Ο   Κ ή π ο ς  β λ έ π ε ι

Η Άννα Καφέτση επιμελείται μια νέα έκθεση σύγχρονης Τέχνης στον Κήπο του Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 

ένα πρώτο βήμα για την συγκρότηση ενός νέου εικαστικού κέντρου

Maaria Wirkkala, The Seventh Room [Το έβδομο δωμάτιο], 1987 

Εγκατάσταση: ξύλο, διάφανο φιλμ, ημιδιάφανο φιλμ, φως

Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

_____________________________________________________________________

«…Φέρνει φως στα σκοτεινά κεφάλαια της ανθρώπινης συμπεριφοράς, φως σαν παρουσία και ελπίδα, έτσι ώστε μια τέτοια αδικία να μην ξανασυμβεί ποτέ…» 

  Harald Szeemann, σχόλιο για το έργο της εικαστικού Maaria Wirkkala, με το οποίο η Άννα Καφέτση έκλεισε την συνέντευξη τύπου

_______________________________________________________________

Ανηφορίζοντας το σούρουπο της Πέμπτης 6 Ιουλίου 2017, λίγο μετά την είσοδο στον Κήπο του Μεγάρου και αφήνοντας πίσω μας την βουή της λεωφόρου, μας υποδέχεται, η ρυθμική μονότονη φωνή μιας δεκαοχτούρας, βάζοντας μας σε ένα κλίμα περιπλάνησης, σε ένα καλοκαιρινό νυχτερινό τοπίο έξω από την πόλη. 

Πρόκειται για τους ήχους του έργου της εικαστικού Κατερίνας Ζαχαροπούλου, μιας οπτικοακουστικής εγκατάστασης με τίτλο Decaocto [Δεκαοχτώ], 2005 που με ευαίσθητες απεικονίσεις προβαλλόμενες στον σώμα μιας βελανιδιάς μας διηγείται τον δικό της μύθο.

Κατερίνα Ζαχαροπούλου,  Decaocto [Δεκαοχτώ], 2005 

Oπτικοακουστική εγκατάσταση, animation, ήχος, 

διάρκεια: 04:28’ 

Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας 

Είναι ένα από τα πρώτα έργα στην δαιδαλώδη διαδρομή της νέας αυτής έκθεσης, που για πρώτη φορά στήνεται στον κήπο του Μεγάρου, μια έκθεση σύγχρονης τέχνης με τριάντα επτά έργα 26 διεθνώς αναγνωρισμένων ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών σε 85 σημεία του Κήπου, επιλεγμένα από την πρώην Διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Άννας Καφέτση, που εδώ και ένα χρόνο έχει αναλάβει την ευθύνη για τα εικαστικά του Μεγάρου.

Στον άγνωστο για το ευρύτερο κοινό αυτό χώρο, ο επισκέπτης οδηγείται σε μια περιπλάνηση και ανακαλύπτει εγκαταστάσεις, γλυπτά, κείμενα-γλυπτά, βιντεοεγκαταστάσεις και ηχητικά έργα, διάσπαρτα στο τεχνητό αυτό τοπίο. Ένα ακόμη εικαστικό γεγονός στο κέντρο της πόλης προστίθεται στην καλοκαιρινή πολιτιστική ζωή της πόλης που φιλοδοξεί να αποτελέσει έναν νέο θεσμό. 

Είναι τελικά άθλος το γεγονός ότι η Άννα Καφέτση, Διευθύντρια του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών εδώ και ένα χρόνο, κατάφερε μετά από μια μεγάλη και εξαντλητική περίοδο αδράνειας και αναμονής στους χώρους του Μεγάρου και με τις γνωστές οικονομικές δυσκολίες, να συγκροτήσει τον τελευταίο καιρό μια έκθεση σύγχρονης τέχνης συγκεντρώνοντας σημαντικά έργα δανεισμένα από καλλιτέχνες και συλλέκτες που παραχώρησαν έργα από την συλλογής τους.

Δανάη Στράτου, ICESONGS2, 2012 

Εγκατάσταση βίντεο HD & ήχου, σε συνεργασία με 

τον Βασίλη Κουντούρη 

Διάρκεια: 20’ σε λούπα 

Ο τίτλος της Έκθεσης   Ο   Κ ή π ο ς   β λ έ π ε ι  (τίτλος δάνειος ενός από τα Τρία Ποιήματα με σημαία ευκαιρίας του Οδυσσέα Ελύτη) γίνεται αφορμή για την όαση του Κήπου να συνδεθεί με τον δημόσιο χώρο και την πόλη, κάτι που επιτυγχάνεται μέσω του μυστικού διαλόγου των έργων με τις μνήμες της Αθήνας, με ανθρώπινες σχέσεις και ιστορίες –ενίοτε και προσωπικές. 

Στόχος της έκθεσης είναι ο κήπος που αποτελεί το υποκείμενο της θέασης, να βγει από την κλειστότητά του και από τα όριά του, από τον εαυτό του με ότι αυτό σημαίνει μεταφορικά και συμβολικά και να βγει στον κοινωνικό χώρο και στην πόλη. 

Το πιο σημαντικό είναι οι εμπειρίες που θα δώσει αυτή η έκθεση σε διαφορετικές στιγμές, όπως το άνοιγμα στην μνήμη των δρόμων, μέσα από ένα εμβληματικό και πολιτικό έργο, με πολύ έντονη κριτική χροιά σε μία από τις όψεις του κτιρίου, μνημειακών διαστάσεων των Χόρχε Γκαλίντο & Σαντιάγο Σιέρρα, που θυμίζει την σύγχρονη πολιτική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και αυτό που ζούμε σήμερα.

Jorge Galindo & Santiago Sierra, Los Encargados [Οι διαχειριστές], 2012 

Εγκατάσταση βίντεο HD, ασπρόμαυρο, ήχος, Διάρκεια: 06’ 

Ευγενική παραχώρηση του Ιδρύματος Helga de 

Alvear, Κάθερες, Ισπανία 

Σε ένα τόπο που περιβάλλεται από νοσοκομεία το τρίπτυχο έργο του William Kentridge εντάσσεται με μια τολμηρή μουσειογραφικά προσέγγιση και μπορεί να ιδωθεί μέσα από ένα παράθυρο, σαν να βλέπουμε στο εσωτερικό ενός δωματίου, ενός νοσοκομείου. Θα μπορούσε να είναι μια έξοδος του κήπου σε ανθρώπινες ιστορίες, που ζει κανείς καθημερινά σε διαδρόμους και σε δωμάτια νοσοκομείων. 

William Kentridge, Ulisse: ECHO scan slide bottle [Οδυσσέας: ΗΧΩ 

σάρωση διαφάνεια μπουκάλι], 1998 

Ψηφιακό έγχρωμο και ασπρόμαυρο βίντεο, 

μεταφορά από ταινία 35mm, τρικάναλη προβολή 

Διάρκεια: Σάρωση: 29:48’, Διαφάνεια: 30:05’, 

Μπουκάλι: 31:56’, όλα σε λούπα 

Συλλογή Δ.Δασκαλόπουλου 

Στην πλατεία του κήπου η ανθρώπινη κοινότητα αναδεικνύεται μέσα από ένα συγκλονιστικό έργο της SHIRIN NESHAT με τίλο Passage [Πέρασμα], 2001 γύρω από το θέμα της ταφής με γυναικείες κυκλικές τελετουργίες.

SHIRIN NESHAT, Passage [Πέρασμα], 2001

Εγκατάσταση έγχρωμου βίντεο με ήχο, ταινία

35mm με μεταφορά σε DVD

Διάρκεια: 11:30’

Ιδιωτική συλλογή

Ο κήπος ακόμη βλέπει σύγχρονες ιστορίες βίαιων αποχωρισμών, ιστορίες μέσα από την προσφυγιά και την μετανάστευση, μέσα από άστεγες εμπειρίες που τα έργα του Ανδρέα Λόλη αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο και της Ναταλί Γιαξή επίσης.

Ανδρέας Λόλης, Άτιτλο, 2017 

Μάρμαρο 

Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη 

Το μπλε λουλούδι της Μαρίας Τσάγκαρη διασχίζει όλο τον κήπο αναρτημένο σε είκοσι δένδρα.

  

Μαρία Τσάγκαρη 

Instructions: How to become a tree [Οδηγίες: 

Πώς να γίνεις δέντρο], 2017 

Εγκατάσταση: αληθινά άνθη, χαλκός, ξύλο, δέρμα, 

ύφασμα, ακρυλικό χρώμα, αυτοκόλλητο βινυλίου 

Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Μία έκθεση που προϋποθέτει μια ηρεμία και μία διάθεση του επισκέπτη να περιπλανηθεί σε έναν σχετικά άγνωστο στο ευρύτερο κοινό περιβάλλον, ένα κήπο 22 στρεμμάτων στην κέντρο της πόλης και να ξεχάσει ότι βρίσκεται επάνω από χώρους με αμφισημίες και ετερόκλητες συχνά αρνητικές φορτίσεις. Αλλά και να επισκεφτεί για πρώτη φορά χώρους στα έγκατα του κτιρίου, στους απροσπέλαστους χώρους του Μεγάρου.

Η Καφέτση επιδιώκοντας να κινηθεί ανεξάρτητα από τις γνωστές εικόνες-μνήμες του Μεγάρου που εμπεριέχουν μια ιδιάζουσα «χλιδή», επιλέγει εκτός από τον κήπο, την υπηρεσιακή αυλή, τον χώρο των σκουπιδιών και της ανακύκλωσης, στα σπλάχνα του Μεγάρου για να προβάλει τρία εμβληματικά έργα και υποδεικνύοντας ότι η σύγχρονη τέχνη μπορεί να συνυπάρχει με τους χώρους της «καλύβης του Φοίβου» και να διασταυρώνεται με τις μουσικές εκφάνσεις. 

Zbyněk Baladrán 

Night of the world [Η νύχτα του κόσμου], 2011 

Βίντεο HD, διάρκεια: 01:54’ 

Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη

Μέσα σε αυτό το σκοτάδι αυτού του άγνωστου χώρου αρχίζει αυτή η ιστορία και παρουσιάζει το συγκλονιστικό βίντεο του τσέχου Ζμπίνιεκ Μπαλαντράν, όπου παρουσιάζεται όλη η ιστορία της γραφής και πως βγαίνει η γραφή μέσα από το σκοτάδι, άρα το φώς! 

Στο κέντρο της υπηρεσιακής αυλής, που χρησιμοποιείται ως υφίσταται, εντάσσεται και φωτίζεται δραματικά το εμβληματικό έργο του Νάρι Γουόρντ με τίτλο Amazing Grace [Θεία χάρη] 

Nari Ward, Amazing Grace [Θεία χάρη], 1993 

280 βρεφικά καρότσια, μάνικα νερού και μαγνητοταινία 

Ιδιωτική συλλογή

Τέλος στον ίδιο χώρο, στον κλειστό θάλαμο της ανακύκλωσης ο Νίκος Παπαδόπουλος εντάσσει ένα έργο με αμέτρητα βότσαλα φτιαγμένα με αστείρευτη υπομονή στο χέρι, ένα προς ένα, από βαμβακερό χαρτί. Ένα έργο που παραπέμπει σε έναν αναστοχασμό τόσο στους κήπους ζεν που αναπτύσσονται εδώ και αιώνες στην Ιαπωνία, όσο και στις ελληνικές παραλίες. 

 

Νίκος Παπαδόπουλος , Κήπος Ζεν, 2010-2017 

Εγκατάσταση, φυτικό χαρτί 

Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη 

Συμμετέχουν επίσης οι καλλιτέχνες: 

Matthew Barney Ναταλί Γιαξή / Jorge Galindo & Santiago Sierra / Douglas Gordon / Amar Kanwar / William Kentridge / Φάνος Κυριάκου / Τζένη Μαρκέτου / Κώστας Μπασάνος / Tim Noble and Sue Webster / Ελένη Πανουκλιά / Ρένα Παπασπύρου / Ράνια Μπέλλου / Pipilotti Rist /Μαρία Τζανάκου και Nari Ward . 

Η σημαντική για την πόλη της Αθήνας υπαίθρια αυτή έκθεση σύγχρονης τέχνης, είναι ένα πρώτο βήμα στο πλαίσιο του στόχου συγκρότησης ενός νέου Κέντρου, σαν ένα διακαλλιτεχνικό άνοιγμα του Μεγάρου. Το όνομα και το πρόγραμμα αυτού του Κέντρου θα αναγγελθεί το φθινόπωρο του 2017 και θα λειτουργήσει σταθερά σε μόνιμη βάση, με την Υπηρεσιακή Αυλή να αποτελέσει τον μόνιμο εναλλακτικό χώρο του κέντρου. 

Αυτή δεν είναι η εναρκτήριά του έκθεση, αλλά ένα πρώτο βήμα και μια από τις πολλές εκθέσεις που θα ακολουθήσουν τα επόμενα καλοκαίρια. 

Μαρία Τζανάκου, TWOGETHER, 2015 

Κείμενο γλυπτό, γραφίτης σε πέτρα 

(τεμάχια 2) 

Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Το κείμενο αυτό στηρίχθηκε στην εισήγηση της Άννας Καφέτση και του προέδρου Νίκου Θεοχαράκη στην press conference που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Πέμπτη 06 07 2017 με την παρουσία και του Αντώνη Στεφάνου.

Άννα Καφέτση και Νίκος Θεοχαράκης στην press conference 

την Πέμπτη 06 Ιουλίου 2017. 

Η καλοστημένη αυτή έκθεση είχε αναμφίβολα μια μικρή αδυναμία, όσον αφορά την καθοδήγηση του επισκέπτη, μέσω ενός συνοπτικού και δύσκολα αναγνώσιμου εντύπου, που δεν ήταν επαρκές για την αναγνώριση των έργων. Ελπίζω πως γρήγορα θα αποκατασταθεί από το έμπειρο προσωπικό του Μεγάρου. 

Δείτε την έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου 2017 από το σούρουπο και μετά για να απολαύσετε και  τις ενδιαφέρουσες βιντεοεγκαταστάσεις. Είναι ανοιχτή μέχρι τις 12:00 τα μεσάνυχτα.

Κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση