ενισχύθηκε με όλα όσα αναφέρθηκαν από τους ομιλητές και κυρίως από μία σειρά αισιόδοξων και θετικών υποσχέσεων και δεσμεύσεων από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας. 

Συγκεκριμένα, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη υποσχέθηκε αύξηση του προϋπολογισμού, προσλήψεις προσωπικού, διορισμό οικονομικού και διοικητικού διευθυντή, τοποθέτηση νέου διευθυντή μέχρι τα εγκαίνια που προβλέπονται πριν από το Πάσχα και μέσα στο 2020 πραγματοποίηση διεθνούς διαγωνισμού για την διευθυντική θέση. Επίσης δεσμεύτηκε για εξασφάλιση χρημάτων για περιοδικές εκθέσεις ακόμα και αρχιτεκτονικής και φωτογραφίας, καθώς και για την  αγορά έργων τέχνης. Το κυριότερο όμως είναι η δέσμευση για την μεταβίβαση της ιδιοκτησίας του κτιρίου από την Αττικό Μετρό, που το είχε παραχωρήσει έναντι ενοικίου, στο Μουσείο. 

Από αριστερά: Γιώργος Αγουρίδης από ΚΠΙΣΝ, Νικόλας Γιατρομανωλάκης. Λίνα Μενδώνη, Γιώργος Παπαναστασίου 

Ακόμη και η δυνατότητα επέκτασής του κτιρίου συζητήθηκε και είναι υπό διερεύνηση, αν και εφ όσον όπως είχε ζητηθεί τότε, ο στατικός φορέας του παρακείμενου γκαράζ έχει προβλεφθεί να την υποδεχθεί. Έχουν επίσης ολοκληρωθεί και οι διαδικασίες που απαιτούνται για την λειτουργεία των εκδοτηρίων και ελέγχου εισιτηρίων, του πωλητηρίου και του καφέ-εστιατορίου που αναμένεται να λειτουργήσουν πριν τα εγκαίνια που προγραμματίζονται πριν από το Πάσχα. 

Δημήτρης Αντωνακάκης και Συραγώ Τσιάρα 

Τελευταίοι μίλησαν με σεμνότητα ο Δημήτρης Αντωνακάκης και η Συραγώ Τσιάρα, που για ένα ολόκληρο χρόνο εργάστηκαν συστηματικά και αμισθί για να ανοίξει το Μουσείο, αναλαμβάνοντας μια μεγάλη ευθύνη, δεχόμενοι παράλληλα από μια μεγάλη μερίδα μία αρνητική κριτική, μιά και η απόφασή τους δεν συνέβαλε στην επούλωση του τραύματος της απόρριψης της υποψηφιότητας της Άννας Καφέτση, κατά την διαξαγωγή το σχετικού Διαγωνισμού. Παραθέτω στην συνέχεια το κείμενό τους, που διάβασαν από κοινού εναλλάξ και ευγενικά μου το παραχώρησαν: 

ΤΟ ΕΜΣΤ ΑΝΟΙΓΕΙ 

του Δημήτρη Αντωνακάκη και της Συραγώ Τσιάρα

Όταν πριν ένα χρόνο ζητήθηκε από την κα. Τσιάρα και εμένα, να συμβάλουμε στην προσπάθεια να ανοίξει το ΕΜΣΤ, επιτέλους στο δικό του χώρο, σε συνεργασία με το Διοικητικό Συμβούλιο και την επιτροπή διαχείρισης της χορηγίας ΙΣΝ, αναλαμβάνοντας προσωρινά την διεύθυνση του, η πρώτη μας προσπάθεια ήταν ν’ ενθαρρύνουμε το προσωπικό που τόσα χρόνια υπηρέτησε στη περιπλάνηση του το ΕΜΣΤ, να ενεργοποιηθεί και να πάρει πρωτοβουλίες, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο στην συνολική προσπάθεια. Σ’ αυτή την πρόταση μας ανταποκρίθηκε ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού. 

Η προσωρινή ανάληψη της ευθύνης από μέρους μας για το άνοιγμα του ΕΜΣΤ, συνίστατο κυρίως στην εγκατάσταση, μέρους της μόνιμης συλλογής του, που είχε συγκροτηθεί κυρίως από την κα. Καφέτζη στα χρόνια που διεύθυνε το ΕΜΣΤ και την προσαρμογή - εφαρμογή της μουσειογραφικής μελέτης της κα. Κοσκινά, τελευταίας διευθύντριας του Μουσείου στους χώρους του κτηρίου που προοριζόταν γι’ αυτό το σκοπό. 

Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο: καθώς εκτός από τις αναμενόμενες δυσκολίες που προκύπτουν πάντα από τα σχέδια στην πραγματοποίηση τους, υπήρχε ένα πλήθος προβλημάτων, που ανέκυψαν σημαντικών κι ασήμαντων, απαραίτητων όμως, έστω και με μικρές παραλείψεις, για το ξεκίνημα της λειτουργίας του Μουσείου. Προβλήματα που είχαν σχέση από την μια πλευρά με τον συντονισμό των ενεργειών του ΕΜΣΤ σε σχέση με την χορηγία του ΙΣΝ και από την άλλη πλευρά, όλων εκείνων των διαδικασιών που απαιτούνται από το ΕΜΣΤ με την έγκριση πάντα του Δ.Σ. για την εύρυθμη λειτουργία ενός σύγχρονου μουσείου. Σ’ αυτό το πλαίσιο ενεργοποιήθηκε μια σειρά διαδικασιών για την επίλυση απαραίτητων για το άνοιγμα του Μουσείου. Θέματα όπως : ο έλεγχος εισόδου των επισκεπτών, η λειτουργεία υποδοχής, το πωλητήριο και το καφέ – εστιατόριο και η διαπίστωση ελλείψεων προσωπικού. 

Σ’ αυτό το περίπλοκο πλαίσιο, μετά από μια ανάστατη δημόσια περίοδο από τις εκλογικές αναμετρήσεις, ήρθε να συμβάλλει ευεργετικά με την ενεργή και ελεγχόμενα διακριτική αλλά έντονη παρουσία του το ΥΠΠΟ, με την παρουσία του Γ.Γ. και των συνεργατών του, που έδωσαν νέα ώθηση στο ξεπέρασμα δύσκολων γραφειοκρατικών προβλημάτων που ταλαιπωρούν μόνιμα κάθε δημόσια προσπάθεια. 

Στο διάστημα αυτό, εμείς με περιορισμένες αρμοδιότητες βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια κατάσταση αδύναμη οργανωτικά που θα πρέπει να αποτελέσει το πρώτο μέλημα ενός υπεύθυνου για τα οικονομοτεχνικά και διοικητικά ζητήματα που περιμένουν την αρμόδια επίλυση τους, όπως έχουμε επανειλημμένα ζητήσει από το Δ.Σ., έτσι ώστε η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση να μπορέσει ανενόχλητος/η ν’ ασχοληθεί με τα δύσκολα και πολύπλοκα θέματα, που έχουν σχέση με την ανοιχτή λειτουργία ενός Μουσείου σύγχρονης τέχνης, όχι μόνο στον εικαστικό χώρο αλλά και σε κάθε τομέα που σχετίζεται με το σύγχρονο πολιτισμό, όπως το ενδιαφέρον για το φυσικό και το αστικό περιβάλλον, την αρχιτεκτονική, τη φωτογραφία, το βίντεο, την μουσική, το χορό, το θέατρο και τον κινηματογράφο, την φιλοσοφία και την λογοτεχνία, και κάθε τομέα της σύγχρονης δημιουργίας ώστε το ΕΜΣΤ να αποτελέσει ένα ζωντανό πυρήνα πολιτισμικής, αντίστασης απέναντι στο κύμα της αδιαφορίας και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης της που προωθείται στη δύσκολη εποχή που ζούμε. 

Περιπλανώμενος στις αίθουσες του Μουσείου 

αναζητώντας ένα concept 

Έχοντας ανά χείρας τον σύντομο οδηγό και το πολύπτυχο με τίτλο «Ο Χάρτης του Μουσείου» αναζήτησα, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα μουσεία, τους τίτλους των ενοτήτων και την λογική της κατανομής και ομαδοποίησης των έργων που εκτίθενται ανά όροφο. 

Το πολύπτυχο 

Περίμενα καταγεγραμμένη μια σαφή ταξινόμηση με συγκεκριμένα κριτήρια, που θα ενημέρωναν τον επισκέπτη για την καλύτερη κατανόηση. 

Αντ΄ αυτού, στο πολύπτυχο αναφέρεται ότι στις αίθουσες της μόνιμης συλλογής παρουσιάζονται 172 έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, από το σύνολο των 1300 που έχει συγκεντρώσει το Μουσείο και εντάσσονται σε τρεις κατευθύνσεις:

• Αναφορές μνήμης – Διεκδικήσεις – Πολιτικές αφηγήσεις, 
• Όρια και διελεύσεις και Ετεροτοπίες 
• Μυθολογίες του οικείου – Νέες προοπτικές. 

Πέρα από τους γενικόλογους αυτούς τίτλους, που δεν μου είναι απόλυτα κατανοητοί, δεν γίνεται καμία αναφορά στο πολύπτυχο για το πως κατανέμονται και χωροθετούνται τα έργα στους ορόφους σύμφωνα με αυτές τις κατευθύνσεις, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλα τα σοβαρά μουσεία. To ίδιο ισχύει και στον Σύντομο Οδηγό όπου τα έργα παρουσιάζονται απλά και μόνο κατ΄ αλφαβητική σειρά. 

Προφανώς πρόκειται για μια αδυναμία της Μουσειολογικής Μελέτης που υπογράφει η Κατερίνα Κοσκινά και φυσικά έχει εγκρίνει το Συμβούλιο Μουσείων, που φέρει και την τελική ευθύνη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο μακροσκελές κείμενο της Κοσκινά στον Σύντομο Οδηγό, με τίτλο «Οδύσσεια (;) Μια συνοπτική κριτική ανασκόπηση για τα αίτια μιας μεγάλης καθυστέρησης και μια μελέτη-πρόταση για την πλήρη λειτουργεία του ΕΜΣΤ» αναλύεται στην σελίδα 28, το περιεχόμενο των τριών αυτών κατευθύνσεων, χωρίς καμμιά όμως αναφορά για το πως αποτυπώνονται στους χώρους. 

Έτσι περιπλανώμενος από όροφο σε όροφο μάταια αναζητούσα ένα concept ως προς την χωροθέτηση των έργων. Διαπίστωσα μια αξιοπρεπή μεν εικόνα, αλλά παράλληλα και μια σχετικά πυκνή διάταξη-παράθεση των έργων σε σχέση με τους χώρους που διατίθενται στο ακρωτηριασμένο αυτό κτίριο, όπως έχουν μελετηθεί από το γραφείο 3SK Στυλιανίδη. 

Είναι προφανές από την κάτοψη που παρατίθεται στην συνέχεια, ότι στην λύση που επιλέχθηκε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του γραφείου πέρα από τα προβλήματα που έχουν ήδη επισημανθεί (μορφολογία όψεων κλπ), το ένα τρίτο (1/3) του εμβαδού των ορόφων δίνεται στην ζώνη ένταξης (σημειώνεται με ρόζ χρώμα) της κατακόρυφης (κυλιόμενες) και της οριζόντιας κυκλοφορίας (διάδρομοι), ενώ θα μπορούσαν να συμπτυχθούν σε μια κατακόρυφη στήλη και όχι σε όλο το μήκος του κτιρίου. Η γενναιόδωρη αυτή χειρονομία έγινε σε βάρος του ωφέλιμου εμβαδού των εκθεσιακών χώρων με τα τεράστια υποστυλώματα του ήδη ακρωτηριασμένου κτιρίου. 

Κάτοψη του ΕΜΣΤ όπου με κόκκινο χρώμα φαίνεται η σχέση του εμβαδού της ζώνης κατακόρυφης και οριζόντιας κυκλοφορίας που καταλαμβάνει το 1/3 του εμβαδού και με γαλάζιο χρώμα θέσεις έργων στους διαδρόμους με προβληματική παρουσίαση 

Το αποτέλεσμα είναι ότι από τα 172 έργα που εκτίθενται, θα έλεγα ότι ένα ικανό ποσοστό παρουσιάζεται από πολύ καλά έως ικανοποιητικά, αλλά δυστυχώς υπάρχουν έργα που η παρουσίασή τους είναι προβληματική είτε λόγω της πυκνής διάταξης, λόγω της ανεπάρκειας των χώρων και των πυκνών υποστυλωμάτων, είτε λόγω του χαμηλού ύψους ή της στενότητας των διαδρομών, είτε τέλος και γιατί κάποια από αυτά παρουσιάζονται απομονωμένα εκτός των κύριων εκθεσιακών χώρων. 

Ενδεικτικά αναφέρομαι στα έργα που παρουσιάζονται αδέξια και απομονωμένα στους διαδρόμους εκατέρωθεν των κυλιόμενων κλιμάκων (σημειώνονται στο σχέδιο της ανωτέρω κάτοψης με γαλάζιο χρώμα) όπου λόγω των φεγγιτών της όψης αδικούνται όπως της Χρύσας ή του Τσόκλη,  στον βαθμό που χρειάζονται υποφωτισμένο περιβάλλον. 

Χρύσα, Τοπίο Πόλης Τάιμς Σκουέαρ 2, 1988 

Κώστας Τσόκλης, οδοιπόρος, 1989, βιντεοπροβολή 

Άνω αριστερά:Φωτογραφία στο ΕΜΣΤ 

‘Ανω δεξιά και κάτω: Παλαιότερες φωτογραφίες της εγκατάστασης στο «Σχολείο» στην οδό Πειραιώς, 2009 

Αλλά και σε άλλα έργα που ασφυκτιούν στο χαμηλό ύψος των χώρων σε σχέση μάλιστα με το πως τα έχουμε δει σε άλλους χώρους, όπως το έργο της Άρτεμις Ποταμιάνου ή του Νίκου Τρανού και άλλα που βρέθηκαν ξεκομμένα μπροστά σε μεγάλα ανοίγματα, σαν να ξεχάστηκαν εκεί έξω από τον κύριο εκθεσιακό χώρο του 4ου ορόφου. 

Άρτεμις Ποταμιάνου, Απλώς Άτιτλο, 2014, 

Αριστερά: στην Έκθεση υποψηφίων διδασκόντων ΑΣΚΤ, 2017 

Δεξιά: ΕΜΣΤ 2020 όπου το έργο σφηνώνεται στην οροφή με ανύπαρκτο φωτισμό 

Νίκος Τρανός, Ένας Παγετώνας στο τραπέζι μας, 2013, Documenta 2014, Kasel, Άποψη της εγκατάστασης, ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ. Η Συλλογή του ΕΜΣΤ, Fridericicnum, , Φωτογραφία: Nils Klinger 

Νίκος Τρανός, Ένας Παγετώνας στο τραπέζι μας, 2013, στο ΕΜΣΤ σήμερα 

Μαρία Παπαδημητρίου, Χωρίς τίτλο, 1999. Έργα στο περιθώριο των διαδρόμων. 

Είναι γεγονός γνωστό, ότι οι μεταβατικοί διευθυντές και οι επιμελητές εφάρμοσαν κατά γράμμα την μουσειολογική μελέτη της Κατερίνας Κοσκινά και δεν είχαν την δυνατότητα αποκλίσεων, αλλαγών ή διορθώσεων. Μόνο στις  περιπτώσεις που κάποια έργα δεν μπορούσαν να τοποθετηθούν λόγω εμποδίων (όπως πυροσβεστικές φωλιές) ή στενότητας χώρου, έγιναν αλλαγές με την συνεργασία των καλλιτεχνών  και ακολούθησε υποβολή και έγκριση από την Διεύθυνση Μουσείων. 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Με δεδομένο ότι τελικά το Μουσείο άνοιξε, προσπερνώ αυτές τις επι μέρους  επισημάνσεις, παρουσιάζοντας στην συνέχεια επιλεγμένες εικόνες με σημαντικά έργα και αξιοπρεπή παρουσίαση, που συνοψίζουν τελικά μια τελική θετική εικόνα του μουσείου. Ελπίζω στην συνέχεια, με έναν νέο εμπνευσμένο διευθυντή, να γίνουν ουσιαστικές βελτιώσεις στην μουσειολογική επεξεργασία του Μουσείου, να αποσαφηνιστούν στόχοι και concept και να παρουσιαστούν και άλλοι έλληνες καλλιτέχνες που απουσιάζουν από το σημερινό σύνολο. 

Κουτλούγκ Αταμάν, 99 ονόματα, 2002

Νίκος Αλεξίου, Χωρίς τίτλο (Τραπεζάκια), 2007-2011 

Μπία Ντάβου, Ιστία, 1981-1982 

Γιάννης Κουνέλης,  Χωρίς τίτλο, 2004

Θα ήθελα να κλείσω αυτή την ανάρτηση με ένα σύντομο κείμενο του Δημήτρη Φιλιππίδη, με τον οποίο παρευρεθήκαμε στην Συνέντευξη Τύπου του ΕΜΣΤ, και παραθέτω στην συνέχεια: 

ΟΠΩΣ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ, ΕΜΣΤ 

του Δημήτρη Φιλιππίδη 

Τα εγκαίνια του ΕΜΣΤ αυτές τις μέρες, αφιερωμένα πρώτα στα παιδιά και λίγο αργότερα στους «μεγάλους», αναγγέλθηκαν επίσημα πριν λίγες μέρες, μέσα στα υπόγεια αυτού του μυστηριακού κύτους, που για τόσα χρόνια κατάφερε να απασχολεί την κοινή γνώμη και να καταβροχθίζει αμέτρητους υπουργούς Πολιτισμού. Λες και κάποια χολωμένη μάγισσα είχε ρίξει κατάρες ενάντια στη μνήμη ενός σπουδαίου αρχιτέκτονα, του Τάκη Ζενέτου, με τη βεβήλωση του έργου του, ενάντια στον πάνω από δέκα χρόνια ιερό μόχθο της Άννας Καφέτση για τη συγκρότηση μιας συλλογής, ενάντια σε ένα απαυδισμένο κοινό που βαρέθηκε να εισπράττει κενές υποσχέσεις. 

Άννα Καφέτση 

Όμως τώρα όλα είχαν με ένα μαγικό τρόπο τελειώσει. Η τόσο τραυματική «ιστορία» του Μουσείου είχε μετατραπεί σε έκθεμα: ένα χρονολόγιο απλωμένο σε τοίχο αυτού του υπογείου, όπου παρατάσσονταν βήμα-βήμα όλα τα ενδιάμεσα στάδια του μοιραίου χορού που είχαμε όλοι γίνει μάρτυρες. Η σκηνή στην αίθουσα συγκέντρωσης ήταν αλησμόνητη. Από τη μια μεριά, οι επίσημοι με τις ομιλίες τους: η υπουργός ΥΠΠΟΤ Λίνα Μενδώνη με πλάι της τον γενικό γραμματέα Νικόλα Γιατρομανωλάκη, ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Γιώργος Παπαναστασίου και οι δύο τόσο σεμνοί μεταβατικοί διευθυντές, Συραγώ Τσιάρα και Δημήτρης Αντωνακάκης. Κι απέναντί τους, καμιά πενηνταριά δημοσιογράφοι, να καταγράφουν όσα ανακοινώνονταν και να ζητούν διευκρινίσεις για οργανωτικά και διοικητικά ζητήματα του μουσείου. 

Όλοι, παλιότεροι και νεότεροι, όσοι είχαν ζήσει τις προηγούμενες αξέχαστες φάσεις του στοιχειωμένου μουσείου και όσοι τις είχαν απλά ακουστά, γνώριζαν πως ήταν μια ιστορική στιγμή. Είχαν επιτέλους λυθεί τα μάγια. OPEN! Διαλαλούσαν τα συνθήματα γραμμένα στους τοίχους, ΑΝΟΙΞΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ! Μόνο δέος μπορούσε κανείς να αισθανθεί εκεί μέσα… 

Έξω από το μουσείο, στο πεζοδρόμιο της οδού Καλλιρρόης, έτρεχαν για πρώτη φορά γλύφοντας το κάτω μέρος του τοίχου, κάτω από την επένδυση με πέτρα, τα συμβολικά νερά Και η είσοδος του μουσείου έλαμψε κατακόκκινη, μια καινουριοβαμμένη πρόκληση. 

Όπως προβλέπονταν από το πρώτο βραβείο του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού, που κέρδισε το γραφείο 3SK Στυλιανίδης με τους συνεργάτες του το 2003. Άνθρωποι και αυτοκίνητα κινούνταν αδιάφορα ένα γύρω, απορροφημένοι στην καθημερινότητά τους, εντελώς ανυποψίαστοι για όσα συνέβαιναν στο τεράστιο κτίριο πλάι τους. 

Μια τρικυμία λοιπόν σε φλυτζάνι; Μια υπόθεση που αφορούσε ελάχιστους, ψαγμένους, που κάτι έπιαναν από σύγχρονη τέχνη; Ο χρόνος θα δείξει! 

Δημήτρης Φιλιππίδης

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση.

Δημοσιεύω στην συνέχεια επιστολή του Βαγγέλη Στυλιανίδη, του γραφείου 3SK, που γράφτηκε με αφορμή αυτή την ανάρτηση, διατηρώντας και την δική του ορθογραφία:

Αγαπητε Γιωργο

Με μεγαλη χαρα βλεπω οτι το ΕΜΣΤ ανοιξε!
Με μεγαλη επισης ικανοποιηση διαβασα τις ανακοινωσεις του Κου Αντωνακακη και της κας Τσιαρα !
Με την ευκαιρια και αν μου επιτρεπεις
θαθελα να κανω συντομη επικληση των πολεμιστων αυτης της μικρης μαχης που δεν ηταν βεβαια «16 χρονια βημα σημειωτον »γιατι το μουσειο συλλογη και κτιριο δε φτιαχτηκαν τον τελευταιο χρονο!
Αυτο το εργο συνολικα ανοικει στην Αννα Καφετση.
Δημιουργησε τη συλλογη και εφτιαξε το κτιριο λειτουργωντας το μουσειο απο το 2000 στο Ωδειο !Δεν υπηρξε μερα ως το 2014 που η παρουσια της κι ο κοπος της να μην καταγραφηκαν με τον πιο ουσιαστικο τροπο!

Η Κατερινα Κοσκινα για τεσσερα χρονια εκανε τον οργανισμο εφερε την DOCUMENTA εδω και στο Κασελ εκανε δοκιμαστικο ανοιγμα εφτιαξε μουσειολογικη μελετη που σημερα αυτη πραγματοποιηθηκε με βαση τη δικια μας μουσιο γραφικη.
Αυτα μεσα στα δυσκολα χρονια!
Το μουσειο για να λειτουργησει ηθελε 95 υπαλληλους και δυο εκατομυρια το χρονο που δεν υπηρχαν.
Ειδικη αναφορα πρεπει να γινει στον Ν.Αλιβιζατο προεδρο που ανελαβε να υπογραψει την συμβαση κατασκευης με θαρος και στον Ν.Καλογερα επισης προεδρο που ηταν παρων στην κατασκευη!

Ο ΑΚΤΩΡ εβγαλε σε περας μια ταλαιπωρημενη απο το παρελθον συμβαση κι η Ελληνοτεχνικη διηυθυνε το εργο επαξια απο τον διαγωνισμο μεχρι την αποπερατωση!
Υπηρχαν και οι μελετητες πολλων ειδικοτητων για ενα αρτιο τεχνικα τουλαχιστον εργο!
Αλλα για αυτους μια αλλη φορα!
Αυτα για να θυμηθουμε οτι τα εργα δε γινονται μονα τους και μαλιστα στη μικρη και περιπλοκη χωρα!
Τωρα πληγη εγινε το ΦΙΞ απο τοτε που κόπηκε στα δυο!
Αλλα και απο τοτε που δεν ανοιγε οταν τελειωσε το 2012 κι οχι παντα με ευθυνη των διοικησεων γιατι στην χωρα μας οτι δημοσιο δεν το υιοθετει καποιος υπουργος δυσκολευεται !
Ετσι ειναι το διοικητικο και νομικο πλαισιο ποσο μαλλον στα χρονια της λητοτητας!Ευτυχως υπηρξε και το ιδρυμα Νιαρχου!
Ανοιξε ομως κι επιτελους βλεπουμε τη συλλογη του .

Ενας φορεας της συλλογικης μας μνημης στην συγχρονη τεχνη ειναι εκει!
Θα δουμε πως θα λειτουργησει πως θα ενσωματωθει αυτη η πλευρα της τεχνης στην κοινωνια μας πως θα διαμεσολαβισει τους Ελληνες καλιτεχνες στο πλατυ κοινο.
Με εκπληξη ειδα τις επιφυλαξεις!
Με μεγαλυτερη εκπληξη ειδα το «μαθημα» κτιριολογιας του φιλου Γιωργου Τριανταφυλλου και μαλιστα σε κατοψη σχετικα με τον χωρο που σπαταληθηκε στις κυλιομενες κλιμακες του μονου στοιχειου που ενοποιει τον χωρο και οχι μονο σε αυτο το μουσειο!
Θα εξηγησουμε ακομα μια φορα πως λειτουργει το ολον και ελπιζουμε να μας ακουσει.
Αυτα και αλλα περι των οψεων απο καθεδρας παρατηρησεις κλπ για πολοστη και αχαρη φορα!
Ας ειναι το μουσειο ανοιξε και ευχαριστουμε πολυ τον Δ.Φιλιππιδη
για το ευγενικο και εμπεριστατομενο οπως παντα σημειωμα του.

Ελπιζουμε οτι ο Δ.Αντωνακακης παλαιος φιλος και δασκαλος θα θελησει να συνεορτασουμε την επομενη φορα το επισημο ας πουμε ανοιγμα του μουσειου με οσους πολυ η λιγο συνεβαλαν στην δημιουργια του.
Και να μην ξεχναμε οτι τελικος κριτης ειναι ο κοσμος που θα ειναι εκει γιατι γιαυτον φτιαχτηκε και αυτος το πληρωσε!
Βεβαιως αναμενουμε με χαρα και τους αλλοδαπους!
Με κατανοηση και συμπαθεια

Βαγγελης Στυλιανιδης

Ακολουθεί σχόλιο του Οδυσσέα Σγουρού. Κάντε ΚΛΙΚ  στο πιο κάτω
2 COMMENTS