Monday, September 15, 2025



ΒΡΑΒΕΙΟ MIES VAN DER ROHE
ΣΕ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΤΟΥ ΕΜΠ

Μία λαμπερή πρόταση για την Αθήνα
από την πλατεία Κλαυθμώνος έως την πλατεία Κουμουνδούρου


Με ιδιαίτερη χαρά παρουσιάζω σήμερα μια ελληνική διάκριση που έλαβε το βραβείο Mies van der Rohe για πρώτη φορά, και αφορά τις διπλωματικές εργασίες Σχολών Αρχιτεκτονικής της Ευρώπης (Young Talent Architecture Award). Από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ επελέγησαν 4 διπλωματικές εργασίες προκειμένου να εκπροσωπηθεί στον διαγωνισμό, από επιτροπή που είχε συγκροτηθεί για αυτό το σκοπό. Τα βραβεία EUmies, που διοργανώνονται κάθε δύο χρόνια από το Fundació Mies van der Rohe με την υποστήριξη του προγράμματος Creative Europe της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναπτύσσονται σε συνεργασία με το Συμβούλιο Αρχιτεκτόνων της Ευρώπης (ACE-CAE), την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Αρχιτεκτονική Εκπαίδευση (EAAE) και τους World Architects.


© Matteo Losurdo

Η κατηγορία «Young Talent» στα Βραβεία EUmies επικεντρώνεται ειδικά στην ανάδειξη νέων αρχιτεκτόνων, και συνεχίζουν να προσφέρουν προβολή και ευκαιρίες σε νέους αρχιτέκτονες, πολλοί από τους οποίους έχουν εργαστεί σε κορυφαία γραφεία, έχουν ιδρύσει τις δικές τους πρακτικές ή έχουν συμβάλει στον ακαδημαϊκό χώρο. Αυτή την φορά για τα Βραβεία EUmies 2025, 342 ομάδες υπέβαλαν 280 έργα, με 107 Σχολές να συμμετέχουν από 92 πόλεις σε 37 χώρες, με 35 shortlisted, 12 φιναλίστ, και 3 νικητές.


Οι βραβευθέντες: Γεώργιος Θαλασσινός, Μάρκος Γεώργιος Σακελλίων, Σπυρίδων Λουκίδης

Η διπλωματική εργασία που διακρίθηκε εκπονήθηκε από τους σπουδαστές: Γεώργιος Θαλασσινός, Μάρκος Γεώργιος Σακελλίων, Σπυρίδων Λουκίδης και παρουσιάστηκε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το 2023, με επιβλέποντα καθηγητή τον Τηλέμαχο Ανδριανόπουλο, ο οποίος και ως μελετητής με το αρχιτεκτονικό γραφείο του έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής σε επεμβάσεις στον δημόσιο χώρο στο πλαίσιο του αστικού σχεδιασμού, μέσω διακρίσεων κυρίως σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς.

Ο ίδιος σε σχετικό σημείωμά σχετικά με την διπλωματική εργασία αναφέρει:

"Η διπλωματική αυτή εργασία έρχεται σε συνέχεια και άλλων που έχουν εκπονηθεί υπό την επίβλεψη μου και αφορούν Αστικό Σχεδιασμό, με πλείστες για την πόλη της Αθήνας. Ενδεικτικά, από τις 90 διπλωματικές εργασίες που έχω μέχρι στιγμής παρακολουθήσει, το 1/3 αφορά Αστικό Σχεδιασμό-Πολεοδομία -με τις 12 να εστιάζουν ειδικά στην Αθήνα (Παριλίσσια πεδία, ημιτελή κτίρια πέριξ πλατείας Ομονοίας, Πλατεία Κάνιγγος και Υπουργείο Εσωτερικών, Πλατεία Λαυρίου και πέριξ κτίρια, οικοδομικό τετράγωνο Αττικόν-Απόλλων, πρώην Στάδιο Παναθηναϊκού, Ελαιώνας, πλατεία Κουμουνδούρου, Σταθμός Λαρίσης, Λατομεία Τουρκοβουνίων, άξονας οδού Ερμού κ.ά).


Ο ιδιότυπος αυτός άξονας καθέτως της οδού Αθηνάς, ένας "Θαυμαστός Καινούργιος Άξονας”, όπως του επέτρεψαν να αναδυθεί ο Γιώργος, ο Μάρκος και ο Σπύρος, ήταν μία από τις τελευταίες. Πρόκειται στην ουσία για μία τολμηρή, διευρυμένου πεδίου αξονική σύνθεση που εκτείνεται από την πλατεία Κλαυθμώνος έως την πλατεία Κουμουνδούρου, αντιμετωπίζοντας ποικίλα πραγματικά προβλήματα της πόλης.

Φωτογραφίες από την όλη προετοιμασία, την «κουζίνα», των σχεδίων και των μακετών , από την ομάδα

Τα κείμενα, οι μακέτες και τα σχέδια που οι τρεις τους επεξεργάστηκαν με αφοσιωμένο πάθος και επίμονη ευρηματικότητα μιλούν από μόνα τους. Θα μπορούσα να προσθέσω μόνο το εξής: είχαμε ξανασυνεργαστεί στο εργαστήριο 8Α (Δημόσιος Χώρος σε Φυσικό ή Αστικό Τοπίο), όπου είχαν δουλέψει ένα τμήμα του Πεδίου του Άρεως. Κατά μία ιδιότυπη μέθοδο εργασίας που επιχείρησα να εισάγω σε αυτό το εργαστήριο που ξεκίνησε από την Πειραϊκή Ακτή, συνεχίστηκε με τον άξονα της οδού Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη και στη δική τους χρονιά πέρασε από το Πεδίο του Άρεως, η κάθε σπουδαστική ομάδα αναλαμβάνει την επεξεργασία μόνον ενός μικρού τμήματος της περιοχής μελέτης -η οποία λόγω του σημαντικού της μεγέθους αναγκαία υφίσταται κατάτμηση. Αυτό, επίσης αναγκαία, υποχρεώνει τις ομάδες να συνεργαστούν μεταξύ τους, επιδιώκοντας ενότητα, συνοχή. Παρόλο που πρόκειται για σπουδαστικές εργασίες, εκείνα τα εργαστήρια έδωσαν αποτελέσματα που στα μάτια μου φαντάζουν ως συλλογική, ουσιαστική έρευνα για την πόλη -και κυρίως έρευνα που ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει από μία σπουδαστική ομάδα. Το μέγεθος της περιοχής και μόνο δεν το επιτρέπει. Χρειάζονται πλείστα χέρια -διερευνητικά, πρόθυμα και δημιουργικά.
Αυτό που συνέβη με τον άξονα Καθέτως της Αθηνάς -με όλη του την αξιοσημείωτη επιμέλεια και πειραματική ακρίβεια- έγινε από μόλις 2Χ3 χέρια -επιτυγχάνοντας μέσα από ενότητα ύφους μία λαμπερή πρόταση για την Αθήνα.
Ίσως εκεί έγκειται και η γοητεία αυτής της εργασίας -αυτό που την έκανε να επιτύχει τη διάκριση.”

Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος


Από την τελετή βράβευσης των τριών Ελλήνων © Matteo Losurdo

Η βράβευση των τριών τελικά νικητών πραγματοποιήθηκε στις 9 Ιουνίου 2025 στο πλαίσιο της 19ης Διεθνούς Έκθεσης Αρχιτεκτονικής La Biennale di Venezia, παράλληλα με την οργάνωση σχετικής έκθεσης.

Παραθέτω στην συνέχεια μια συνοπτική παρουσίαση της βραβευμένης μελέτης όπως προετοιμάστηκε ειδικά για αυτή την δημοσίευση από τους μελετητές τους οποίους και ευχαριστώ για την παραχώρηση αυτού του υλικού με τίτλο:


Θαυμαστός Καινούριος Άξονας:

Καθέτως της Αθηνάς


Σπουδαστές: Γεώργιος Θαλασσινός, Μάρκος Γεώργιος Σακελλίων, Σπυρίδων Λουκίδης 

Επιβλέπων: Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος

Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΕΜΠ


   Άξονας, μια νοητή ευθεία γραμμή που συνδέει, χωρίζει, υπόσχεται, αρθρώνει, επιταχύνει, κατατμίζει, περιορίζει, οριοθετεί κινήσεις, μοτίβα και πεδία. Υπάρχει μια πολλαπλότητα στην γραμμή, τόσο στις διαφορές που κρύβει η μια από την άλλη όσο και στο σώμα της ίδιας. Το μάτι εξάλλου αντιλαμβάνεται την γραμμή, παραβλέποντας ωστόσο το πλήθος των διακριτών σημείων που την συγκροτούν. Η μήπως αυτή η κρυφή εσωτερική πολλαπλότητα είναι που την κάνει να διαφέρει από μια όμοια της; Και αν ο χαρακτήρας των σημείων που αποτελούν το γραμμικό σώμα μεταβάλλεται, τότε μεταβάλλεται και η ολότητα;
   Βάση του συλλογισμού αυτού, ξεκινάει μια αναζήτηση, μια ολόκληρη διπλωματική εργασία και μαζί της ο επαναπροσδιορισμός μιας αυστηρής γραμμής του 19ου αιώνα, που έρχεται να οριοθετήσει τον άναρχο μεσαιωνικό ιστό στο κλεινόν Άστυ.

Επιχάρτια παρατήρηση: Το αρνητικό του δομημένου, σχήματα στον χώρο

   Αθήνα 1833, το σχέδιο-πρόταση των Κλεάνθους και Schaubert εισάγει τη νεοκλασική αυστηρή γεωμετρία, στην άναρχη μεσαιωνική ρυμοτομία. Ένας κύριος άξονας που διχοτομεί το τριγωνικό σχήμα, ενώνει τα ανάκτορα με την Ακρόπολη. Ένας δεύτερος κάθετος στο μέσο του πρώτου, χαράσσεται εφαπτόμενος στον λαβυρινθοειδή ιστό, ενώνοντας δυο πλατείες, γύρω από τις οποίες χωροθετούνται δημόσια κτίρια. Το σχέδιο τροποποιείται από τον Leo von Klenze το 1834, οι δυο άξονες ωστόσο παραμένουν. Το φυτεμένο βουλεβάρτο που συνδέει τις δυο πλατείες, παίρνει τον τίτλο της ‘’Μακράς Στοάς’’. Μια μικρή τροποποίηση παρατηρείται. Οι πλατείες δεν ενώνονται άμεσα και ο άξονας στρίβει υποτασσόμενος στο πολύπλοκο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Οθωνικής Αθήνας. Η Αγορά και ο Κήπος του Λαού διαχωρίζονται και διχοτομούνται από την οδό Νίκης, τη σημερινή Οδό Αθηνάς, αφήνοντας μια κοινή λειτουργία να συνδέσει το δυτικό με το ανατολικό τμήμα. Με την τελική χωροθέτηση των ανακτόρων από τον Friedrich von Gärtner, στη σημερινή πλατεία συντάγματος, η εφαπτόμενη στον μεσαιωνικό ιστό σύνθεση, σταδιακά μετατρέπεται, από ισχυρό άξονα του πρώτου σχεδίου, σε γραμμική ζώνη αστικών κενών.

Οι τρείς μας μελετήσαμε τον Θαυμαστό Καινούριο Άξονα εξετάζοντας έξι σημεία – πεδία του ιστορικού τριγώνου της Αθήνας, στην γραμμική ζώνη που ορίζεται από δυο άκρα, την πλατεία Κλαυθμώνος και την πλατεία Κουμουνδούρου και τις οδούς Ευρυπίδου και Σοφοκλέους. Μέσα από την επανερμηνεία της κλασικής έννοιας του άξονα, την λειτουργία του οποίου η ίδια η πόλη έχει απορρίψει, επιχειρείται μια αξονική σύνθεση της οποίας ο χαρακτήρας δεν ορίζεται πλέον από την γραμμή αλλά από τα σημεία που συναντά κανείς διασχίζοντάς την.

Επιχάρτια παρατήρηση: Εν δυνάμει δίκτυα σημείων

Ολότητα, κολλάζ


Συνολικό Master Plan, κλίμακα 1_1000

   Ένας ελεύθερος κήπος καμπυλωτών νευρώσεων, ένας λαβύρινθος στον αρνητικό αστικό χώρο, ένα Forum με ρόλο αυτό του γεωμετρικού κέντρου, ένα ‘’φουριεριστικό Φαλανστήριο’’ που επαναφέρει το ζήτημα της κατοίκησης στο κέντρο της πόλης και δυο χώροι στάθμευσης που αποδίδονται στο δημόσιο βίο αποτελούν αυτόνομα πεδία μιας ευρύτερης γραμμικής ολότητας που έρχεται να τα συνδέσει.



Σημείο Μηδέν: Κήπος

Κήπος_κολλάζ

   Η Πλατεία Κλαυθμώνος, αποτελεί ένα παλίμψηστο της αθηναϊκής ιστορίας. Σε επίπεδο κάτοψης διακρίνονται σήμερα δυο ζώνες, το δημόσιο και εξωστρεφές τμήμα και η πυκνή βλάστηση, στάση και περισυλλογή του κρυμμένου κήπου. Σε επίπεδο τομής, διαγράφονται τρία διαφορετικά στρώματα: αυτό της νεοκλασικής Αθήνας, το οργανικό μοτίβο του μεσαιωνικού ιστού και τα ευρήματα των ιχνών της Θεμιστόκλειας οχύρωσης του 5ου αιώνα π.Χ. Η τομή στον χρόνο γίνεται τομή στο χώρο και η πλατεία σπάει σε τρία επίπεδα. Το πρώτο, το ‘‘πλατό’’ που λειτουργεί ως το τέλος του άξονα της Κοραή και αντιπαρατίθεται στην Αθηναϊκή τριλογία με μια αμφιθεατρική καμπυλωτή απόληξη να την αντικρίζει. Το δεύτερο, το ’’belve- dere’’, το επίπεδο παρατήρησης του τρίτου επιπέδου, εκείνο του κήπου. Σε κάτοψη διατηρείται ο διαχωρισμός των δύο ζωνών με την πρώτη, να κρατά τον δημόσιο εξωστρεφή χαρακτήρα της και την δεύτερη αυτόν του περίκλειστου από δεντροστοιχίες κήπου. Μια υπόγεια διάνοιξη, ενώνει το σταθμό του Πανεπιστημίου με τον κήπο, ενεργοποιώντας τους χώρους κάτω από το ’’πλατό’’ για πολιτιστική χρήση.

Κάτοψη επιπέδου Α, πλατό και κήπος

Προοπτική Τομή, απόδοση της καμπυλότητας του ‘‘πλατό’’



Σημείο Ένα: Λαβύρινθος

Δωμάτια, ακάλυπτοι, κήποι _κολλάζ

   Οι Αθηναϊκέςστοές, όπως  χαρτογραφούνται στο εμπορικό τρίγωνο της μεγαλούπολης έχουν δημιουργήσει ένα κρυφό δίκτυο περιπλάνησης. Ένας λαβύρινθος ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια εκείνου που θέλει να αφήσει για λίγο την ιδιότητα του βιαστικού κάτοικου της πόλης (passant) και να χαθεί μέσα σε αυτή (flâneur).

   Στην καρδιά του ένα ‘’μονομπλόκ’’ υψώνεται. Ορίζεται από τις οδούς Αιόλου, Σοφοκλέους, Ευριπίδου και Αριστείδου. Ο όρος ‘’μονομπλόκ’’ δεν είναι τυχαίος, αναφέρεται τόσο στο σχήμα του τεραστίου οικοδομικού τετραγώνου όσο και στην υπεροχή της διοικητικής και ιδιωτικής δραστηριότητας στο επίπεδο των ορόφων. Επιχειρείται λοιπόν η ένταξη του, στο ευρύτερο σύστημα αυτής της λαβυρινθοειδούς flânerie.

Κάτοψη δωμάτων






Ακάλυπτος, αρνητικός χώρος, η πόλη μέσα στην πόλη

Το οικοδομικό τετράγωνο αντιμετωπίζεται συνθετικά ως λαβύρινθος στον οποίο ο περιπλανώμενος εισέρχεται μέσω των στοών για να βρεθεί σε μικρά αίθρια-δωμάτια (ακάλυπτοι) και να προστατευτεί από τους θορύβους και τους βιαστικούς ρυθμούς της μεγαλούπολης. Δυο κατακόρυφοι πυρήνες επιτρέπουν την πρόσβαση στις ενοποιημένες πλέον ταράτσες. Εκεί ένας δεύτερος φυτεμένος λαβύρινθος ή καλύτερα ένα κολλάζ κήπων έρχεται να συνδέσει το πολύπλοκο σύστημα του ισογείου με αυτό της πέμπτης όψης.



Σημείο Δύο: Forum

Forum_κολλάζ

   Από τα πρώτα πολεοδομικά σχέδια των Αθηνών, προβλέπεται η χωροθέτηση της κεντρικής αγοράς της πόλης στο γεωμετρικό της κέντρο. Η Οδός Αθηνάς την διχοτομεί σε δυο τμήματα, το Ανατολικό και το Δυτικό. Στο μέσον λοιπόν του άξονα η ‘’Λαχαναγορά’’ που στέκεται απέναντι της Δημοτικής Αγοράς μετατρέπεται σε Forum. Ο δυισμός της λειτουργίας της πλατείας της Βαρβακείου και ως πλατεία και ως αγορά απαντάται σε δυο επίπεδα με ένα υποβαθμισμένο τετράγωνο να εξυπηρετεί την δεύτερη. Η παλαιά με τη νέα αγορά, η ανατολική με τη δυτική Αθήνα συναντώνται και αλληλοεπιδρούν. Στα ανατολικά, μια κεντρική κλίμακα παραλαμβάνει τους επισκέπτες από το επίπεδο του δρόμου και τους καθοδηγεί στην καρδιά του Forum. Στα δυτικά, μια στωική πύλη ανοίγεται σε μια μεγάλη εξέδρα που ανηφορίζει προς την Οδό Θεάτρου. Περιμετρικά του τετραγώνου, η ρυθμική επανάληψη των υποστυλωμάτων αγκαλιάζει τον ανοικτό χώρο και προστατεύει τα μαγαζιά και τους επισκέπτες από τον Αττικό ήλιο. Η χρήση του υπογείου πάρκινγκ, παραμένει με τις ράμπες εισόδου και εξόδου να κρύβονται πίσω από τα πλευρικά τοιχία των αναβαθμών.





Σημείο Τρία: Φαλανστήριο

Πυρήνας Φαλανστηρίου_κολλάζ

    Η Πλατεία Θεάτρου ανοίγεται σήμερα ως ένα κρυφό αστικό δωμάτιο. Ένα ασφαλτοστρωμένο πλάτωμα που λειτουργεί ως χώρος στάθμευσης, αποτελεί τον πυρήνα ενός πεδίου με πλήθος κενών κελυφών. Το δίχως χρήση κτιριακό απόθεμα της περιοχής θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα ‘’φουριεριστικό Φαλανστήριο’’, ένα εν δυνάμει δίκτυο κοινωνικής κατοίκησης με κέντρο το κτίριο της Διπλαρείου Σχολής. Εκείνο παίρνει τον ρόλο του κοινοτικού πυρήνα ορίζοντας έτσι, το τέλος της τουριστικής επέκτασης του Ψυρρή και δίνοντας έναν ισχυρό χαρακτήρα στην δυτική πλευρά του Αθηναϊκού τριγώνου. Η πλατεία ορίζεται πλέον από ένα αυστηρό ερυθρό ορθογώνιο, με τις περιμετρικές στοές και τους αναβαθμούς που την περιβάλλουν, να την αγκαλιάζουν.

Συλλογική κατοίκηση κενού κελύφους

Φαλανστήριο_εγκάρσια τομή



Σημείο Τέσσερα: Κύκλος


Κύκλος_κολλάζ 


 Κάτοψη, κλίμακα 1_250

   Το τελευταίο πεδίο του άξονα αποτελεί η περιοχή πέριξ της πλατείας Κουμουνδούρου και η προγραμματική της ενίσχυση ως δυτικό άκρο που λειτουργεί αντιστικτικά στο αντίστοιχο ανατολικό, απ’ όπου ξεκινήσαμε. Αδόμητα πεδία που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο ως χώροι στάθμευσης και κινδυνεύουν να δομηθούν από ιδιωτικές πρωτοβουλίες αποδίδονται στον δημόσιο βίο. Στην απόληξη της Οδού Σαπφούς εντάσσεται πλέον ένα κυκλικό πλάτωμα. Συλλέγει τις κινήσεις των πεζών, ως κόμβος, διαχέοντάς τες σε έναν γραμμικό περίπατο. Ένα δημόσιο πέρασμα συγκροτείται μέσα από ένα δίκτυο αστικών κενών. Ο κύκλος, ως σημείο αναφοράς και συλλογής φαντάζει εύκολα κατειλημμένος από τους κατοίκους, που ήρθαν να συζητήσουν, να παίξουν, να τρέξουν, να χορέψουν στροβιλίζοντας στην γεωμετρία του.


Σημείο Πέντε: Lunaparking

Lunaparking_κολλάζ
  
   Ένα υβριδικό κέλυφος αντικαθιστά τον χώρο στάθμευσης στο ημικυκλικό άκρο της πλατείας Κουμουνδούρου. Μια πολυώροφη ευέλικτη, κορμπουζιανή δομή, που έρχεται να απελευθερώσει το επίπεδο του ισογείου από την ιδιωτική ιδιοκτησία μέσω των υποστυλωμάτων της , φιλοξενεί πλέον την λειτουργία της στάθμευσης στους ορόφους. Η μορφολογία της έρχεται να συμπληρώσει το ημικυκλικό ανάπτυγμα, στο ανατολικό τμήμα της πλατείας. Η φύτευση, εισχωρεί ως επέκταση της, κάτω από τον κτιριακό όγκο. Στο δώμα φιλοξενούνται δημόσιοι αθλητικοί χώροι που διαπλέκουν την στάθμευση των τροχοφόρων με κοινοτικές λειτουργίες συγκροτώντας μια κτιριακή δομή που μπορεί και προσαρμόζεται στις ανάγκες της εξελισσόμενης πόλης.

Κάτοψη, κλίμακα 1_250 & αξονομετρικό σε έκρηξη

6 Σημεία, αξονομετρική απεικόνιση


Μακέτα συνόλου, κλίμακα 1_333



Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες  για μεγέθυνση



Sunday, August 31, 2025




ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ: “YPOGAIA”

Mία ξεχωριστή καλοκαιρινή εικαστική έκθεση σε ένα ταπεινό χωριό της Κύμης

 Άνω: Ο Χριστόφορος Μαρίνος στο εσωτερικό του Αρχοντικού Χρυσανθόπουλου. Κάτω: Το Αρχοντικό από νυχτερινή λήψη, το βράδυ των εγκαινίων. Φωτογραφίες Γ. Τριανταφύλλου


Ανάμεσα στις αμέτρητες εκθέσεις που πραγματοποιούνται στα πλαίσιο των καλοκαιρινών καλλιτεχνικών εκδηλώσεων ανά την Ελλάδα, κυρίως σε σημαντικούς τουριστικά τόπους, με γνωστούς επιμελητές και καλλιτέχνες και συνήθως με ικανοποιητικούς προϋπολογισμούς, ξεχώρισα φέτος μια διαφορετική ομαδική έκθεση στο χωριό Πύργος, λίγο έξω από την Κύμη, που κατάφερα να επισκεφτώ.

Μία έκθεση που επιμελήθηκε ο Χριστόφορος Μαρίνος, που πρόσφατα ολοκλήρωσε την πενταετή πετυχημένη του θητεία στον ΟΠΑΝΔΑ, και μέσα από μία ξέφρενη, εξαντλητική «κούρσα», επιμελήθηκε 67 καλοστημένες εκθέσεις, αναδεικνύοντας γνωστούς και νεότερους καλλιτέχνες με εξαιρετικά κείμενα σε τρεις διαφορετικούς χώρους του Δήμου Αθηναίων και βασικά με περιορισμένους προϋπολογισμούς. Αυτό το καλοκαίρι ο Μαρίνος επέστρεψε και πάλι για δεύτερη φορά, στην γενέτειρά του, σε ένα μικρό χωρίο όπου μεγάλωσε, τον Πύργο, λίγο έξω από την Κύμη, και έστησε μια ακόμη έκθεση με τίτλο Υπογαία, ειδικά σχεδιασμένη για το Αρχοντικό Χρυσανθοπούλου, που είναι εμπνευσμένη από το γεωλογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η περιοχή. Σημειωτέον ότι το 2024 προηγήθηκε στον ίδιο χώρο η έκθεση με τίτλο «Η εσωτερική πλευρά του ανέμου» όπου συμμετείχαν 42 καλλιτέχνες με περισσότερα από 70 έργα και θέματα γύρω από τη χειρωναξία, και συνοδεύτηκε και με ένα προσεγμένο συνοπτικό και περιεκτικό κατάλογο.

Ο κατάλογος της προηγούμενης έκθεσης το 2024


Το Αρχοντικό Χρυσανθόπουλου


Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το ιστορικό του κτιρίου, που φιλοξενεί αυτές τις εκθέσεις, το οποίο πραγματοποίησε ο Σωτήρης Χρυσανθόπουλος. Ένας αναγεννησιακός καλλιτέχνης, ένας σύγχρονος Ροβινσώνας Κρούσος, που γεννήθηκε στη Βερσοβά (σημερινό Χρυσάνθιο) του νομού Αχαΐας και εγκαταστάθηκε στην Κύμη ως δασάρχης στα μέσα του 19ου αιώνα, όπου παντρεύτηκε τη Μαρία Θαλασσινού, κόρη προύχοντα στην περιοχή. Ως αυτοδίδακτος τεχνίτης, που ασχολήθηκε και με την αγιογραφία, τη ζωγραφική, και τη γλυπτική, έχτισε τη διώροφη αυτή κατοικία στο χωριό Πύργος, τον τόπο καταγωγής της γυναίκας του.


Η λεοντοκεφαλή υπεράνω του κεντρικού ανοίγματος του ορόφου.

Παράλληλα την διακόσμησε με τοιχογραφίες, προσωπογραφίες του ιδίου και των μελών της οικογένειάς του, κατασκεύασε τα έπιπλα του σπιτιού και μια σειρά γλυπτά που κοσμούν τους εξωτερικούς τοίχους, όπως μία λεοντοκεφαλή που κοσμεί την όψη και αποτελούσε την είσοδο εντοιχισμένου μελισσιού, καθώς και έναν αετό που μάχεται ένα φίδι.

Ο πεθερός του Σωτήρη Χρυσανθόπουλου









 



Έργα δια χειρός Σωτήρη Χρυσανθόπουλου


Πραγματοποίησε επίσης και την γειτονική εκκλησία, μία τρίκλιτη βασιλική. Πέθανε γύρω στο 1900, και έκτοτε το αρχοντικό πέρασε από μια σειρά διαφορετικών χρήσεων, από ραφείο του χωριού μέχρι δημοτικό σχολείο στον όροφο μέσω πρόσθετης εξωτερικής σκάλας, ακόμη και ιατρείο. Το 1991 το αρχοντικό δωρήθηκε από την εγγονή του Αρετούσα Χρυσανθοπούλου, στον Μορφωτικό και Εκπολιτιστικό Σύλλογο Κύμης, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως Μουσείο Παλαιοντολογικών Ευρημάτων της Περιοχής της Κύμης, σε συνεργασία με το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών.



Η έκθεση

Οι επιρροές


Όπως ανέφερε ο Χριστόφορος Μαρίνος στην εισαγωγικη του ομιλία την βραδιά των εγκαινίων, η έκθεση αυτή είναι εμπνευσμένη από το γεωλογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει η περιοχή. Μια πρωτότυπη και ερευνητική έκθεση με έργα που φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για αυτή την έκθεση και πολλά παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Εντάσσεται μάλιστα στο γενικότερο ενδιαφέρον που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και αφορά τη σχέση της μοντέρνας και της σύγχρονης τέχνης με την προϊστορία, και αναδεικνύει τη σχέση των σύγχρονων καλλιτεχνών με τη γη το έδαφος το υπέδαφος και τον ορυκτό κόσμο. Στην συνέχεια σχετικά με τις επιρροές του τόνισε:

Εν προκειμένω αν σκεφτώ τι με οδήγησε στο συγκεκριμένο θέμα δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι το αρχοντικό Χρυσανθόπουλου προορίζεται για παλαιοντολογικό μουσείο. Ο πατέρας μου ήταν γεωτρυπανιστής και ο παππούς μου εργάστηκε στο ανθρακωρυχείο ΕΝΤΖΙ προτού αυτό κλείσει το 1962. Μεγαλώνοντας στον Πύργο την δεκαετία του ΄80, θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει με τα δείγματα γεωλογικών γεωτρήσεων του ΕΑΓΜΕ τα λεγόμενα "καρότα". Θυμάμαι πόσο πληγώθηκα επίσης όταν η εξόρυξη λιγνίτη στο μεταλλείο του Σκαλιστήρη θόλωσε για πολλά χρόνια τα νερά του πανέμορφου ρέματος Μέλας που τρέχει ανάμεσα στον Πύργο και στους Ανδρωνιάνους και καταλήγει στο Αιγαίο. Όταν ως παιδί είδα τα νερά γύρω από το νερόμυλο του Σαντά (σ.σ. μια μαγευτική τοποθεσία κοντά στους Ανδρωνιάνους, της περιοχής της Κύμης) να μαυρίζουν και το γύρω τοπίο να αλλοιώνεται, ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι σημαίνει οικολογική καταστροφή, του τόπου σου μάλιστα. Η σχέση μας με τη γη είναι, ή μπορεί να είναι και βαθιά προσωπική. Προσωπικές ιστορίες, αλλά και τραυματικές εμπειρίες, και πιστεύω πως αυτό διαπιστώνεται και στην παρούσα έκθεση, αν την δεις προσεκτικά και ακούσης αυτό που έχει να σου πει.

Με αυτά τα βιώματα και με το πάθος της ανάδειξής του τόπου του καθώς και με στόχο να εντάξει δυναμικά την Κύμη  στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας και παρά την ελάχιστη χρηματοδότηση των 9.000 € με το ΦΠΑ από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ελλάδα» του Υπουργείου Πολιτισμού, ο Μαρίνος τόλμησε να πραγματοποιήσει με ίδια μέσα την όλη παραγωγή αυτής της έκθεσης, παρά το γεγονός ότι το ποσό του Υπουργείου αντιστοιχούσε στην προσφορά από εξειδικευμένης εταιρείας για τη μεταφορά και την εγκατάσταση των έργων και μόνο. Αξίζουν νομίζω ικανότερης χρηματοδότησης τέτοιου επιπέδου εικαστικές εκδηλώσεις.
Η έκθεση διοργανώνεται από την ΑΜΚΕ Καιρός Πολιτισμού, το Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο Κύμης, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πύργου Κύμης και την Κοινότητα Πύργου και χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ελλάδα» του Υπουργείου Πολιτισμού.

Τα έργα

Παραθέτω στην συνέχεια τα περισσότερα από τα  έργα της έκθεσης κατανεμημένα κατά την κρίση του επιμελητή σε ενότητες κατά όροφο και κατά αίθουσα, ακολουθώντας την πορεία με την οποία τα κατέγραψα φωτογραφικά. Τις φωτογραφίες συνοδεύουν οι λεζάντες, δεν περιλαμβάνονται όμως τα συνοπτικά και ουσιαστικά κείμενα του επιμελητή και των καλλιτεχνών που τις συνοδεύουν.


ΙΣΟΓΕΙΟ: ΜΙΚΡOΣ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ 1

Έφη Χαλιόρη, Crevice #8436, 2017, Αρχειακή εκτύπωση σε χαρτί



ΙΣΟΓΕΙΟ: ΑΙΘΟΥΣΑ 2










Νίκος Αλεξίου, (1960-2011), Ηλιακό Δωμάτιο, 1988, Πέτρα, πηλός

Νίκος Τοπαλίδης, Χωρίς τίτλο, 2025, Γύψος, γραφίτης




















Ειρήνη Βγενοπούλου- Κεράνη (1948-2008), Βράχια και Μαίανδρος, 1987, Ακρυλικό σε πανί
















Χριστίνα Μήτρενσε, Specimen I, 2005, χειροποίητο, δερματόδετο βιβλίο, φωτογραφίες, χειροποίητο χαρτί

Βαλέριος Καλούτσης (1927-2014), Σύνθεση Ενός Τοπίου, 1984, Κολάζ και μολύβι σε χαρτόνι

ΙΣΟΓΕΙΟ: ΑΙΘΟΥΣΑ 3





Παντελής Χανδρής, Orbital Object #2, 2022, σκληρός γύψος, ρητίνες, πατίνα, μεταλλική κατασκευή.



Χρήστος Τζίβελος (1949-1995), Χωρίς Τίτλο (Απολιθωμένο Φως), 1994, μολύβι σε χαρτί

Χρήστος Χρυσόπουλος & Νικολέτα Δούκα Χρυσοπούλου, Αυτό εκεί μας περιμένει, 2025, Συλλογή πήλινων θραυσμάτων, απολιθωμάτων, οστράκων, οστών.

Χριστίνα Μήτρενσε, Box of appliances for natural study, 2025, Ξύλινη κοσμηματοθήκη, καθρέφτης, πέτρες, ορυκτά στοιχεία, κοχύλια , απολιθώματα

Βανέσσα Αναστασοπούλου, Shardroot, 2025, κεραμικό δοχείο stoneware πηλός, πορσελάνη paperclay, οξείδια, υαλώματα στάχτης με πολλαπλά ψησίματα.


ΙΣΟΓΕΙΟ: ΑΙΘΟΥΣΑ 4


Βασίλης Βασιλάκης, Χωρίς Τίτλο, 2025, λάδι σε χαρτί επικολλημένο σε ξύλο

Γιώργος Γεροντίδης, Sea Glass Factory (Αποθηκευμένο Τμήμα), 2019-σήμερα. Μικτά υλικά, δείγματα γυαλιού, εργαλεία, μεταλλική ραφιέρα, εκτύπωση σε χαρτί

Οδυσσέας Γλύκας, Βουνό ΙΙ, 2022, μικτή τεχνική

ΙΣΟΓΕΙΟ: ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ


Δέσποινα Φλέσσα, Shades, 2024, γραφίτης σε τσιμέντο

Βαγγέλης Σάββας, Embedded Traces (Holding Earth), 2023, 3D prind

Πέτρος Μώρης, Vector 17069-II-V/E, 2020, χαρακτικό


Κωνσταντίνος Κώτσης, Collective Ruins | Perque de Comillas | Madrid I-VI, 2025, ψηφιακές εκτυπώσεις σε βαμβακερό χαρτί


ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΚΑΛΑ

ΚΕΖ, ΣΕΝΑ, 2025 70χ60, ακρυλικό και τυχαία υλικά σε μικρές ποσότητες, πάνω σε ξύλο



ΚΕΖ, ΝΑΥΑ, 2025 35χ120, ακρυλικό και τυχαία υλικά σε μικρές ποσότητες, πάνω σε ξύλο

ΟΡΟΦΟΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ 1



Γιούλη Γαροφαλάκη, Βάρος Εναπόθεση, 2015, Τσόχα, ασημοκλωστή, βότσαλα.

ΚΕΖ, ΑΜΝΑ, 2025, ακρυλικό και τυχαία υλικά σε μικρές ποσότητες

ΚΕΖ, ΟΦΡΑ, 2025, ακρυλικό και τυχαία υλικά σε μικρές ποσότητες

Κλεαοπάτρα Χατζηγίωση, Theater Fossil, 2025, μελάνια, μικτή τεχνική

ΟΡΟΦΟΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ 2

Μαριάννα Τρώντσιου, Family/Uploadind, 2023, Μολύβι σε χαρτί

Μαριάννα Τρώντσιου, Lost Kingdom, 2024, Μολύβι σε χαρτί

Γιάννης Παπαδόπουλος, Μεγάλη Μπλε, 2019, λάδι σε πανί




Ρένα Παπασπύρου, Σχέδια και


Ζήσης Κοτιώνης, Ονοματολογία: Κάθε νησί είσαι εσύ, 2020, Μικτή τεχνική

Κατερίνα Μπότσαρη, Der zauberberg, 2025, ελαστικός στόκος, πλέγμα, φελιζόλ, ακρυλικό σπρεί, προβολείς, πολύμπριζο


ΟΡΟΦΟΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ 3



Φωτεινή Παλπανά, My Dream Landscapes Call for Electric Arms, 2020, τσιμεντοειδή υλικά, ακρυλικό χρώμα, χρώματα σε σκόνη, πολυεστερική ρητίνη.

Κατερίνα Κατσιφαράκη, Αλάτι, 2023, έγχρωμη φωτογραφία

Γιάννης Χειμωνάκης, Μπλε Σειρά #2,3,4, 2025, Ακουαρέλα σε χαρτί

Στάθης-Αλέξανδρος Ζούλιας, Εξωγήινες Εντοπιότητες #35, 2025, φωτογραφικό κολάζ

Στάθης-Αλέξανδρος Ζούλιας, Allien Landscapes #35, 2025, φωτογραφικό κολάζ, photochemical print

Βασίλης Γεροδήμος, Χωρίς Τίτλο (Τρεις Τόποι), 2022, χαρτί, μάρμαρο


ΟΡΟΦΟΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ 4


Εσμεράλδα Μομφεράττου, The Big Stitch, 2025, Εγκατάσταση μικτής τεχνικής

Efi Haliori, Crevice #2595, 2021, Αρχειακή εκτύπωση σε χαρτί

Efi Haliori, Crevice #6136, 2021, Αρχειακή εκτύπωση σε χαρτί

Βασίλης Γεροδήμος, Χωρίς Τίτλο (Τρεις Τόποι), 2022, χαρτί, μάρμαρο


ΟΡΟΦΟΣ: ΑΙΘΟΥΣΑ 5


Άρης Κατσιλάκης, Findings, 2019, ξύλο, ψημένη άργιλος

Οδυσσέας Γλύκας, Τοπίο ΙΙ, 2023, Δομικά και φυσικά υλικά, χρώμα

Κατερίνα Κατσιφαράκη, Βράχια, 2023, έγχρωμη φωτογραφία

Η εμπειρία από αυτή την έκθεση ήταν μοναδική, ιδιαίτερα όταν όλοι οι επισκέπτες συγκεντρωθήκαμε στην πλακόστρωτη αυλή του Αρχοντικού, κάτοικοι του χωριού, φίλοι έλληνες και ξένοι, ακόμη και ο λυκειάρχης και καθηγητής του Μαρίνου και η μητέρα του, και πολλοί από τους συμμετέχοντες καλιτέχνες, σχολιάζοντας και πραγματοποιώντας ατέρμονες συζητήσεις, που συνεχίστηκαν αργότερα σε τοπικό εστιατόριο της παραλίας της Κύμης.


Κάντε ΚΛΙΚ στις εικόνες για μεγέθυνση και καλύτερη ανάλυση.