Monday, December 8, 2025



ΜΙΑ ΔΙΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΤΟΜΗ ΕΚΔΟΣΗ

από τον Δημήτρη Αντωνακάκη 
για το Αρχαιολογικό Μουσείο της Χίου
και τον Απόστολο Βέττα για την Τέχνη 
και την τεχνική της σκηνογραφίας


Δημοσιεύω σήμερα αυτή την ενδιαφέρουσα διάλεξη για την εξέλιξη του Αρχαιολογικού Μουσείου Χίου μέσα σε 60 σχεδόν χρόνια, που πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο αμφιθέατρο στο Μουσείο Μπενάκη στις 23 Νοεμβρίου 2025 και ευγενικά μου παραχώρησε ο Δημήτρης Αντωνακάκης, μιας και ένα μικρό ατύχημα δεν μου επέτρεψε να την παρακολουθήσω.

Έτσι ξαναείδα αυτό το μουσείο με μια νέα διαφορετική ματιά από εκείνη που είχα από τις πρώτες δημοσιεύσεις και την επί τόπου επίσκεψή μου την δεκαετία του ΄80 που το επισκέφτηκα και το φωτογράφισα.

Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου, 1984, φωτο Γ. Τριανταφύλλου

'Ενοιωσα σήμερα ότι το μουσείο αυτό παρά τις αδέξιες και τις καταστροφικές επεμβάσεις, που υπέστη μέσα στον χρόνο, διατηρεί μια δύναμη και μία φρεσκάδα μιας ευαίσθητης νεανικής αρχιτεκτονικής χειρονομίας τριών εμπνευσμένων μελετητών, του Δημήτρη και της  Σουζάνας Αντωνακάκη και της Ελένης Δεσύλλα, μαζί με μία καθαρότητα, ενταγμένη σε έναν σταθερό κάναβο, αλλά και με τολμηρές διαφοροποιήσεις και εκπλήξεις, τολμηρών εναλλαγών και σχέσεων. Είναι τελικά από τα ελάχιστα δημόσια κτίρια της ελληνικής αρχιτεκτονικής που κρατάει γερά μέσα στον χρόνο, και η πολιτεία συμβάλει τόσο στην αποκατάστασή του και τον εκσυγχρονισμό του αλλά και σε μια ουσιαστική επέκταση, που περιγράφεται αναλυτικά στο κείμενο που ακολουθεί.

Δημοσιεύεται επίσης και η πετυχημένη διαδρομή μιας διπλής έκθεσης και των παρουσιάσεων μιας σπάνιας έκδοσης που πραγματοποίησε ο Απόστολος Βέττας στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, με το απόσταγμα μιας σημαντικής πορείας στον χώρο του θεάτρου και της σκηνογραφίας.


1.

Δημήτρης Αντωνακάκης
Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου – Εργαστήριο 66 

Δυό παράλληλες διαδρομές με κοινή αφετηρία.
1964/ 1965/ 1981/1999-2016/ 2024
Αθήνα: 23- 11- 2025


Σας ευχαριστώ που αφήσατε το ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα για να βρεθείτε εδώ μαζί μας. Θα ήθελα όμως πριν από οτιδήποτε άλλο να ευχαριστήσω θερμά τον Πρόδρομο Παπαδόπουλο , τον Θανάση Μανή τις Δομές και βέβαια τον Γιώργο Πανέτσο, για την ευκαιρία που μας προσφέρουν να παρουσιάσουμε την ιστορία του Αρχαιολογικού Μουσείου της Χίου .

Μια ιστορία, όπως εμείς την ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, αναδεικνύοντας μέσα από τις κοινές περιπέτειες του Μουσείου, και του γνωστού Εργαστήριου 66, που έτυχε να συνδεθεί μαζί του, όσα αρκετά ασυνήθιστα συνέβησαν, όμως χαρακτηριστικά της Ελληνικής πραγματικότητας, ελπίζω χρήσιμα και ίσως διδακτικά.

Νομίζω ότι δεν είναι σπάνιο μια ιστορία να ξεκινάει μοναχή και κάπου να συνδέεται με κάποια άλλη που να την έχει προκαλέσει...

Για την συνέχεια κάντε ΚΛΙΚ εδώ.


2.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΕΤΤΑΣ: 
“ΣΚΗΝΕΣ 1 & 2”

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ.


Εκθέσεις και παρουσιάσεις με αφορμή το περιεχόμενο ενός πολύτιμου δίτομου "εγκόλπιου» σκηνογραφικής γνώσης"


Με τον Απόστολο Βέττα μας συνδέει η Θεσσαλονίκη, κοινός τόπος αρχιτεκτονικών σπουδών και εικαστικών αναζητήσεων, αλλά και πρόσωπα σημαντικά όπως ο Μίμης Φατούρος κοινός μας δάσκαλος και φίλος. Επί δεκαετίες παρακολουθώ τον «δεινό αυτόν εικαστικό, ισοβίως ευσυνείδητο και εμπαθή λειτουργό των παραστατικών τεχνών και της αρχιτεκτονικής, της θεατρικής σκηνογραφίας, και επιπλέον, σχεδόν αδιαλείπτως, και ακαδημαϊκός δάσκαλος και ερευνητής στα αντίστοιχα πεδία», όπως τον χαρακτηρίζει ο κοινός μας φίλος Λόης Παπαδόπουλος στο εξαιρετικό κείμενό του, σχολιάζοντας τον εκδοτικό αυτό άθλο, στην παρουσίαση του δίτομου εγκόλπιου σκηνογραφικής γνώσης που πραγματοποιήθηκε στην Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης στις 30 Ιανουαρίου 2025, μαζί με τον Πέτρο Μαρτινίδη, ομότιμο καθηγητή θεωρίας και κριτικής της αρχιτεκτονικής, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΑΠΘ / συγγραφέα και τον Πλάτωνα Μαυρομούστακο, καθηγητή της ιστορίας του θεάτρου του 20ού αιώνα, Τμήμα Θεάτρου, ΑΠΘ, που συντόνισε η Μαρία Τσαντσάνογλου. Δεν κατάφερα να ήμουν παρών, ούτε και μπόρεσα να δω και την Μνημειακή Έκθεση των θεατρικών του γλυπτών με τίτλο "Απόστολος Βέττας. Σκηνές από χαρτί" στον ίδιο χώρο, με ευρήματα και ίχνη από την προσωπική του διαδρομή, που σχολιάστηκε εγκωμιαστικά από φίλους και συναδέλφους, όχι μόνο για τα εκθέματα. αλλά και τον ευρηματικό τρόπο παρουσίασης με διαδραστικό φωτισμό, όπου ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα να χειριστεί, όπως ο ίδιος επιθυμεί. προκαλώντας αναπάντεχες σκιές στους τοίχους.

Εικόνες από την έκθεση "Απόστολος Βέττας. Σκηνές από χαρτί" Φωτο: Vita Cris


Εικόνες από την έκθεση "Απόστολος Βέττας. Σκηνές από χαρτί", Φωτο: Κωνσταντίνος Γιαννέλος  

Είχε βέβαια προηγηθεί μια εντυπωσιακή εγκατάσταση του Βέττα  στην έκθεση που οργάνωσε ο Κώστας Πράπογλου με τίτλο WANDERLUST - ALL PASSPORTS 2024 στο Μέγαρο Μελά από τις 17 10 έως 17 11 2024, όπου πήραμε μια πρώτη γεύση, για όσα ακολούθησαν.

Εικόνα από την έκθεση WANDERLUST - ALL PASSPORTS 2024, στο Μέγαρο Μελά 

Μία εγκατάσταση από γλυπτά φτιαγμένα από χαρτί, με έναν υποβλητικό φωτισμό, που παραπέμπουν σε αρχιτεκτονικές μακέτες σκηνικών, που συνομιλούν με ζωγραφικά έργα και τις απρόσμενες σκιές τους, και σχετίζονται με την διαδρομή του καλλιτέχνη με την σκηνογραφία.


Η ΕΚΔΟΣΗ






Όσοι αγαπάμε το θέατρο και έχουμε βιώσει τις πρόβες και την προετοιμασία της ένταξης και των εναλλαγών των σκηνικών, μας γοητεύει και μας ελκύει αυτή η έκδοση που αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο τα μυστικά αυτής της μαγευτικής διαδικασίας από τα μικρά μέχρι τα πολύ μεγάλα θέατρα του κόσμου.


Ο Λόης Παπαδόπουλος στην παρουσίαση της έκδοσης επισημαίνει ότι είναι δίκαιο να αναγνωρισθεί ως ένα Λεξικό ή, ορθότερα, ως μία Εγκυκλοπαίδεια της Σκηνογραφία, με ευρήματα και ίχνη από τη δική του προσωπική ευδόκιμη διαδρομή. […] Μέσα από ενθέσεις εικόνων, παραδειγμάτων ή και κειμένων τρίτων και μέσα από επιλεκτικές διευρύνσεις της πραγματολογίας, αναδεικνύονται positional προσεγγίσεις, προτιμήσεις, εμφάσεις, ρίσκα, επιτυχίες, ίσως και επιφυλάξεις του συντάκτη της

Αναδεικνύει επίσης την "απολαυστική της εικονογράφησης". Ιδιαίτερα σε λήμματα που αφορούν στο χειροτεχνικό στοιχείο, στη μαστορική, σε κάτι που διαπερνά ισοβίως τη σκηνογραφική προσοχή του Βέττα.[…]


Εικονογραφούνται μέχρι τα χειρουργικής ακρίβειας αξονομετρικά σκαριφήματα του πύργου της ιταλικής σκηνής και έως τη διαδοχή των σκίτσων κατασκευής και τοποθέτησης των σπετσάτων καθώς και...




...εικόνες από μικρά γνώριμα εργαλεία, ακόμα και οικιακής χρήσης, έως σύνθετοι μηχανισμοί, βαρούλκα, μάγγανα, στρόφαλοι, μηχανισμοί εναλλαγής των σκηνικών, πτητικοί μηχανισμοί, τρυκ και εφέ. Σχέδια με διατάξεις θεατρικών χώρων, αρχιτεκτονικές τομές για τον έλεγχο διασφάλισης της ορατότητας προς τη σκηνή από κάθε θέση της αίθουσας, τυπολογίες ανοίγματος της αυλαίας, επιλύσεις της περιστρεφόμενης σκηνής.[…]



Και είναι προς τιμήν του Βέττα, ότι στην πρωτοκαθεδρία της Εγκυκλοπαίδειάς του μνημονεύει τιμητικά και επωνύμως, όλο τον κόσμο των backstage αόρατων συντελεστών οι οποίοι, με διαφορετικές ο καθένας τεχνικές γνώσεις, εργάζονται πίσω από τη σκηνή και καθιστούν την παράσταση δυνατή.

Ακόμη και στην παρουσίαση της έκδοσης που πραγματοποιήθηκε και στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, δεν κατάφερα να παραστώ και να παρακολουθήσω τους Κώστα Βόμβολο μουσικό, την Μαρία Καραδελόγλου θεατρολόγο, ενδυματολόγο, και σκηνογράφο, τον Άγγελο Παπαδημητρίου, εικαστικό και ηθοποιός, και τον Απόστολο Βέττα, που συντόνισε η Μαρία Τσατσάνογλου.

Απόστολος Βέττας, Άγγελος Παπαδημητρίου, Μαρία Καραδελόγλου, Κώστας Βόμβολος και Μαρία Τσατσάνογλου, Φωτο: Ελένη Χοντολίδου


Στο σπίτι του Ελύτη-Μουσείο

Κατάφερα όμως να απολαύσω στο σπίτι του Ελύτη-Μουσείο στη Πλάκα,  την σχετική έκθεση-εγκατάσταση με τίτλο «ΑΘΥΡΜΑΤΑ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ», που ολοκληρώθηκε την Κυριακή 14 ΣΕΠ 2025 με ένα ευαίσθητο προσωπικό αποχαιρετισμό του Απόστολου Φ. Βέττα, παρουσία φίλων. Ένας αποχαιρετισμός με τίτλο Η αγωνία της εύρεσης του σιωπηλού ρυθμού, που έστησε για πρώτη φορά στην Αθήνα. Μία εγκατάσταση, μία πομπή επίδοξων κατακτητών, χάρτινα ανθρωπόμορφα όντα, σαλτιμπάγκοι και μουσικοί, σε μια ονειρική πορεία που παρελαύνει προς το πιάνο σε κατεύθυνση «έμπροσθεν και οπισθοταχώς», όπως θα έλεγε και ο Σκαρίμπας, πάνω σε μια σκακιέρα, που παραπέμπουν στα δρομολόγια της ζωής του στο θέατρο. Αξιοποιώντας το χαρτί ακουαρέλας των 330 γραμμαρίων, καταφέρνει να δημιουργήσει ευφάνταστα έργα, σε χρώματα λευκό, κόκκινο και μαύρο, που ζωντανεύουν με το φως και την σκιά.




Τέλος, απουσίαζα και πάλι ταξιδεύοντας εκτός Αθηνών και στην παρουσίαση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στις εγκαταστάσεις του Φεστιβάλ, στον χώρο Ε στην Πειραιώς 260 στις 6 Νοεμβρίου 2025, με ομιλητές τον Ευάγγελο Βενιζέλο που προλόγισε την εκδήλωση, τον συγγραφέα και κριτικό θεάτρου Ηρακλή Λογοθέτη, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, την Κωνσταντίνα Σταματογιαννάκη και τον συγγραφέα, με παράλληλη εγκατάσταση χάρτινων γλυπτών στο Φουαγιέ.

Λεπτομέρεια από την εγκατάσταση χάρτινων γλυπτών στο Φουαγιέ

Η Ντίνα Σταματογιαννάκη υπεύθυνη Αρχείων Παραστατικών Τεχνών ΜΙΕΤ-ΕΛΙΑ, σχολιάζοντας την έκδοση τόνισε πως ο Βέττας  δεν περιορίζεται στην εμφάνιση της σκηνογραφίας και στην πορεία της μέσα στα χρόνια, παρά απλώνεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο του θεάτρου και σ’ όλη την έκταση του χώρου του, από την κάτω κάτω βίδα και το παξιμάδι του υποσκηνίου μέχρι τον ουρανό πάνω απ’ τις στέγες των κτιρίων ή πάνω απ’ τα υπαίθρια θέατρα.[…]







Στην ουσία όμως, δεν έχουμε μπροστά μας ένα λεξικό. Ο Βέττας υιοθετεί τη φόρμα του λεξικού, προκειμένου να ταξινομήσει τα βιώματα και τις σκέψεις του, έτσι ώστε να μας τα παραδώσει με τρόπο οργανωμένο, απλό και κατανοητό. Προς αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν κι όλα τα υπέροχα σκίτσα και σχέδια του συγγραφέα, που φτιάχτηκαν ειδικά για την έκδοση και μας δείχνουν πώς είναι το κάθε εργαλείο, το κάθε σκηνογραφικό εξάρτημα ή η κάθε σκηνική κατασκευή, πώς λειτουργούν και πώς συμβάλλουν στη δημιουργία της θεατρικής ψευδαίσθησης.



Νομίζω πως αυτό που επιχειρεί κι επιτυγχάνει ο Απόστολος Βέττας είναι να μοιραστεί με γενναιοδωρία την εμπειρία και τη γνώση που έχει αποκομίσει στη ζωή του ως αρχιτέκτονας, σκηνογράφος και ενδυματολόγος, ως θαυμαστός καλλιτέχνης κι ως φωτισμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος του Θεάτρου.











Οι "Σκηνές" έχουν συνταχτεί με την υποκειμενική ματιά παρούσα και με την έμφαση στραμμένη σε πρόσωπα, θέματα και ζητήματα τα οποία είτε στάθηκαν καθοριστικά για τον Απόστολο Βέττα, είτε ο ίδιος γνωρίζει πως αν δεν καταγραφούν διεξοδικά, κινδυνεύουν να χαθούν. Έτσι τουλάχιστον ερμηνεύω, για παράδειγμα, τη σχολαστικότητά του στα λήμματα που αφορούν το γλωσσικό κώδικα με τον οποίο επικοινωνούν οι μάστορες και το τεχνικό προσωπικό της σκηνής, ή την επιλογή του να παραθέσει εκτενές κείμενο του ηθοποιού Γιώργου Μιχαλακόπουλου στο λήμμα της υποκριτικής τέχνης· το ίδιο νομίζω πως ισχύει και για την απόφασή του να μας χαρίσει 25 σχέδιά του για τους «πτητικούς μηχανισμούς».

Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση και καλύτερη ανάλυση

 


Tuesday, November 25, 2025

 


ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ Νο 39

ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ:
 TATE MODERN, TATE BRITAIN, BARBICAN ART GALLERY,  & HAYWARD GALLERY

Picasso, / Máret Ánne Sara / Richard Long /
Μodern and Contemporary British Art /
Huma- Alberto Giacometti / Gilbert & George



Καθυστερημένα σήμερα, μετά από ένα  μικρό ατύχημα στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη, επανέρχομαι δριμύτερος  συνεχίζοντας την παρουσίαση των εκθέσεων που είχα την δυνατότητα να επισκεφτώ πρόσφατα στο Λονδίνο. Θα επικεντρωθώ σε συνοπτικές αναφορές σε άλλες έξη ενδιαφέρουσες εκθέσεις στις Tate Modern, Tate Britain Barbican Art Gallery, Hayward Gallery.


1.

TATE MODERN

Theatre Picasso





Μία έκθεση που εξερευνά τη θεατρικότητα στο έργο του Picasso, εστιάζοντας στον καλλιτέχνη ως περφόρμερ και δημιουργό μιας μυθοποιημένης περσόνας, και παράλληλα σηματοδοτεί τα 100 χρόνια από τη δημιουργία του πίνακα The Three Dancers (1925) και την 25η επέτειο της Tate Modern.

The Three Dancers, 1925

Την έκθεση που πραγματοποιείται στην George Economou Gallery, επιμελούνται οι Wu Tsang και Enrique Fuenteblanca, με σχεδιασμό από τη Lucie Rebeyrol, οι οποίοι αντιμετώπισαν την εκθεσιακή δημιουργία ως μια θεατρική παράσταση, «σκηνοθετώντας» ολόκληρη τη συλλογή Πικάσο της Tate Modern.



Bottle of  Vieux Marc, Glass, Guitar and Newspaper, 1913

Bust of a Woman, 1909

Παρουσιάζονται περισσότερα από 45 έργα του Πικάσο, μεταξύ των οποίων πίνακες, γλυπτά, σχέδια, χαρακτικά, υφαντά και κολάζ — πολλά παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έργα εμπνευσμένα από χορευτές, ακροβάτες, ταυρομάχους και καλλιτέχνες του θεάματος, τους οποίους ενσωμάτωνε στο έργο του ως σύμβολα μεταμόρφωσης και δράματος.



Η έκπληξη της έκθεσης είναι η προβολή «μιας ταινίας που μπορούσε να αποτυπώσει τη στιγμή και το μυστήριο της δημιουργικότητας». Το 1955, ο σκηνοθέτης Ανρί-Ζωρζ Κλουζό συνεργαζόμενος με τον φίλο του Πάμπλο Πικάσο, τοποθέτησε την κάμερά του μπροστά από μια ημιδιαφανή επιφάνεια πάνω στην οποία ο καλλιτέχνης ζωγράφιζε με ειδικά μελάνια. Έτσι, ο Κλουζό αποτύπωσε μια τέλεια αντίστροφη εικόνα των πινελιών του Πικάσο, μετατρέποντας την οθόνη της ταινίας σε καμβά του καλλιτέχνη που δημιουργεί, μεταλλάσσει απρόσμενα και μερικές φορές εξαφανίζει, είκοσι έργα (τα περισσότερα από αυτά, στην πραγματικότητα, καταστράφηκαν μετά τα γυρίσματα), που κυμαίνονται από παιχνιδιάρικα ασπρόμαυρα σκίτσα μέχρι ζωηρές έγχρωμες τοιχογραφίες. Συναρπαστικό, μαγευτικό, μαγευτικό και αξέχαστο, το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΙΚΑΣΟ είναι απλά ένα από τα σπουδαιότερα ντοκιμαντέρ για την τέχνη που έχουν γίνει ποτέ.




Διάρκεια έως 12 Απριλίου 2026.


2.

TATE MODERN 
Turbine Hall

Máret Ánne Sara
Goavve - Guabbi


Η Máret Ánne Sara είναι Sámi καλλιτέχνις, που με το έργο της υπερασπίζεται την οικολογική δικαιοσύνη, εστιάζοντας στη γνώση και τις πρακτικές της κοινότητάς της. Οι Σάμι είναι αυτόχθονες λαοί της περιοχής Sápmi, η οποία εκτείνεται στη βόρεια Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία και στη Χερσόνησο Κόλα της Ρωσίας.

Στο Turbine Hall παρουσιάζει δύο εγκαταστάσεις. Μπαίνοντας από την κεντρική είσοδο συναντάμε αναρτημένο το γλυπτό Goavve, που αποτελείται από δέρματα ταράνδων δεμένα σφιχτά με ηλεκτρικά καλώδια, συμβολίζοντας τη σύνδεση μεταξύ ενέργειας, περιβαλλοντικής υποβάθμισης και πολιτισμικής γνώσης, ιδιαίτερα στην περιοχή Sápmi. Το γλυπτό λειτουργεί ως ζωντανό μνημείο, καλώντας μας να αναλογιστούμε την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και την ανάγκη για βιώσιμη διαβίωση.


Máret Ánne Sara, Goavve, γλυπτό

Στο πίσω μέρος της αίθουσας έχει εντάξει ένα εμβληματικό, πολυαισθητηριακό γλυπτό με τίτλο Geabbil, μια λαβυρινθώδης κατασκευή εμπνευσμένη από την εσωτερική ανατομία της μύτης του ταράνδου. Αποτελεί φόρο τιμής στη σοφία των Σάμι και στη σχέση τους με ταράνδους, γη και οικοσύστημα. Οι επισκέπτες κινούνται ανάμεσα σε ξύλινες κατασκευές,  που παραπέμπουν σε ρινικούς θαλάμους, με οσμές, ήχους και υλικά από την παράδοση των Σάμι.



Guabbi

Οι ξύλινες δοκοί φέρουν παραδοσιακά σημάδια ταυτοποίησης ταράνδων (earmarks), μετατρέποντας τον λαβύρινθο σε χάρτη γενεαλογίας και πολιτισμικής μνήμης.

Διάρκεια μέχρι 6 ΑΠΡ. 2026


3.

TATE MODERN 

Richard Long ARTIST ROOMS 

Norfolk Flint Circle, 1990

Εμβληματικά έργα του Richard Long,  παρουσιάζονται σε μια μικρης κλίμακας έκθεση, ενός καλλιτέχνη ο οποίος δημιουργεί τέχνη περπατώντας από τα τέλη της δεκαετίας του 1960, και χρησιμοποιεί την κίνηση μέσα στο τοπίο ως μια απλή δημιουργική πράξη, για να εξερευνήσει έννοιες τόπου, χρόνου και απόστασης μέσω της γλυπτικής. Ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου γνώρισε μέλη της πειραματικής ομάδας Arte Povera, γνωστή; για τη δημιουργία τέχνης χρησιμοποιώντας ταπεινά υλικά που ήταν εύκολα προσβάσιμα, όπου ο Long βρήκε μια συγγένεια με την απλή και λιτή προσέγγισή τους. Ο Richard Long περιγράφει το έργο του ως «απλώς το να είσαι ένας άνθρωπος που ζει σε αυτόν τον πλανήτη και χρησιμοποιεί τη φύση ως πηγή του», βρίσκοντας ευχαρίστηση στις «απλές χαρές».

South Bank Circle, 1991

Ο Lοng έχει δημιουργήσει έργα και στις επτά ηπείρους, περπατώντας σε μερικά από τα πιο απομακρυσμένα τοπία της γης. Ριζωμένος στη βαθιά του συγγένεια με τη φύση, η ριζοσπαστική του προσέγγιση στην τέχνη και η γλώσσα της γλυπτικής τον έχουν καταστήσει ζωτική επιρροή σε μια γενιά καλλιτεχνών.

Red Slate Circle, 1998

Διάρκεια μέχρι...

  
4.


ΤΑΤΕ BRITAIN

MODERN AND CONTEMPORARY BRITISH ART


Σε δεκατέσσερεις αίθουσες αναπτύσσεται η έκθεση Modern and Contemporary British Art στην Tate Britain, με επιλεγμένα έργα που άλλαξαν την τέχνη όπως την ξέρουμε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα. Έργα που αντανακλούν μια έκρηξη νέων ιδεών, στυλ και φωνών, που μεταμόρφωσαν τη βρετανική τέχνη και κοινωνία, και όχι μόνο. Μια διεισδυτική ανασκόπηση της βρετανικής τέχνης του 20ού και 21ου αιώνα, με έργα ζωγραφικής, φωτογραφίας, γλυπτικής και εγκαταστάσεων, που αναδεικνύουν το πώς οι καλλιτέχνες αντιμετώπισαν κρίσιμες κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές αλλαγές. Ζωγραφικά έργα, γλυπτά, εικαστικές εγκαταστάσεις και φωτογραφίες από σύγχρονα είδωλα όπως η Barbara Hepworth και ο Francis Bacon, καθώς και σύγχρονα έργα των Tracey Emin, Zineb Sedira και πολλών άλλων.

Παραθέτω στη συνέχεια χαρακτηριστικά επιλεγμένα έργα:

Mona Hatum, Current Disturbance, εγκατάσταση

David Hockney, A bigger Splash, 1967


Damien Hirst, Away from the Flock, 1994

Henry Moore, Working Model for Unesco Reclining Figure, 1957

Francis Bacon, Triptych August, 1972

Lucian Freud, Girl with the White Dog, 1951-2


Lubina Himid, H.M.S. Calcutta, 2021


5.

BARBICAN ART GALLERY

ENCOUNTERS: 
Alberto Giacometti - Huma Bhabha's



Σε ένα νέο εκθεσιακό χώρο παρουσιάζεται η έκθεση με τιτλο Encounters: Giacometti x Huma Bhabha, που επιδιώκει ένα διάλογο (encounter) ανάμεσα στα γλυπτά του σπουδαίου ευρωπαίου γλύπτη του 20ού αιώνα Alberto Giacometti και στα έργα της Πακιστανο αμερικάνας σύγχρονης καλλιτέχνιδας Huma Bhabha, γνωστή για τις μοναδικά γκροτέσκες, αφαιρετικές μορφές της, με τη σύγχρονη γλυπτική της, φορτισμένη από μετααποικιακές, πολιτικές και κοινωνικές αναφορές.


Απόψεις του νέου εκθεσιακού χώρου

Ένα από τα βασικά θέματα είναι η σύνδεση μεταξύ τραύματος, πολέμου και ανθρώπινου σώματος. Και οι δύο καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τη μορφή του ανθρώπου για να εκφράσουν τη βία, την απώλεια και την ύπαρξη μετά από συγκρούσεις.

Διάρκεια μέχρι 10 Αυγούστου 2026.

Alberto Giacometti, The Glade, 1950

Alberto Giacometti, Four Women on a Base, 1950

Huma Bhabha, Untitled, 2022

Huma Bhabha, Untitled, 2022


Alberto Giacometti, Three Walking Men, 1948

Alberto Giacometti,Walking Woman I, 1932

Alberto Giacometti, Seperat element of the work Figuring Between Two Houses, 1950

Huma Bhabha, Magic Carpet, 2003

Huma Bhabha, Lodger, 2024

Alberto Giacometti, Man with a Windbreaker, 1953

Huma Bhabha, Scout, 2011




6.

SOUTHBANK CENTER
Hayward Gallery

Gilbert & George: 21st CENTURY PICTURES




Γνωστοί επί έξι δεκαετίες οι Gilbert & George, αναγνωρισμένοι διεθνώς ως πρωτοπόροι της σύγχρονης τέχνης, ορίζουν τους εαυτούς τους ως «ζωντανά γλυπτά», και έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη δημιουργία προκλητικών, συναισθηματικών, ασυμβίβαστων έργων τέχνης. Αυτή η έκθεση με τίτλο 21st CENTURY PICTURES, εξετάζει το έργο τους τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, που καταγράφουν τη σύγχρονη αστική ζωή στο μεταβαλλόμενο τοπίο του Ανατολικού Λονδίνου.


Έχουν ενδιαφέρον οι μικρές αγγελίες αναζήτησης συντρόφων  μέσα στους κύκλους 

Υιοθετώντας την ψηφιακή τεχνολογία, αναπαράγουν πάντα τον εαυτό τους μέσα σε μεμονωμένες συνθέσεις, δημιουργώντας αντικατοπτρισμένες και πολλαπλασιασμένες φιγούρες που λειτουργούν ως μάρτυρες, μάρτυρες ή επαναστάτες ενάντια στους κοινωνικούς κανόνες. Αυτοπροσωπογραφίες, που χαρακτηρίζονται από έντονα χρώματα μέσα σε πλούσια εικονογραφικά σκηνικά, που απεικονίζουν με τόλμη με σημαντικά υπαρξιακά θέματα που πολλοί προτιμούν να αποφεύγουν. Σχολιάζουν θέματα όπως η θρησκεία, η σεξουαλικότητα, η εξουσία, η κοινωνική αλλοτρίωση και η καθημερινότητα.




Εικόνες από τίτλους εφημερίδων σχολιάζουν βίαιες πράξεις, που αποκαλύπτουν μια συλλογική ψυχική κατάσταση στην οποία  υφέρπει ο φόβος με ανθρώπινες ιστορίες και παράλληλα εφιστούν την προσοχή μας στο πώς τα μέσα ενημέρωσης διαμορφώνουν την αντίληψη, συχνά τροφοδοτώντας με προκατάληψη και οργή.






Προκλητικά τα θρησκευτικού χαρακτήρα έργα, που παρουσιάζουν ένα μείγμα τελετουργικών χειρονομιών, αθεϊστικών συνθημάτων, θρησκευτικών εικόνων και συμβολικών μοτίβων, εξετάζοντας τα συστήματα πεποιθήσεων σε μια πολυπολιτισμική, πολυθρησκευτική κοινωνία. Ιερά και βέβηλα σύμβολα, συνδυάζονται σε πολυτελείς, παράλογες και ηθικά πολύπλοκες συνθέσεις, που κοιτάζουν με λοξότητα τα συστήματα εξουσίας, που ορίζουν ποιος είναι άγιος, ποιος είναι άξιος και ποιος είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος.















Διάρκεια μέχρι 11 ΙΑΝ 2026

 
Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες και απολαύστε τις σε   μεγέθυνση και καλύτερη ανάλυση