Tuesday, June 14, 2022

 

Η «ΜΕΔΟΥΣΑ»

ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

Μία έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη 


Με συγκινούν οι άνθρωποι που υπηρετούν μέχρι και την τελευταία τους στιγμή το όραμά τους και φροντίζουν να το διασώσουν και να το προβάλουν, προετοιμάζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, φροντίζοντας ακόμη και την οικονομική κάλυψη, και επιλέγοντας τους κατάλληλους ανθρώπους να το υλοποιήσουν.

Αναφέρομαι στην Μαρία Δημητριάδη, την γοητευτική αυτή προσωπικότητα, που σε ηλικία 19 ετών έστησε το 1979 την Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα, με επιρροή από την θεία της εικαστικό Μαρία Σπέντζα και τον πατέρα της Κοσμά Δημητριάδη, σχεδιαστή κοσμημάτων. Πρώτα στο Παγκράτι και ένα χρόνο αργότερα στο Κολωνάκι στην οδό Ξενοκράτους 7. Έφυγε άδοξα από την ζωή χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο τον Οκτώβριο του 2017, και τις τελευταίες της στιγμές ζήτησε από δικούς της ανθρώπους να φροντίσουν να παραχωρηθεί η συλλογή της στην Εθνική Πινακοθήκη, και παράλληλα να παρουσιαστεί σε μια έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη μαζί με έναν σημαντικό κατάλογο.


Μία συλλογή με έργα που αποκαλύπτουν μία εποχή, όπου η Μέδουσα γίνεται βήμα νέων καλλιτεχνών, τα εγκαίνια των εκθέσεων γενικότερα αποτελούσαν ένα κοινωνικό γεγονός, και οι εφημερίδες φιλοξενούσαν κείμενα κριτικών της τέχνης. Η Δημητριάδη, μέσω του Ακριθάκη (έκθεση το 1980) γνωρίζει τον Ιόλα και μαζί του οργανώνει σημαντικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων και του Takis.


«Αναζητούσε την συνύπαρξη των καλλιτεχνικών τάσεων με γνώμονα την αισθητική συγκίνηση» γράφει η Ελισάβετ Πλέσσα στο εισαγωγικό της κείμενο στην έκθεση και προσθέτει ότι έχοντας πάθος για την Τέχνη αγόραζε συστηματικά έργα τέχνης επενδύοντας πάνω στους καλλιτέχνες που συνεργαζόταν, δημιουργώντας την σημαντική αυτή συλλογή.




Και την συλλογή αυτή είχε το θάρρος, λίγο πριν τον θάνατό της, μέσω της διαθήκης της, να αναθέσει στον γλύπτη Νάκη Τατσιόγλου, την υπεύθυνη της Μέδουσας Πηνελόπη Ταράτσα, και στον ζωγράφο Μίλτο Μιχαηλίδη, τον συντονισμό και την υλοποίηση της παραχώρησης της Συλλογής στην Εθνική Πινακοθήκη, την πραγματοποίηση της έκθεσης και την έκδοση του βιβλίου. Και βέβαια ήταν πραγματικά ευτυχής συγκυρία που ανατέθηκε ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός της έκθεσης στον Σταύρο Παπαγιάννη και τον Ξενοκράτη Βαρτζίκο (STAGE DESIGN OFFICE). Είχαμε καιρό να δούμε στον χώρο αυτό μια έκθεση έργων τέχνης τόσο καλά παρουσιασμένη.

Η Μαρία Δημητριάδη

Με τις γνωστές αποφασιστικές χρωματικές τους επιλογές στις εκθεσιακές επιφάνειες, ακολουθώντας τις σύγχρονες μουσειολογικές τάσεις, δημιούργησαν μία συγκινητική και υποβλητική ατμόσφαιρα με αφετηρία το ξένοιαστο πορτραίτο της Μαρίας Δημητριάδη και συνεχίζοντας με ενδιαφέρουσες ομαδοποιήσεις των έργων σε άνετες διατάξεις.



Πέρα από τα έργα τέχνης ξεχώρισα τις επιφάνειες με τις αφίσες και την μεγάλη σύνθεση φωτογραφιών από την ζωή και την δράση της Δημητριάδη με ένθετα μικρά έργα τέχνης, εικόνες που επιβεβαιώνουν την ζωντάνια της και την δίψα για ζωή δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους και αγαπημένους φίλους.



Αξίζει να τιμούμε και να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους εκείνους που έγραψαν ιστορία στον χώρο της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα, όπως και η Έπη Πρωτονοταρίου και ο Μάνος Παυλίδης με την γκαλερί Δεσμός, που αγάπησαν την τέχνη όπως και την ζωή.

Η έκθεσε διήκεσε από τις 24 Μαρτίου έως τις 22 Μαϊου 2022. Δείτε στην συνέχεια επιλεγμένα έργα της συλλογής που κατέγραψα:

Αλέξης Ακριθάκης, Χωρίς τίτλο.1990

Δημήτρης Σακελλίων, Yellow Living Room, 1979

Μαρία Σπέντζα, Χωρίς τίτλο, 1974


Χρήστος Τζίβελος, Χωρίς τίτλο 1984 (από την έκθεση «Πυρώ» 1986

Ναυσικά Πάστρα, Συνάρτησις 5 (από την ενότητα "Αναλογικά 3" 1982-1986

Άσπα Στασινοπούλου, Χωρίς τίτλο, περίπου 1987

Αιμιλία Παπαφιλίππου, Κουτί/Καθρέφτης, 1986

Αννίτα Ξανθού, Εν θερμώ σημαία, 2006 (λεπτομέρεια)

Κώστας Κουλεντιανός, Χωρίς τίτλο, 1983

Γιάννης Κονταράτος, Χωρίς τίτλο, 2013-3014

Κώστας Κουλεντιανός, Χωρίς τίτλο, 1983


Takis, Μουσικό 1965

Αννίτα Αργυροηλιοπούλου, (από την έκθεση «Σχεδία στον χώρο» 1993)

Μίλτος Μιχαηλίδης, Το τέλος του παιχνιδιού, 2008-2009

Γιώργος Ρόρρης, Ακίνητη, 2006-2007

Πέπη Σβορώνου-Κοκκινίδου, Φιγούρες σε ροζ φόντο, 1988

Τάσος Μαντζαβίνος, Χωρίς τίτλο, 1989

Γιάννης Λασηθιωτάκης, Ιστορίες του ανέμου, 1996

Μαρία Βλαντή, Χωρίς τίτλο, 2002

Ελένη Ζούνη, Τρόπος του Λέγειν, 2016
Βαρβάρα Μαυρακάκη, Χωρίς τίτλο, 2005

Ντόρα Πούλμαν, Καθ’όλας τας κατευθύνσεις, 2011

Κώστας Τσικνής, Άνοιξη, 2012



Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση



No comments :

Post a Comment