tag:blogger.com,1999:blog-7431823249863149975.post3636835988744224883..comments2024-03-29T00:21:56.413+02:00Comments on triantafyllou giorgos architect: ΖΗΣΗΣ ΚΟΤΙΩΝΗΣ: Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ - ΜΑΡΙΑ ΛΟΪΖΙΔΟΥ: «CROPPING UP» Triantafyllou Giorgoshttp://www.blogger.com/profile/00920183468908096505noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-7431823249863149975.post-42074992464161832872014-10-20T13:45:35.973+03:002014-10-20T13:45:35.973+03:00"...αισθάνομαι μια «τρικυμία εν κρανίω», μια ..."...αισθάνομαι μια «τρικυμία εν κρανίω», μια παράξενη αμηχανία και μια αίσθηση ότι βιώνω μια “non finito” προσέγγιση."<br />Είναι υπερβολικό το σχόλιο γα την έκθεση του Κοτιώνη και νομίζουμε ότι δεν είναι ακριβής μια τόσο γενναιόδωρη προσέγγιση αν και πραγματικά ήταν μια από τις καλύτερες εκθέσεις που είδαμε τελευταία και μάλιστα από έναν<br />αρχιτέκτων PhD, συγγραφέα, καθηγητή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ελεύθερο επαγγελματία, επίτροπο στην Μπιενάλε.<br />Μια τέτοια όμως αίσθηση: «τρικυμία εν κρανίω»+παράξενη αμηχανία +αίσθηση μιας “non finito” προσέγγισης" την έχουμε για παράδειγμα νιώσει από το Department of Eagles του Marcel Broodthaers κάπου τριγύρω στο 70-71 (τότε βεβαίως ήμασταν δεν ήμασταν και 25 ετών)<br />Δεν νομίζω ότι προκαλεί κάτι τόσο σύνθετο ο Κοτιώνης παρ ότι επαναλαμβάνω είναι από τις καλύτερες εκθέσεις που είδαμε τελευταία.<br /> <br />Σπυρος Λ.noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7431823249863149975.post-87685259448851642192014-10-20T11:35:33.411+03:002014-10-20T11:35:33.411+03:00Η θηλυκή πλευρά του Ζήση Κοτιώνη
Με πιθανά ασυλλόγ...Η θηλυκή πλευρά του Ζήση Κοτιώνη<br />Με πιθανά ασυλλόγιστη τόλμη εξέθεσε ο Ζήσης Κοτιώνης συλλογισμούς, (αλλά και εαυτόν), που ως προερχόμενοι από άνδρα, αρχιτέκτονα και δη καθηγητή, εγείρουν στους συναδέλφους θεατές του, όσο και στον ίδιο την απαίτηση οιρμού και ορθού λόγου. <br />Αντίθετα την έκθεση την χαρακτηρίζει μια αύρα βαθιάς ποιητικότητας, αναμεμειγμένης -όπως συμβαίνει με την ποίηση- με πυρετώδη ‘σκέψη’ ως ανάγκη τακτοποίησης, με οικεία εργαλεία του επαγγέλματος (μπλοκάκι, μαρκαδόρο και φωτογραφικό φακό), έντονων ή και αφόρητων συναισθημάτων, εκλυόμενων από μια πρωτοφανή φυσική καταστροφή (τσουνάμι) ανθρωπογενούς αφορμής, από αποφθέγματα σκοτεινών ή και φωτεινότερων σε πρώτη ανάγνωση ‘τρομερών’ πνευμάτων και από το ψυχικό αποτύπωμα της λιτότητας της ζωής -στην ανάπαυλα του ταραχώδους εργασιακού βίου- στη φύση, μα και σε κείνη την ύπαιθρο, όπου απομεινάρια ανθρώπινης παρ-έμβασης και παρ-έλευσης, ωθούν σε υπαρξιακές διερωτήσεις.<br /><br />Δε θέλω να ‘υπερασπιστώ’ τον αρχιτέκτονα Ζήση Κοτιώνη, αλλά μετά την ευχάριστα στοχαστική περιδιάβασή μου στην έκθεσή του, έναν όροφο πάνω από την άλλη, καθαρά ‘επαγγελματική’ αρχιτεκτονική έκθεση, βρίσκω κάπως άδικο να πιστώνουμε στην εποχή μας το πλευρό του Αδάμ, αυτό που του απέσπασε κάποτε η Εύα, μόνο στην κ. Λοϊζίδου. Κι εκείνη άλλωστε θα υπερασπίζεται με θέρμη και τη δική της ορθή ‘ραχοκοκκαλιά’.<br />Κατερίνα Γκιουλέκα<br />Anonymousnoreply@blogger.com